4 Vesta Asteroit Kuşağı'nın ikinci büyük gök cismidir. Ortalama çapı yaklaşık 530 km ve tahminî kütlesi Asteroit Kuşağı'nın toplam kütlesinin yaklaşık 9%'udur. Vesta en parlak asteroitdir ve Güneş'ten en uzak olduğu nokta Ceres'in Güneş'e en yakın olan uzaklığından çok az fazladır. Vesta Alman gök bilimci Heinrich Wilhelm Olbers tarafından 29 Mart 1807'de keşfedilmiştir. Asteroidin adını tanınmış matematikçi Carl Friedrich Gauss Roma bâkire ev ve aile tanrıçası Vesta'ya ithafen vermiştir.
4289 Biwako, bilinen eski adlarıyla 1989 UA2, 1968 UX2, 1973 DA, 1975 XF7, 1978 PX4, 1980 BH1, 1980 DF2 ve 1982 VR1, Güneş sisteminde yer alan, sınıfı ana asteroit kuşağı olarak belirlenmiş bir asteroittir. Mutlak kadri 12.8 kadirdir. 29 Ekim 1989 tarihinde Atsuşi Sugyi tarafından Dynic Astropark Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.
JPL Small-Body Database (SBDB), küçük Güneş Sistemi cisimleri hakkında bir astronomi veritabanıdır. Jet İtki Laboratuvarı (JPL) ve NASA tarafından sürdürülür ve yörünge parametreleri ve diyagramları, fiziksel diyagramlar ve küçük cisimle ilgili yayın listeleri dahil olmak üzere bilinen tüm asteroitler ve birkaç kuyruklu yıldız için veri sağlar. Veritabanı günlük olarak güncellenir.
Aşağıda, artan sayısal sırayla numaralandırılmış küçük gezegenlerin bir listesi bulunmaktadır. Kuyruklu yıldızlar hariç, asteroitler, uzak cisimler ve cüce gezegenler dahil olmak üzere küçük gezegenlerin tümü Güneş Sistemi'ndeki küçük gök cisimleri olarak bilinir. Bu gezegenlerin listeleri, her biri 1000 küçük gezegen içeren yüzlerce sayfalık kataloglardan oluşmaktadır. Uluslararası Astronomi Birliği adına, Küçük Gezegen Merkezi, Minor Planet Sirkülerlerinde her yıl binlerce yeni numaralandırılmış küçük gezegen yayınlamaktadır. Haziran 2024 itibarıyla, toplamda 1.367.486 adet gözlemlenen cisimden 669.991 tanesi numaralandırılmış küçük gezegenlerdir. Geriye kalanlar ise henüz numaralandırılmamış küçük gezegenler ve kuyruklu yıldızlardır.
Marguerite Laugier Fransız astronomdur. 1930'lu yıllardan 1950'li yıllara kadar Nice Gözlemevinde çalışmıştır.
128 Nemesis, karbonlu bileşime sahip 180 km'lik büyük bir ana kuşak asteroitidir. 78 saat süren bir tur dönüşü ile oldukça yavaş dönmektedir. Nemesis, adını taşıyan Nemesian asteroit ailesinin en büyük üyesidir. 25 Kasım 1872'de J. C. Watson tarafından keşfedildi ve Yunan mitolojisinde intikam tanrıçası olan Nemesis'in adını aldı.
Iolanda Güneş'in etrafında dönen bir küçük gezegendir.
201 Penelope, Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından 7 Ağustos 1879'da Pula'da keşfedilen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Asteroit, Homeros'un Odysseia'sındaki Odisseus'un karısı Penelope'nin adını almıştır. 0,18 dış merkezlik ve 4,381 yıllık bir periyot ile Güneş'ten 2,68 AU uzaklıktaki bir yörüngede yer alır. Yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 5,8°'lik bir açıyla eğiktir.
Gözlemsel astronomide, bir Güneş Sistemi cisminin gözlem yayı, cismin yolunu izlemek için kullanılan en erken ve en son gözlemleri arasındaki süredir. Genellikle gün veya yıl olarak verilir. Terim çoğunlukla asteroitlerin ve kuyruklu yıldızların keşfi ve takibinde kullanılır. Yay uzunluğu, bir yörüngenin doğruluğu üzerinde en büyük etkiye sahiptir. Ara gözlemlerin sayısı ve aralığı daha az etkiye sahiptir.
1323 Tugela, geçici adıyla 1934 LD, yaklaşık 60 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen koyu renkli bir arka plan asteroitidir. 19 Mayıs 1934'te Johannesburg'daki Union Gözlemevinde Güney Afrikalı astronom Cyril Jackson tarafından keşfedildi. Asteroit, Güney Afrika'nın batısındaki Tugela Nehri'nin adını aldı.
768 Struveana, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Asteroit, Baltık Alman astronomları Friedrich Georg Wilhelm von Struve, Otto Wilhelm von Struve ve Karl Hermann Struve'nin onuruna adlandırılmıştır.
Aethra, dış merkezli bir yörüngeye sahip olan ve yörüngesi Mars yörüngesiyle kesişen parlak metalik bir ana kuşak asteroitidir. Çapı yaklaşık olarak 40 kilometredir.
792 Metcalfia, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. 1907'de Joel Hastings Metcalf tarafından keşfedildi ve kaşifinin adını aldı. Bu, ana kuşakta Güneş'ten yaklaşık 2,62 AB uzaklıkta bulunan asteroit kuşakta bulunan X-tip asteroit. 9,17 saatlik bir dönüş süresine sahiptir ve 61 km'lik bir alana yayılmaktadır. En uygun göktaşı analoğu, Gorlovka SK örneği RS-CMP-048'dir.
992 Swasey, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegen olan bir asteroittir. Otto Struve tarafından 1922'de Amerika Birleşik Devletleri, Wisconsin, Williams Bay'deki Yerkes Gözlemevinde keşfedildi. Adını McDonald Gözlemevi'nde Struve'nin adını taşıyan 82 inçlik teleskopu inşa eden Warner & Swasey Company'den Ambrose Swasey'den almıştır.
832 Karin, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Kendi adını taşıyan Karin Kümesi'nin en büyük ve en parlak üyesidir. 2002'de bulunan Karin Kümesi, çok genç olmasıyla dikkat çekiyor. Şu anda yalnızca 5,8 milyon yıl önce bir çarpışmada oluştuğuna inanılıyor.
Panopaea, C-tipi büyük bir ana kuşak asteroididir. Karanlıktır ve karbon içerir.
1483 Hakoila, geçici isimleri 1938 DJ1, 1929 CG, 1963 VK ve 1975 QE, asteroit kuşağında bulunan ve Güneş etrafında dönen bir asteroittir.
Ophelia, Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 13 Ocak 1877'de keşfedilen ve adını Shakespeare'in Hamlet 'indeki Ophelia'dan alan, büyük, karanlık bir Themistian asteroittir.
Uranüs Truva asteroidi, güneş merkezli yörüngesi Uranüs gezegenininki ile 1:1 ortalama hareket rezonansında olan ve Güneş-Uranüs çiftinin iki kararlı Lagrange noktasından (L4 veya L5) birinin etrafında bulunan, yani Uranüs'ün 60° önünde veya arkasındaki bir yörüngede seyreden asteroidlere verilen genel isimdir.
Aşağıdaki liste, 2024 Mart ayı itibarıyla, mesafeler ve gezegenler ile karşılaştırılabilirlik yönüyle Güneş'e olan ortalama mesafelerine göre düzenlenmiş önemli Dünya'ya yakın asteroitleri içermektedir. Tam olarak doğruluğu ve cisimlerin tümünü göstermez.
İtalya, Teramo
Wikimedia Commons'ta ilgili ortam