İçeriğe atla

784 Pickeringia

784 Pickeringia
784 Pickeringia'nın ışık eğrisi'ne göre modeli
Keşif [1]
KeşfedenJ. H. Metcalf
Keşif yeriWinchester Gözlemevi (799)
Keşif tarihi20 Mart 1914
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(784) Pickeringia
Adın kaynağı
Alternatif adlandırma
A914 FC · 1914 UM
Yörünge özellikleri [3]
Dönem 31 Mayıs 2020 (2459000,5 JG)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı105,82 JY (38.652 gün)
Günöte3,8458 AB
Günberi2,3455 AB
Yarı büyük eksen
3,0956 AB
Dış merkezlik0,2423
5,45 JY (1.989 gün)
97,354°
0° 10d 51.6s / gün
Eğiklik12,284°
14,917°
238,01°
Fiziksel özellikler
Ortalama çap
Kütle(3,74±0,32)×1018 kg[11]
Ortalama yoğunluk
12,70±3,49 g/cm3[11]
13,144±0,005 sa[12]
  • (103°, 68,0°) (λ1/β1)[a]
  • (282°, 35,0°) (λ2/β2)[a]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Pickeringia (Küçük gezegen tanımı: 784 Pickeringia), asteroit kuşağının dış bölgesinde yer alan, yaklaşık 76 kilometre çapında büyük bir arka plan asteroididir. 20 Mart 1914'te Massachusetts'teki Winchester Gözlemevinde Amerikalı astronom Joel Hastings Metcalf tarafından keşfedildi.[1][2]

Yörünge ve sınıflandırma

Pickeringia, ana asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda aile-dışı bir asteroittir.[4][5][6] Her 5 yılda ve 5 ayda bir (1.989 gün; 3,1 AU'luk yarı ana eksen) 2,3–3,8 astronomik birim mesafede dış asteroit kuşağında Güneş'in yörüngesinde döner.

Adlandırma

Asteroitin adı, Paul Herget tarafından 1955'te (H 78) The Names of the Minor Planets'de belirtilmiştir.[13][14]

Fiziksel özellikler

Bus-Binzel SMASS sınıflandırmasına göre Pickeringia yaygın, karbonlu bir C-tipi bir asteroittir.[3]

Ocak 2017'de, İspanyol asteroit gözlemcileri grubu (OBAS) tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Pickeringia'nın dönel bir ışık eğrisi gözlemlendi. 1990'lı yıllarda Avrupalı astronomlar tarafından Şili'deki La Silla Gözlemevi'ndeki ESO 0,5 metrelik teleskop kullanılarak görülen ve 0,40 kadir büyüklüğünde (U=2) 13 saatlik bir süre veren gözlemlerde bulunmaktadır.[15][16] Modellenen her ışık eğrisi ayrıca ekliptik koordinatlarda sırasıyla (λ,  β) (99,0°, 67,0°) ve (283,0°, 30,0°) ve (282,0°, 35,0°) ve (103,0°, 68,0°) olmak üzere iki dönüş ekseni belirlendi.).[5][17][18][19]

Kaynakça

Özel
  1. ^ a b DAMIT-Online: Poles for (784) Pickeringia, with (103°, 68.0°) (λ1/β1) and (282°, 35.0°) (λ2/β2) in ecliptic coordinates. Summary figures and shape models at the Database of Asteroid Models from Inversion Techniques (DAMIT).
Genel
  1. ^ a b c d "784 Pickeringia (A914 FC)". Minor Planet Center. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  2. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(784) Pickeringia". Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg. s. 74. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_785. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e "JPL Small-Body Database Browser: 784 Pickeringia (A914 FC)" (2020-01-24 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 27 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  4. ^ a b "Asteroid 784 Pickeringia – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 2 Şubat 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  5. ^ a b c d "Asteroid 784 Pickeringia". Small Bodies Data Ferret. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  6. ^ a b Zappalà, V.; Bendjoya, Ph.; Cellino, A.; Farinella, P.; Froeschle, C. (1997). "Asteroid Dynamical Families". NASA Planetary Data System: EAR-A-5-DDR-FAMILY-V4.1. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020.  (PDS main page 11 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  7. ^ Warner, Brian D. (December 2007). "Initial Results of a Dedicated H-G Project" (PDF). Minor Planet Bulletin. 34 (4): 113-119. Bibcode:2007MPBu...34..113W. ISSN 1052-8091. 20 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  8. ^ a b c Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  9. ^ a b c Mainzer, A. K.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E. A.; Masiero, J. R.; Nugent, C. R.; Sonnett, S. M.; Stevenson, R. A.; Wright, E. L. (June 2016). "NEOWISE Diameters and Albedos V1.0". NASA Planetary Data System. Bibcode:2016PDSS..247.....M. 2 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  10. ^ a b c Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  11. ^ a b Carry, B. (December 2012). "Density of asteroids". Planetary and Space Science. 73 (1): 98-118. arXiv:1203.4336 $2. Bibcode:2012P&SS...73...98C. doi:10.1016/j.pss.2012.03.009. ISSN 0032-0633.  See Table 1.
  12. ^ Mas, Vicente; Fornas, G.; Lozano, Juan; Rodrigo, Onofre; Fornas, A.; Carreño, A.; Arce, Enrique; Brines, Pedro; Herrero, David (January 2018). "Twenty-one Asteroid Lightcurves at Asteroids Observers (OBAS) - MPPD: Nov 2016 - May 2017" (PDF). Minor Planet Bulletin. 45 (1): 76-82. Bibcode:2018MPBu...45...76M. ISSN 1052-8091. 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  13. ^ Blue, Jennifer. "Lunar crater Pickering". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology Research Program.
  14. ^ Blue, Jennifer. "Martian crater Pickering". Gazetteer of Planetary Nomenclature. USGS Astrogeology Research Program.
  15. ^ Hainaut-Rouelle, M. -C.; Hainaut, O. R.; Detal, A. (July 1995). "Lightcurves of selected minor planets". Astronomy and Astrophysics Supplement Series. 112: 125. Bibcode:1995A&AS..112..125H. ISSN 0365-0138. 
  16. ^ Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (784) Pickeringia". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 
  17. ^ Ďurech, J.; Hanuš, J.; Oszkiewicz, D.; Vančo, R. (March 2016). "Asteroid models from the Lowell photometric database". Astronomy and Astrophysics. 587: A48. arXiv:1601.02909 $2. Bibcode:2016A&A...587A..48D. doi:10.1051/0004-6361/201527573. ISSN 0004-6361. 
  18. ^ Hanuš, J.; Ďurech, J.; Oszkiewicz, D. A.; Behrend, R.; Carry, B.; Delbo, M.; Adam, O.; Afonina, V.; Anquetin, R.; Antonini, P.; Arnold, L.; Audejean, M.; Aurard, P.; Bachschmidt, M.; Baduel, B.; Barbotin, E.; Barroy, P.; Baudouin, P.; Berard, L.; Berger, N.; Bernasconi, L.; Bosch, J. -G.; Bouley, S.; Bozhinova, I.; Brinsfield, J.; Brunetto, L.; Canaud, G.; Caron, J.; Carrier, F.; Casalnuovo, G.; Casulli, S.; Cerda, M.; Chalamet, L.; Charbonnel, S.; Chinaglia, B.; Cikota, A.; Colas, F.; Coliac, J. -F.; Collet, A.; Coloma, J.; Conjat, M.; Conseil, E.; Costa, R.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Damerdji, Y.; Debackère, A.; Decock, A.; Déhais, Q.; Déléage, T.; Delmelle, S.; Demeautis, C.; Dróżdż, M.; Dubos, G.; Dulcamara, T.; Dumont, M.; Durkee, R.; Dymock, R.; Escalante del Valle, A.; Esseiva, N.; Esseiva, R.; Esteban, M.; Fauchez, T.; Fauerbach, M.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Forné, E.; Fournel, C.; Fradet, D.; Garlitz, J.; Gerteis, O.; Gillier, C.; Gillon, M.; Giraud, R.; Godard, J. -P.; Goncalves, R.; Hamanowa, Hiroko; Hamanowa, Hiromi; Hay, K.; Hellmich, S.; Heterier, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Hodosan, G.; Hren, M.; Hygate, A.; Innocent, N.; Jacquinot, H.; Jawahar, S.; Jehin, E.; Jerosimic, L.; Klotz, A.; Koff, W.; Korlevic, P.; Kosturkiewicz, E.; Krafft, P.; Krugly, Y.; Kugel, F.; Labrevoir, O.; Lecacheux, J.; Lehký, M.; Leroy, A.; Lesquerbault, B.; Lopez-Gonzales, M. J.; Lutz, M.; Mallecot, B.; Manfroid, J.; Manzini, F.; Marciniak, A.; Martin, A.; Modave, B.; Montaigut, R.; Montier, J.; Morelle, E.; Morton, B.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogłoza, W.; Paiella, M.; Pallares, H.; Peyrot, A.; Pilcher, F.; Pirenne, J. -F.; Piron, P.; Polińska, M.; Polotto, M.; Poncy, R.; Previt, J. P.; Reignier, F.; Renauld, D.; Ricci, D.; Richard, F.; Rinner, C.; Risoldi, V.; Robilliard, D.; Romeuf, D.; Rousseau, G.; Roy, R.; Ruthroff, J.; Salom, P. A.; Salvador, L.; Sanchez, S.; Santana-Ros, T.; Scholz, A.; Séné, G.; Skiff, B.; Sobkowiak, K.; Sogorb, P.; Soldán, F.; Spiridakis, A.; Splanska, E.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stephens, R.; Stiepen, A.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J. -P.; Tumolo, G.; Vagnozzi, A.; Vanoutryve, B.; Vugnon, J. M.; Warner, B. D.; Waucomont, M.; Wertz, O.; Winiarski, M.; Wolf, M. (February 2016). "New and updated convex shape models of asteroids based on optical data from a large collaboration network". Astronomy and Astrophysics. 586: A108. arXiv:1510.07422 $2. Bibcode:2016A&A...586A.108H. doi:10.1051/0004-6361/201527441. ISSN 0004-6361. 
  19. ^ "LCDB Data for (784) Pickeringia". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Mart 2020. 

İlgili Araştırma Makaleleri

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">1040 Klumpkea</span> Asteroit

1040 Klumpkea, geçici ismi 1925 BD, asteroid kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 23 kilometre (14 mi) çapında bir Tirela asteroididir. 20 Ocak 1925'te Rus-Fransız astronom Benjamin Jekhowsky tarafından Kuzey Afrika'daki Cezayir Gözlemevi'nde keşfedildi. Bu oldukça uzun asteroid, Klumpkea ailesi olarak da bilinen taş Tirela ailesinin en büyük üyesidir ve ortalama dönüş süresi 59,2 saatten daha uzundur. Adını Amerikalı astronom Dorothea Klumpke'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">144 Vibilia</span> Asteroit

144 Vibilia, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 140 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 3 Haziran 1875'te Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Hamilton Koleji'nin Litchfield Gözlemevi'nde keşfedililmiştir. Peters, yakın zamanda Venüs geçişini gözlemlemek için dünya çapında bir yolculuktan döndüğü için Roma'nın seyahat tanrıçası Vibilia'nın adını verdi. Peters ayrıca aynı gece 145 Adeona keşfetti. Resmi adlandırma alıntısı Paul Herget tarafından 1955'te The Names of the Minor Planets'te yayınlandı.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">27 Euterpe</span> ana kuşak asteroidi

Euterpe, yaklaşık 100 kilometre çapında, iç asteroit kuşağında yer alan Euterpe ailesinin taşlı bir asteroit ve ana organıdır. 8 Kasım 1853'te İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından George Bishop Gözlemevinde keşfedildi. Adını, Yunan mitolojisindeki Euterpe'den almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

783 Nora asteroid kuşağının ilk bölgelerinden koyu renkli bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 18 Mart 1914 tarihinde Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Karbonlu C-tipi asteroidin 55,5 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresi vardır ve yaklaşık 40 kilometre çapındadır.Adını muhtemelen Norveçli şair Henrik Ibsen'ın A Doll's House adlı oyunundaki baş karakter Nora Helmer'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1486 Marilyn</span> Asteroit

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">771 Libera</span> Asteroit

771 Libera, geçici olarak atanmış isimleri 1913 TO ve 1958 HA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan ve yaklaşık 29 kilometre çapındaki metalik bir asteroittir. Avusturyalı astronom Joseph Rheden tarafından 21 Kasım 1913'te Avusturya'daki Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">54 Alexandra</span> Asteroit

Alexandra, ara asteroit kuşağından yaklaşık 155 kilometre çapında karbonlu bir asteroiddir. Alman-Fransız astronom Hermann Goldschmidt tarafından 10 Eylül 1858'de keşfedildi ve adını Alman kaşif Alexander von Humboldt'tan almaktadır; ayrıca adını bir erkekten alan ilk asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">71 Niobe</span> Asteroit

Niobe, bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

<span class="mw-page-title-main">812 Adele</span> Asteroit

Adele, asteroit kuşağının orta bölgelerinden uzun bir Eunomia asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">807 Ceraskia</span> Asteroit

Ceraskia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan Eos ailesi üyesi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">155 Scylla</span> Asteroit

Scylla bir ana kuşak asteroididir. 8 Kasım 1875'te Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki canavar Scylla'dan almıştır. Keşfedilmesinden iki hafta sonra bu asteroit kayboldu ve 95 yıl boyunca yeniden bulunamadı. Sonunda, 1970 yılında Conrad M. Bardwell tarafından Cincinnati Gözlemevi'nde oluşturulan bir efemeris yardımıyla İsviçre, Bern'den Paul Wild tarafından bulundu.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.