İçeriğe atla

58 Concordia

58 Concordia
Keşif
KeşfedenKarl Theodor Robert Luther
Keşif tarihi24 Mart 1860
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(58) Concordia
Telaffuz/kənˈkɔːrdiə/[1]
Adın kaynağı
Concordia
Asteroit kuşağı Nemesis
SıfatlarConcordian
Yörünge özellikleri
Dönem 31 Aralık 2006 (JG 2454100,5)
Günöte2,818 AB
Günberi2,583 AB
Yarı büyük eksen
2,701 AB
Dış merkezlik0,043
4,44 JY (1620,946 gün)
15,122°
Eğiklik5,057°
161,290°
34,465°
Fiziksel özellikler
C
8,86
Boyutlar93,4 km
Kütle~5,89×1017 kg (hesaplanmış)
Ortalama yoğunluk
1,38 g/cm3 (varsayım)[2]
9,895±0,001 sa[3]
0,058[4]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Concordia (Küçük gezegen tanımı: 58 Concordia), 4,44 yıllık bir periyotla, 2,7 AU'luk bir yarı ana eksene ve 0,043'lük düşük bir eksantrikliğe sahip oldukça büyük bir ana asteroit kuşağı asteroididir. C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır, yani yüzeyi çok karanlıktır ve bileşimi muhtemelen karbonludur.[3][5][6]

Concordia, 24 Mart 1860'ta Alman astronom Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi.[7]

Kaynakça

  1. ^ "Concordia". Dictionary.com Unabridged. Random House. 
  2. ^ Krasinsky, G. A.; Pitjeva, E. V.; Vasilyev, M. V.; Yagudina, E. I. (1 Tem 2002). "Hidden Mass in the Asteroid Belt". Icarus. 158: 98-105. doi:10.1006/icar.2002.6837. 21 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 31 Ocak 2023 – NASA ADS vasıtasıyla. 
  3. ^ a b Pilcher, Frederick (October 2016), "Rotation Determinations for 50 Virginia, 58 Concordia 307 Nike, and 339 Dorothea", The Minor Planet Bulletin, 43 (4), ss. 304-306, Bibcode:2016MPBu...43..304P. 
  4. ^ Asteroid Data Sets 17 Aralık 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ Fornasier, S.; Lantz, C.; Barucci, M. A.; Lazzarin, M. (May 2014), "Aqueous alteration on main belt primitive asteroids: Results from visible spectroscopy", Icarus, cilt 233, ss. 163-178, arXiv:1402.0175 $2, Bibcode:2014Icar..233..163F, doi:10.1016/j.icarus.2014.01.040. 
  6. ^ Jiang, P. F.; Wang, X. B. (September 2018), "Photometric Study on Asteroid (58) Concordia", Acta Astronomica Sinica, 59 (5), Bibcode:2018AcASn..59...46J, 46. 
  7. ^ Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of Minor Planet Names. Springer Science & Business Media. s. 20. ISBN 978-3-540-00238-3. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">283 Emma</span> Asteroit

283 Emma, asteroid kuşağının büyük asteroitlerindendir ve ismi Emma asteroit kuşağından gelmektedir. Auguste Charlois tarafından ilk kez 8 Şubat 1889'da Fransa'nın Nice kentinde keşfedilmiştir. Adının nedeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">103 Hera</span> Ana kuşak asteroiti

Hera, 4,44 yıllık bir yörünge süresine sahip orta büyüklükte bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom James Craig Watson tarafından 7 eylül 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde Olympos tanrılarının kraliçesi Hera'dan almıştır. Bu asteroit, silikat yüzey bileşimine sahip bir S-tipi asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">100 Hekate</span> Asteroit

Hekate, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">101 Helena</span> Asteroit

Helena büyük, kayalık bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 15 Ağustos 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki Truvalı Helen'den almıştır.

Hecuba, oldukça büyük ve parlak bir ana kuşak asteroitidir. 2 Nisan 1869'da Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi ve Yunan Mitolojisindeki Truva Savaşı efsanelerinde Kral Priamos'un karısı Hecuba'nın adını almıştır. Bu nesne Güneş'in yörüngesinde 5,83 yıl periyodu ve 0,06 eksantriklik ile döner. Jüpiter gezegeniyle 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede döndüğü keşfedilen ilk asteroit olup Hecuba asteroit grubunun adaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

774 Armor, ana kuşakta Güneş'in yörüngesinde dolanan bir küçük gezegendir. Fransız astronom Charles le Morvan tarafından 13 Aralık 1913'te Paris'te keşfedilmiş ve adını Kelt bölgesi Armorica'dan almıştır. Asteroit 3,05 AU uzaklıkta, 5,32 yıllık bir yörünge periyodu ve 0,169'luk bir dışmerkezlikle dönmektedir. Yörünge düzlemi eliptik düzlemine 5,56°'lik bir açı ile eğimlidir.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">119 Althaea</span> Asteroit

Althaea, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 3 Nisan 1872'de keşfedilen ve Yunan mitolojisindeki Meleager'in annesi Althaea'nın adını taşıyan bir ana kuşak asteroididir. 2002'de Althaea tarafından yalnızca bir ay arayla iki örtülme gözlemlendi.

Mnemosyne, büyük bir ana asteroit kuşağı asteroididir. S-tipi bir asteroittir. 22 Eylül 1859'da Karl Theodor Robert Luther tarafından Düsseldorf'da keşfedildi. Adı, Utrecht Gözlemevi'nin yöneticisi Martin Hoek tarafından Yunan mitolojisinde bir Titan olan Mnemosyne'den esinlenilerek konuldu.

<span class="mw-page-title-main">62 Erato</span> Asteroit

Erato, asteroid kuşağının dış bölgesinden; yaklaşık 95 kilometre çapında, karbonlu bir Themis asteroitidir. 2004–2005 dönemindeki fotometrik ölçümlere göre, büyüklük olarak 0,116±0,005 genlik ile 9,2213±0,0007 saatlik bir dönme periyodu gözlemlendi.

<span class="mw-page-title-main">99 Dike</span> Asteroit

Dike, oldukça büyük ve karanlık bir ana asteroit kuşağı asteroididir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">159 Aemilia</span> Asteroit

Aemilia büyük bir ana kuşak asteroididir. Aemilia, 26 Ocak 1876'da Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından keşfedildi. Bu keşfin kredisi Paul'e verildi. Adını muhtemelen İtalya'da Piacenza'dan Rimini'ye uzanan bir Roma yolu olan Via Aemilia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">160 Una</span> Asteroit

Una, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 20 Şubat 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen oldukça büyük ve karanlık, ilkel bir Ana kuşak asteroididir. Adını Edmund Spenser'ın 1960 tarihli epik şiiri The Faerie Queene'deki bir karakterden almıştır.

168 Sibylla, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 28 Eylül 1876'da keşfedilen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Adını büyük olasılıkla Antik Yunan kadın kahinlerine atıfta bulunarak Sibylla'dan almıştır. Spektrumuna bağlı olarak bu nesne, çok karanlık olduğunu ve ilkel karbonlu malzemelerden oluştuğunu gösteren C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. 168 Sibylla, ana kuşak asteroitlerinin çoğunun ötesinde yörüngede dönen bir Kibele asteroitidir.

Lumen, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 130 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. Tanımlanmış bir Eunomia ailesi'ne müdahaleci asteroittir.

Eucharis, Fransız astronom Pablo Cottenot tarafından 2 Şubat 1878'de Marsilya Gözlemevi'nden keşfedilen büyük, yavaş dönen bir ana kuşak asteroididir. Bu Cottenot'un tek asteroit keşfiydi. Bu nesne, bir Yunan perisi olan Eucharis'in adını almıştır.