İçeriğe atla

768 Struveana

768 Struveana
Keşif
KeşfedenG. N. Neujmin
Keşif yeriSimeiz Observatory
Keşif tarihi4 Ekim 1913
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(768) Struveana
Alternatif adlandırma
1913 SZ
ana kuşak · (dış)
Meliboea [1]
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JD 2457600.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı85.46 yr (31216 d)
Günöte38.037 AU (5.690.300 Gm)
Günberi24.799 AU (3.709.900 Gm)
Yarı büyük eksen
31.418 AU (4.700.100 Gm)
Dış merkezlik0.21068
5.57 yr (2034.1 d)
139.156°
0° 10d 37.128s / day
Eğiklik16.265°
38.908°
16.794°
Fiziksel özellikler
10.21
876 sa (36,5 g)
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

768 Struveana, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Asteroit, Baltık Alman astronomları Friedrich Georg Wilhelm von Struve, Otto Wilhelm von Struve ve Karl Hermann Struve'nin onuruna adlandırılmıştır.

Kaynakça

  1. ^ "Asteroid 768 Struveana – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  2. ^ "768 Struveana (1913 SZ)". JPL Small-Body Database. NASA/Jet Propulsion Laboratory. 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Mayıs 2016. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">39 Laetitia</span> Asteroit

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">283 Emma</span> Asteroit

283 Emma, asteroid kuşağının büyük asteroitlerindendir ve ismi Emma asteroit kuşağından gelmektedir. Auguste Charlois tarafından ilk kez 8 Şubat 1889'da Fransa'nın Nice kentinde keşfedilmiştir. Adının nedeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">509 Iolanda</span> Asteroit

Iolanda Güneş'in etrafında dönen bir küçük gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">116 Sirona</span> Asteroit

Sirona, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 8 Eylül 1871'de keşfedilen ve adını Kelt şifa tanrıçası Sirona'dan alan, biraz büyük ve parlak renkli bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">112 Iphigenia</span> Asteroit

Iphigenia oldukça büyük ve fazlasıyla karanlık bir ana kuşak asteroididir. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve bu nedenle muhtemelen ilkel bir karbonlu bileşime sahiptir. Alman-Amerikalı astronom CHF Peters tarafından 19 Eylül 1870'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde babası tarafından kurban edilen bir prenses olan Iphigenia'dan almıştır. 112 Iphigenia için yörünge ögeleri, 1871'de Alman astronom Friedrich Tietjen tarafından yayınlanmıştır.

991 McDonalda, bir Themis asteroitidir. Otto Struve tarafından 1922'de ABD'nin Williams Bay, Wisconsin bölgesinde bulunan Yerkes Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını, Struve'nin 1939'da kurulmasına katkıda bulunduğu McDonald Gözlemevi'nden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">427 Galene</span> Asteroit

Galene tipik bir ana kuşak asteroitidir. Fransız astronom Auguste Charlois tarafından 27 Ağustos 1897'de Nice'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinin Nereidlerinden biri olan Galene'den almıştır (Hesiod, Theogony, 240). Bu asteroit, 5,12 yıllık bir süre ve 0,12 dış merkezlik ile Güneş'in yörüngesinde 2,97 AU uzaklıkta dönmektedir. Bir bilgisayar araştırması, 1996'da 7968 Elst–Pizarro'nun geçici kuyruklu yıldız çekirdeği aktivitesini oluşturan çarpmanın en olası kaynağının Galene olduğunu göstermiştir.

1323 Tugela, geçici adıyla 1934 LD, yaklaşık 60 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen koyu renkli bir arka plan asteroitidir. 19 Mayıs 1934'te Johannesburg'daki Union Gözlemevinde Güney Afrikalı astronom Cyril Jackson tarafından keşfedildi. Asteroit, Güney Afrika'nın batısındaki Tugela Nehri'nin adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">103 Hera</span> Ana kuşak asteroiti

Hera, 4,44 yıllık bir yörünge süresine sahip orta büyüklükte bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom James Craig Watson tarafından 7 eylül 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde Olympos tanrılarının kraliçesi Hera'dan almıştır. Bu asteroit, silikat yüzey bileşimine sahip bir S-tipi asteroittir.

Valda, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 3 Kasım 1886'da Viyana'da keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. İsmin kökeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">772 Tanete</span> Asteroit

772 Tanete, asteroit kuşağında bulunan bir asteroittir. 2004'ten beri dört kez yıldız örtülmesinde gözlemlenmiştir. Boyutu en iyi şekilde elipsoid ölçümüyle 124,1±1,2 km x 116,1±1,2 km olarak gösterilebilir. 2014 yılında yakalanan bir ışık eğrisinin analizi, asteroidin 0,15 büyüklüğünde bir genlik değeriyle 17,258±0,001 sa ölçüsündeki bir dönüş periyodunu izlediğini göstermektedir.

990 Yerkes, 1922'de Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilen ve adını Yerkes Gözlemevi'nden alan bir asteroit kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">68 Leto</span> Asteroit

Leto, 4,64 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönen büyük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. Spektral tipi S'dir ve bu taşlı, silikat bir bileşime sahip olduğunu belirtir. Asteroit, 29 Nisan 1861'de Alman gök bilimci Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi ve adını Yunan mitolojisinde Apollon ve Artemis'in annesi Leto'dan almaktadır. Tahmini enine kesit boyutu 123 km ve dönüş süresi 14,8 saattir.

829 Academia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Asteroit, düşük yansıtabilirliğe sahiptir ve kabaca 44 km çapındadır.

992 Swasey, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegen olan bir asteroittir. Otto Struve tarafından 1922'de Amerika Birleşik Devletleri, Wisconsin, Williams Bay'deki Yerkes Gözlemevinde keşfedildi. Adını McDonald Gözlemevi'nde Struve'nin adını taşıyan 82 inçlik teleskopu inşa eden Warner & Swasey Company'den Ambrose Swasey'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">73 Klytia</span> Asteroit

Klytia, bir ana asteroit kuşağı asteroididir. Bu asteroit, kuyruklu yıldız keşfedicisi Horace Parnell Tuttle'ın 7 Nisan 1862'de yaptığı ikinci ve son asteroid keşfiydi. Adını Yunan mitolojisinde Helios'u seven Clytia'dan almaktadır. Klytia, ilk yüz numaralı asteroidin en küçüğüdür. Işık eğrisine göre bazı şekil düzensizlikleri göstermektedir. Kutbun ekliptik koordinatları için iki geçerli çözüm türetilmiştir: = and =.

Galatea, büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">832 Karin</span> Asteroit

832 Karin, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Kendi adını taşıyan Karin Kümesi'nin en büyük ve en parlak üyesidir. 2002'de bulunan Karin Kümesi, çok genç olmasıyla dikkat çekiyor. Şu anda yalnızca 5,8 milyon yıl önce bir çarpışmada oluştuğuna inanılıyor.

Adria, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 23 Şubat 1875'te Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilen ve adını Adriyatik Denizi'nden alan oldukça büyük bir Asteroit kuşağı asteroididir. Bu koyu renkli asteroit muhtemelen ilkel bir karbonlu kondritik bileşime sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">157 Dejanira</span> Asteroit

Dejanira, 1 Aralık 1875'te Alphonse Borrelly tarafından keşfedilen ve Yunan mitolojisindeki savaşçı prenses Deianira'nın adını taşıyan bir ana kuşak asteroididir. Dejanira asteroit ailesi de onun adını almıştır.