İçeriğe atla

66 Maja

66 Maja
Majanın ışık eğrisi tabanlı 3B modeli
Keşif [1]
KeşfedenH. P. Tuttle
Keşif yeriHarvard College Obs.
Keşif tarihi9 Nisan 1861
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(66) Maja
Telaffuz/ˈmeɪ.ə/[2]
Adın kaynağı
Maia (Yunan mitolojisi)[3]
Alternatif adlandırma
1947 FO · 1974 KR
1992 OX10 · A902 UF
A906 QD
Asteroit kuşağı · (boşluk) [4]
arka plan [5]
SıfatlarMajan
Yörünge özellikleri [1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı156,54 yr (57.178 gün)
Günöte3,1021 AB
Günberi2,1884 AB
Yarı büyük eksen
2,6453 AB
Dış merkezlik0,1727
4,30 JY (1.571 gün)
241,56°
0° 13d 44.76s / gün
Eğiklik3,0461°
7,5071°
44,071°
Fiziksel özellikler
Tholen|Tholen = C [1] · C [4]
SMASS = Ch [1]
B–V = 0.697[1]
U–B = 0,360[1]
V–R = 0,374±0,010[6]
9,18[7] · 9,18±0,35[8] · 9,36[1][4][9][10][11] · 9,44±0,09[6] · 9,48[12] · 9,84[13]
Ortalama çap
62,87±15,72 km[9]
62,901±19,42 km[7]
71,79±0,92 km[10]
71,82±5,3 km[11]
74,30±21,31 km[13]
82,28±2,11 km[12]
Kütle~1,8×1017 kg (calculated)[9]
Ortalama yoğunluk
1,38 g/cm3 (assumed)[14]
9,733 s[15][16]
9,73509±0,00005 h[17]
9,73570±0,00005 h[18]
9,736±0,009 h[19]
9,74±0,05 h[17]
9,761±0,03 h[20]
0,03±0,01[12]
0,037±0,052[13]
0,05±0,02[9]
0,0618±0,010[11]
0,062±0,002[10]
0,0759±0,0615[7]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Maja (Küçük gezegen tanımı: 66 Maja), asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 71 kilometre çapında, karbonlu bir arka plan asteroitidir. 9 Nisan 1861'de Amerikalı astronom Horace Parnell Tuttle tarafından Cambridge, Massachusetts, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Harvard Koleji Gözlemevi'nde keşfedildi.[21] Adını Yunan mitolojisinde yer alan Maia'dan almıştır.[3]

Yörünge ve sınıflandırma

Maja, ana asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan aile-dışı bir asteroittir.[5][21]

Dönme periyodu ve dönüş eksenleri

Maja'nın birkaç dönme ışık eğrisi, 1988'den beri fotometrik gözlemlerden elde edilmiştir.[15][16][17][19][20] 2016 yılında, çeşitli fotometrik veri tabanı kaynaklarından modellenmiş bir ışık eğrisi elde edildi ve 9,73570 saatlik bir yıldız periyodu ve ekliptik koordinatlarda (49,0°, -70,0°) ve (225,0°, -68,0°) olmak üzere iki dönüş ekseni gözlemlendi.[18]

Çap ve albedo

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Maja'nın çapı 62,87 ile 82,28 kilometre arasında ve yüzeyi 0,03 ile 0,0759 arasında bir albedoya sahiptir.[4][9][7][10][11][13][12]

Uzay aracı ziyaretleri

Şu anda Maja herhangi bir uzay aracı tarafından ziyaret edilmedi. 1988 itibarıyla, Cassini-Huygens uzay aracı için görev planlaması, Maja'nın Mart 1997'de iç güneş sisteminden ayrılırken bir Flyby (uzay uçuşu) yapmasını içeriyordu, ancak gecikmeler nedeniyle, Cassini-Huygens'in fırlatılması Nisan 1996'dan Ekim 1997'ye ertelenmişti. Cassini-Huygens, onun yerine 23 Ocak 2000'de asteroit 2685 Masursky'nin yanından geçti.[22]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g "JPL Small-Body Database Browser: 66 Maja" (2017-10-27 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 3 Kasım 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  2. ^ 'Maia' in Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  3. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(66) Maja". Dictionary of Minor Planet Names – (66) Maja. Springer Berlin Heidelberg. ss. 21-22. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_67. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d "LCDB Data for (66) Maja". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  5. ^ a b "Asteroid 66 Maja". Small Bodies Data Ferret. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ a b Warner, Brian D. (December 2007). "Initial Results of a Dedicated H-G Project". The Minor Planet Bulletin. 34 (4): 113-119. Bibcode:2007MPBu...34..113W. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  7. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Nugent, C.; Mainzer, A. K.; Wright, E. L.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S. (October 2017). "NEOWISE Reactivation Mission Year Three: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 154 (4): 10. arXiv:1708.09504 $2. Bibcode:2017AJ....154..168M. doi:10.3847/1538-3881/aa89ec. 
  8. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  9. ^ a b c d e Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (December 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2): 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  10. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  12. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  13. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  14. ^ Krasinsky, G. A.; Pitjeva, E. V.; Vasilyev, M. V.; Yagudina, E. I. (1 Tem 2002). "Hidden Mass in the Asteroid Belt". Icarus. 158: 98-105. doi:10.1006/icar.2002.6837. 21 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023 – NASA ADS vasıtasıyla. 
  15. ^ a b di Martino, M.; Ferreri, W.; Fulchignoni, M.; de Angelis, G.; Barucci, M. A. (October 1990). "66 Maja and 951 Gaspra - Possible flyby targets for Cassini and Galileo missions". Icarus. 87 (2): 372-376. Bibcode:1990Icar...87..372D. doi:10.1016/0019-1035(90)90140-5. ISSN 0019-1035. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  16. ^ a b Barucci, M. A.; Fulchignoni, M.; di Martino, M. (June 1989). "Observations of Asteroids 66 Maja and 951 Gaspra, Possible Flyby Targets for "Cassini" and "Galileo" Missions". Bulletin of the American Astronomical Society. 21: 963. Bibcode:1989BAAS...21..963B. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  17. ^ a b c Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (66) Maja". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  18. ^ a b Hanus, J.; Durech, J.; Oszkiewicz, D. A.; Behrend, R.; Carry, B.; Delbo, M.; Adam, O.; Afonina, V.; Anquetin, R.; Antonini, P.; Arnold, L.; Audejean, M.; Aurard, P.; Bachschmidt, M.; Baduel, B.; Barbotin, E.; Barroy, P.; Baudouin, P.; Berard, L.; Berger, N.; Bernasconi, L.; Bosch, J.-G.; Bouley, S.; Bozhinova, I.; Brinsfield, J.; Brunetto, L.; Canaud, G.; Caron, J.; Carrier, F.; Casalnuovo, G.; Casulli, S.; Cerda, M.; Chalamet, L.; Charbonnel, S.; Chinaglia, B.; Cikota, A.; Colas, F.; Coliac, J.-F.; Collet, A.; Coloma, J.; Conjat, M.; Conseil, E.; Costa, R.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Damerdji, Y.; Debackè; re, A.; Decock, A.; Déhais, Q.; Déléage, T.; Delmelle, S.; Demeautis, C.; Drózdz, M.; Dubos, G.; Dulcamara, T.; Dumont, M.; Durkee, R.; Dymock, R.; Escalante del Valle, A.; Esseiva, N.; Esseiva, R.; Esteban, M.; Fauchez, T.; Fauerbach, M.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Forné, E.; Fournel, C.; Fradet, D.; Garlitz, J.; Gerteis, O.; Gillier, C.; Gillon, M.; Giraud, R.; Godard, J.-P.; Goncalves, R.; Hamanowa, Hiroko; Hamanowa, Hiromi; Hay, K.; Hellmich, S.; Heterier, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Hodosan, G.; Hren, M.; Hygate, A.; Innocent, N.; Jacquinot, H.; Jawahar, S.; Jehin, E.; Jerosimic, L.; Klotz, A.; Koff, W.; Korlevic, P.; Kosturkiewicz, E.; Krafft, P.; Krugly, Y.; Kugel, F.; Labrevoir, O.; Lecacheux, J.; Lehký, M.; Leroy, A.; Lesquerbault, B.; Lopez-Gonzales, M. J.; Lutz, M.; Mallecot, B.; Manfroid, J.; Manzini, F.; Marciniak, A.; Martin, A.; Modave, B.; Montaigut, R.; Montier, J.; Morelle, E.; Morton, B.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogloza, W.; Paiella, M.; Pallares, H.; Peyrot, A.; Pilcher, F.; Pirenne, J.-F.; Piron, P.; Polinska, M.; Polotto, M.; Poncy, R.; Previt, J. P.; Reignier, F.; Renauld, D.; Ricci, D.; Richard, F.; Rinner, C.; Risoldi, V.; Robilliard, D.; Romeuf, D.; Rousseau, G.; Roy, R.; Ruthroff, J.; Salom, P. A.; Salvador, L.; Sanchez, S.; Santana-Ros, T.; Scholz, A.; Séné, G.; Skiff, B.; Sobkowiak, K.; Sogorb, P.; Soldán, F.; Spiridakis, A.; Splanska, E.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stephens, R.; Stiepen, A.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J.-P.; Tumolo, G.; Vagnozzi, A.; Vanoutryve, B.; Vugnon, J. M.; Warner, B. D.; Waucomont, M.; Wertz, O.; Winiarski, M.; Wolf, M. (February 2016). "New and updated convex shape models of asteroids based on optical data from a large collaboration network". Astronomy and Astrophysics. 586: 24. arXiv:1510.07422 $2. Bibcode:2016A&A...586A.108H. doi:10.1051/0004-6361/201527441. 
  19. ^ a b Ditteon, Richard; Hawkins, Scot (September 2007). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Oakley Observatory - October-November 2006". The Minor Planet Bulletin. 34 (3): 59-64. Bibcode:2007MPBu...34...59D. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  20. ^ a b Riccioli, D.; Blanco, C.; Cigna, M. (June 2001). "Rotational periods of asteroids II". Planetary and Space Science. 49 (7): 657-671. Bibcode:2001P&SS...49..657R. doi:10.1016/S0032-0633(01)00014-9. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  21. ^ a b "66 Maja". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Ocak 2018. 
  22. ^ Outward to the Beginning: the CRAF and Cassini Missions of the Mariner Mark 2 Program; NASA Contractor Report CR-183133, 1 Haziran 1988

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1135 Colchis</span> Asteroit

1135 Colchis ya da geçici adıyla 1929 TA, asteroit kuşağının merkezi bölgesinde bulunan, yaklaşık 49 km çapında bir arka plan asteroitidir. Asteroit, Kırım yarımadasındaki Simeiz Rasathanesinde, Sovyet gök bilimci Grigory Neujmin tarafından 3 Ekim 1929'da keşfedilmiştir. Asteroit adını antik Kolhis Krallığından almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

<span class="mw-page-title-main">1040 Klumpkea</span> Asteroit

1040 Klumpkea, geçici ismi 1925 BD, asteroid kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 23 kilometre (14 mi) çapında bir Tirela asteroididir. 20 Ocak 1925'te Rus-Fransız astronom Benjamin Jekhowsky tarafından Kuzey Afrika'daki Cezayir Gözlemevi'nde keşfedildi. Bu oldukça uzun asteroid, Klumpkea ailesi olarak da bilinen taş Tirela ailesinin en büyük üyesidir ve ortalama dönüş süresi 59,2 saatten daha uzundur. Adını Amerikalı astronom Dorothea Klumpke'den almıştır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">27 Euterpe</span> ana kuşak asteroidi

Euterpe, yaklaşık 100 kilometre çapında, iç asteroit kuşağında yer alan Euterpe ailesinin taşlı bir asteroit ve ana organıdır. 8 Kasım 1853'te İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından George Bishop Gözlemevinde keşfedildi. Adını, Yunan mitolojisindeki Euterpe'den almaktadır.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1486 Marilyn</span> Asteroit

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">155 Scylla</span> Asteroit

Scylla bir ana kuşak asteroididir. 8 Kasım 1875'te Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki canavar Scylla'dan almıştır. Keşfedilmesinden iki hafta sonra bu asteroit kayboldu ve 95 yıl boyunca yeniden bulunamadı. Sonunda, 1970 yılında Conrad M. Bardwell tarafından Cincinnati Gözlemevi'nde oluşturulan bir efemeris yardımıyla İsviçre, Bern'den Paul Wild tarafından bulundu.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.