İçeriğe atla

73 Klytia

73 Klytia
Klytianın ışık eğrisi tabanlı 3D modeli
Keşif
KeşfedenHorace Parnell Tuttle
Keşif tarihi7 Nisan 1862
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(73) Klytia
Telaffuz/ˈklɪʃiə/[1]
Adın kaynağı
Κλυτία Klytiā
Asteroit kuşağı
SıfatlarKlytian
Yörünge özellikleri
Dönem 31 Aralık 2006 (JG 2454100,5)
Günöte415,302 Gm (2.776 AB)
Günberi382,115 Gm (2.554 AB)
Yarı büyük eksen
398,708 Gm (2,665 AB)
Dış merkezlik0,042
1589,253 gün (4,35 JY)
214,253°
Eğiklik2,373°
7,213°
54,982°
Fiziksel özellikler
S
8,9
Boyutlar44,4 km[2]
8,283065[3] sa
0,225[4]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Klytia (Küçük gezegen tanımı: 73 Klytia), bir ana asteroit kuşağı asteroididir. Bu asteroit, kuyruklu yıldız keşfedicisi Horace Parnell Tuttle'ın 7 Nisan 1862'de yaptığı ikinci ve son asteroid keşfiydi. Adını Yunan mitolojisinde Helios'u seven Clytia'dan almaktadır. Klytia, ilk yüz numaralı asteroidin en küçüğüdür. Işık eğrisine göre bazı şekil düzensizlikleri göstermektedir. Kutbun ekliptik koordinatları için iki geçerli çözüm türetilmiştir: (λ1, β1) = (38°, +75°) and (λ2, β2) = (237°, +73°).[3]

Kaynakça

  1. ^ 'Clytie, Clytia' in Benjamin Smith (1903) The Century Dictionary and Cyclopedia
  2. ^ "JPL Small-Body Database Browser: 73 Klytia". Jet Propulsion Laboratory. 29 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  3. ^ a b Marciniak, A.; Michałowski, T.; Kaasalainen, M.; Kryszczyńska, A.; Kwiatkowski, T.; Hirsch, R.; Kamiński, K.; Fagas, M.; Polińska, M.; Velichko, F. P.; Michałowski, M. J.; Snodgrass, C.; Behrend, R.; Bernasconi, L. (February 2008), "Photometry and models of selected main belt asteroids. V. 73 Klytia, 377 Campania, and 378 Holmia", Astronomy and Astrophysics, 478 (2), ss. 559-565, Bibcode:2008A&A...478..559M, doi:10.1051/0004-6361:20078930. 
  4. ^ "Asteroid Data Sets". 17 Aralık 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ocak 2007. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">38 Leda</span> Asteroit

38 Leda, 12 Ocak 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. "38 Leda" Asteroit kuşağı'nda bulunan bir asteroittir. "Leda" adını Yunan mitolojisindeki Leda'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">39 Laetitia</span> Asteroit

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

Medea, Johann Palisa tarafından 6 Şubat 1880'de Pula'da keşfedilen ve adını Yunan mitolojisinde bir figür olan Medea'dan alan çok büyük bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">509 Iolanda</span> Asteroit

Iolanda Güneş'in etrafında dönen bir küçük gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">112 Iphigenia</span> Asteroit

Iphigenia oldukça büyük ve fazlasıyla karanlık bir ana kuşak asteroididir. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve bu nedenle muhtemelen ilkel bir karbonlu bileşime sahiptir. Alman-Amerikalı astronom CHF Peters tarafından 19 Eylül 1870'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde babası tarafından kurban edilen bir prenses olan Iphigenia'dan almıştır. 112 Iphigenia için yörünge ögeleri, 1871'de Alman astronom Friedrich Tietjen tarafından yayınlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">427 Galene</span> Asteroit

Galene tipik bir ana kuşak asteroitidir. Fransız astronom Auguste Charlois tarafından 27 Ağustos 1897'de Nice'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinin Nereidlerinden biri olan Galene'den almıştır (Hesiod, Theogony, 240). Bu asteroit, 5,12 yıllık bir süre ve 0,12 dış merkezlik ile Güneş'in yörüngesinde 2,97 AU uzaklıkta dönmektedir. Bir bilgisayar araştırması, 1996'da 7968 Elst–Pizarro'nun geçici kuyruklu yıldız çekirdeği aktivitesini oluşturan çarpmanın en olası kaynağının Galene olduğunu göstermiştir.

<span class="mw-page-title-main">31 Euphrosyne</span> Asteroit

Euphrosyne çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir. Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler 'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir. Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.

768 Struveana, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Asteroit, Baltık Alman astronomları Friedrich Georg Wilhelm von Struve, Otto Wilhelm von Struve ve Karl Hermann Struve'nin onuruna adlandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">770 Bali</span> Asteroit

770 Bali, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Flora ailesinin bir üyesidir. Alman astronom Adam Massinger tarafından 31 Ekim 1913 tarihinde Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide muhtemelen Endonezya'nın Bali adasının adı verilmiştir, çünkü keşfeden kişi Endonezya'daki diğer birkaç asteroide de bu adı vermişti. Alternatif hipotez ise asteroide Hindu mitolojisindeki Daityaların kralı Bali'nin adının verilmiş olmasıdır.

790 Pretoria, İngiliz astronom Harry Edwin Wood tarafından 16 Ocak 1912'de keşfedilen, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük gezegendir. Asteroit kuşağın çekirdeğinin ötesinde yer alan Kibele grubunun bir üyesidir ve adını Güney Afrika'nın başkenti Pretoria'dan almıştır.

990 Yerkes, 1922'de Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilen ve adını Yerkes Gözlemevi'nden alan bir asteroit kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">115 Thyra</span> Asteroit

115 Thyra, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 6 Ağustos 1871'de keşfedilen oldukça büyük ve parlak bir iç ana kuşak asteroididir ve adını Danimarka Kralı Yaşlı Gorm'un eşi Thyra'dan almıştır. Tayfına bağlı olarak, taşlı bir S-tipi asteroit olarak kategorize edilir.

<span class="mw-page-title-main">68 Leto</span> Asteroit

Leto, 4,64 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönen büyük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. Spektral tipi S'dir ve bu taşlı, silikat bir bileşime sahip olduğunu belirtir. Asteroit, 29 Nisan 1861'de Alman gök bilimci Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi ve adını Yunan mitolojisinde Apollon ve Artemis'in annesi Leto'dan almaktadır. Tahmini enine kesit boyutu 123 km ve dönüş süresi 14,8 saattir.

<span class="mw-page-title-main">60 Echo</span> Asteroit

Echo bir ana kuşak asteroididir. 14 Eylül 1860'da Washington DC'deki Birleşik Devletler Deniz Gözlemevi'nden James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Bu onun üçüncü ve son asteroit keşfidir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisi olan Echo'dan almıştır. James Ferguson, bu ismin zaten Uranüs'ün bir uydusu için kullanıldığını fark etmeksizin başlangıçta ona "Titania" adını vermişti.

Velleda, bir ana kuşak asteroididir. Büyük olasılıkla oldukça tipik bir S-tipi asteroitTİR. Adını Cermen kabilesi Bructeri'nin rahibesi ve kahini Veleda'dan almıştır. Paul Henry tarafından 5 Kasım 1872'de Paris, Fransa'da keşfedildi. Bu onun ilk itibarlı keşfiydi. O ve erkek kardeşi Prosper Henry toplam 14 asteroit keşfettiler.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

Galatea, büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.

Eurydike büyük bir ana kuşak asteroididir. M-tipi bir spektruma ve nispeten yüksek bir albedoya sahiptir ve nikel - demir açısından zengin olabilir.

Lumen, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 130 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. Tanımlanmış bir Eunomia ailesi'ne müdahaleci asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">184 Dejopeja</span> Asteroit

Dejopeja büyük bir M-tipi Ana kuşak asteroididir. 28 Şubat 1878'de Johann Palisa tarafından keşfedildi ve adını bir Roma perisi olan Deiopea'dan aldı.