İçeriğe atla

87 Sylvia

87 Sylvia
Keşif
KeşfedenNorman Robert Pogson
Keşif tarihi16 Mayıs 1866
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(87) Sylvia
Telaffuz/ˈsɪlviə/[1]
Adın kaynağı
Rhea Silvia
Alternatif adlandırma
A909 GA
Asteroit kuşağı · (dış)
Sylvia · Kibele
SıfatlarSylvian /ˈsɪlviən/
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 1 Temmuz 2021
(JG 2459396,5, güneş merkezli)
Günöte3,81 AB (560 Gm)
Günberi3,15 AB (480 Gm)
Yarı büyük eksen
3,48 AB (520 Gm)
Dış merkezlik0,094
6,5 JY (2372 gün)
15,94 km/s[]
213°
0° 9d 6.48s / gün
Eğiklik10,9°
73°
263°
Bilinen doğal uydusu2
Fiziksel özellikler[3]
X [4]
6,94
Boyutlar(363 × 249 × 191) ±5 km (MPCD) veya (374 × 248 × 194) ±5 km (ADAM)
Ortalama çap
271±5 km (MPCD) veya 274±5 km (ADAM)
Hacim(10,5±0,2)×107 km3 (MPCD) veya (10,8±0,2)×107 km3 (ADAM)
Kütle(14,76±0,06)×1018 kg[5]
(14,6±0,1)×1018 kg[6]
Ortalama yoğunluk
1,378±0,045 g/cm3[]
0,2160 g (5,183641±0,000039 sa)
Kuzey kutbu sağ açıklık
14,3°±5°
Kuzey kutbu dik açıklık
+83,5°±5°
+64,2°±5°
75,3°±5°
0,0435 [7]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Sylvia (Küçük gezegen tanımı: 87 Sylvia), en büyük asteroitlerden biridir. Sylvia ailesinin ana gövdesi ve ana asteroit kuşağının ötesinde bulunan Kibele grubunun üyesidir. Sylvia, birden fazla uyduya sahip olduğu bilinen ilk asteroittir.

Keşfi ve adlandırma

Sylvia, 16 Mayıs 1866'da Hindistan'ın Madras (Chennai) kentinde Norman Robert Pogson tarafından keşfedildi.[8] Adını Roma mitolojisinde yer alan Rhea Silvia'dan almıştır.

Fiziksel özellikler

Sylvia'nın rengi çok koyu ve bazı içsel farklılaşmalara sahip bir bileşime sahiptir. Uydularının keşfi sayesinde, asteroitin kütlesinin, yoğunluğunun ve kütle dağılımının doğru bir şekilde ölçülmesini sağlamıştır.[3]

(87) Sylvia'nın iki uydusunu, Remus ve Romulus'u gösteren Optik gözlemleri.

Uyduların yörünge özellikleri bu tabloda listelenmiştir.[3][9]

AdYığın [kg]Çap [km]Yarı büyük eksen [km]Yörünge dönemi [gün]EksantriklikEğim [°]
Remus (0,8±0,2)×101510+17
-6		694,2±0,11,3570±0,00030,005+0,010
-0,002		8,7±1,8
Romulus(1,4±0,4)×101515+10
-6		1340,6±0,43,64126±0,000020,000+0,003
-0,000		7,4±0,5

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ JPL data Retrieved 2021-09-29
  3. ^ a b c Carry et al. (2021) 'Evidence for differentiation of the most primitive small bodies'. Astronomy & Astrophysics, in press.
  4. ^ PDS spectral class data 5 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ F. Marchis (2005). "Discovery of the triple asteroidal system 87 Sylvia" (PDF). Nature. 436 (7052): 822-4. Bibcode:2005Natur.436..822M. doi:10.1038/nature04018. PMID 16094362. 1 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Şubat 2023. 
  6. ^ Margot and Brown (2001), from Jim Baer (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Aralık 2008. 
  7. ^ Supplemental IRAS Minor Planet Survey 17 Ağustos 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  8. ^ Pogson, N. R. (1866), Minor Planet (87) Sylvia 10 Ocak 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Monthly Notices of the Royal Astronomical Society, cilt. 26, s. 311 (Haziran 1866)
  9. ^ Errors were published as 3 sigma. To maintain consistency with the table for Sylvia, they have here been reduced to 1 sigma.

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

Resmi olarak küçük gezegen adlandırması, bir küçük gezegene nihai biçiminde verilen bir sayı-isim kombinasyonudur. Bu tür bir adlandırma, her zaman yeterince güvenilir bir yörünge belirlendikten sonra bir cisme atanan öncü numarayı içerir. Resmi adlandırma, ilk gözlemlendiğinde otomatik olarak atanan geçici adlandırmaya dayanır. Daha sonra, resmi adlandırmanın geçici kısmı bir isim ile değiştirilebilir. Hem resmi hem de geçici adlandırmalar, Uluslararası Astronomi Birliği'nin (IAU) bir şubesi olan Küçük Gezegen Merkezi (MPC) tarafından denetlenmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Harpalyke (uydu)</span>

Harpalyke, Jüpiter'in ters yön yörüngeye sahip düzensiz uydusudur. 2000 yılında Hawaii Üniversitesi'nden Scott S. Sheppard liderliğindeki bir grup astronom tarafından keşfedilmiş ve geçici olarak S/2000 J 5 adı verilmiştir. Ağustos 2003'te, bazı anlatılarda Zeus (Jüpiter) ile de sevgili olan, Clymenus'un ensest kızı Harpalyke'nin adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Megaclite (uydu)</span> Jüpiterin düzensiz uydularından biri

Megaclite, Jüpiter'in doğal uydusudur. 2000 yılında Scott S. Sheppard liderliğindeki Hawaii Üniversitesi'nden bir gök bilimci ekibi tarafından keşfedildi ve geçici olarak S/2000 J 8 adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">243 Ida</span> Asteroit

243 Ida, asteroit kuşağında Koronis ailesinden bir asteroittir, 29 Eylül 1884 tarihinde Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından keşfedildi. Daha sonraki teleskobik araştırmalar sonucunda Ida S-tipi asteroit olarak kategorilendirilmiştir. 28 Ağustos 1993 tarihinde Jüpiter'e gitmekte olan Galileo uzay aracı Ida'nın fotoğraflarını çekmiştir. Bu, bir uzay aracı tarafından ziyaret edilen ikinci asteroittir ve doğal bir uyduya sahip olduğu tespit edilen ilk asteroittir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">5261 Eureka</span> Asteroit

5261 Eureka keşfedilen ilk Mars truvalısıdır. David H. Levy ve Henry Holt tarafından 20 Haziran 1990'da Palomar Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">Romulus (uydu)</span>

Romulus, ana kuşak asteroidi 87 Sylvia'nın dış ve daha büyük uydusudur. Asteroit etrafında neredeyse dairesel ve ekvatora yakın bir yörüngeyi takip eder. Bu bağlamda diğer 87 Sylvia uydusu Remus ile benzerdir.

<span class="mw-page-title-main">283 Emma</span> Asteroit

283 Emma, asteroid kuşağının büyük asteroitlerindendir ve ismi Emma asteroit kuşağından gelmektedir. Auguste Charlois tarafından ilk kez 8 Şubat 1889'da Fransa'nın Nice kentinde keşfedilmiştir. Adının nedeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">48 Doris</span> Ana kuşak asteroiti

Doris ana kuşağın en büyük asteroitlerinden biridir. 19 Eylül 1857'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki balkonunda keşfedildi.

Valda, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 3 Kasım 1886'da Viyana'da keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. İsmin kökeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">121 Hermione</span> Asteroit

Hermione, 1872 yılında keşfedilen çok büyük bir ikili asteroittir. Uzak dış asteroit kuşağındaki Kibele grubunda yörüngededir. Karanlık C spektral tipinde bir asteroit olarak, muhtemelen karbonlu malzemelerden oluşmaktadır. 2002 yılında Hermione'nin yörüngesinde küçük bir uydu bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">45 Eugenia</span> Asteroit

Eugenia, asteroit kuşağında bulunan büyük bir asteroittir. Etrafında bir ayın döndüğü keşfedilen ilk asteroitlerden biri olarak ünlenmiştir. Aynı zamanda 87 Sylvia'dan sonra keşfedilen ikinci üçlü asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">209 Dido</span> Asteroit

Dido, 179±1 çapında bir ana kuşak asteroididir. CHF Peters tarafından 22 Ekim 1879'da Clinton, New York'ta keşfedildi ve efsanevi Kartaca kraliçesi Dido'nun adı verildi. Dido, Güneş'in yörüngesinde 3,15 uzaklıkta dönmektedir. Yörünge düzlemi, ekliptik düzlemine 7.2 ° 'lik bir açıyla eğilir.

<span class="mw-page-title-main">99 Dike</span> Asteroit

Dike, oldukça büyük ve karanlık bir ana asteroit kuşağı asteroididir.

Hungaria, iç asteroit kuşağında yörüngede dönen nispeten küçük bir asteroittir. E-tipi bir asteroittir. Asteroit kuşağının çekirdeğinin dışında duran 1:4 rezonansta, Kirkwood boşluğunun iç tarafında Güneş'in yörüngesinde dönen Hungaria asteroit ailesinin ilk üyesi olması nedeniyle, gruba ismini vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">167 Urda</span> Asteroit

Urda, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 28 Ağustos 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını İskandinav dilindeki Nornlardan biri olan Urd'dan alan bir ana kuşak asteroididir. 1905'te Avusturyalı astronom Johann Palisa, asteroidin parlaklığının değişken olduğunu gösterdi.

<span class="mw-page-title-main">Hermippe (uydu)</span> Jüpiterin uydusu

Hermippe,, Jüpiter'in bilinen en küçük doğal uydularından biridir.

<span class="mw-page-title-main">Küçük gezegen uydusu</span>

Küçük gezegen uydusu, bir küçük gezegenin doğal uydusu olarak onun yörüngesinde bulunan bir astronomik cisimdir. Ocak 2022 itibarıyla, bir uydusu olduğu bilinen veya olduğu düşünülen 457 küçük gezegen bulunmaktadır. Küçük gezegen uydularının keşfi, ana cismin kütlesi ve yoğunluğunun genellikle başka türlü erişilemeyen fiziksel özelliklerine ilişkin içgörülerinin çok daha kesin olarak belirlenebilmesi için önemlidir.

<span class="mw-page-title-main">Dactyl (uydu)</span>

(243) Ida I Dactyl, asteroit 243 Ida'nın yörüngesinde bulunan küçük bir asteroit uydudur. 28 Ağustos 1993'te Galileo uzay aracı tarafından görüntülenmiştir; Dactyl, 17 Şubat 1994'te Galileo'dan gelen gecikmeli görüntü indirmeleri incelenirken keşfedilmiştir. Geçici olarak S/1993 (243) 1 olarak adlandırılmıştır. Uydu adını Yunan mitolojisine göre İda Dağı'nda yaşayan ve daktil adı verilen efsanevi yaratıklardan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">Uyducuk</span>

Bir uyducuk, aycık, küçük ay, küçük doğal uydu veya küçük uydu, bir gezegenin, cüce gezegenin veya diğer küçük gezegenlerin yörüngesinde dönen özellikle küçük bir doğal uydudur.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.