İçeriğe atla

37 Fides

Işık eğrisi ters çevirme teknikleri kullanılarak hesaplanan 37 Fides'in üç boyutlu modeli.

37 Fides, 5 Ekim 1855 tarihinde Alman astronom Robert Luther tarafından keşfedilen 24 asteroitten biridir.[1] 37 Fides Asteroit kuşağı'nda bulunan bir asteroit olup iddiaya göre "37 Fides" adını eski Roma'nın sadakat tanrıçası Fides'ten alır.

Yörüngesel özellikleri

  • Günöte mesafesi: 464.908 Gm (3.108 AU)[1]
  • Günberi mesafesi: 325.340 Gm (2.175 AU)[1]
  • Yarı-büyük eksen: 395.124 Gm (2.641 AU)[1]
  • Dışmerkezlilik: 0.177[1]
  • Orbital devir: 1567.873 dünya günü (4.29 yıl)[1]
  • Ort. orbital hızı: 18.18 km/s[1]
  • Ort. ayrıklık: 29.315°[1]
  • Eğiklik: 3.073°[1]
  • Cıkış düğümü boylamı: 7.409°[1]
  • Günberi değişkeni: 62.683°[1]

Fiziksel özellikleri

  • Çap: 108.3 km[1]
  • Kütle: 1.3×1018 kg[1]
  • Ort. yoğunluk: 2.0 g/cm³[1]
  • Ekvatordaki yüzey çekimi: 0.0303 m/s²[1]
  • Kurtulma hızı: 0.0573 km/s[1]
  • Dönme periyodu: 0.3055 gün (7.332 saat)[1][2]
  • Albedo: 0.183[1]
  • Sıcaklık: ~167 K[1]
  • Tholen spektral sınıfı: S[1]
  • SMASSII spektral sınıfı: S[1][3][4]
  • Mutlak büyüklük: 7.29[1]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v "JPL Small-Body Database Browser". NASA Jet Propulsion Laboratory. 8 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015. 
  2. ^
    • Warner et al., 2009
    • Zappla, V.; Di Martino, M.; Scaltriti, F.; Burchi, R.; Milano, L.; et al. (1983) Astron. Astrophys. 123, 326-330. (NASA ADS kaydında birinci yazarın ismi hatalı.)
    • Zeigler, K.W.; Florence, W.B. (1985) Minor Planet Bul. 12, 21-23.
    • Magnusson, P. (1986) Icarus 68, 1-39.
    • [Harris, A.W.; Young, J.W. (1989) Icarus 81, 314-364.
    • Torppa, J.; Kaasalainen, M.; Michalowski, T.; Kwiatkowski, T.; et al. (2003) Icarus 164, 346-383.
    • Behrend, R. (2010) Observatoire de Geneve web site, http://obswww.unige.ch/~behrend/page_cou.html 29 Temmuz 2016 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.
    • Hanus, J.; Durech, J.; Broz, M.; Warner, B.D.; et al. (2011) Astron. Astrophys. 530, A134.
    • Hanus, J.; Marchis, F.; Durech, J. (2013) Icarus 226, 1045-1057.
  3. ^ Xu vd. (1995)
  4. ^ Bus ve Binzel (2002)

İlgili Araştırma Makaleleri

40 Harmoni, 31 Mart 1856 tarihinde H. Goldschmidt tarafından bulunan büyük ana kuşak göktaşlarından (asteroit) biridir. Adını eski Yunan tanrıçası Harmonia'dan alır. Bu isim ayrıca Kırım Savaşı'nın sona erişini sembolize etmesi açısından seçilmiştir.

41 Daphne, 22 Mayıs 1856 tarihinde H. Goldschmidt tarafından keşfedilen büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. Adını eski Yunan mitolojisinden Dafni adında bir nemfden alır. Hikâyeye göre Dafni Peneus tarafından bir ağaca dönüştürülür. Defne ağacının adı da buradan gelmektedir. Bu göktaşının karbonik asit ve bileşenlerinden oluşmuş içeriğinden kaynaklanan koyu bir görünümü vardır.

42 İsis, 23 Mayıs 1856 tarihinde N. R. Pogson tarafından keşfedilen büyük ana kuşak asteroitlerden biridir. Adını eski Mısır mitolojisindeki "kadınlık tanrıçası" İsis'ten alır.

43 Ariadne, 15 Nisan 1857 tarihinde N. R. Pogson tarafından keşfedilen büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. Adını eski Yunan mitolojisindeki kadın kahraman Ariadne'den alır.

44 Nysa, 27 Mayıs 1857 tarihinde Alman astronom H. Goldschmidt tarafından bulunan büyük ana kuşak göktaşlarından (asteroit) biridir. 44 Nisa, ayrıca 135 Herta ve 750 Oskar'ın da içinde bulunduğu Nisa grubu asteroitlerin en büyüğü olarak bilinir. Adını eski Yunan mitolojisindeki kurgusal Nysa ülkesinden alır.

<span class="mw-page-title-main">1862 Apollo</span> Asteroit

1862 Apollo, Dünya'ya yakın cisim (NEO) olarak sınıflandırılan ve yaklaşık 1,5 kilometre çapa sahip olan taşsı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 24 Nisan 1932'de Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiş, fakat daha sonra kaybedilmiş ve 1973 yılına kadar tekrar bulunamamıştı.

804 Hispania, Güneş Sistemi'nde bulunan ana kuşak sınıfı asteroid. 20 Mart 1915 tarihinde Josep Comas Solá tarafından Barselona şehrinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">2001 Einstein</span> Asteroit

2001 Einstein, İsviçreli gökbilimci Paul Wild tarafından 5 Mart 1973'te, İsviçre'nin Bern yakınlarındaki Zimmerwald Gözlemevi'nde keşfedilerek fizikçi Albert Einstein'ın adını alan, asteroit kuşağının en iç bölgesindeki parlak bir Hungaria asteroitidir. X-tipi asteroit (Xe) 5,5 saatlik bir dönüş periyodu ve yaklaşık 5 km çapa sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">1050 Meta</span> Asteroit

1050 Meta, geçici ismi 1925 RC, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 10 kilometre (6,2 mi) çapında taşlı bir Eunomia asteroitidir. 14 Eylül 1925'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroitlin adının anlamı bilinmemektedir. Tahminen S-tipi asteroit 6.14 saatlik bir dönüş periyoduna ve muhtemelen uzun bir şekle sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">S-tipi asteroit</span> Asteroit tayf tipi

S-tipi asteroitler Asteroit, silisli (taşlı) bir mineralojik bileşimin göstergesi olan bir spektral tipe sahip asteroitlerin Tholen ve SMASS taksonomilerine göre sınıflandırıldığı bir tayf tipidir. Kapsamında bulunan asteroitler nispeten yüksek yoğunluğa sahip olmakla birlikte, tüm asteroitlerin yaklaşık %17'si bu türde sınıflandırılmaktadır. Karbon içerikli C-tipinden sonra en yaygın ikinci türdür.

<span class="mw-page-title-main">31 Euphrosyne</span> Asteroit

Euphrosyne çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir. Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler 'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir. Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.

<span class="mw-page-title-main">1486 Marilyn</span> Asteroit

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">1494 Savo</span> Asteroit

1494 Savo, asteroit kuşağının iç bölgesinde bulunan yaklaşık olarak 8 kilometrelik bir çapa sahip, taştan bir arka plan asteroididir. Gök bilimci Yrjö Väisälä tarafından 1938'de Turku Rasathanesi'nde keşfedilen bu asteroit, adını Finlandiya'nın Savonia bölgesinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">71 Niobe</span> Asteroit

Niobe, bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

1483 Hakoila, geçici isimleri 1938 DJ1, 1929 CG, 1963 VK ve 1975 QE, asteroit kuşağında bulunan ve Güneş etrafında dönen bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">135 Hertha</span> Asteroit

Hertha, asteroit kuşağının iç bölgesinden gelen, yaklaşık 77 kilometre (48 mi) çapında bir asteroittir. 18 Şubat 1874'te Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York yakınlarındaki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Nerthus olarak da bilinen Töton ve İskandinav doğurganlık tanrıçası Hertha'nın adını aldı. Nysa asteroit ailesi arasında yörüngede döner, ancak metalik bir M-tipi asteroit olarak sınıflandırılması, bu aile için daha yaygın olan F-tipi asteroit özellikleri ile uyuşmuyor ki bu da onun bir müdahaleci olabileceğini düşündürüyor. Spektroskopik analiz, Hertha'nın muhtemelen mevcut M tipinden önerilen W tipine yeniden sınıflandırılması gerektiğini belirten hidratlı silikatların olası varlığını gösteriyor.

<span class="mw-page-title-main">1075 Helina</span> Asteroit

1075 Helina, geçici ismi 1926 SC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 34 kilometre (21 mi) çapında taşlı bir Eos asteroididir. 29 Eylül 1926'da astronom Grigori Neuymin tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroide, kaşifin oğlu Helij Neuymin'in adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">324 Bamberga</span> Asteroit

Bamberga, asteroit kuşağında bulunan ve 25 Şubat 1892 tarihinde Johann Palisa tarafından Viyana'da keşfedilen bir asteroittir. Asteroit kuşağındaki en büyük 20 asteroitten biridir. Bir Dünya yakını cismi olan 433 Eros'tan farklı olarak, dürbünlü gözlemle kolaylıkla gözlemlenebilecek en uzak asteroittir. Bamberga'nın mutlak parlaklığı (7,12), asteroit kuşağında bulunan Vesta, Pallas, Ceres, Iris, Hebe, Juno, Melpomene, Eunomia ve Flora cisimlerinin ardından onuncu sıradadır. Yüksek eksantrikliği (0,341) nedeniyle ki Pluto'ya oranla %36 daha yüksektir, doğrudan karşı konumdan ölçüm yapılabilmesi halinde diğer asteroitlerden daha büyük boyutlarda olabileceği değerlendirilmektedir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.