İçeriğe atla

7. Senfoni (Şostakoviç)

Do Majör Senfoni No. 7, op. 60, Dmitri Shostakovich'in bestesini 27 Aralık 1941'de tamamladığı ve Leningrad şehrine adadığı eseridir. “Leningrad Senfonisi” olarak da bilinir.

II. Dünya Savaşı sırasında yaklaşık 900 gün Alman kuşatması altında kalan Leningrad şehrindeki direnişin sembolü olan eser, Sovyet yönetimi tarafından propaganda aracı olarak kullanılmıştır.[1] Senfoninin 9 Ağustos 1942'de kuşatma altındaki Leningrad kentinde seslendirilişi, tarihin en sıra dışı konserlerinden birisidir.

Dört bölümden oluşan 1 saat 15 dakikalık senfoni, bestecinin en uzun bestesidir.

Bölümleri

Senfoni şu dört bölümden oluşur:Allegretto, Moderato (poco allegretto), Adagio, Allegro non troppo

Bestecinin kendi ifadesi ile bölümlerin anlamı şu şekildedir:[2]

Birinci bölüm, halkın mutlu yaşamını, kendilerine ve geleceklerine duydukları güveni anlatır. İkinci bölüm, güzel ve mutlu olayları bir araya getirir; bunun altını çizen bir hüzün ve dalgınlık izi vardır. Üçüncü bölümde yaşam sevinci ve doğaya karşı duyulan hayranlık anlatılır. Dördüncü bölümün ikinci teması senfoninin dönüm noktasıdır; muzafferane tema gittikçe gelişerek büyük ve neşeli finalde zirveye ulaşır.

Tarihçe

Shostakovich, eseri yazmaya kuşatmadan önce Leningrad'da başlamıştı.[3] Savaş başlayınca cepheye gitmek isteyen ama gözlerindeki sorun yüzünden bu isteği kabul edilmeyen besteci, onun yerine yerel itfaiye ekibinde gönüllü olarak çalıştı ve bu sırada senfoniyi yazmaya devam edebildi.[4] 4 Eylül günün kuşatma başladığında Shostakovich, ikinci bölümü yazmaya başlamıştı.[3] Kuşatmanın ilk ayında, Leningrad Radyosu'nda yeni senfonisinin ilk iki bölümünü tamamladığını açıkladı.[5] Leningrad'ın tahliyesi sırasında şehirde kalıp itfaiyeciliği sürdürmek istediğini bildirmesine rağmen iki ay sonra o da ailesi ile birlikte Samara'ya gönderildi. Eserin geri kalanını o kış, 27 Aralık'ta tamamladı.

Bestecinin düşüncesi, senfoninin dünya prömiyerini Leningrad'da, Leningrad Filarmoni Orkestrası ile yapmak idi. Ancak senfoni 100 üyeli bir orkestra için yazılmıştı ve müzisyenlerin çoğu şehirden tahliye edildiğinden senfoninin Leningrad'da seslendirilebilmesi çok zordu.

İlk seslendirilişi

Eserin dünya prömiyeri 5 Mart 1942'de Samara'da (o zamanki adıyla Kuybişev) Samuil Samosud yönetiminde Bolşoy Tiyatro Orkestrası tarafından gerçekleştirildi. Ardından 29 Mart'ta Moskova prömiyeri Sendikalar Evi'nin Sütunlu Salonu'nda yapıldı.

Üyelerinin çoğu Novosibirsk'te olan Leningrad Filarmoni Orkestrası, eseri Temmuz'da Novobirsk'te Yevgeny Mravinsky yönetiminde seslendirdi. Besteci, Leningrad Senfonisi'nin en iyi yorumunun bu olduğunu ifade etmiştir.[6]

Leningrad Konseri hazırlıkları

7. Senfoninin kuşatma altında olan Leningrad'da da seslendirilebilmesi için de hazırlıklar yapıldı. Leningrad Radyo Senfoni Orkestrası'nın hayatta kalan 15 üyesi bir araya getirildi. Şehre ilanlar asılarak amatör müzisyenler, öğrenciler yardıma çağrıldı.[7] Cepheden çağrılan bazı müzisyenlerin de katılımıyla bir orkestra oluşturuldu. Açlık ve soğuk, orkestranın prova yapmasını güçleştiriyor, müzisyenler çok kısa sürede bitkin düşüp sık sık fenalaşıyorlardı.[7] Karl Eliasberg yönetimindeki orkestra, tüm olumsuz koşullara rağmen kararlılıkla çalışmaya devam etti. Dört ay süren provalar boyunca orkestranın üç üyesi hayatını, pek çoğu da sevdiklerini açlık nedeniyle kaybetti.[7]

Batı dünyasında seslendirilmesi

Provaları izleyen Aleksey Nikolayeviç Tolstoy'un Pravda Gazetesi'nde çok olumlu bir eleştiri yazmasının senfoninin kaderini etkilediği düşünülür. Pravda'yı okuduğu ve Tolstoy'un yorumlarına genellikle güvendiği bilinen Stalin,[8] bu eser etrafında bir propaganda kampanyası oluşturma fikrini benimsedi. Senfoni tüm Rusya'ya yayınlanacak, ABD ve İngiltere'ye ulaştırılacak; Rusların barbar olmadıkları, faşizme karşı savaşan kahramanlar oldukları gösterilerek desteklerinin devamı sağlanacaktı. 35mm.'lik mikrofilme kopyalanan notalar 1942'nin Nisan ayında uçakla Tahran'a, oradan otomobille Kahire'ye ve oradan da uçakla batı dünyasına ulaştırıldı.[5] Senfoni, 22 Haziran 1942'de Londra Filarmoni Orkestrası tarafından Londra'da seslendirildi ve radyoda yayınlandı; 19 Temmuz 1942'de ise Arturo Toscanini yönetimindeki NBC Senfoni Orkestrası tarafından New York'ta bir stüdyoda seslendirilip radyo yayını ile dinleyicilere ulaştırıldı. Müzik eleştirmenleri pek beğenmese de çok popüler olan senfoni,[5] 1942-1943 sezonunda ABD'de 62 defa seslendirildi.

Leningrad Konseri

Leningrad konserinin tarihi 9 Ağustos 1942 olarak belirlenmişti. Bu, Hitler’in Leningrad’ın düşeceğini öngördüğü ve Astoria Otel’de kutlama hazırlıklarına başladığı gündü. Konser bomba sesleri ile kesilmesin diye konser öncesinde Alman topçu birlikleri Sovyet ordusu tarafından ağır biçimde bombalandı. Şehre yayın yapmak için sokaklara ve gerek Sovyet, gerekse Alman askerlerine konseri duyurabilmek için ilk siper hatlarına varana kadar hoparlörler yerleştirildi. Sanatçılar, yaz günü olmasına rağmen açlık sebebiyle titrediklerinden kalın giysiler ve eldivenler giymişlerdi.[9] Çok başarılı geçen Leningrad prömiyeri bir saat boyunca coşkuyla alkışlandı.

Kuşatma 18 ay daha devam etti. Kuşatma kalktıktan sonra konserde görev alan sanatçılar bir madalya ile ödüllendirildiler[9] Psikolojik ve siyasi etkilerinden çok önemli kabul edilen bu tarihi konseri anmak için 1964 ve 1992’de hayatta kalan müzisyenleri bir araya getiren konserler düzenlenmiştir.

Savaş sonrası

1946-1947 sezonunda Berlin’de de seslendirilen eser, savaş sonrasında konser salonlarında kendisine fazla yer bulamadı.[6] Sovyetler Birliği’nde eser, ilk bölümde betimlenen Nazi şiddeti karşısında Kızıl Ordu'nun gücünü yeterince aktarmamakla suçlandı; batıda ise Stalin’in isteğiyle yaratılmış bir eser olarak kabul edildiği için Soğuk Savaş boyunca gözden düştü ve terk edildi. Shostakovich’in ölümünden sonra ABD’ye göç eden Sovyet Müzik eleştirmeni Solomon Volkov tarafafından bestecinin anıları yayınlanınca senfoni hakkındaki yorumlar değişti.[6] Anılarda Shostakovich’in Stalin karşıtı olduğu görülüyordu. Başlangıçta kitap hem doğuda, hem batıda “sahte” olarak değerlendirilmişse de Gorbaçov dönemi ve özellikle Sovyetler Birliği'nin dağılmasından sonra Shostakovich'in eserleri “siyasi sistemin gizli bir eleştirisi” olarak yorumlanmaya başladı. Günümüzde Shostakovich'in eserleri dünya konser salonlarında sıklıkla seslendirilse de Leningrad Senfonisi çok seyrek çalınmaktadır. Eserin uzunluğu, günümüz izleyicisine hitap etmediği şeklinde görüşler nedeniyle seyrek çalındığı düşünülür.[6]

Enstrümantasyon

1 piccolo flüt, 2 flüt, 2 obua, 1 korangle, 1 piccolo (Eb) klarnet, 2 klarnet, 1 bas klarnet, 2 fagot, 1 kontrfagot, 4 korno, 3 trompet, 3 trombon, 1 tuba, vurmalılar, 2 arp, 1 piyano, yaylılar (16 1. kemancı, 14 2. kemancı, 12 viyola, 10 çello, 8 kontrbas)

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ Shostakvoich: Propaganda Symphony?, Saint Louis County Library, Erişim tarihi:29.03.2013[]
  2. ^ "İnan Şenses, Dimitri Sostakovic, Symphony No. 7 Op. 60 C Major "Leningrad" Klasik Notları sitesi, Erişim tarihi:29.03.2013". 8 Temmuz 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  3. ^ a b "Mark Wigglesworth, Mark's notes on Shostakovich Symphony No. 7, Erişim tarihi:30.03.2013". 14 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  4. ^ "Lyubov Tsarevskaya, The Siege of Leningrad, Reveloutionary Democracy, Vol. XII, No. 2, September 2006". 31 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  5. ^ a b c "Leningrad Symphony: A Symphony of War, Historynet.com, Erişim tarihi, 29.03.2013". 17 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  6. ^ a b c d "Verena Nees, The Enigma of Shostakovichs's Leningrad Symphony, World Socialist Web Site, 12.09.2012, Erişim tarihi:29.03.2013". 10 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  7. ^ a b c "Leningrad Symphony, Inyourpocket.com sitesi, Erişim tarihi:29.03.2013". 20 Şubat 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  8. ^ "İngilizce Wikipedia, Leningrad Symphony maddesi, Erişim tarihi:30.03.2013". 21 Ocak 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 
  9. ^ a b "Ed Vulliamy, Orchestral maneouvres, The Observer, 25 Kasım 2001". 10 Eylül 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Mart 2013. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Gustav Mahler</span> besteci

Gustav Mahler, Yahudi kökenli Avusturyalı besteci ve orkestra şefi.

Senfoni, genellikle orkestralar için bestelenmiş uzun müzik yapıtıdır. "Senfoni" belirli bir biçimi ifade etmez. Her ne kadar çoğu senfoni, ilki sonat biçiminde olan dört bölümden oluşan titremsel (tonal) çalışmalardan olsa ve müzik kuramcıları sıklıkla "klasik" senfoninin yapısını böyle tanımlasa da, bu biçimin klasik ustaları kabul edilen Joseph Haydn, Wolfgang Amadeus Mozart ve Ludwig van Beethoven'ın bestelediği bazı senfoniler bile bu kalıba uymaz.

<span class="mw-page-title-main">Dmitri Şostakoviç</span> Rus besteci

Dmitri Dmitriyeviç Şostakoviç, Rus bestecidir. SSCB Yüksek Sovyet Milletvekili, Lenin Nişanı sahibidir. Besteci ve piyanist olmasının yanı sıra film müziği ve caz da dahil olmak üzere pek çok türde eserler verdi. 20. yüzyılın en tanınan bestecilerinden biri olarak kabul edilir.

Hüseyin Sermet, Türk piyanist ve besteci.

<span class="mw-page-title-main">5. Senfoni (Beethoven)</span>

5. Senfoni, Op. 67, 1804-1808 yıllarında Ludwig van Beethoven tarafından bestelenmiştir. Bu eser klasik müzikte en çok ve en iyi bilinen kompozisyonlardan ve en çok çalınmış senfonilerden biridir. Eser dört bölümden oluşmaktadır: Bir açılış sonatası, bir andante ve finali yapacak attacca'ya götüren hızlı bir scherzo. Eser ilk olarak 1808 yılında Viyana'daki Theater an der Wien'de çalınmış, kısa bir süre sonra da müthiş bir itibar elde etmiştir. E. T. A. Hoffmann senfoniyi "zamanının en önemli çalışması" olarak nitelemektedir. Eser, "kısa-kısa-kısa-uzun" melodisinin iki kere çalınmasıyla başlar. (

Oğuzhan Balcı, Türk kemancı, orkestra şefi, besteci.

Zeynep Gedizlioğlu, Türk bestecidir.

<span class="mw-page-title-main">Koral Fantazi</span>

Piyano, koro ve orkestra için do minör fantezi, Op. 80, 1808 yılında Ludwig van Beethoven tarafından bestelenmiştir. Koro için yazılan kısım Christophe Kuffner'in bir şiiri üzerine yazılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Gustavo Dudamel</span>

Gustavo Adolfo Dudamel Ramírez, Venezuelalı orkestra şefi ve kemancı.

<span class="mw-page-title-main">Şostakoviç'in 7. Senfonisi'nin Leningrad galası</span>

Şostakoviç'in 7. Senfonisi'nin Leningrad galası, 9 Ağustos 1942 günü Leningrad'da gerçekleşen Dmitri Şostakoviç'in 7. Senfonisi'nin galasıdır. Galanın olduğu gün Büyük Vatanseverlik Savaşı devam etmekteydi ve Leningrad Nazi Almanyası tarafından kuşatma altındaydı.

Şkval operasyonu,, Leningrad Kuşatması sırasında gerçekleşmesi hedeflenen Şostakoviç'in 7. Senfonisi'nin Leningrad Galası'nın Kuzey Ordu Grubu'na bağlı birliklerin engelleme çabalarına karşı civardaki Nazilere ait topçu bataryalarının vurulmasını kapsayan askerî operasyon. Operasyona Leningrad Cephesi'nin komutanı Leonid Govorov bizzat komuta etmiştir. Harekât başarıya ulaştı ve gala başarıyla gerçekleştirildi.

Karl Ilitch Eliasberg, Sovyet orkestra şefi. Şostakoviç'in 7. Senfonisi'nin Leningrad Galası'nın orkestra şefiydi.

<span class="mw-page-title-main">Sankt-Peterburg Akademik Senfoni Orkestrası</span>

Saint Petersburg Akademik Senfoni Orkestrası, 1931 yılında kurulan Saint Petersburg Filarmoni topluluğundaki iki senfoni orkestrasından biridir. Diğeri 19. yüzyılda kurulan ve daha popüler olan Saint Petersburg Filarmoni Orkestrası'dır.

<span class="mw-page-title-main">Sankt-Peterburg Filarmoni Orkestrası</span>

Saint Petersburg Filarmoni Orkestrası veya Saint Petersburg Filarmoni Senfoni Orkestrası Rusça: Симфонический оркестр Санкт-Петербургской филармонии), 1882 yılında kurulan Rusya'nın en eski senfoni orkestrasıdır. Saint Petersburg Akademik Senfoni Orkestrası ile birlikte 1931 yılında kurulan Saint Petersburg Filarmoni topluluğundaki iki senfoni orkestrasından biridir.

Samuil Abramoviç Samosud, Sovyetler Birliği Halk Sanatçısı unvanına sahip Sovyet Rus orkestra şefi.

<span class="mw-page-title-main">NBC Senfoni Orkestrası</span>

NBC Senfoni Orkestrası Amerika Radyo Şirketi başkanı David Sarnoff tarafından şef Arturo Toscanini için tasarlanan bir radyo orkestrasıdır. NBC Symphony, Toscanini ve diğer şeflerle haftalık radyo konseri yayınları gerçekleştirdi ve NBC ağı için ev orkestrası olarak görev yaptı. Orkestra'nın ilk yayını 13 Kasım 1937'de yapıldı ve 1954'te dağıtılana kadar devam etti. Bunu ağdan bağımsız olarak "Hava Senfonisi" adı verilen yeni bir topluluk izledi. NBC Senfoni Orkestrası'nın eski üyelerinden oluşuyordu ve 1954'ten 1963'e kadar, özellikle Leopold Stokowski yönetiminde gerçekleştirildi.

Senfoni No. 8, Gustav Mahler'in Mi bemol majör klasik konser repertuarındaki en büyük ölçekli koro eserlerinden biridir. Muazzam enstrümantal ve vokal güçler gerektirdiğinden genellikle "Binlerin Senfonisi" olarak adlandırılır ancak eser normalde binden çok daha az icracı ile sunulur. Besteci bu adı aslında onaylamamıştır. Eser, 1906 yazında güney Avusturya'daki Maiernigg villasında tek bir esin kaynağı ile bestelendi. Mahler'in hayattayken prömiyeri yapılan son eseri olan senfoni, 12 Eylül 1910'da Münih Filarmoni Orkestrası'nı Münih'te ilk performansında yönettiğinde popüler bir başarı olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">Senfoni No. 1 (Şostakoviç)</span>

Senfoni No.1, Fa Minör, Op. 10,, Dmitri Şostakoviç tarafından 1924-1925 yıllarında bestelenmiş ve ilk olarak Mayıs 1926'da Leningrad Filarmoni Orkestrası tarafından Nicolai Malko yönetiminde Leningrad'da çalınmıştır Şostakoviç bu eseri Petrograd Konservatuvarı'ndan mezuniyet eseri olarak yazdı ve 19 yaşındayken tamamladı.

Senfoni No. 2 Si majör, Op. 14, Dmitri Şostakoviç tarafından Ekim Devrimi'nin 10. yıldönümü nedeniyle Ekim'e alt başlığıyla ilk kez 5 Kasım 1927'de Leningrad Filarmoni Orkestrası ve Nikolai Malko yönetimindeki Akademi Capella Korosu tarafından çalındı. Prömiyerin ardından Şostakoviç notada bazı revizyonlar yaptı ve final versiyonu ilk kez 1927'de Konstantin Saradzhev'in yönetimi altında Moskova'da çalındı. Bu aynı zamanda eserin herhangi bir versiyonunun Moskova'da ilk kez çalınmasıydı.

Senfoni No. 3 Mi bemol majör, Op. 20 Dmitri Şostakoviç'in ilk kez 21 Ocak 1930'da Aleksandr Gauk yönetimindeki Leningrad Filarmoni Orkestrası ve Akademi Capella Korosu tarafından seslendirilen eseri.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.