İçeriğe atla

44 Nysa

44 Nysa, 27 Mayıs 1857 tarihinde Alman astronom H. Goldschmidt tarafından bulunan büyük ana kuşak göktaşlarından (asteroit) biridir.[1] 44 Nisa, ayrıca 135 Herta ve 750 Oskar'ın da içinde bulunduğu Nisa grubu asteroitlerin en büyüğü olarak bilinir. Adını eski Yunan mitolojisindeki kurgusal Nysa ülkesinden alır.

Yörüngesel özellikleri

  • Günöte mesafesi: 416.457 Gm (2.784 AU)[1]
  • Günberi mesafesi: 308.491 Gm (2.062 AU)[1]
  • Yarı-büyük eksen: 362.474 Gm (2.423 AU)[1]
  • Dışmerkezlilik: 0.149[1]
  • Orbital devir: 1377.608 dünya günü (3.77 yıl)[1]
  • Ort. orbital hızı: 19.13 km/s[1]
  • Ort. ayrıklık: 112.959°[1]
  • Eğiklik: 3.703°[1]
  • Yüseliş düğümü boylamı: 131.610°[1]
  • Günberi değişkeni: 342.519°[1]

Fiziksel özellikleri

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x "JPL Small-Body Database Browser". NASA Jet Propulsion Laboratory. 22 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015. 
  2. ^ Warner et al., 2009
    Bianchi, E.; Padova, E. (1920) Mem. Soc. Astron. Ital. 1, 56-65.
    Padova, E. (1921) Mem. Soc. Astron. Ital. 2, 82.
    Shatzel, A.V. (1954) Astrophys. J. 120, 547-550.
    Groeneveld, I.; Kuiper, G.P. (1954) Astrophys. J. 120, 529-546.
    Cailliate, C. (1956) Publ. Observ. Lyon 3, fasc. 28.
    Chang, Y.C.; Chang, C.-s. (1962) Acta Astron. Sin. 10, 101-111.
    Gehrels, T.; Owings, D. (1962) Astrophys. J. 135, 906-924.
    Yang, X.-y.; Zhang, Y.-y.; Li, X.-q. (1965) Acta Astron. Sin. 13, 66-74.
    Zappala, V.; van Houten-Groeneveld, I. (1979) Icarus 40, 289-296.
    Birch, P.V.; Tedesco, E.F.; Taylor, R.C.; Binzel, R.P.; et al. (1983) Icarus 54, 1-12.
    Magnusson, P. (1983) in Asteroids, Comets, Meteors. C.-I. Lagerkvist, H. Rickman, eds. Uppsala, pp. 77-85.
    Taylor, R.C.; Tedesco, E.F. (1983) Icarus 54, 13-22.] [Harris, A.W.; Young, J.W. (1983) Icarus 54, 59-109.
    Magnusson, P. (1986) Icarus 68, 1-39.
    Lagerkvist, C.-I.; Williams, I.P. (1987) Astron. Astrophys. Suppl. Ser. 68, 295-315.
    Di Martino, M.; Zappala, V.; De Sanctis, G.; Cacciatori, S. (1987) Icarus 69, 338-353.
    Lagerkvist, C.I.; Magnusson, P.; Williams, I.P.; Buontempo, M.E.; et al. (1988) Astron. Astrophys. Suppl. Ser. 73, 395-405.
    Lagerkvist, C.I.; Magnusson, P.; Williams, I.P.; Buontempo, M.E.; et al. (1989) Astron. Astrophys. Suppl. Ser. 78, 519-532.
    Harris, A.W.; Young, J.W.; Contreiras, L.; Dockweiler, T.; et al. (1989) Icarus 81, 365-374.
    De Angelis, G. (1993) Planet. Space Sci. 41, 285-290.
    Kaasalainen, M.; Torppa, J.; Piironen, J. (2002) Astron. Astrophys. 383, L19-L22.
    Behrend, R. (2007) Observatoire de Geneve web site, http://obswww.unige.ch/~behrend/page_cou.html 29 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
    Rosenbush, V.K.; Shevchenko, V.G.; Kiselev, N.N.; Sergeev, A.V.; et al. (2009) Icarus 201, 655-665.
    Shevchenko, V.G.; Velichko, F.P.; Checha, V.A.; Krugly, Y.N. (2014) Minor Planet Bul. 41, 195-198.
  3. ^ Xu vd. (1995)
  4. ^ Bus ve Binzel (2002)

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">37 Fides</span> Asteroit

37 Fides, 5 Ekim 1855 tarihinde Alman astronom Robert Luther tarafından keşfedilen 24 asteroitten biridir. 37 Fides Asteroit kuşağı'nda bulunan bir asteroit olup iddiaya göre "37 Fides" adını eski Roma'nın sadakat tanrıçası Fides'ten alır.

40 Harmoni, 31 Mart 1856 tarihinde H. Goldschmidt tarafından bulunan büyük ana kuşak göktaşlarından (asteroit) biridir. Adını eski Yunan tanrıçası Harmonia'dan alır. Bu isim ayrıca Kırım Savaşı'nın sona erişini sembolize etmesi açısından seçilmiştir.

41 Daphne, 22 Mayıs 1856 tarihinde H. Goldschmidt tarafından keşfedilen büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. Adını eski Yunan mitolojisinden Dafni adında bir nemfden alır. Hikâyeye göre Dafni Peneus tarafından bir ağaca dönüştürülür. Defne ağacının adı da buradan gelmektedir. Bu göktaşının karbonik asit ve bileşenlerinden oluşmuş içeriğinden kaynaklanan koyu bir görünümü vardır.

42 İsis, 23 Mayıs 1856 tarihinde N. R. Pogson tarafından keşfedilen büyük ana kuşak asteroitlerden biridir. Adını eski Mısır mitolojisindeki "kadınlık tanrıçası" İsis'ten alır.

43 Ariadne, 15 Nisan 1857 tarihinde N. R. Pogson tarafından keşfedilen büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. Adını eski Yunan mitolojisindeki kadın kahraman Ariadne'den alır.

Bu sayfa, katalog tanımlayıcıları tarafından hazırlanmış olan Gökbilim kataloglarının bir listesidir.

<span class="mw-page-title-main">NGC 3227</span> galaksi

NGC 3227, Aslan takımyıldızı bölgesinde yaklaşık olarak 66,2 MIy (20,3 Mpc)uzaklıkta bulunan bir ara sarmal gökadadır. William Herschel tarafından 15 Şubat 1784 tarihinde keşfedildi. Halton Arp tarafından görüntülenmiş ve etkileşim halinde olduğu NGC 3226 ile birlikte Arp 94 olarak "Eşlikçileri eliptik olan sarmal gökadalar" kategorisi altında Tuhaf Gökadalar Atlası'na dahil edilmiştir. Gökadaları amatör teleskoplarla ayırt edebilmek için 100 kez büyütme gerekir. İyi bilinen çift yıldız sistemi Gama Leonis'in 50' doğusundadır. Aslan II Grupları içinde yer alan NGC 3227 Grubu üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">Dağınık disk</span>

Dağınık disk veya saçılmış disk, geniş Neptün ötesi cisimler ailesinin bir alt kümesi olarak genel itibarıyla buzlu küçük Güneş Sistemi cismi popülasyonuna sahip olan Güneş Sistemi'ndeki uzak bir çöküntü çemberidir. Dağınık disk cisimleri (SDO'lar-Scatterd Disk Objects) 0,8'e kadar değişen yörünge dışmerkezliklerine, 40°'ye kadar yüksek eğimlere ve 30 astronomik birim (4,5×109 km; 2,8×109 mi) daha büyük günberi mesafelerine sahiptir. Bu aşırı yörüngelerin gaz devleri tarafından kütleçekimsel “saçılmanın” bir sonucu olduğu düşünülmektedir ve bu nesneler Neptün tarafından tedirgin edilmeye devam etmektedir.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">183 Istria</span> Asteroit

Istria, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 33 kilometre (21 mi) çapında taşlı bir arka plan asteroitidir. 8 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından Pola'daki Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 11,77 saatlik bir dönme süresine sahiptir. Adını İstria Yarımadası'ndan almıştır.

1981 Midas, yaklaşık 2 kilometre çapında, Dünya'ya yakın ve potansiyel olarak tehlikeli olarak sınıflandırılan bir vestoid asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

783 Nora asteroid kuşağının ilk bölgelerinden koyu renkli bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 18 Mart 1914 tarihinde Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Karbonlu C-tipi asteroidin 55,5 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresi vardır ve yaklaşık 40 kilometre çapındadır.Adını muhtemelen Norveçli şair Henrik Ibsen'ın A Doll's House adlı oyunundaki baş karakter Nora Helmer'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">771 Libera</span> Asteroit

771 Libera, geçici olarak atanmış isimleri 1913 TO ve 1958 HA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan ve yaklaşık 29 kilometre çapındaki metalik bir asteroittir. Avusturyalı astronom Joseph Rheden tarafından 21 Kasım 1913'te Avusturya'daki Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">63 Ausonia</span> Asteroit

Ausonia, asteroit kuşağının iç bölgesinden, yaklaşık 100 kilometre çapında, taşlı bir Vestian asteroididir. İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 10 Şubat 1861'de İtalya'nın Napoli kentindeki Capodimonte Astronomik Gözlemevi'nden keşfedildi. Asteroit için ilk isim seçimi İtalya'dan sonra "Italia" idi, ancak bu, İtalyan bölgesi için eski bir klasik isim olan Ausonia olarak değiştirildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">324 Bamberga</span> Asteroit

Bamberga, asteroit kuşağında bulunan ve 25 Şubat 1892 tarihinde Johann Palisa tarafından Viyana'da keşfedilen bir asteroittir. Asteroit kuşağındaki en büyük 20 asteroitten biridir. Bir Dünya yakını cismi olan 433 Eros'tan farklı olarak, dürbünlü gözlemle kolaylıkla gözlemlenebilecek en uzak asteroittir. Bamberga'nın mutlak parlaklığı (7,12), asteroit kuşağında bulunan Vesta, Pallas, Ceres, Iris, Hebe, Juno, Melpomene, Eunomia ve Flora cisimlerinin ardından onuncu sıradadır. Yüksek eksantrikliği (0,341) nedeniyle ki Pluto'ya oranla %36 daha yüksektir, doğrudan karşı konumdan ölçüm yapılabilmesi halinde diğer asteroitlerden daha büyük boyutlarda olabileceği değerlendirilmektedir.

<span class="mw-page-title-main">3451 Mentor</span> Asteroit

3451 Mentor çapı yaklaşık 120 kilometre olan, Truva kampına dahil büyük bir Jüpiter truvasıdır. 19 Nisan 1984 tarihinde Çek Cumhuriyetinde bulunan Klet' Gözlemevinde, Çek astronom Antonin Mrkos tarafından keşfedilmiştir. Dönme süresi 7,7 saat olarak ölçülen ve en büyük Jüpiter truvalılarından biri olan belirsiz bir X tipi asteroittir. Yunan mitolojisinde anlatılan Mentor isimli karaktere atıfla isimlendirilmiştir.

1143 Odysseus, geçici adlandırması 1930 BH, Jüpiter'in yörüngesinde, Yunan kampı olarak adlandırılan L4 Lagrange noktasında yer alan büyük bir Jüpiter truvalısıdır. 28 Ocak 1930 yılında Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevinde keşfedilmiş, ünlü Yunan mitolojisi kahramanı Odysseus'a atfen isimlendirilmiştir. Karanlık tipli bir D-tipi asteroit olan cismin kendi etrafındaki dönme süresi 10,1 saattir. Yaklaşık 125 kilometre (78 mil) büyüklüğünde bir çapa sahip olup, en büyük 10 Jüpiter truvalısından biridir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.