İçeriğe atla

29 Amphitrite

29 Amphitrite
Amphitrite'in VLT tarafından çekilen fotoğrafı
Keşif [1]
KeşfedenA. Marth
Keşif yeriGeorge Bishop Gözlemevi
Keşif tarihi1 Mart 1854
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(29) Amphitrite
Telaffuz/æmfɪˈtraɪtiː/[2]
Adın kaynağı
Amphitrite [3]
(Greek mythology)
Alternatif adlandırma
A899 NG
ana asteroit kuşağı [1][4] · (orta)
arka plan [5][6]
SıfatlarAmphitritean /ˌæmfɪtrɪˈtiːən/, /ˌæmfɪˈtraɪtiən/
Sembol
Yörünge özellikleri [4]
Dönem 23 Mart 2018 (JD 2458200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı162,83 yıl (59.472 d)
Günöte2,7400 AU
Günberi2,3712 AU
Yarı büyük eksen
2,5556 AU
Dış merkezlik0,0722
4,09 yıl (1.492 gün)
187,97°
0° 14d 28.68s / gün
Eğiklik6,0823°
356,37°
63,036°
Fiziksel özellikler
S [6]
5,85[1][4]
6,0[5]
Boyutlarc/a = 0,82±0,03[7]
233 km × 212 km × 193 km[8]
Ortalama çap
204±2 km[7]
189,6±1,1 km[9]
196±22 km[10]
206,86 km[11]
212,22±6,8 km[12]
227,1±4,0 km[13]
Kütle(12,7±2,0)×1018 kg[7]
(11.8±?)×1018 kg[8]
Ortalama yoğunluk
2,86±0,45 g/cm3[7]
2,36±0,26 g/cm3[8]
5,3921 sa[6][14]
0,194[7]
0,157±0,035[13]
0,1793±0,012[12]
0,195[11]
0,216±0,043[9]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Amphitrite (küçük gezegen tanımı: 29 Amphitrite) 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

Keşfi

Amphitrite, Albert Marth tarafından 1 Mart 1854 tarihinde özel South Villa Gözlemevinde keşfedilmiştir. Marth'ın tek asteroit keşfidir. Adını, Yunan mitolojisinde bir deniz tanrıçası olan Amfitriti'den alır. Adlandırma, gözlemevinin sahibi George Bishop tarafından yapılmıştır.[3]

Özellikler

Amphitrite'in ışık eğrisi temelli üç boyutlu modellemesi.

Amphitrite'nin yörüngesi, daha büyük kuzenlerininkinden daha az eksantrik ve eğimlidir. O zamana dek keşfedilmiş en dairesel asteroittir. Güneş'ten çok daha uzakta olduğu için, hiçbir zaman Iris ya da Hebe kadar parlak değildir. Uygun bir karşıtlıkta +8.6 civarında büyüklüklere ulaşabilir, ancak genellikle +9.5'lik binoküler limit civarındadır.

2007'de James Baer ve Steven R. Chesley, Amphitrite'in 1,9×1019 kilogramlık bir kütleye sahip olduğunu ölçtü.[15] Baer, daha sonra yaptığı tahminle asteroidin kütlesinin 1,18 × ×1019 kg olduğunu öne sürdü.[8]

Edward F. Tedesco tarafından toplanan ışık eğrisi verilerine dayanarak, asteroidin bir uydusunun var olduğundan şüphelenilmektedir.[16][17] 1988'de Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskopu kullanılarak bu asteroidin yörüngesindeki uydu ve tozların araması yapıldı, ancak ikisi de bulunamadı.[18]

Kaynakça

  1. ^ a b c "29 Amphitrite". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2018. 
  2. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  3. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(29) Amphitrite". Dictionary of Minor Planet Names – (29) Amphitrite. Springer Berlin Heidelberg. s. 18. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_30. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c "JPL Small-Body Database Browser: 29 Amphitrite" (2018-05-23 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 31 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2018. 
  5. ^ a b "Asteroid (29) Amphitrite". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 25 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018. 
  6. ^ a b c "Asteroid 29 Amphitrite". Small Bodies Data Ferret. 24 Temmuz 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2018. 
  7. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  8. ^ a b c d Jim Baer (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 2 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2008. 
  9. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  10. ^ Hanus, J.; Marchis, F.; Durech, J. (September 2013). "Sizes of main-belt asteroids by combining shape models and Keck adaptive optics observations". Icarus. 226 (1): 1045-1057. arXiv:1308.0446 $2. Bibcode:2013Icar..226.1045H. doi:10.1016/j.icarus.2013.07.023. 
  11. ^ a b Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online 24 Temmuz 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  12. ^ a b Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  13. ^ a b Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90.  (catalog 2 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  14. ^ "LCDB Data for (29) Amphitrite". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Haziran 2018. 
  15. ^ Baer, James; Steven R. Chesley (2008). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 100 (2008): 27-42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. 
  16. ^ Tedesco, E. F. (March 1979). "Binary Asteroids: Evidence for Their Existence from Lightcurves". Science. New Series. 203 (4383): 905-907. Bibcode:1979Sci...203..905T. doi:10.1126/science.203.4383.905. PMID 17771729. 
  17. ^ van Flandern, T. C.; Tedesco, E. F.; Binzel, R. P. (1979). "Satellites of asteroids". Asteroids. Tucson, AZ: University of Arizona Press. ss. 443-465. Bibcode:1979aste.book..443V. 
  18. ^ Gradie, J.; Flynn, L. (March 1988), "A Search for Satellites and Dust Belts Around Asteroids: Negative Results", Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference, 19, ss. 405-406, Bibcode:1988LPI....19..405G 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">771 Libera</span> Asteroit

771 Libera, geçici olarak atanmış isimleri 1913 TO ve 1958 HA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan ve yaklaşık 29 kilometre çapındaki metalik bir asteroittir. Avusturyalı astronom Joseph Rheden tarafından 21 Kasım 1913'te Avusturya'daki Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">182 Elsa</span> Asteroit

Elsa ; küçük gezegen tanımı : 182 Elsa), asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 44 kilometre (27 mi) çapında bir Massalia ya da arka plan asteroididir. 7 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 80 saatlik çok uzun bir dönme periyoduna ve olasılıkla uzun bir biçime sahiptir. Adının kökeni net olarak belirli değildir.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.