İçeriğe atla

74 Galatea

74 Galatea
Keşif
KeşfedenErnst Wilhelm Tempel
Keşif tarihi29 Ağustos 1862
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(74) Galatea
Telaffuz/ɡæləˈtiːə/[1]
Asteroit kuşağı
SıfatlarGalatean
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 31 Aralık 2006 (2454100,5 JG)
Günöte515.376 Gm (3.445 AB)
Günberi315,937 Gm (2.112 AB)
Yarı büyük eksen
415,657 Gm (2.778 AB)
Dış merkezlik0,240
1691,658 gün (4,63 JY)
36,838°
Eğiklik4,075°
197,313°
174,519°
Fiziksel özellikler
C[3]
8,66
Boyutlar120,67 ± 7,15 km[4]
Kütle(6,13 ± 5,36) × 1018 kg[4]
Ortalama yoğunluk
6,66 ± 5,94[4] g/cm3
17,270[5] saat
0,043 [6]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Galatea (Küçük gezegen tanımı: 74 Galatea), büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.[7]

Keşfi ve adlandırma

Galatea, 29 Ağustos 1862'de Fransa'nın Marsilya kentinde üretken kuyruklu yıldız keşfedicisi Ernst Wilhelm Tempel tarafından bulundu. Bu Ernst'in üçüncü asteroit keşfidir. Adını Yunan mitolojisindeki iki Galatea'dan birinden almıştır.

Fiziksel özellikler

Bu asteroidin 2008 yılında Las Cruces, New Mexico'daki Organ Mesa Gözlemevinde yapılan fotometrik gözlemlerine göre, 17,270 ± 0,002 saatlik periyotlu bir ışık eğrisi ve 0,08 ± 0,01 büyüklüğünde bir parlaklık değişimi gözlemlendi.[5][7]

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ Yeomans, Donald K., "74 Galatea", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  3. ^ *JPL Small-Body Database Browser 16 Temmuz 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ a b c Carry, B. (December 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009.  See Table 1.
  5. ^ a b Pilcher, Frederick (September 2008), "Period Determinations for 26 Proserpina, 34 Circe 74 Galatea, 143 Adria, 272 Antonia, 419 Aurelia, and 557 Violetta", The Minor Planet Bulletin, 35 (3), ss. 135-138, Bibcode:2008MPBu...35..135P. 
  6. ^ Asteroid Data Sets 17 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  7. ^ a b Fornasier, S.; Lazzarin, M.; Barbieri, C.; Barucci, M. A. (February 1999), "Spectroscopic comparison of aqueous altered asteroids with CM2 carbonaceous chondrite meteorites", Astronomy and Astrophysics Supplement, cilt 135, ss. 65−73, Bibcode:1999A&AS..135...65F, doi:10.1051/aas:1999161. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">38 Leda</span> Asteroit

38 Leda, 12 Ocak 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. "38 Leda" Asteroit kuşağı'nda bulunan bir asteroittir. "Leda" adını Yunan mitolojisindeki Leda'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">39 Laetitia</span> Asteroit

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">162 Laurentia</span> Asteroit

162 Laurentia, 21 Nisan 1876'da Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından keşfedilen ve asteroid 51 Nemausa'yı keşfeden amatör astronom Joseph Jean Pierre Laurent'in adını taşıyan büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroididir.

Medea, Johann Palisa tarafından 6 Şubat 1880'de Pula'da keşfedilen ve adını Yunan mitolojisinde bir figür olan Medea'dan alan çok büyük bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">116 Sirona</span> Asteroit

Sirona, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 8 Eylül 1871'de keşfedilen ve adını Kelt şifa tanrıçası Sirona'dan alan, biraz büyük ve parlak renkli bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">26 Proserpina</span> ana kuşak asteroidi

Proserpina, 5 Mayıs 1853 tarihinde Alman gök bilimci Robert Luther tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroididir. Adını, Ceres'in kızı ve yeraltı dünyası kraliçesi Roma tanrıçası Proserpina'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">94 Aurora</span> Asteroit

Aurora, en büyük ana kuşak asteroitlerinden birisidir. Sadece 0,04'lük bir albedo ile kurumdan daha koyudur ve karbonlu malzemeden oluşan ilkel bir bileşime sahiptir. 6 Eylül 1867 tarihinde James Craig Watson tarafından Ann Arbor'da keşfedildi ve adını Roma şafak tanrıçası Aurora'dan aldı.

<span class="mw-page-title-main">34 Circe</span> Asteroit

Circe,, büyük ve çok koyu renkli bir ana kuşak asteroitidir. 6 Nisan 1855'te Fransız astronom J. Chacornac tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki Aeaea adasının büyüleyici kraliçesi Kirke'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">122 Gerda</span> Asteroit

Gerda, Alman-Amerikalı gök bilimci Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 31 Temmuz 1872'de keşfedilen ve adını İskandinav mitolojisinde yer alan Freyr'in karısı Gerðr'den alan büyük bir dış ana kuşak asteroididir. Spektrumuna bağlı olarak, bu asteroid, S-tipi asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansına yakın yörüngede dönen Hecuba asteroit kümesinin bir üyesi olarak listelenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">117 Lomia</span> Asteroit

Lomia, neredeyse dairesel bir yörüngeye sahip büyük bir ana kuşak asteroididir; yörünge eksantrikliği 0,029'dur. Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 12 Eylül 1871'de Marsilya Gözlemevi'nden keşfedilmiştir. İlk yörünge elementleri ertesi yıl Alman astronom Friedrich Tietjen tarafından yayınlandı. Adın nedeni belirsiz, ancak Lutz D. Schmadel bunun büyük olasılıkla Yunan mitolojisindeki dişi iblis Lamia'nın yanlış yazıldığına inanıyor.

<span class="mw-page-title-main">60 Echo</span> Asteroit

Echo bir ana kuşak asteroididir. 14 Eylül 1860'da Washington DC'deki Birleşik Devletler Deniz Gözlemevi'nden James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Bu onun üçüncü ve son asteroit keşfidir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisi olan Echo'dan almıştır. James Ferguson, bu ismin zaten Uranüs'ün bir uydusu için kullanıldığını fark etmeksizin başlangıçta ona "Titania" adını vermişti.

Velleda, bir ana kuşak asteroididir. Büyük olasılıkla oldukça tipik bir S-tipi asteroitTİR. Adını Cermen kabilesi Bructeri'nin rahibesi ve kahini Veleda'dan almıştır. Paul Henry tarafından 5 Kasım 1872'de Paris, Fransa'da keşfedildi. Bu onun ilk itibarlı keşfiydi. O ve erkek kardeşi Prosper Henry toplam 14 asteroit keşfettiler.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">73 Klytia</span> Asteroit

Klytia, bir ana asteroit kuşağı asteroididir. Bu asteroit, kuyruklu yıldız keşfedicisi Horace Parnell Tuttle'ın 7 Nisan 1862'de yaptığı ikinci ve son asteroid keşfiydi. Adını Yunan mitolojisinde Helios'u seven Clytia'dan almaktadır. Klytia, ilk yüz numaralı asteroidin en küçüğüdür. Işık eğrisine göre bazı şekil düzensizlikleri göstermektedir. Kutbun ekliptik koordinatları için iki geçerli çözüm türetilmiştir: = and =.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">138 Tolosa</span> Asteroit

Tolosa, asteroit kuşağının iç bölgesinden parlak renkli, taşlı bir arka plan asteroididir. 19 Mayıs 1874'te Fransız astronom Henri Joseph Perrotin tarafından keşfedildi ve Fransa'nın Toulouse şehrinden alınan Latince ve Oksitanca adıyla adlandırıldı.

Adria, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 23 Şubat 1875'te Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilen ve adını Adriyatik Denizi'nden alan oldukça büyük bir Asteroit kuşağı asteroididir. Bu koyu renkli asteroit muhtemelen ilkel bir karbonlu kondritik bileşime sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">189 Phthia</span> Asteroit

Phthia, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 9 Eylül 1878'de Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını Antik Yunanistan bölgesi Phthia'dan alan parlak renkli, kayalık bir ana kuşak asteroitidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.