İçeriğe atla

39 Laetitia

39 Laetitia
Keşif
KeşfedenJ. Chacornac
Keşif tarihi8 Şubat 1856
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(39) Laetitia
Adın kaynağı
Laetitia
Ana kuşak
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 31 Aralık 2006 (JD 2454100.5)
Günöte461,503 Gm (3,085 AU)
Günberi366,877 Gm (2,452 AU)
Yarı büyük eksen
414,190 Gm (2,769 AU)
Dış merkezlik0,114
1.682,713 g (4,61 a)
58,261°
Eğiklik10,383°
157,168°
209,560°
Fiziksel özellikler
S[1]
8,97[2] ila 12,18
6,1[1]
0,142"–0,051"
Boyutlar
  • 219 km × 142 km[3]
  • 149,5 km[1]
  • 153,80±4,14 km[4]
Kütle(4,72±1,14)×1018 kg[4]
Ortalama yoğunluk
2,47±0,63 g/cm3[4]
0,2141 g (5,138 sa)[1][5]
0,287 (geometrik)[1][6]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

39 Laetitia, 8 Şubat 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir.[7] Asteroit kuşağı'nda bulunan asteroit, adını eski Roma tanrıçası Laetitia'dan almıştır.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f Yeomans, Donald K. "39 Laetitia". JPL Small-Body Database Browser. NASA Jet Propulsion Laboratory. 17 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Nisan 2013. 
  2. ^ "AstDys (39) Laetitia Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 27 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Haziran 2010. 
  3. ^ "1998 European Asteroidal Occultation Results". euraster.net (a website for Asteroidal Occultation Observers in Europe). 21 Mart 1998. 9 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2008.  (Chords) 23 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
  4. ^ a b c Carry, B. (Aralık 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73, ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009.  See Table 1.
  5. ^ "Asteroid Lightcurve Parameters". Planetary Science Institute. 14 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  6. ^ "Asteroid Data Archive". Planetary Science Institute. 23 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  7. ^ "JPL Small-Body Database Browser". NASA Jet Propulsion Laboratory. 17 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">38 Leda</span> Asteroit

38 Leda, 12 Ocak 1856 tarihinde Fransız astronom Jean Chacornac tarafından keşfedilen 6 Asteroit'ten biridir. "38 Leda" Asteroit kuşağı'nda bulunan bir asteroittir. "Leda" adını Yunan mitolojisindeki Leda'dan almıştır.

163 Erigone, asteroit kuşağından bir asteroit ve benzer yörünge elementlerini ve özelliklerini paylaşan Erigone ailesinin adaşıdır. Fransız gök bilimci Henri Joseph Perrotin tarafından 26 Nisan 1876'da keşfedildi ve Yunan mitolojisindeki iki Erigondan birinin adını aldı.

Medea, Johann Palisa tarafından 6 Şubat 1880'de Pula'da keşfedilen ve adını Yunan mitolojisinde bir figür olan Medea'dan alan çok büyük bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">509 Iolanda</span> Asteroit

Iolanda Güneş'in etrafında dönen bir küçük gezegendir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">93 Minerva</span> Asteroit

Minerva üçlü büyük bir ana kuşak asteroitidir. Karanlık bir yüzeye ve muhtemelen ilkel bir karbonlu bileşime sahip olduğundan C-tipi asteroit olarak sınıflandırılır. 24 Ağustos 1867'de J.C. Watson tarafından keşfedildi ve bilgelik tanrıçası Athena'nın Roma'daki eşdeğeri Minerva'nın adı verildi. 22 Kasım 1982'de Fransa, İspanya ve Amerika Birleşik Devletleri'nde Minerva'nın bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Gözlemlerde ~170 km'lik bir örtülme çapı ölçülmüştür. O zamandan beri, tahmini çapı ~150 km olan iki örtülme daha gözlemlendi.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">26 Proserpina</span> ana kuşak asteroidi

Proserpina, 5 Mayıs 1853 tarihinde Alman gök bilimci Robert Luther tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroididir. Adını, Ceres'in kızı ve yeraltı dünyası kraliçesi Roma tanrıçası Proserpina'dan almıştır.

768 Struveana, Güneş'in etrafında dönen küçük bir gezegendir. Asteroit, Baltık Alman astronomları Friedrich Georg Wilhelm von Struve, Otto Wilhelm von Struve ve Karl Hermann Struve'nin onuruna adlandırılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">117 Lomia</span> Asteroit

Lomia, neredeyse dairesel bir yörüngeye sahip büyük bir ana kuşak asteroididir; yörünge eksantrikliği 0,029'dur. Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 12 Eylül 1871'de Marsilya Gözlemevi'nden keşfedilmiştir. İlk yörünge elementleri ertesi yıl Alman astronom Friedrich Tietjen tarafından yayınlandı. Adın nedeni belirsiz, ancak Lutz D. Schmadel bunun büyük olasılıkla Yunan mitolojisindeki dişi iblis Lamia'nın yanlış yazıldığına inanıyor.

<span class="mw-page-title-main">120 Lachesis</span> Asteroit

Lachesis büyük bir ana kuşak asteroididir. Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 10 Nisan 1872'de ve bağımsız olarak Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 11 Nisan 1872'de keşfedildi ve daha sonra Yunan mitolojisindeki Moirai veya Fates'ten biri olan Lachesis'in adını aldı. Bir yıldızın Lachesis tarafından örtülmesi 1999'da meydana geldi ve beş gözlemci tarafından görsel olarak ve bir kez fotoelektrik olarak doğrulandı. Bu doğrulamalar sırasında kirişler tahmini olarak 184 × 144 km bir eliptik enine kesit verdi.

<span class="mw-page-title-main">68 Leto</span> Asteroit

Leto, 4,64 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönen büyük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. Spektral tipi S'dir ve bu taşlı, silikat bir bileşime sahip olduğunu belirtir. Asteroit, 29 Nisan 1861'de Alman gök bilimci Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi ve adını Yunan mitolojisinde Apollon ve Artemis'in annesi Leto'dan almaktadır. Tahmini enine kesit boyutu 123 km ve dönüş süresi 14,8 saattir.

<span class="mw-page-title-main">60 Echo</span> Asteroit

Echo bir ana kuşak asteroididir. 14 Eylül 1860'da Washington DC'deki Birleşik Devletler Deniz Gözlemevi'nden James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Bu onun üçüncü ve son asteroit keşfidir. Adını Yunan mitolojisindeki bir su perisi olan Echo'dan almıştır. James Ferguson, bu ismin zaten Uranüs'ün bir uydusu için kullanıldığını fark etmeksizin başlangıçta ona "Titania" adını vermişti.

<span class="mw-page-title-main">124 Alkeste</span> Asteroit

Alkeste, bir ana kuşak asteroididir ve bileşim olarak silisli bir S-tipi asteroittir. C. H. F. Peterstarafından 23 Ağustos 1872'de New York Eyaleti, Hamilton College'da bulunan gözlemevinden keşfedilmiştir. Asteroidin ismi astronom Edmund Weiss'in karısı Adelinde Weiss tarafından seçilmiştir ve Yunan mitolojisinde bir kadın olan Alkestis'ten alınmıştır.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">73 Klytia</span> Asteroit

Klytia, bir ana asteroit kuşağı asteroididir. Bu asteroit, kuyruklu yıldız keşfedicisi Horace Parnell Tuttle'ın 7 Nisan 1862'de yaptığı ikinci ve son asteroid keşfiydi. Adını Yunan mitolojisinde Helios'u seven Clytia'dan almaktadır. Klytia, ilk yüz numaralı asteroidin en küçüğüdür. Işık eğrisine göre bazı şekil düzensizlikleri göstermektedir. Kutbun ekliptik koordinatları için iki geçerli çözüm türetilmiştir: = and =.

Galatea, büyük bir C-tipi ana asteroit kuşağı asteroididir. Karbonlu yüzeyi, sadece 0,034'lük bir albedo ile çok koyu renge sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">138 Tolosa</span> Asteroit

Tolosa, asteroit kuşağının iç bölgesinden parlak renkli, taşlı bir arka plan asteroididir. 19 Mayıs 1874'te Fransız astronom Henri Joseph Perrotin tarafından keşfedildi ve Fransa'nın Toulouse şehrinden alınan Latince ve Oksitanca adıyla adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">152 Atala</span> Asteroit

Atala, Paul Henry ve Prosper Henry kardeşler tarafından 2 Kasım 1875'te keşfedilen büyük bir asteroit kuşağı asteroididir, ancak keşif Paul'e atfedilmiştir. D tipi bir asteroittir, yani karbon, organik açıdan zengin silikatlar ve muhtemelen su buzu içerir.

<span class="mw-page-title-main">189 Phthia</span> Asteroit

Phthia, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 9 Eylül 1878'de Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını Antik Yunanistan bölgesi Phthia'dan alan parlak renkli, kayalık bir ana kuşak asteroitidir.