İçeriğe atla

46 Hestia

46 Hestia
46 Hestia'nın 3 boyutlu dışbükey modeli
Keşif
KeşfedenNorman Robert Pogson
Keşif tarihi16 Ağustos 1857
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(46) Hestia
Adın kaynağı
Hestia
ana kuşak
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 31 Aralık 2006 (JD 2454100.5)
Günöte2,961 AU (442,886 Gm)
Günberi2,091 AU (312,736 Gm)
Yarı büyük eksen
2,526 AU (377,811 Gm)
Dış merkezlik0,172
4,01 a (1465,958 g)
45,401°
Eğiklik2,342°
181,168°
176,882°
Fiziksel özellikler
C
8,36[1]
Boyutlar124,1 km[1]
Kütle3,5×1018 kg[2]
Ortalama yoğunluk
5,81 ± 0,87[3] g/cm3
21,04[4] sa
0,052[1]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Hestia (küçük gezegen tanımı: 46 Hestia) büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

Hestia, 16 Ağustos 1857 tarihinde N.R. Pogson tarafından Oxford'daki Radcliffe Gözlemevi'nde keşfedildi. Pogson, keşfedilen asteroidi isimlendirme onurunu keşif için kullanılan teleskobun önceki sahibi olan William Henry Smyth'e verdi. Smyth, ona Yunan aile tanrıçası Hestia'nın adını vermeyi seçti.[5] Bu, 4 Vesta'nın da Hestia adıyla anıldığı Yunancada bir sorun yarattı.

Bu asteroit için hesaplanan Lyapunov zamanı 30.000 yıldır ve bu da onun gezegenlerin kütleçekim etkileri nedeniyle zaman içinde rastgele değiştiği kaotik bir yörüngeye sahip olduğunu gösterir.[6]

Hestia radar ile incelenmiştir.[7] Asteroidin 1980 ile 1985 yılları arasında Arecibo Gözlemevi'nde yapılan 13 cm'lik radar gözlemleri, 131 km'lik bir çap tahmini sonucu için kullanıldı.[8] 1988'de, Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskobu kullanılarak bu asteroidin yörüngesinde dönen uydular veya toz için bir arama yapıldı, ancak bu çaba sonuçsuz kaldı.[9]

46 Hestia'nın yörüngesi ve 14 Ekim 2012'deki konumu

Özellikler

2012 yılında Las Cruces, New Mexico'daki Organ Mesa Gözlemevi'nde yapılan fotometrik gözlemler, 21,040 ± 0,001 saatlik periyoda sahip bir ışık eğrisi üretti. Sırasıyla 0,05 ve 0,12 büyüklüğünde aydınlatma değişimlerine sahip iki parlaklık minimum değerleri bulunmaktadır.[4]

2000 yılında Michalak, Hestia'nın kütlesini 3,5 ×1018 kg olarak tahmin etti.[2][10]

Hestia sadece 124 km'lik bir çapa sahip olmasına rağmen, 1997'de Bange ve Bec-Borsenberger, 19 Fortuna'nın pertürbasyonuna dayanarak Hestia'nın kütlesinin 2,1 ×1019 kg olduğunu tahmin ettiler.[11][12][13] 1997'de yapılan eski tahmin, 14 g/cm3'ten[11] daha yüksek bir yoğunluk değeriyle Hestia'yı çok daha büyük birkaç asteroitden daha kütleli yapmaktaydı.

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b c d Yeomans, Donald K. "JPL Small-Body Database Browser: 46 Hestia" (2008-06-28 last obs). 22 Şubat 2007 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2008. 
  2. ^ a b Michalak, G. (2001). "Determination of asteroid masses". Astronomy & Astrophysics. 374 (2): 703-711. Bibcode:2001A&A...374..703M. doi:10.1051/0004-6361:20010731. 
  3. ^ Carry, B. (December 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009.  See Table 1.
  4. ^ a b Pilcher (July 2012). "Rotation Period Determinations for 46 Hestia, 223 Rosa, 225 Henrietta, 266 Aline, 750 Oskar, and 765 Mattiaca". The Minor Planet Bulletin. 39 (3): 171-173. 
  5. ^ Schmadel, Lutz (2003). Dictionary of minor planet names (fifth bas.). Germany: Springer. s. 19. ISBN 3-540-00238-3. Erişim tarihi: 29 Aralık 2008. 
  6. ^ Šidlichovský, M. (1999), Svoren, J.; Pittich, E. M.; Rickman, H. (Ed.), "Resonances and chaos in the asteroid belt", Evolution and source regions of asteroids and comets : proceedings of the 173rd colloquium of the International Astronomical Union, held in Tatranska Lomnica, Slovak Republic, August 24–28, 1998, ss. 297-308, Bibcode:1999esra.conf..297S. 
  7. ^ "Radar-Detected Asteroids and Comets". NASA/JPL Asteroid Radar Research. 19 Kasım 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011. 
  8. ^ Ostro, S. J.; ve diğerleri. (August 1985), "Mainbelt asteroids - Dual-polarization radar observations", Science, 229 (4712), ss. 442-446, Bibcode:1985Sci...229..442O, doi:10.1126/science.229.4712.442, PMID 17738665. 
  9. ^ Gradie, J.; Flynn, L. (March 1988), "A Search for Satellites and Dust Belts Around Asteroids: Negative Results", Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference, 19, ss. 405-406, Bibcode:1988LPI....19..405G. 
  10. ^ (2000'deki 46 Hestia'nın kütle tahmini 0,018 / Ceres'in kütlesi 4,75) * Ceres'in kütlesi 9,43E+20 = 3,573E+18
  11. ^ a b Bange, J.-F.; Bec-Borsenberger, A. (August 1997). "DETERMINATION OF THE MASSES OF MINOR PLANETS" (PDF). Proceedings of the ESA Symposium `Hipparcos - Venice '97', 13-16 May, Venice, Italy, ESA SP-402 (July 1997). ss. 169-172. Bibcode:1997ESASP.402..169B. 31 Aralık 2004 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Kasım 2008. 
  12. ^ Baer, James; Steven R. Chesley (2007). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27-42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. 
  13. ^ (Hestia'nın önceki kütle tahmini 0,109 / Ceres'in kütlesi 4,75) * Ceres'in kütlesi 9,43E+20 = 2,163E+19

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">5 Astraea</span> Asteroit

Astraea asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">18 Melpomene</span> Asteroit

Melpomene, büyük bir parlak ana kuşak asteroittir. JR Hind tarafından 24 Haziran 1852 tarihinde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisinde trajedi müzü Melpomene'den alır. S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Silikatlar ve metallerden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

Artemis, 16 Eylül 1868'de Ann Arbor, Michigan'da James Craig Watson tarafından keşfedilen bir asteroit kuşağı asteroitidir. Adını Yunan mitolojisindeki av ve Ay tanrıçası Artemis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">511 Davida</span> Asteroit

Davida, büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">59 Elpis</span> Asteroit

Elpis, Güneş'in etrafında 4,47 yıllık bir periyotla dönen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Çok koyu renkli ve karbonlu bir bileşime sahip C-tipi asteroittir. Tholen şemasında CP sınıflandırmasına sahipken, Bus ve Binzen onu B-tipi olarak sınıflandırmıştır.

Virginia, koyu renkli karanlık büyük bir ana kuşak asteroididir. Amerikalı astronom James Ferguson tarafından 4 Ekim 1857'de Washington D.C.'deki Amerika Birleşik Devletleri Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. Alman astronom Karl Theodor Robert Luther ise 19 Ekim'de Düsseldorf'ta, Ferguson'dan bağımsız olarak keşfetti.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

Klio, oldukça büyük ve çok karanlık bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. 25 Ağustos 1865'te Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki tarihin ilham perisi Clio'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">60 Echo</span> Asteroit

Echo bir ana kuşak asteroididir. 14 Eylül 1860'da Washington DC'deki Birleşik Devletler Deniz Gözlemevi'nden James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Bu onun üçüncü ve son asteroit keşfidir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisi olan Echo'dan almıştır. James Ferguson, bu ismin zaten Uranüs'ün bir uydusu için kullanıldığını fark etmeksizin başlangıçta ona "Titania" adını vermişti.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">139 Juewa</span> Asteroit

139 Juewa büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşur. Çin'de keşfedilen ilk asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.