İçeriğe atla

71 Niobe

71 Niobe
Niobenin ışık eğrisi tabanlı 3D modeli
Keşif [1]
KeşfedenR. Luther
Keşif yeriDüsseldorf Obs.
Keşif tarihi13 Ağustos 1861
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(71) Niobe
Telaffuz/ˈnaɪəbiː/[2]
Adın kaynağı
Νιόβη Niobē (Yunan mitolojisi)[3]
Asteroit kuşağı [1][4] · (boşluk)
Gallia [5]
SıfatlarNiobean /naɪəˈbiːən/[2]
Yörünge özellikleri [4]
Dönem 23 Mart 2018 (JD 2458200.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı154.10 JY (56,286 gün)
Günöte3.2348 AB
Günberi2.2790 AB
Yarı büyük eksen
2.7569 AB
Dış merkezlik0.1733
4.58 JY (1,672 gün)
178.02°
0° 12d 55.08s / gün
Eğiklik23.259°
316.02°
266.88°
Fiziksel özellikler
Tholen = S [4]
SMASS = Xe [4] · M [6] · A [7] · X [8]
B–V = 0.803[4]
U–B = 0.439[4]
7.30[4][9][10][11][6]
7.31[8]
7,31±0,09[12][13]
Ortalama çap
75,87±3,28 km[9]
80,86±0,80 km[10]
83,42±1,7 km[11]
92.75 km (alınan)[8]
92,753 km[12]
92,842±0,644 km[6]
11 sa[14]
11,21 sa[15]
14,34±0,05 sa[16]
14,34 sa[16][17]
14,38±0,02 sa[13]
35,5±0,1 sa[18][a]
35,617948 sa[8]
35,81±0,01 sa[19]
35,8521±0,0005 sa[20]
35,864±0,002 sa[21]
0,2446[12]
0,2475±0,0346[6]
0,3052±0,013[11]
0,326±0,008[10]
0,369±0,033[9]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Niobe (Küçük gezegen tanımı: 71 Niobe), bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

Keşfi

13 Ağustos 1861'de Alman astronom Robert Luther tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde yer alan Niobe'den almıştır. 1861'de bu asteroitin parlaklığının değişken olduğu astronom Friedrich Tietjen tarafından gözlemlendi.[22]

Sınıflandırma

Niobe, bilinen yaklaşık 200 taşlı asteroitten oluşan küçük bir aile olan Gallia ailesinin (802) bir üyesidir.[23] 2006 yılında Porto Riko'daki Arecibo Gözlemevinde radyo teleskopu kullanılarak radarla incelendi ve bir ışık eğrisi oluşturmayı amaçlayan optik gözlemlerle desteklendi. Gözlemlere göre ortaya çıkan 35,6 saatlik veya 1,48 Dünya günü tahmini dönüş süresi, 14,3 saat olarak daha önceki bir dönüş süresi tahmininin yerini aldı.

Kaynakça

Özel
  1. ^ Lightcurve plot of 71 Niobe, Palmer Divide Observatory, B. D. Warner (2006): rotation period 35,5±0,1 hours with a brightness amplitude of 0,22±0,02 mag. Quality code of 2+. Summary figures at the LCDB
Genel
  1. ^ a b "71 Niobe". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  2. ^ a b "Niobe." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
  3. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(71) Niobe". Dictionary of Minor Planet Names – (71) Niobe. Springer Berlin Heidelberg. s. 22. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_72. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d e f g "JPL Small-Body Database Browser: 71 Niobe" (2018-02-21 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 28 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  5. ^ "Asteroid 71 Niobe". Small Bodies Data Ferret. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ Belskaya, I. N.; Fornasier, S.; Tozzi, G. P.; Gil-Hutton, R.; Cellino, A.; Antonyuk, K.; Krugly, Yu. N.; Dovgopol, A. N.; Faggi, S. (March 2017). "Refining the asteroid taxonomy by polarimetric observations". Icarus. 284: 30-42. Bibcode:2017Icar..284...30B. doi:10.1016/j.icarus.2016.11.003. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  8. ^ a b c d "LCDB Data for (71) Niobe". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  9. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 
  10. ^ a b c Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  12. ^ a b c Pravec, Petr; Harris, Alan W.; Kusnirák, Peter; Galád, Adrián; Hornoch, Kamil (September 2012). "Absolute magnitudes of asteroids and a revision of asteroid albedo estimates from WISE thermal observations". Icarus. 221 (1): 365-387. Bibcode:2012Icar..221..365P. doi:10.1016/j.icarus.2012.07.026. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  13. ^ a b Harris, A. W.; Young, J. W. (October 1989). "Asteroid lightcurve observations from 1979-1981". Icarus. 81 (2): 314-364. Bibcode:1989Icar...81..314H. doi:10.1016/0019-1035(89)90056-0. ISSN 0019-1035. 29 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  14. ^ Barucci, M. A.; Fulchignoni, M.; Burchi, R.; D'Ambrosio, V. (January 1985). "Rotational properties of ten main belt asteroids - Analysis of the results obtained by photoelectric photometry [ Erratum: 1985Icar...62..173B ]". Icarus. 61 (1): 152-162. Bibcode:1985Icar...61..152B. doi:10.1016/0019-1035(85)90161-7. ISSN 0019-1035. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  15. ^ Lustig, G.; Dvorak, R. (December 1974). "Photometric investigations of the asteroids /43/ Ariadne and /71/ Niobe". Acta Physica Austriaca. 43 (1–2): 89-97.InGerman.ResearchsupportedbytheOesterreichischeNationalbank. Bibcode:1975AcPhA..43...89L. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  16. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (71) Niobe". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  17. ^ Piironen, J.; Lagerkvist, C.-I.; Erikson, A.; Oja, T.; Magnusson, P.; Festin, L.; Nathues, A.; Gaul, M.; Velichko, F. (March 1998). "Physical studies of asteroids. XXXII. Rotation periods and UBVRI-colours for selected asteroids". Astronomy and Astrophysics Supplement. 128 (3): 525-540. Bibcode:1998A&AS..128..525P. doi:10.1051/aas:1998393. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  18. ^ Warner, Brian D.; Shepard, Michael K.; Harris, Alan W.; Pravec, Petr; Crawford, Greg; Husarik, Marek (December 2006). "Analysis of the lightcurve of 71 Niobe". The Minor Planet Bulletin. 33 (4): 102-103. Bibcode:2006MPBu...33..102W. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  19. ^ Sada, Pedro V.; Warner, Brian D. (June 2007). "Rotation Period of Asteroid 340 Eduarda and Refined Period for Asteroid 71 Niobe". The Minor Planet Bulletin. 34 (2): 37-38. Bibcode:2007MPBu...34...37S. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  20. ^ Hanus, J.; Durech, J.; Oszkiewicz, D. A.; Behrend, R.; Carry, B.; Delbo, M.; Adam, O.; Afonina, V.; Anquetin, R.; Antonini, P.; Arnold, L.; Audejean, M.; Aurard, P.; Bachschmidt, M.; Baduel, B.; Barbotin, E.; Barroy, P.; Baudouin, P.; Berard, L.; Berger, N.; Bernasconi, L.; Bosch, J.-G.; Bouley, S.; Bozhinova, I.; Brinsfield, J.; Brunetto, L.; Canaud, G.; Caron, J.; Carrier, F.; Casalnuovo, G.; Casulli, S.; Cerda, M.; Chalamet, L.; Charbonnel, S.; Chinaglia, B.; Cikota, A.; Colas, F.; Coliac, J.-F.; Collet, A.; Coloma, J.; Conjat, M.; Conseil, E.; Costa, R.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Damerdji, Y.; Debackè; re, A.; Decock, A.; Déhais, Q.; Déléage, T.; Delmelle, S.; Demeautis, C.; Drózdz, M.; Dubos, G.; Dulcamara, T.; Dumont, M.; Durkee, R.; Dymock, R.; Escalante del Valle, A.; Esseiva, N.; Esseiva, R.; Esteban, M.; Fauchez, T.; Fauerbach, M.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Forné, E.; Fournel, C.; Fradet, D.; Garlitz, J.; Gerteis, O.; Gillier, C.; Gillon, M.; Giraud, R.; Godard, J.-P.; Goncalves, R.; Hamanowa, Hiroko; Hamanowa, Hiromi; Hay, K.; Hellmich, S.; Heterier, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Hodosan, G.; Hren, M.; Hygate, A.; Innocent, N.; Jacquinot, H.; Jawahar, S.; Jehin, E.; Jerosimic, L.; Klotz, A.; Koff, W.; Korlevic, P.; Kosturkiewicz, E.; Krafft, P.; Krugly, Y.; Kugel, F.; Labrevoir, O.; Lecacheux, J.; Lehký, M.; Leroy, A.; Lesquerbault, B.; Lopez-Gonzales, M. J.; Lutz, M.; Mallecot, B.; Manfroid, J.; Manzini, F.; Marciniak, A.; Martin, A.; Modave, B.; Montaigut, R.; Montier, J.; Morelle, E.; Morton, B.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogloza, W.; Paiella, M.; Pallares, H.; Peyrot, A.; Pilcher, F.; Pirenne, J.-F.; Piron, P.; Polinska, M.; Polotto, M.; Poncy, R.; Previt, J. P.; Reignier, F.; Renauld, D.; Ricci, D.; Richard, F.; Rinner, C.; Risoldi, V.; Robilliard, D.; Romeuf, D.; Rousseau, G.; Roy, R.; Ruthroff, J.; Salom, P. A.; Salvador, L.; Sanchez, S.; Santana-Ros, T.; Scholz, A.; Séné, G.; Skiff, B.; Sobkowiak, K.; Sogorb, P.; Soldán, F.; Spiridakis, A.; Splanska, E.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stephens, R.; Stiepen, A.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J.-P.; Tumolo, G.; Vagnozzi, A.; Vanoutryve, B.; Vugnon, J. M.; Warner, B. D.; Waucomont, M.; Wertz, O.; Winiarski, M.; Wolf, M. (February 2016). "New and updated convex shape models of asteroids based on optical data from a large collaboration network". Astronomy and Astrophysics. 586: 24. arXiv:1510.07422 $2. Bibcode:2016A&A...586A.108H. doi:10.1051/0004-6361/201527441. 
  21. ^ Pilcher, Frederick (July 2010). "A New Investigation of the Rotation Period and Size of 71 Niobe". The Minor Planet Bulletin. 37 (3): 98-99. Bibcode:2010MPBu...37...98P. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  22. ^ Harwood, Margaret (December 1924). "Variations in the Light of Asteroids". Harvard College Observatory Circular. 269: 1-15. Bibcode:1924HarCi.269....1H. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  23. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">27 Euterpe</span> ana kuşak asteroidi

Euterpe, yaklaşık 100 kilometre çapında, iç asteroit kuşağında yer alan Euterpe ailesinin taşlı bir asteroit ve ana organıdır. 8 Kasım 1853'te İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından George Bishop Gözlemevinde keşfedildi. Adını, Yunan mitolojisindeki Euterpe'den almaktadır.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">802 Epyaxa</span> Asteroit

802 Epyaxa, 1915 WR geçici atamalı, asteroit kuşağı iç bölgelerinden, yaklaşık 7,5 kilometre çapında taş bir Florian asteroittir. Alman gök bilimci Max Wolf tarafından 20 Mart 1915'te Almanya'nın güneyindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi.

Gallia, asteroit kuşağının merkez bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">96 Aegle</span> Asteroit

Aegle, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 170 kilometre çapında, karbonlu bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">812 Adele</span> Asteroit

Adele, asteroit kuşağının orta bölgelerinden uzun bir Eunomia asteroitidir.

Gyldenia, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 63 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">155 Scylla</span> Asteroit

Scylla bir ana kuşak asteroididir. 8 Kasım 1875'te Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki canavar Scylla'dan almıştır. Keşfedilmesinden iki hafta sonra bu asteroit kayboldu ve 95 yıl boyunca yeniden bulunamadı. Sonunda, 1970 yılında Conrad M. Bardwell tarafından Cincinnati Gözlemevi'nde oluşturulan bir efemeris yardımıyla İsviçre, Bern'den Paul Wild tarafından bulundu.

<span class="mw-page-title-main">1709 Ukraina</span> Asteroit

1709 Ukraina, geçici ismi 1925 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 9 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 16 Ağustos 1925'te Sovyet gök bilimci Grigori Şayn tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Ukrayna'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1072 Malva, geçici ismi 1926 TA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 48 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 4 Ekim 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, ismini Malva (ebegümeci) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.