İçeriğe atla

5 Astraea

5 Astraea
Astraea'nın ışık eğrisi bazlı üç boyutlu modeli
Keşif[1]
KeşfedenK. L. Hencke
Keşif yeriDriesen Gözlemevi
Keşif tarihi8 Aralık 1845
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(5) Astraea
Adın kaynağı
Astraea (Yunan tanrıçası)[2]
Alternatif adlandırma
1969 SE
Ana kuşak [1][3] · (orta)
Astraea[4]
SıfatlarAstraean
Sembol
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 23 Mart 2018 (JD 2458200.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı171,93 yıl (62.799 g)
Günöte3,0659 AU
Günberi2,0810 AU
Yarı büyük eksen
2,5735 AU
Dış merkezlik0,1914
4,13 yıl (1.508 g)
186,83°
0° 14d 19.32s / gün
Eğiklik5,3677°
141,58°
358,75°
Tam yörünge öğeleri[5]
2,5761849 AU
0,1980486
4,5118628°
87.046396 derece / yıl
Tam yörünge süresi
4,13573 yıl
(1.510,574 g)
Perihelyon devinimi
52,210903 yay saniye / yıl
Çıkış düğümü devinimi
−57,357951 yay saniye / yıl
Fiziksel özellikler
S
8,74 ile 12,89
6,85
0,15" ile 0,041"
Boyutlar167 km × 123 km × 82 km[6]
48.300 km2[7]
Hacim882.000 km3[7]
Kütle2,9×1018 kg[8][9]
(varsayılan)[10]
Ortalama yoğunluk
~3,3 g/cm³
0,70003 g (16,801 sa)[6]
Ekvatoral dönme hızı
6,44 m/s[7]
0,227[11]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Astraea (küçük gezegen tanımı : 5 Astraea) asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.[3]

Keşif ve isimlendirme

Astraea, 8 Aralık 1845'te Karl Ludwig Hencke tarafından keşfedilen beşinci asteroitti ve adını yıldızlardan alan adalet tanrıçası Astræa'dan aldı. Astraea, Hencke'nin keşfettiği iki asteroitten ilkiydi; Hencke daha sonra 6 Hebe'yi de keşfedecekti. Alman amatör bir gök bilimci ve postane müdürü olan Hencke, Astraea'ya rastladığında 4 Vesta arıyordu. Prusya Kralı, keşif için ona yıllık 1.200 mark maaş bağladı.[12]

Fotometri, asteroidin kuzey kutbunun 9 sa 52 dk sağ açıklıkDik açıklık, 73° dik açıklık yönünü (5° belirsizlikle) gösterdiği ters yön dönüşü işaret etmektedir. Bu, yaklaşık 33°'lik bir eksen eğikliği verir.

Astraea fiziksel olarak öne çıkan bir özelliğe sahip değildir ancak keşfedilen dördüncü asteroid olan Vesta'nın 1807'deki keşfinden sonra Astraea'nın keşfine dek geçen 38 yılda başka asteroid keşfedilmemişti.[13] Görünür kadiri 15 Şubat 2016'da olumlu şekilde Dünya'ya karşı konumda olması sayesinde 8,7 olan asteroid, en parlak on yedinci ana kuşak asteroididir ve örneğin 192 Nausikaa ve 324 Bamberga'dan nadir günberi yakını karşı konumlarında daha soluktur.

Astraea'nın keşfini binlerce başka asteroit takip etmiştir. Astraea'nın keşfine dek, daha önce keşfedilen dört orijinal asteroid gezegen olarak kabul edilmekteydi;[13] Astraea'nın keşfi bu gökcisimlerine benzer daha birçok cisim olduğunu ortaya çıkartarak, asteroidlerin mevcut durumlarına indirgenmesi için bir başlangıç noktası oldu.

Özellikler

6 Haziran 2008'deki bir örtülme sayesinde gökcisminin silüetinin 115 ± 6 km çapında olduğu ölçüldü.[14]

Astraea radarla da incelenmiştir.[15] Arecibo Gözlemevi Mart 2012'de Astraea'yı gözlemlemiştir.[16][17]

Solda: Dünya'nın uydusu Ay'a karşı kesiti çıkarılmış ilk on asteroitin boyut karşılaştırması.
Sağda: Dünya, Mars ve Jüpiter'inkine kıyasla beyaz renkle gösterilen 5 Astraea'nın yörüngesi.

Kaynakça

  1. ^ a b "5 Astraea". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2018. 
  2. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(5) Astraea". Dictionary of Minor Planet Names – (5) Astraea. Springer Berlin Heidelberg. s. 15. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_6. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c "JPL Small-Body Database Browser: 5 Astraea" (2017-11-22 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 31 Temmuz 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2018. 
  4. ^ "Asteroid (5) Astraea – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 7 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018. 
  5. ^ "AstDyS-2 Astraea Synthetic Proper Orbital Elements". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 7 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2011. 
  6. ^ a b M. J. López-Gonzáles & E. Rodríguez Lightcurves and poles of seven asteroids 12 Haziran 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., Planetary and Space Science, Vol. 53, p. 1147 (2005).
  7. ^ a b c Bilinen parametrelere göre hesaplanmıştır
  8. ^ Michalak, G. (2001). "Determination of asteroid masses". Astronomy & Astrophysics. 374 (2): 703-711. Bibcode:2001A&A...374..703M. doi:10.1051/0004-6361:20010731. 
  9. ^ (Astra'nın yaklaşık kütlesi 0,015 / Ceres'in kütlesi 4,75) * Ceres'in kütlesi 9,43E+20 = 2,977E+18
  10. ^ Michalak2001 (Tablo 6) test asteroitlerinin pertürbasyonlarının hesaplamalarında kullanılan tedirgin edici asteroit kütleleri varsayılmıştır.
  11. ^ Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  12. ^ "Dawn Community". NASA. 21 Mayıs 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 17 Nisan 2009. 
  13. ^ a b "The Planet Hygea". spaceweather.com. 1849. 9 Nisan 2008 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2008. 
  14. ^ Ďurech (2011). "Combining asteroid models derived by lightcurve inversion with asteroidal occultation silhouettes" (PDF). Icarus. 214 (2): 652-670. doi:10.1016/j.icarus.2011.03.016. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ocak 2012. 
  15. ^ "Radar-Detected Asteroids and Comets". NASA/JPL Asteroid Radar Research. 19 Kasım 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2012. 
  16. ^ "Scheduled Arecibo Radar Asteroid Observations". Planetary Radar at Arecibo Observatory. 18 Ocak 2012. 24 Nisan 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Ocak 2012. 
  17. ^ "Planetary Radar Science Group". 20 Kasım 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Asteroit</span> yörüngeleri çoğunlukla Mars ile Jüpiter gezegenleri arasında kalan gökcisimleri

Asteroit,, iç Güneş Sistemi'nde yörüngede dönen ve meteoroitlerden daha büyük, fakat cüce gezegenlerden daha küçük olan bir küçük güneş sistemi cismidir. Atmosferi olmayan metalik veya kayalık cisimlerdir. Asteroitlerin boyutları ve şekilleri, cüce gezegenler de dahil olmak üzere önemli ölçüde farklılık gösterir.

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">14 Irene</span> Asteroit

Irene, John Russell Hind tarafından 19 Mayıs 1851 tarihinde keşfedilen büyük bir Asteroit kuşağı göktaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">12 Victoria</span> Asteroit

Victoria, 3,56 yıllık bir periyotla Güneş'in etrafında 0.221'lik bir eksantriklikte bir yörüngede dönen büyük bir ana kuşak asteroididir. Kayalık (S-tipi) bir asteroittir, yaklaşık 112–124 km boyutundadır, 0.18 albedoya sahiptir ve 8,66 saatlik rotasyon periyodu vardır. Victoria'nın keşfinden bu yana üç kez bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Radar ve benek interferometri gözlemleri, Victoria'nın şeklinin uzamış olduğu ve düzensiz biçimli bir uyduya sahip ikili bir asteroid olduğundan şüphelenilmesine sebep olmuştur.

Medea, Johann Palisa tarafından 6 Şubat 1880'de Pula'da keşfedilen ve adını Yunan mitolojisinde bir figür olan Medea'dan alan çok büyük bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">26 Proserpina</span> ana kuşak asteroidi

Proserpina, 5 Mayıs 1853 tarihinde Alman gök bilimci Robert Luther tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroididir. Adını, Ceres'in kızı ve yeraltı dünyası kraliçesi Roma tanrıçası Proserpina'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

Pales, koyu renkli büyük bir ana kuşak asteroididir. Alman-Fransız gök bilimci Hermann Goldschmidt tarafından 19 Eylül 1857'de Paris'te keşfedildi. Asteroit, adını Roma mitolojisindeki çobanların tanrıçası Pales'ten almıştır. 48 Doris ile aynı gece keşfedildiğinden, jeolog Jean-Baptiste Élie de Beaumont ikisine "İkizler" adını vermeyi önermiştir.

Virginia, koyu renkli karanlık büyük bir ana kuşak asteroididir. Amerikalı astronom James Ferguson tarafından 4 Ekim 1857'de Washington D.C.'deki Amerika Birleşik Devletleri Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. Alman astronom Karl Theodor Robert Luther ise 19 Ekim'de Düsseldorf'ta, Ferguson'dan bağımsız olarak keşfetti.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">56 Melete</span> Asteroit

Melete, büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen organik olarak zengin silikatlar, karbon ve susuz silikatlardan oluşan ve olası iç su buzu olan, oldukça sıra dışı bir P-tipi asteroiddir. Asteroit 4,18 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">127 Johanna</span> Asteroit

Johanna, Fransız gök bilimciler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 5 Kasım 1872'de keşfedilen ve adını Joan of Arc'dan aldığına inanılan büyük, karanlık bir ana kuşak asteroididir. Spektrumun hem karbonlu bir C tipi asteroit hem de metalik X tipi bir asteroidin özelliklerini göstermesi nedeniyle CX tipi bir asteroid olarak sınıflandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.

Lumen, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 130 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. Tanımlanmış bir Eunomia ailesi'ne müdahaleci asteroittir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.