İçeriğe atla

52 Europa

52 Europa
Keşif
KeşfedenH. Goldschmidt
Keşif tarihi4 Şubat 1858
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(52) Europa
Adın kaynağı
Europa
Alternatif adlandırma
1948 LA
Ana kuşak
SıfatlarEuropan, Europian
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 1 Temmuz 2021
(JD 2459396.5, günmerkezli)
Günöte3,444 AU (510 Gm)
Günberi2,75 AU (420 Gm)
Yarı büyük eksen
3,095 AU (460 Gm)
Dış merkezlik0,111
5,45 y (1989 g)
21°
Eğiklik7,48°
129°
343°
Fiziksel özellikler
C/CF[1]
6,48[1]
Boyutlarc/a = 0,67±0,04[2]
(379±16)×(330±8)×(249±10) km[3]
Ortalama çap
319±4 km[2]
315±7 km[3]
Kütle(24±4)×1018 kg[2]
(22,6±1,6)×1018 kg[a][4]
Ortalama yoğunluk
1,41±0,23 g/cm3[2]
1,5±0,4 g/cm3[3]
5,63 sa[1]
0,057±0,007 geometrik (0,679±0,017 BV, 0,338±0,028 UB)[1]
Sıcaklık~173 K
maks: 258K (−15 °C)[5]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Europa (küçük gezegen tanımı: 52 Europa), asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir.[3] 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

Fiziksel özellikler

Europa'nın ışık eğrisi temelli 3 boyutlu modeli

Europa, hacimce yaklaşık olarak altıncı en büyük asteroittir. Büyük olasılıkla C-tipi asteroitler için tipik olan, yaklaşık 1,5 g/cm3'lük bir yoğunluğa sahiptir.[3] 2007 yılında James Baer ve Steven R. Chesley, Europa'nın (1,9±0,4)×1019 kilogramlık bir kütleye sahip olduğunu tahmin ettiler.[6] Baer tarafından yapılan daha yeni bir tahmin, 3,27 ×1019 kg kütleye sahip olduğunu göstermektedir.[7]

Europa çok koyu, karbon içerikli bir C-tipidir ve bu grubun ikinci en büyük asteroitidir. Spektroskopik çalışmalar, yüzeyde olivin ve piroksen kanıtları bulmuştur[8] ve farklı bölgeler arasında bileşim farklılıkları olabileceğine dair bazı göstergeler bulunur.[9] Hygiea asteroit ailesine yakın bir yörüngede bulunur, fakat üyesi değildir.

Europa için ışık eğrisi verilerinin yorumlanması özellikle zor olmuştur, o kadar ki uzunca bir süre dönme süresi konusunda (5+1⁄2 saatten 11 saate kadar) ortak bir karara varılamamıştı.[10] Artık Europa'nın düz yön yörüngeye sahip bir rotatör olduğu belirlenmiştir, fakat kutup noktalarının kesin yönü belirsizliğini korur. En detaylı analiz, 10°'lik belirsizlikle yaklaşık (β, λ) = (70°, 55°) veya (40°, 255°) ekliptik koordinatlara sahip olduğunu göstermektedir.[11] Bu, sırasıyla yaklaşık 14° veya 54°'lik bir eksen eğikliği verir.

1988'de Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskopu kullanılarak bu asteroidin yörüngesindeki uydular veya toz için bir arama gerçekleştirildi, fakat bu çaba boşa çıktı.[12]

Gözlemler

1934'te keşfedilen ünlü kataklizmik değişen yıldız CV Aquarii'nin aslında 52 Europa'nın yanlış tanımlanması olduğu bulundu.[13]

52 Europa'nın yörüngesinin animasyonu (2000-2020)
  Güneş ·   Mars ·   Jüpiter ·   52 Europa

Notlar

  1. ^ (11,39 ± 0,79) × 10−12 M☉

Kaynakça

  1. ^ a b c d e JPL data 23 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Eylül 2021
  2. ^ a b c d P. Vernazza ve diğ. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  3. ^ a b c d e Merline, W.J. (2013). "The Resolved Asteroid Program – Size, shape, and pole of (52) Europa". Icarus. 225 (1): 794-805. arXiv:1301.5101 $2. doi:10.1016/j.icarus.2013.01.010. 
  4. ^ James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  5. ^ "Archived copy" (PDF). 14 Mayıs 2005 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2006. 
  6. ^ James Baer ,Steven R. Chesley (2007). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27-42. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. 
  7. ^ James (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2008. 
  8. ^ Dotto, E. (2000). "ISO results on bright Main Belt asteroids: PHT–S observations" (PDF). Astronomy & Astrophysics. 358: 1133. Bibcode:2000A&A...358.1133D. 14 Mayıs 2005 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2006. 
  9. ^ Scott Raleigh Sawyer (1 Ocak 1991). "A High-Resolution CCD Spectroscopic Survey of Low-Albedo Main Belt Asteroids". PhD Thesis – NASA ADS vasıtasıyla. 
  10. ^ Zappalà, V.; di Martino, M.; Cacciatori, S (1983). "On the ambiguity of rotational periods of asteroids: The peculiar case of 52 Europa". Icarus. 56 (2): 319-324. Bibcode:1983Icar...56..319Z. doi:10.1016/0019-1035(83)90041-6. 
  11. ^ Michałowski, T.; Kwiatkowski, T.; Kaasalainen, M.; Pych, W.; Kryszczyńska, A.; Dybczyński, P. A.; Velichko, F. P.; Erikson, A.; Denchev, P.; Fauvaud, S.; Szabó, Gy. M. (Mart 2004). "Photometry and models of selected main belt asteroids I. 52 Europa, 115 Thyra, and 382 Dodona". Astronomy & Astrophysics. 416 (1): 353-366. doi:10.1051/0004-6361:20031706. ISSN 0004-6361. 
  12. ^ Gradie, J.; Flynn, L. (March 1988), "A Search for Satellites and Dust Belts Around Asteroids: Negative Results", Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference, 19, ss. 405-406, Bibcode:1988LPI....19..405G. 
  13. ^ "CV Aquarii identified with (52) Europa" (PDF). 14 Şubat 2006 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Nisan 2006. 

Bibliyografya

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Asteroit kuşağı</span>

Asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'nde Güneş merkezli ve kabaca Jüpiter ile Mars gezegenlerinin yörüngeleri arasındaki uzayı kaplayan torus şeklinde bir bölgedir. Bu bölgede asteroit veya küçük gezegen olarak adlandırılan çok sayıda katı ve düzensiz şekillerde gök cisimleri bulunur. Tanımlanan nesneler çok farklı boyutlarda olabilir, fakat gezegenlerden çok daha küçüklerdir ve birbirlerinden ortalama olarak bir milyon kilometre uzaklıklarda bulunurlar. Bu asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'ndeki diğer asteroit popülasyonlarından ayırt edilebilmesi için ana asteroit kuşağı veya ana kuşak olarak da adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">14 Irene</span> Asteroit

Irene, John Russell Hind tarafından 19 Mayıs 1851 tarihinde keşfedilen büyük bir Asteroit kuşağı göktaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">6 Hebe</span> Asteroit

Hebe, bulunduğu kuşağın yaklaşık %0,5'lik kütlesine sahip olan büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">187 Lamberta</span> Asteroit

Lamberta, 11 Nisan 1878 tarihinde Fransız gökbilimci Jérôme Eugène Coggia tarafından keşfedilen ana kuşak asteroitidir. Coggia'nın keşfettiği beş asteroitten ikincisidir.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">511 Davida</span> Asteroit

Davida, büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">30 Urania</span> asteroit

Urania, 22 Temmuz 1854 tarihinde İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. Bu keşif, Hind'in son asteroit keşfiydi. Adını Yunan mitolojisindeki bir tanrıça olan Urania'dan almıştır. 30 Urania'nın ilk yörünge ögeleri, Wroclaw Gözlemevi'nde asistan olan Wilhelm Günther tarafından yayınlandı. Güneş'in etrafında 3,64 yıllık bir periyotla dolanmakta ve kendi ekseni etrafında her 13,7 saatte bir dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">89 Julia</span> Asteroit

Julia, büyük bir ana asteroit kuşağı asteroididir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">İstisnai asteroitler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıda Güneş Sistemi'nde bulunan ve büyüklükleri ya da yörüngeleri gibi bir şekilde istisnai olan asteroitlerin bir listesi yer almaktadır. Bu maddenin amaçları doğrultusunda, "asteroit" Neptün yörüngesindeki küçük gezegenleri, cüce gezegen 1 Ceres'i, Jüpiter Truvalarını ve Centaurları kapsamakta, ancak Neptün ötesi nesneleri içermemektedir. Küçük gezegenlerin sayısal sıraya göre tam listesi için küçük gezegen listesine bakınız.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.