İçeriğe atla

802 Epyaxa

802 Epyaxa
Epyaxa 'nın ışık eğrisi modellenmiş şekli
Keşif [1][1]
KeşfedenMax Wolf
Keşif yeriHeidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi
Keşif tarihi20 Mart 1915
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(802) Epyaxa
Telaffuz/ɛpiˈæksə/
Adın kaynağı
Epyaxa
(Queen, 400 BC)[2][2]
Alternatif adlandırma
1915 WR · 1930 YK
1931 AX · 1970 AM1
1972 XW · 1977 FG3
Asteroit kuşağı · Flora [3]
Yörünge özellikleri [1]
Dönem 31 temmuz 2016 (JD 2457600.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı101,08 yıl (36.920 gün)
Günöte23.696 AU (3.544.900 Gm)
Günberi20.225 AU (3.025.600 Gm)
Yarı büyük eksen
21.960 AU (3.285.000 Gm)
Dış merkezlik0,079036
3.25 yıl (1188.7 d)
100.80°
0° 18d 10.296s / gün
Eğiklik5,2028°
7,8338°
115.75°
Fiziksel özellikler
S[3]
12,7[1][1]
Boyutlar7,423±0,193 km[4]
7.82 km (calculated)[3]
4,392±0,002 saat[5]
4,389±0,002 h[6]
4,394±0,005 h[7]
4,389±0,005 h[8]
4,389±0,001 h[9]
4,3902±0,0006 h[10]
4,39012±0,00005 h[11]
4.392 sa (183,0 g)[1]
0,2923±0,0802[4]
0.24 (assumed)[3][3]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

802 Epyaxa, 1915 WR geçici atamalı, asteroit kuşağı iç bölgelerinden, yaklaşık 7,5 kilometre çapında taş bir Florian asteroittir. Alman gök bilimci Max Wolf tarafından 20 Mart 1915'te Almanya'nın güneyindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi.[12][12]

Tanımı

S-tipi asteroit, ana kuşaktaki en büyük taşlı asteroit gruplarından biri olan Flora ailesi'nin üyesidir. Her 3 yılda ve 3 ayda bir (1.189 gün) Güneş'in etrafında 2,0–2,4 AU uzaklıkta döner. Yörüngesi, 0,08'lik bir dışmerkezlik gösterir ve ekliptik düzlemine göre 5 derece eğimlidir.[1][1] 2009'dan 2014'e kadar yedi fotometrik ışık eğrisi analizi, 4,39 saatlik iyi tanımlanmış, uyumlu dönme süresi sağladı (ek bilgi kutusuna da bakın).

NEOWISE göreviyle ABD Wide-field Infrared Survey Explorer tarafından gerçekleştirilen ankete göre, asteroidin yüzeyi 0,29 gibi nispeten yüksek albedo'ya sahipken, İşbirlikçi Asteroid Işık Eğrisi Bağlantısı, Flora ailesinin adaşı asteroid 8 Flora'nın albedo'su ile aynı olan 0,24 gibi daha makul bir değer varsayar.[3][3][4][4]

Bu küçük gezegen, adını Kral Syennesis'in karısı ve MÖ 5. yüzyılda Küçük Güney Asya'daki Kilikya Krallığı'nın kraliçesi Epyaxa'dan (Ἐπύαξα) almıştır. Çift, küçük gezegene 7212 Artaxerxes adını veren erkek kardeşi Pers Kralı II. Artaxerxes'e karşı Genç Cyrus'un isyanını destekledi. Epyaxa'nın kendi ordusu ve harcayacak kendi cömert bütçesi vardı. Krallığı bağımsızlığını kaybetti ve Cyrus'un yenilgisinden sonra Ahameniş İmparatorluğu'nun Pers satraplığı oldu.[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h "JPL Small-Body Database Browser: 802 Epyaxa (1915 WR)" (2015-12-16 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 24 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mayıs 2016. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2003). "(802) Epyaxa". Dictionary of Minor Planet Names – (802) Epyaxa. Springer Berlin Heidelberg. s. 75. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_803. ISBN 978-3-540-29925-7. 
  3. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (802) Epyaxa". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  4. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  5. ^ Warner, Brian D. (July 2009). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Palmer Divide Observatory: 2008 December - 2009 March". The Minor Planet Bulletin. 36 (3): 109-116. Bibcode:2009MPBu...36..109W. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  6. ^ Bennefeld, Craig; Aguilar, Vanessa; Cooper, Terrance; Hupp, William; Pecha, Jeane; Soar, Elysabeth (July 2009). "Asteroid Lightcurve Analysis at Ricky Observatory". The Minor Planet Bulletin. 36 (3): 123-124. Bibcode:2009MPBu...36..123B. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  7. ^ Warner, Brian D. (April 2012). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Palmer Divide Observatory: 2011 September - December". The Minor Planet Bulletin. 39 (2): 69-80. Bibcode:2012MPBu...39...69W. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  8. ^ Kryszczynska, A.; Colas, F.; Polinska, M.; Hirsch, R.; Ivanova, V.; Apostolovska, G.; Bilkina, B.; Velichko, F. P.; Kwiatkowski, T.; Kankiewicz, P.; Vachier, F.; Umlenski, V.; Michalowski, T.; Marciniak, A.; Maury, A.; Kaminski, K.; Fagas, M.; Dimitrov, W.; Borczyk, W.; Sobkowiak, K.; Lecacheux, J.; Behrend, R.; Klotz, A.; Bernasconi, L.; Crippa, R.; Manzini, F.; Poncy, R.; Antonini, P.; Oszkiewicz, D.; Santana-Ros, T. (October 2012). "Do Slivan states exist in the Flora family?. I. Photometric survey of the Flora region". Astronomy and Astrophysics. 546: 51. Bibcode:2012A&A...546A..72K. doi:10.1051/0004-6361/201219199. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  9. ^ Stephens, Robert D. (April 2015). "Asteroids Observed from CS3: 2014 October - December". The Minor Planet Bulletin. 42 (2): 104-106. Bibcode:2015MPBu...42..104S. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  10. ^ Waszczak, Adam; Chang, Chan-Kao; Ofek, Eran O.; Laher, Russ; Masci, Frank; Levitan, David; Surace, Jason; Cheng, Yu-Chi; Ip, Wing-Huen; Kinoshita, Daisuke; Helou, George; Prince, Thomas A.; Kulkarni, Shrinivas (September 2015). "Asteroid Light Curves from the Palomar Transient Factory Survey: Rotation Periods and Phase Functions from Sparse Photometry". The Astronomical Journal. 150 (3): 35. arXiv:1504.04041 $2. Bibcode:2015AJ....150...75W. doi:10.1088/0004-6256/150/3/75. 10 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 
  11. ^ Hanus, J.; Durech, J.; Oszkiewicz, D. A.; Behrend, R.; Carry, B.; Delbo', M.; Adam, O.; Afonina, V.; Anquetin, R.; Antonini, P.; Arnold, L.; Audejean, M.; Aurard, P.; Bachschmidt, M.; Badue, B.; Barbotin, E.; Barroy, P.; Baudouin, P.; Berard, L.; Berger, N.; Bernasconi, L.; Bosch, J-G.; Bouley, S.; Bozhinova, I.; Brinsfield, J.; Brunetto, L.; Canaud, G.; Caron, J.; Carrier, F.; Casalnuovo, G.; Casulli, S.; Cerda, M.; Chalamet, L.; Charbonnel, S.; Chinaglia, B.; Cikota, A.; Colas, F.; Coliac, J-F.; Collet, A.; Coloma, J.; Conjat, M.; Conseil, E.; Costa, R.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Damerdji, Y.; Debackere, A.; Decock, A.; Déhais, Q.; Déléage, T.; Delmelle, S.; Demeautis, C.; Drózdz, M.; Dubos, G.; Dulcamara, T.; Dumont, M.; Durkee, R.; Dymock, R.; Escalante del Valle, A.; Esseiva, N.; Esseiva, R.; Esteban, M.; Fauchez, T.; Fauerbach, M.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Forné, E.; Fournel, C.; Fradet, D.; Garlitz, J.; Gerteis, O.; Gillier, C.; Gillon, M.; Giraud, R.; Godard, J-P.; Goncalves, R.; Hamanowa, H.; Hamanowa, H.; Hay, K.; Hellmich, S.; Heterier, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Hodosan, G.; Hren, M.; Hygate, A.; Innocent, N.; Jacquinot, H.; Jawahar, S.; Jehin, E.; Jerosimic, L.; Klotz, A.; Koff, W.; Korlevic, P.; Kosturkiewicz, E.; Krafft, P.; Krugly, Y.; Kugel, F.; Labrevoir, O.; Lecacheux, J.; Lehký, M.; Leroy, A.; Lesquerbault, B.; Lopez-Gonzales, M. J.; Lutz, M.; Mallecot, B.; Manfroid, J.; Manzini, F.; Marciniak, A.; Martin, A.; Modave, B.; Montaigut, R.; Montier, J.; Morelle, E.; Morton, B.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogloza, W.; Paiella, M.; Pallares, H.; Peyrot, A.; Pilcher, F.; Pirenne, J-F.; Piron, P.; Polinska, M.; Polotto, M.; Poncy, R.; Previt, J. P.; Reignier, F.; Renauld, D.; Ricci, D.; Richard, F.; Rinner, C.; Risoldi, V.; Robilliard, D.; Romeuf, D.; Rousseau, G.; Roy, R.; Ruthroff, J.; Salom, P. A.; Salvador, L.; Sanchez, S.; Santana-Ros, T.; Scholz, A.; Séné, G.; Skiff, B.; Sobkowiak, K.; Sogorb, P.; Soldán, F.; Spiridakis, A.; Splanska, E.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stephens, R.; Stiepen, A.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J-P.; Tumolo, G.; Vagnozzi, A.; Vanoutryve, B.; Vugnon, J. M.; Warner, B. D.; Waucomont, M.; Wertz, O.; Winiarski, M.; Wolf, M. (2016). "New and updated convex shape models of asteroids based on optical data from a large collaboration network". Astronomy & Astrophysics. 586: A108. arXiv:1510.07422 $2. Bibcode:2016A&A...586A.108H. doi:10.1051/0004-6361/201527441. 
  12. ^ a b "802 Epyaxa (1915 WR)". Minor Planet Center. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Ocak 2016. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1512 Oulu, nadir bir Hilda asteroitidir. Yaklaşık 80 kilometrelik çapı ile dış ana-kuşağın 50. büyük asteroitten biridir. 18 Mart 1939 tarihinde Fin astronom Heikki A. Alikoski tarafından keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">2709 Sagan</span> Carl Saganın adını taşıyan asteroid

2709 Sagan, geçici isim 1982 FH, Asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 6,7 kilometre çapında taş bir Flora tipi asteroittir. 21 Mart 1982'de Amerikalı astronom Edward Bowell tarafından Flagstaff, Arizona yakınlarındaki Anderson Mesa İstasyonu'nda keşfedilmiş ve adını astronom ve popüler bilim yazarı Carl Sagan'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">27 Euterpe</span> ana kuşak asteroidi

Euterpe, yaklaşık 100 kilometre çapında, iç asteroit kuşağında yer alan Euterpe ailesinin taşlı bir asteroit ve ana organıdır. 8 Kasım 1853'te İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından George Bishop Gözlemevinde keşfedildi. Adını, Yunan mitolojisindeki Euterpe'den almaktadır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1052 Belgica, asteroit kuşağının iç bölgelerinde yaklaşık olarak 10 kilometre çapında ikili bir Florian asteroitidir. 15 Kasım 1925'te Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Belçika'daki Uccle Gözlemevi'nde keşfedildi. Uccle Gözlemevi'nde keşfedilen ilk küçük gezegen olmuş, ardından keşfedilen küçük gezegene 1276 Ucclia adı verilmiştir.

1055 Tynka, geçici isim 1925 WG, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 10 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesinden asteroitidir. 17 Kasım 1925'te Çek astronom Emil Buchar tarafından Kuzey Afrika'daki Cezayir Gözlemevi'nde keşfedildi ve ona annesi Tynka Buchar'ın adını verdi.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">71 Niobe</span> Asteroit

Niobe, bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

Gallia, asteroit kuşağının merkez bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">784 Pickeringia</span> Asteroit

Pickeringia, asteroit kuşağının dış bölgesinde yer alan, yaklaşık 76 kilometre çapında büyük bir arka plan asteroididir. 20 Mart 1914'te Massachusetts'teki Winchester Gözlemevinde Amerikalı astronom Joel Hastings Metcalf tarafından keşfedildi.

<span class="mw-page-title-main">155 Scylla</span> Asteroit

Scylla bir ana kuşak asteroididir. 8 Kasım 1875'te Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki canavar Scylla'dan almıştır. Keşfedilmesinden iki hafta sonra bu asteroit kayboldu ve 95 yıl boyunca yeniden bulunamadı. Sonunda, 1970 yılında Conrad M. Bardwell tarafından Cincinnati Gözlemevi'nde oluşturulan bir efemeris yardımıyla İsviçre, Bern'den Paul Wild tarafından bulundu.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">3451 Mentor</span> Asteroit

3451 Mentor çapı yaklaşık 120 kilometre olan, Truva kampına dahil büyük bir Jüpiter truvasıdır. 19 Nisan 1984 tarihinde Çek Cumhuriyetinde bulunan Klet' Gözlemevinde, Çek astronom Antonin Mrkos tarafından keşfedilmiştir. Dönme süresi 7,7 saat olarak ölçülen ve en büyük Jüpiter truvalılarından biri olan belirsiz bir X tipi asteroittir. Yunan mitolojisinde anlatılan Mentor isimli karaktere atıfla isimlendirilmiştir.

20936 Nemrut Dağı, geçici adı : 4835 T-1 olan, yaklaşık 35 kilometre çapında, asteroit kuşağının en iç bölgelerinde bulunan Hungaria ailesine mensup, aynı zamanda da Mars yörüngesinin çok yakınlarında seyreden taşlı bir asteroittir. 13 Mayıs 1971'de Hollandalı gök bilimci çift Ingrid ve Cornelis van Houten tarafından Leiden'de ve ayrıca Hollandalı Amerikalı gök bilimci Tom Gehrels tarafından Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palomar Gözlemevi'nde çekilen fotoğraf plakalarında keşfedilmiştir. Asteroitin 3,28 saatlik bir dönme süresi, muhtemelen küresel bir şekli ve tipik olarak enstatit açısından zengin E tipi asteroitler arasında görülen yüksek bir albedosu bulunmaktadır. 2012 yılında adını Türkiye'de sönmüş bir yanardağ olan Nemrut'tan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">3015 Candy</span> Asteroit

3015 Candy, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 25 kilometre çapında bir arka plan asteroitidir.