İçeriğe atla

4179 Toutatis

4179 Toutatis
Toutatis'in Chang'e 2 tarafından elde edilen görüntüsü
Keşif [1]
KeşfedenChristian Pollas
Keşif yeriCaussols
Keşif tarihi4 Ocak 1989
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(4179) Toutatis
Adın kaynağı
Toutatis (Kelt mitolojisi)[2]
Alternatif adlandırma
  • 1989 AC
  • 1934 CT
SıfatlarToutatian[4]
Yörünge özellikleri [3]
Dönem 27 Kasım 2008 (JD 2454797.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı83,29 y (30.422 gün)
İlk önkeşif tarihi10 Şubat 1934
Günöte4,1242 AU
Günberi0,9399 AU
Yarı büyük eksen
2,5321 AU
Dış merkezlik0,6288
4,03 y (1.472 gün)
5,1220°
0° 14d 40.56s / gün
Eğiklik0,4460°
124,30°
278,75°
Dünya MOID0,0064 AU (2,5 LD)
Fiziksel özellikler
Sk (SMASSII)[3]
8,8–22,4[5][6]
15,30[3]
Boyutlar
  • 4,75 × 1,95 km[7]
  • 4,26 × 2,03 × 1,70 km[8]
Ortalama çap
2,45 km[8]
Kütle1,9×1013 kg[9]
Ortalama yoğunluk
2,5 g/cm3[9]
176 sa (7,3 g)[10]
0,13[3]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

4179 Toutatis (Geçici adı 1989 AC), Apollo asteroitleri grubundan Dünya'ya yakın ve potansiyel olarak tehlikeli bir cisim olarak sınıflandırılan yaklaşık 2,5 kilometre çapında, uzun, taşlı, yavaş dönen bir asteroittir. Bununla birlikte, aynı zamanda Alinda asteroitlerinden birisidir. Fransız gök bilimci Christian Pollas tarafından 1989 yılında Caussols'da keşfedilen asteroide Kelt mitolojisindeki Toutatis'in adı verilmiştir.[1][2]

Toutatis Jüpiter gezegeni ile 3:1 rezonans, Dünya gezegeni ile 1:4 rezonans ve Dünya da dahil olmak üzere karasal gezegenlere sık sık yakınlaşan kaotik bir yörüngeye sahip Mars yörüngesini kesen bir asteroittir.[11] Aralık 2012'de Dünya'ya yaklaşık 18 Ay mesafesi uzaklıktan geçti. Çin'in Ay sondası Chang'e 2, asteroide 3,2 kilometre mesafeden ve 10,73 km/s göreli hızla bir uçuş gerçekleştirdi.[12] Toutatis 2016 yılında Dünya'ya tekrar yaklaştı, fakat 2069'a kadar kayda değer bir yakınlaşma daha yapmayacak.[13]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b c "4179 Toutatis (1989 AC)". Minor Planet Center. 7 Kasım 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2017. 
  2. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(4179) Toutatis". Dictionary of Minor Planet Names – (4179) Toutatis. Springer Berlin Heidelberg. ss. 357-358. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_4150. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e "JPL Small-Body Database Browser: 4179 Toutatis (1989 AC)" (27 Mayıs 2017 lson gözlem). Jet Propulsion Laboratory. 19 Haziran 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2017. 
  4. ^ Hudson, "Gravitational Isopotentials on Toutatis" 4 Mart 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  5. ^ "AstDys (4179) Toutatis Ephemerides for 2004". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2010. 
  6. ^ "AstDys (4179) Toutatis Ephemerides 2059". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 16 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2010. 
  7. ^ Huang, Jiangchuan; Ji, Jianghui; Ye, Peijian; Wang, Xiaolei; Yan, Jun; Meng, Linzhi; Wang, Su; Li, Chunlai; Li, Yuan; Qiao, Dong; Zhao, Wei; Zhao, Yuhui; Zhang, Tingxin; Liu, Peng; Jiang, Yun; Rao, Wei; Li, Sheng; Huang, Changning; Ip, Wing-Huen; Hu, Shoucun; Zhu, Menghua; Yu, Liangliang; Zou, Yongliao; Tang, Xianglong; Li, Jianyang; Zhao, Haibin; Huang, Hao; Jiang, Xiaojun; Bai, Jinming (2013). "The Ginger-shaped Asteroid 4179 Toutatis: New Observations from a Successful Flyby of Chang'e-2 : Scientific Reports : Nature Publishing Group". Scientific Reports. 3: 3411. Bibcode:2013NatSR...3E3411H. doi:10.1038/srep03411. PMC 3860288 $2. PMID 24336501. 
  8. ^ a b Hudson, R. S.; Ostro, S. J.; Scheeres, D. J. (Şubat 2003). "High-resolution model of Asteroid 4179 Toutatis". Icarus. 161 (2): 346-355. Bibcode:2003Icar..161..346H. CiteSeerX 10.1.1.494.7779 $2. doi:10.1016/S0019-1035(02)00042-8. 
  9. ^ a b Scheeres, D. J.; Ostro, S. J.; Hudson, R. S. (Mart 1998). "Dynamics of Orbits Close to Asteroid 4179 Toutatis". Icarus. 132 (1): 53-79. doi:10.1006/icar.1997.5870. 
  10. ^ "LCDB Data for (4179) Toutatis". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Kasım 2017. 
  11. ^ "Trick or Treat: It's Toutatis!". Science@Nasa. 31 Ekim 2000. 29 Ocak 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2009. 
  12. ^ Lakdawalla, Emily (14 Aralık 2012). "Chang'E 2 imaging of Toutatis succeeded beyond my expectations!". The Planetary Society. 7 Temmuz 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Aralık 2012. 
  13. ^ "JPL Close-Approach Data: 4179 Toutatis (1989 AC)" (22 Mayıs 2011 son gözlem (yay=77,28 yıl)). 12 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Kasım 2011. 

Dış bağlantılar

Wikimedia Commons'ta 4179 Toutatis ile ilgili ortam dosyaları bulunmaktadır.

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">433 Eros</span> Asteroit

Eros, geçici belirtmesi 1898 DQ, Amor grubunun silikatlardan oluşmuş bir asteroitidir. Uzun bir şekle ve yaklaşık 16,8 kilometre ortalama çapa sahip ilk keşfedilen ve ikinci en büyük Dünya'ya yakın cisimdir. NEAR Shoemaker uzay sondası tarafından 1998'de ziyaret edilerek, asteroit etrafındaki yörüngeden incelenen ilk asteroit oldu.

<span class="mw-page-title-main">39 Laetitia</span> Asteroit

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

2012 DA14 Asteroit

2012 DA14, Dünya'ya yakın asteroit olup tahmin edilen çapı 50 m, tahmin edilen kütlesi 190.000 ton civarındadır. 23 Şubat 2012'de İspanya'da bulunan OAM Rasathanesi'nde (J75) 16 Şubat'ta Dünya'nın 0,014 AB yakınından geçen meteor keşfedildi. Hesaplara göre asteroitle Dünya'nın merkeziyle arasındaki uzaklık 15 Şubat 2013'te 0,000228 AB olacak. Asteroit, Yeryüzü'nün yüzeyinden 27.700 km uzaktan geçecek. 2013'teki bu geçişiyle bu boyda ve Dünya'nın bu kadar yakınından geçen ilk cisim oldu.

<span class="mw-page-title-main">Chang'e 2</span>

Chang'e 2, Çin Ulusal Uzay İdaresi tarafından geliştirilen bir Ay uzay sondasıdır. Çin Ay Keşif Programı'nın ilk aşamasının bir parçası olup 2007'de fırlatılan Chang'e 1'in devamıdır. Chang'e 2'nin tasarımında Chang'e 1 ile benzerlik göstermesine karşın, daha gelişmiş bir yerleşik kamera da dahil olmak üzere bazı teknik yenilikler yer almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">14 Irene</span> Asteroit

Irene, John Russell Hind tarafından 19 Mayıs 1851 tarihinde keşfedilen büyük bir Asteroit kuşağı göktaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">5 Astraea</span> Asteroit

Astraea asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">12 Victoria</span> Asteroit

Victoria, 3,56 yıllık bir periyotla Güneş'in etrafında 0.221'lik bir eksantriklikte bir yörüngede dönen büyük bir ana kuşak asteroididir. Kayalık (S-tipi) bir asteroittir, yaklaşık 112–124 km boyutundadır, 0.18 albedoya sahiptir ve 8,66 saatlik rotasyon periyodu vardır. Victoria'nın keşfinden bu yana üç kez bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Radar ve benek interferometri gözlemleri, Victoria'nın şeklinin uzamış olduğu ve düzensiz biçimli bir uyduya sahip ikili bir asteroid olduğundan şüphelenilmesine sebep olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">509 Iolanda</span> Asteroit

Iolanda Güneş'in etrafında dönen bir küçük gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">112 Iphigenia</span> Asteroit

Iphigenia oldukça büyük ve fazlasıyla karanlık bir ana kuşak asteroididir. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve bu nedenle muhtemelen ilkel bir karbonlu bileşime sahiptir. Alman-Amerikalı astronom CHF Peters tarafından 19 Eylül 1870'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde babası tarafından kurban edilen bir prenses olan Iphigenia'dan almıştır. 112 Iphigenia için yörünge ögeleri, 1871'de Alman astronom Friedrich Tietjen tarafından yayınlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

768 Struveana, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Asteroit, Baltık Alman astronomları Friedrich Georg Wilhelm von Struve, Otto Wilhelm von Struve ve Karl Hermann Struve'nin onuruna adlandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">59 Elpis</span> Asteroit

Elpis, Güneş'in etrafında 4,47 yıllık bir periyotla dönen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Çok koyu renkli ve karbonlu bir bileşime sahip C-tipi asteroittir. Tholen şemasında CP sınıflandırmasına sahipken, Bus ve Binzen onu B-tipi olarak sınıflandırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">56 Melete</span> Asteroit

Melete, büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen organik olarak zengin silikatlar, karbon ve susuz silikatlardan oluşan ve olası iç su buzu olan, oldukça sıra dışı bir P-tipi asteroiddir. Asteroit 4,18 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">60 Echo</span> Asteroit

Echo bir ana kuşak asteroididir. 14 Eylül 1860'da Washington DC'deki Birleşik Devletler Deniz Gözlemevi'nden James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Bu onun üçüncü ve son asteroit keşfidir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisi olan Echo'dan almıştır. James Ferguson, bu ismin zaten Uranüs'ün bir uydusu için kullanıldığını fark etmeksizin başlangıçta ona "Titania" adını vermişti.

<span class="mw-page-title-main">89 Julia</span> Asteroit

Julia, büyük bir ana asteroit kuşağı asteroididir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.