İçeriğe atla

3015 Candy

3015 Candy
Candynin ışık eğrisi modelinin şekil modeli
Keşif [1]
KeşfedenE. Bowell
Keşif yeriAnderson Mesa Stn.
Keşif tarihi9 Kasım 1980
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(3015) Candy
Adın kaynağı
Michael P. Candy
(İngiliz astronom)[2]
Alternatif adlandırma
1980 VN · 1974 VL2
1974 XC · 1984 HS
main-belt · (outer) [1][3]
Yörünge özellikleri [1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı52.17 yıl (19,056 gün)
Günöte3.9747 AU
Günberi2.7983 AU
Yarı büyük eksen
3.3865 AU
Dış merkezlik0.1737
6.23 yr (2,276 days)
0.7451°
0° 9d 29.52s / day
Eğiklik17.402°
38.162°
300.96°
Fiziksel özellikler
C (assumed)[3]
11.1[1][3][4] · 11,14±0,34[5]
Ortalama çap
24,517±0,470 km[6][4]
33.54 km (calculated)[3]
4,6249±0,0001 sa[7]
4,625±0,001 h[8]
4,62501±0,00004 h[9]
4,62516 h[10][11]
4,625223 h[12]
  • (142.0°, −26.0°) (λ1/β1)[12]
  • (346.0°, −70.0°) (λ2/β2)[12]
0.057 (assumed)[3]
0,1067±0,0173[6][4]

3015 Candy (kayıt adı : 1980 VN ), asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 25 kilometre (16 mil) çapında bir arka plan asteroitidir.

9 Kasım 1980'de İngiliz-Amerikalı gök bilimci Edward Bowell tarafından Arizona Flagstaff'taki Anderson Mesa İstasyonunda keşfedilmiştir. Asteroit adını İngiliz gök bilimci Michael P. Candy'den almıştır.

Yörünge ve sınıflandırma

Candy, bilinen hiçbir asteroit ailesine ait olmayan bir arka plan asteroitidir. Dış ana kuşakta 2,8-4,0 uzaklıkta Güneş'in etrafında döner. AU her 6 yıl ve 3 ayda birdir (2.276 gün). Yörüngesinin eksantrikliği 0,17'dir ve ekliptiğe göre 17°' lik bir eğimi vardır. Gövdesinin gözlem arkı, Anderson Mesa'daki resmi keşif gözleminden 15 yıldan fazla bir süre önce, Mayıs 1965'te Goethe Link Gözlemevi'nde yapılan bir keşifle başlamıştır.

Adlandırma

Bu küçük gezegen, adını Royal Greenwich Gözlemevi ve Perth Gözlemevi'nin yöneticisi olan İngiliz gök bilimci ve küçük gezegenleri ve kuyruklu yıldızları keşfeden Michael P. Candy'den (1928–1994) almıştır. Uzun süredir astrometrist ve yörünge bilgisayarı olarak Greenwich'te C/1960 Y1 (Candy) kuyruklu yıldızının yanı sıra 3898 Curlewis, 3893 DeLaeter ve 3894 Williamcooke adlı küçük gezegenleri keşfetti. Aynı zamanda IAU'nun VI. Komisyonunun başkanıydı. Resmi adlandırma alıntısı Minor Planet Center tarafından 22 Haziran 1986'da yayınlandı (M.P.C. 10845 ).

Fiziksel özellikler

Candy'nin karbonlu C tipi bir asteroit olduğu varsayılmaktadır.

Kaynakça

  1. ^ a b c d "JPL Small-Body Database Browser: 3015 Candy (1980 VN)" (2017-07-04 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 15 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2017. 
  2. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(3015) Candy". Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg. s. 248. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_3016. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e "LCDB Data for (3015) Candy". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 14 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2017. 
  4. ^ a b c Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; ve diğerleri. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2). s. 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  5. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; ve diğerleri. (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 – Preliminary results". Icarus. Cilt 261. ss. 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2017. 
  6. ^ a b Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Dailey, J.; ve diğerleri. (November 2011). "Main Belt Asteroids with WISE/NEOWISE. I. Preliminary Albedos and Diameters". The Astrophysical Journal. 741 (2). s. 20. arXiv:1109.4096 $2. Bibcode:2011ApJ...741...68M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/68. 9 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Eylül 2017. 
  7. ^ Clark, Maurice (April 2012). "Asteroid Lightcurves from the Preston Gott Observatory" (PDF). Minor Planet Bulletin. 39 (2). ss. 63-65. Bibcode:2012MPBu...39...63C. ISSN 1052-8091. 12 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2020. 
  8. ^ Clark, Maurice (March 2007). "Lightcurve Results for 1318 Nerina, 222 Lermontov 3015 Candy, 3089 Oujianquan, 3155 Lee, 6410 Fujiwara, 6500 Kodaira, (8290) 1992 NP, 9566 Rykhlova, (42923) 1999 SR18, and 2001 FY" (PDF). Minor Planet Bulletin. 34 (1). ss. 19-22. Bibcode:2007MPBu...34...19C. ISSN 1052-8091. 25 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2020. 
  9. ^ Clark, Maurice (January 2016). "Asteroid Photometry from the Preston Gott Observatory" (PDF). Minor Planet Bulletin. 43 (1). ss. 2-5. Bibcode:2016MPBu...43....2C. ISSN 1052-8091. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2020. 
  10. ^ Clark, Maurice (January 2015). "Asteroid Photometry from the Preston Gott Observatory" (PDF). Minor Planet Bulletin. 42 (1). ss. 15-20. Bibcode:2015MPBu...42...15C. ISSN 1052-8091. 21 Şubat 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2020. 
  11. ^ Clark, Maurice (January 2016). "Shape Modelling of Asteroids 1708 Polit, 2036 Sheragul, and 3015 Candy" (PDF). Minor Planet Bulletin. 43 (1). ss. 80-86. Bibcode:2016MPBu...43...80C. ISSN 1052-8091. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Mart 2020. 
  12. ^ a b c Durech, J.; Hanus, J.; Oszkiewicz, D.; Vanco, R. (March 2016). "Asteroid models from the Lowell photometric database". Astronomy and Astrophysics. Cilt 587. s. 6. arXiv:1601.02909 $2. Bibcode:2016A&A...587A..48D. doi:10.1051/0004-6361/201527573. Erişim tarihi: 4 Eylül 2017. 

Kaynak hatası: <references> üzerinde tanımlanan "MPC-object" adındaki <ref> etiketi önceki metinde kullanılmıyor. (Bkz: )

Kaynak hatası: <references> üzerinde tanımlanan "MPC-Circulars-Archive" adındaki <ref> etiketi önceki metinde kullanılmıyor. (Bkz: )

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">2709 Sagan</span> Carl Saganın adını taşıyan asteroid

2709 Sagan, geçici isim 1982 FH, Asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 6,7 kilometre çapında taş bir Flora tipi asteroittir. 21 Mart 1982'de Amerikalı astronom Edward Bowell tarafından Flagstaff, Arizona yakınlarındaki Anderson Mesa İstasyonu'nda keşfedilmiş ve adını astronom ve popüler bilim yazarı Carl Sagan'dan almıştır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

1052 Belgica, asteroit kuşağının iç bölgelerinde yaklaşık olarak 10 kilometre çapında ikili bir Florian asteroitidir. 15 Kasım 1925'te Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Belçika'daki Uccle Gözlemevi'nde keşfedildi. Uccle Gözlemevi'nde keşfedilen ilk küçük gezegen olmuş, ardından keşfedilen küçük gezegene 1276 Ucclia adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">802 Epyaxa</span> Asteroit

802 Epyaxa, 1915 WR geçici atamalı, asteroit kuşağı iç bölgelerinden, yaklaşık 7,5 kilometre çapında taş bir Florian asteroittir. Alman gök bilimci Max Wolf tarafından 20 Mart 1915'te Almanya'nın güneyindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">155 Scylla</span> Asteroit

Scylla bir ana kuşak asteroididir. 8 Kasım 1875'te Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki canavar Scylla'dan almıştır. Keşfedilmesinden iki hafta sonra bu asteroit kayboldu ve 95 yıl boyunca yeniden bulunamadı. Sonunda, 1970 yılında Conrad M. Bardwell tarafından Cincinnati Gözlemevi'nde oluşturulan bir efemeris yardımıyla İsviçre, Bern'den Paul Wild tarafından bulundu.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1072 Malva, geçici ismi 1926 TA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 48 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 4 Ekim 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, ismini Malva (ebegümeci) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">3451 Mentor</span> Asteroit

3451 Mentor çapı yaklaşık 120 kilometre olan, Truva kampına dahil büyük bir Jüpiter truvasıdır. 19 Nisan 1984 tarihinde Çek Cumhuriyetinde bulunan Klet' Gözlemevinde, Çek astronom Antonin Mrkos tarafından keşfedilmiştir. Dönme süresi 7,7 saat olarak ölçülen ve en büyük Jüpiter truvalılarından biri olan belirsiz bir X tipi asteroittir. Yunan mitolojisinde anlatılan Mentor isimli karaktere atıfla isimlendirilmiştir.

20936 Nemrut Dağı, geçici adı : 4835 T-1 olan, yaklaşık 35 kilometre çapında, asteroit kuşağının en iç bölgelerinde bulunan Hungaria ailesine mensup, aynı zamanda da Mars yörüngesinin çok yakınlarında seyreden taşlı bir asteroittir. 13 Mayıs 1971'de Hollandalı gök bilimci çift Ingrid ve Cornelis van Houten tarafından Leiden'de ve ayrıca Hollandalı Amerikalı gök bilimci Tom Gehrels tarafından Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palomar Gözlemevi'nde çekilen fotoğraf plakalarında keşfedilmiştir. Asteroitin 3,28 saatlik bir dönme süresi, muhtemelen küresel bir şekli ve tipik olarak enstatit açısından zengin E tipi asteroitler arasında görülen yüksek bir albedosu bulunmaktadır. 2012 yılında adını Türkiye'de sönmüş bir yanardağ olan Nemrut'tan almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.