İçeriğe atla

767 Bondia

767 Bondia
Bondianın ışık eğrisiyle modellenmiş şekli
Keşif [1]
KeşfedenJ. H. Metcalf
Keşif yeriWinchester Obs.
Keşif tarihi23 Eylül 1913
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(767) Bondia
Adın kaynağı
William Cranch Bond (1789–1859)
George Phillips Bond (1825–1865)
(Amerikalı astronomlar)[2]
Alternatif adlandırma
A913 SD · 1929 OA
1933 FO1 · 1938 DQ2
1957 UR · 1958 XA1
1959 AD · A902 SA
1913 SX
Asteroit kuşağı [1][3] · (Dış)
Themis [4][5][6]
Yörünge özellikleri [3]
Dönem 31 Mayıs 2020 (JD 2459000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı117,59 yr (42.949 g)
Günöte3,6909 AU
Günberi2,5531 AU
Yarı büyük eksen
3,1220 AU
Dış merkezlik0,1822
5,52 y (2.015 g)
137,11°
0° 10d 43.32s / gün
Eğiklik2,4118°
79,324°
269,09°
Fiziksel özellikler
SMASS = B [3][7]
Ortalama çap
8,3402±0,0007 sa[11]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

767 Bondia (geçici tanım: A913 SD veya 1913 SX), asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre (27 mil) çapında bir Themis asteroitidir. Amerikalı astronom Joel Hastings Metcalf tarafından 23 Eylül 1913 tarihinde Winchester, Massachusetts'teki gözlemevinde (799) keşfedilmiştir.[1] B-tipi asteroidin kendi ekseni etrafındaki dönüş periyodu 8,3 saattir. Adını Cambridge, Massachusetts'teki Harvard Üniversitesi Gözlemevi'nin yöneticileri olan Amerikalı gök bilimci William Cranch Bond (1789-1859) ve oğlu George Phillips Bond'dan (1825-1865) almıştır.[2]

Yörünge ve Sınıflandırma

Bondia, adını 24 Themis'ten alan çok büyük bir karbonlu asteroit ailesi olan Themis ailesinin (602) çekirdek üyesidir:[4][5][6][12] Dış ana kuşakta Güneş'e 2,6-3,7 AU uzaklıkta dönen cismin yörünge periyodu 5 yıl 6 aydır (2.015 gün; yarı büyük ekseni 3,12 AU). Yörüngesinin dışmerkezliği 0,18 ve eğimi 2°'dir.[3]

Themis cinsi asteroit ilk olarak 26 Eylül 1902 tarihinde Heidelberg Gözlemevi'nde A902 SA (1902 SA) olarak gözlemlenmiştir. Cismin gözlem yayı Eylül 1915'te Bergedorf Gözlemevi'nde, yani Metcalf tarafından Winchester Gözlemevi'nde yapılan resmi keşif gözleminden iki yıl sonra başlar.[1]

Adlandırma

Bu küçük gezegene Cambridge, Massachusetts'teki Harvard Üniversitesi Gözlemevi'nin yöneticileri olan Amerikalı astronomlar William Cranch Bond (1789-1859) ve oğlu George Phillips Bond'un (1825-1865) adı verilmiştir. Baba Bond, 1811 büyük kuyruklu yıldızını keşfetmiş ve astronomide fotoğraf plakalarının kullanılmasına öncülük etmiştir. Oğul Bond ise genellikle 1848 yılında Satürn'ün bir uydusu olan Hyperion'u babasıyla birlikte keşfetmesiyle tanınır. Ayrıca Satürn'ün Krep Halkası olarak da bilinen soluk C Halkasını keşfetmiştir. Bu isimlendirme 1955 yılında Paul Herget tarafından yazılan The Names of the Minor Planets (Küçük Gezegenlerin İsimleri) adlı kitapta belirtilmiştir[2] (H 77). Ay kraterleri "W. Bond" ve "G. Bond", iki Amerikalı astronomun onuruna adlandırılmıştır.[13][14] Ayrıca Mars krateri "Bond"a da George Phillips'in adı verilmiştir.[15]

Fiziksel özellikler

Bus-Binzel SMASS sınıflandırmasında Bondia, yaygın karbonlu C tipi asteroitin daha parlak bir çeşidi olan B-tipi bir asteroittir.[3]

Dönme Süresi

Ekim 2018'de, San Pedro Mártir Ulusal Astronomi Gözlemevi'ndeki (OAN-SPM) Meksikalı astronomlar tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Bondia'nın dönme ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,27±0,02 kadirlik (U=3) bir parlaklık değişimiyle 8,3402±0,0007 saatlik iyi tanımlanmış bir dönüş periyodu sonucunu vermiştir. Bu gözlem 2016'da en az 60 saatlik bir periyot ve düşük bir genlik (U=2) belirleyen Szabó tarafından yapılan önceki bir gözlemin yerini almıştır.[11][7]

Çap ve Albedo

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin (WISE) NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Bondia'nın çapı sırasıyla 43,039±0,396 ve 46,91±0,66 kilometre, yüzeyinin albedosu ise 0,095±0,022 ve 0,084 arasında değişmektedir.[8][10][9] Collaborative Asteroid Lightcurve Link(CALL), 10,2'lik mutlak büyüklüğe dayanarak 0,0857'lik bir albedo ve 41,40 kilometrelik bir çap hesaplamaktadır.[7] WISE ekibi tarafından yayınlanan alternatif ortalama çap ölçümleri (43,100±0,730 km), (45,3±4,5 km), (46,87±15,23 km) ve (47±5 km) olup bunlara karşılık gelen albedolar sırasıyla (0,0956±0,0179), (0,9±0,02), (0,06±0,02) ve (0,07±0,01)'dir.[7][16]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e "767 Bondia (A913 SD)". Minor Planet Center. 3 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(767) Bondia". Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg. s. 73. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_768. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 767 Bondia (A913 SD)" (2020-04-28 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 27 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  4. ^ a b "Asteroid 767 Bondia – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 31 Ocak 2023 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  5. ^ a b "Asteroid 767 Bondia – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  6. ^ a b Zappalà, V.; Bendjoya, Ph.; Cellino, A.; Farinella, P.; Froeschle, C. (1997). "Asteroid Dynamical Families". NASA Planetary Data System: EAR-A-5-DDR-FAMILY-V4.1. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020.  (PDS main page 11 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  7. ^ a b c d "LCDB Data for (767) Bondia". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  8. ^ a b c d Mainzer, A. K.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E. A.; Masiero, J. R.; Nugent, C. R.; Sonnett, S. M.; Stevenson, R. A.; Wright, E. L. (June 2016). "NEOWISE Diameters and Albedos V1.0". NASA Planetary Data System. Bibcode:2016PDSS..247.....M. 2 Temmuz 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 
  9. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117. 17 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Ocak 2023.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  10. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  11. ^ a b Contreras, M. E.; Olguín, L.; Loera-González, P.; Saucedo, J. C.; Schuster, W. J.; Valdés-Sada, P.; Segura-Sosa, Juan (October 2019). "Six Asteroids from the 2018 Mexican Asteroid Photometry Campaign" (PDF). Minor Planet Bulletin. 46 (4): 381-383. Bibcode:2019MPBu...46..381C. ISSN 1052-8091. 8 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 31 Ocak 2023. 
  12. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). "Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families". Asteroids IV: 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. 
  13. ^ Şablon:GPN
  14. ^ Şablon:GPN
  15. ^ Şablon:GPN
  16. ^ "Asteroid 767 Bondia". Small Bodies Data Ferret. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Mayıs 2020. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

783 Nora asteroid kuşağının ilk bölgelerinden koyu renkli bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 18 Mart 1914 tarihinde Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Karbonlu C-tipi asteroidin 55,5 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresi vardır ve yaklaşık 40 kilometre çapındadır.Adını muhtemelen Norveçli şair Henrik Ibsen'ın A Doll's House adlı oyunundaki baş karakter Nora Helmer'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1066 Lobelia, geçici ismi 1926 RA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 6 kilometre çapında parlak bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Lobelia çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1074 Beljawskya, geçici ismi 1925 BE, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 48 kilometre çapında Themis ailesinden bir asteroittir.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.

20936 Nemrut Dağı, geçici adı : 4835 T-1 olan, yaklaşık 35 kilometre çapında, asteroit kuşağının en iç bölgelerinde bulunan Hungaria ailesine mensup, aynı zamanda da Mars yörüngesinin çok yakınlarında seyreden taşlı bir asteroittir. 13 Mayıs 1971'de Hollandalı gök bilimci çift Ingrid ve Cornelis van Houten tarafından Leiden'de ve ayrıca Hollandalı Amerikalı gök bilimci Tom Gehrels tarafından Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palomar Gözlemevi'nde çekilen fotoğraf plakalarında keşfedilmiştir. Asteroitin 3,28 saatlik bir dönme süresi, muhtemelen küresel bir şekli ve tipik olarak enstatit açısından zengin E tipi asteroitler arasında görülen yüksek bir albedosu bulunmaktadır. 2012 yılında adını Türkiye'de sönmüş bir yanardağ olan Nemrut'tan almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.