İçeriğe atla

511 Davida

511 Davida
Keşif
KeşfedenR. S. Dugan
Keşif tarihi30 Mayıs 1903
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(511) Davida
Telaffuz/dəˈvɪdə, dəˈviːdə/,[1] Latin Dāvīda
Adın kaynağı
David Peck Todd
Alternatif adlar
1903 LU
Ana asteroit kuşağı · (Dış)
Meliboea [2]
SıfatlarDavidian /dəˈvɪdiən/[3]
Yörünge özellikleri[4]
Dönem 01 Temmuz 2021
(JD 2459396,5, heliocentric)
Günöte3,759 AU
Günberi2,569 AU
Yarı büyük eksen
3,163 AU
Dış merkezlik0,188
5,626 yr (2055 d)
113°
Eğiklik15,94°
107,6°
337,2°
Fiziksel özellikler
Tayf tipi
C
9,50[5] to 12.98
6,43[4]
Boyutlarc/a = 0,70±0,06[6]
(357 ± 2)×(294 ± 2)×(231 ± 50) km[7][8]
Ortalama çap
298±4 km[6]
Kütle(26,6±7,3)×1018 kg[6]
(38±2)×1018 kg[a][8]
Ortalama yoğunluk
1,92±0,53 g/cm3[6]
2,97±1,30 g/cm3[8]
0,2137 d (5,130 h)
Albedo0,076±0,007 geometric (0,717±0,013 BV, 0,363±0,020)[4]
Sıcaklık~160 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Davida (küçük gezegen tanımı: 511 Davida), büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

Fiziksel özellikler

Asteroit 511 Davida (sol altta mag 12.5'te) NGC 5792 gökadası yakınında
Davida'nın ışık eğrisi modellemesine dayalı 3D modeli
Davida'nın dönüşünü gösteren Keck teleskop görüntü dizisi

Davida yaklaşık 270–310 km çapındadır ve asteroit kuşağının toplam kütlesinin tahmini olarak %1,5'ini oluşturur.[9][10][11] C tipi bir asteroittir, yani karbonlu bir kondrit bileşimi ile renklendirmede koyudur.

2002'den 2007'ye kadar Keck Gözlemevi'ndeki gök bilimciler, Davida'yı fotoğraflamak için uyarlamalı optiklerle donatılmış Keck II teleskopunu kullandılar. Asteroit bir cüce gezegen değil: En uygun elipsoidden 15 km sapmalara sahip en az iki burnu ve en az bir düz ön yüzü bulunmakta. Ön yüzü, muhtemelen 253 Mathilde'de görülenler gibi 150 km'lik küresel ölçekte bir kraterdir.

Kütlesi

2001'de Michalak, Davida'nın (6,64±0,56) ×1019 kg'lık bir kütleye sahip olduğunu tahmin etti.[12][13] 2007'de Baer ve Chesley, Davida'nın kütlesinin (5,9±0,6) ×1019 kg olduğunu tahmin etti.[14] 2010'dan beri Baer, Davida'nın kütlesinin (3,84±0,20) ×1019 kg olduğunu öne sürmektedir.[9] Baer tarafından yapılan bu en son tahmin, Davida'nın en büyük beşinci asteroid olan 704 Interamnia ile yakın büyüklükte olduğunu gösteriyor.[9]

Okültasyonlar

1987'den beri gözlemlenen, çoğu iki veya üç akor üreten 9 okültasyon olayı olmuştur.[15] Burada bir örneği görülmektedir.

511 Davida, 5 Ağustos 2016'da TYC 5597-01223'ü gizledi. İki gözlemci olayı ve her ikisi de gözlemlenen adım olaylarını kaydetti. Burada gösterilen, Dave Herald'ın adım kaydıdır.

Notlar

  1. ^ (18,96 ± 0,99) × 10−12 M☉

Kaynakça

  1. ^ John Daintith & William Gould, eds. (2006) The Facts On File Dictionary of Astronomy. 5th edition. Infobase Publishing.
  2. ^ "Asteroid 511 Davida – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. []
  3. ^ "Davidian". Merriam-Webster Dictionary. 
  4. ^ a b c JPL data 23 Eylül 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Retrieved 2021-09-29
  5. ^ "Bright Minor Planets 2003". Minor Planet Center. 19 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mayıs 2008. []
  6. ^ a b c d P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  7. ^ Conrad (2007). Measurements of the short axis are less precise than the other two, but also involve a discrepancy between fitting the convolved and deconvolved images (241±40 km), and fitting the edges (191±114 km).
  8. ^ a b c James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  9. ^ a b c James (2010). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2011. 
  10. ^ Pitjeva E. V. (2005). "High-Precision Ephemerides of Planets—EPM and Determination of Some Astronomical Constants" (PDF). Solar System Research. 39 (3): 176. doi:10.1007/s11208-005-0033-2. 31 Ekim 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. 
  11. ^ "Baer Mass of 511 Davida" 0.220 / "Mass of Mbelt" 15 = 0.0146
  12. ^ G. Michalak (2001). "Determination of asteroid masses (6) Hebe, (10) Hygiea, (15) Eunomia, (52) Europa, (88) Thisbe, (444) Gyptis, (511) Davida and (704) Interamnia". Astronomy & Astrophysics. 374: 703-711. doi:10.1051/0004-6361:20010731. 4 Aralık 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Aralık 2012. 
  13. ^ (3,34±0,28)×10−11 solar masses, per Michalak (2001), extended dynamic model.
  14. ^ James Baer, Steven R. Chesley (2007). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27-42. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. (2,98±0,30)×10−11 solar masses 
  15. ^ "PDS Asteroid/Dust Subnode". sbn.psi.edu (İngilizce). 25 Nisan 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Nisan 2018. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta 511 Davida ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Asteroit kuşağı</span>

Asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'nde Güneş merkezli ve kabaca Jüpiter ile Mars gezegenlerinin yörüngeleri arasındaki uzayı kaplayan torus şeklinde bir bölgedir. Bu bölgede asteroit veya küçük gezegen olarak adlandırılan çok sayıda katı ve düzensiz şekillerde gök cisimleri bulunur. Tanımlanan nesneler çok farklı boyutlarda olabilir, fakat gezegenlerden çok daha küçüklerdir ve birbirlerinden ortalama olarak bir milyon kilometre uzaklıklarda bulunurlar. Bu asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'ndeki diğer asteroit popülasyonlarından ayırt edilebilmesi için ana asteroit kuşağı veya ana kuşak olarak da adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">14 Irene</span> Asteroit

Irene, John Russell Hind tarafından 19 Mayıs 1851 tarihinde keşfedilen büyük bir Asteroit kuşağı göktaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">5 Astraea</span> Asteroit

Astraea asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">6 Hebe</span> Asteroit

Hebe, bulunduğu kuşağın yaklaşık %0,5'lik kütlesine sahip olan büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">9 Metis</span> Asteroit

Metis (küçük gezegen tanımı: 9 Metis), büyük bir ana kuşak asteroitidir. 25 Nisan 1848'de Andrew Graham tarafından İrlanda'daki Markree Gözlemevi'nde keşfedildi ve bu onun tek asteroit keşfiydi. Ayrıca, yüz altmış yıl sonra J65 Celbridge Gözlemevi'nden Dave McDonald'ın (281507) 2008 TM9'u keşfettiği 7 Ekim 2008'e kadar İrlanda'da yapılan gözlemler sonucunda keşfedilen tek asteroit olmuştur. Adını Yunan mitolojisindeki Tehtys ve Oceanus'un kızı olan Metis'ten alır.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">52 Europa</span> Asteroit

Europa, asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir. 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">31 Euphrosyne</span> Asteroit

Euphrosyne çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir. Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler 'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir. Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.

<span class="mw-page-title-main">121 Hermione</span> Asteroit

Hermione, 1872 yılında keşfedilen çok büyük bir ikili asteroittir. Uzak dış asteroit kuşağındaki Kibele grubunda yörüngededir. Karanlık C spektral tipinde bir asteroit olarak, muhtemelen karbonlu malzemelerden oluşmaktadır. 2002 yılında Hermione'nin yörüngesinde küçük bir uydu bulunmuştur.

<span class="mw-page-title-main">45 Eugenia</span> Asteroit

Eugenia, asteroit kuşağında bulunan büyük bir asteroittir. Etrafında bir ayın döndüğü keşfedilen ilk asteroitlerden biri olarak ünlenmiştir. Aynı zamanda 87 Sylvia'dan sonra keşfedilen ikinci üçlü asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

Klio, oldukça büyük ve çok karanlık bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. 25 Ağustos 1865'te Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki tarihin ilham perisi Clio'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">İstisnai asteroitler listesi</span> Vikimedya liste maddesi

Aşağıda Güneş Sistemi'nde bulunan ve büyüklükleri ya da yörüngeleri gibi bir şekilde istisnai olan asteroitlerin bir listesi yer almaktadır. Bu maddenin amaçları doğrultusunda, "asteroit" Neptün yörüngesindeki küçük gezegenleri, cüce gezegen 1 Ceres'i, Jüpiter Truvalarını ve Centaurları kapsamakta, ancak Neptün ötesi nesneleri içermemektedir. Küçük gezegenlerin sayısal sıraya göre tam listesi için küçük gezegen listesine bakınız.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.