İçeriğe atla

27 Euterpe

27 Euterpe
Euterpe'nin ışık eğrisine dayalı 3D modellemesi.
Keşif [1]
KeşfedenJohn Russel Hind
Keşif yeriGeorge Bishop Gözlemevi
Keşif tarihi8 Kasım 1853
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(27) Euterpe
Telaffuz/juːˈtɜːrpiː/[2]
Adın kaynağı
Euterpe (Yunan mitolojisi)[3]
Alternatif adlandırma
1945 KB
ana asteroit kuşağı · (iç) [4]
Euterpe [5]
SıfatlarEuterpean /juːˈtɜːrpiən/[6]
Yörünge özellikleri [1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı163,48 yıl (59.711 gün)
Günöte2,7524 AU
Günberi1,9401 AU
Yarı büyük eksen
2,3463 AU
Dış merkezlik0,1731
3,59 yıl (1.313 days)
170,66°
0° 16d 27.12s / day
Eğiklik1,5837°
94,789°
356,55°
Fiziksel özellikler
Tholen = S [1]
SMASS = S [1] · S [4][7]
B–V = 0.878[1]
U–B = 0.502[1]
7,00[1][4][8][9][10] · 7,01±0,02[11]
0.13-0.035
Boyutlar124 × 75 km (örtülme)[1]
96 km[1]
96,9 km[8]
105,80±7,23 km[12]
109,79±1,54 km[9]
118 km[13]
118,000±22,30 km[10]
Kütle(1,67±1,01)×1018 kg[12]
Ortalama yoğunluk
2,69±1,71 g/cm3[12]
8,500 saat[4]
10,377±0,008 saat[14]
10,40193±0,00005 saat[15]
10,404±0,001 saat[4]
10,407±0,002 saat[16]
10,4082±0,0001 saat[11]
10,410±0,002 saat[17][18]
10,41 h[19]
0,20±0,03[20]
0,2011±0,0582[10]
0,215±0,033[21]
0,234±0,008[9]
0,298[8]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Euterpe (küçük gezegen tanımı: 27 Euterpe), yaklaşık 100 kilometre çapında, iç asteroit kuşağında yer alan Euterpe ailesinin taşlı bir asteroit ve ana organıdır. 8 Kasım 1853'te İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından George Bishop Gözlemevinde keşfedildi. Adını, Yunan mitolojisindeki Euterpe'den almaktadır.

Euterpe, gece gökyüzündeki en parlak asteroitlerden biridir.[22] 25 Aralık 2015'te apsislik karşı konumda 8.3'lük bir görünür büyüklüğe sahipti.[23] S-tipi spektrumlara göre asteroitin bileşimi taşlıdır. Yaklaşık 100–120 km'lik bir kesit boyutuna sahiptir. 27 Euterpe, Güneş'in etrafında 3,59 yıllık bir yörüngede dolanmakta ve kendi ekseni etrafında her 10,4 saatte bir dönmektedir.[3][24]

Yaklaşık 400 bilinen üyeden oluşan taşlı bir iç kuşak asteroit ailesi olan Euterpe ailesinin (410) ana gövdesidir.[5][25]:23 Euterpe, radar tarafından da incelenmiştir.[26]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i "JPL Small-Body Database Browser: 27 Euterpe" (2017-05-05 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 31 Aralık 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  2. ^ "Euterpe." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
  3. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(27) Euterpe". Dictionary of Minor Planet Names – (27) Euterpe. Springer Berlin Heidelberg. s. 18. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_28. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d e "LCDB Data for (27) Euterpe". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  5. ^ a b "Asteroid 27 Euterpe". Small Bodies Data Ferret. 13 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ "Euterpean." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
  7. ^ Belskaya, I. N.; Fornasier, S.; Tozzi, G. P.; Gil-Hutton, R.; Cellino, A.; Antonyuk, K.; Krugly, Yu. N.; Dovgopol, A. N.; Faggi, S. (March 2017). "Refining the asteroid taxonomy by polarimetric observations". Icarus. 284: 30-42. Bibcode:2017Icar..284...30B. doi:10.1016/j.icarus.2016.11.003. Erişim tarihi: 4 Kasım 2017. 
  8. ^ a b c Shevchenko, Vasilij G.; Tedesco, Edward F. (September 2006). "Asteroid albedos deduced from stellar occultations". Icarus. 184 (1): 211-220. Bibcode:2006Icar..184..211S. doi:10.1016/j.icarus.2006.04.006. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  9. ^ a b c Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  10. ^ a b c Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  11. ^ a b Stephens, Robert D.; Warner, Brian D.; Megna, Ralph; Coley, Daniel (January 2012). "A Shape Model of the Main-belt Asteroid 27 Euterpe". The Minor Planet Bulletin. 39 (1): 2-5. Bibcode:2012MPBu...39....2S. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  12. ^ a b c Carry, B. (December 2012). "Density of asteroids". Planetary and Space Science. 73 (1): 98-118. arXiv:1203.4336 $2. Bibcode:2012P&SS...73...98C. doi:10.1016/j.pss.2012.03.009. 
  13. ^ Morrison, D.; Zellner, B. (December 1978). "Polarimetry and radiometry of the asteroids". In: Asteroids. (A80-24551 08-91) Tucson: 1090-1097. Bibcode:1979aste.book.1090M. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  14. ^ Gandolfi, D.; Cigna, M.; Fulvio, D.; Blanco, C. (January 2009). "CCD and photon-counting photometric observations of asteroids carried out at Padova and Catania observatories". Planetary and Space Science. 57 (1): 1-9. arXiv:0810.1560 $2. Bibcode:2009P&SS...57....1G. doi:10.1016/j.pss.2008.09.014. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  15. ^ Hanus, J.; Durech, J.; Oszkiewicz, D. A.; Behrend, R.; Carry, B.; Delbo, M.; Adam, O.; Afonina, V.; Anquetin, R.; Antonini, P.; Arnold, L.; Audejean, M.; Aurard, P.; Bachschmidt, M.; Baduel, B.; Barbotin, E.; Barroy, P.; Baudouin, P.; Berard, L.; Berger, N.; Bernasconi, L.; Bosch, J.-G.; Bouley, S.; Bozhinova, I.; Brinsfield, J.; Brunetto, L.; Canaud, G.; Caron, J.; Carrier, F.; Casalnuovo, G.; Casulli, S.; Cerda, M.; Chalamet, L.; Charbonnel, S.; Chinaglia, B.; Cikota, A.; Colas, F.; Coliac, J.-F.; Collet, A.; Coloma, J.; Conjat, M.; Conseil, E.; Costa, R.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Damerdji, Y.; Debackè; re, A.; Decock, A.; Déhais, Q.; Déléage, T.; Delmelle, S.; Demeautis, C.; Drózdz, M.; Dubos, G.; Dulcamara, T.; Dumont, M.; Durkee, R.; Dymock, R.; Escalante del Valle, A.; Esseiva, N.; Esseiva, R.; Esteban, M.; Fauchez, T.; Fauerbach, M.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Forné, E.; Fournel, C.; Fradet, D.; Garlitz, J.; Gerteis, O.; Gillier, C.; Gillon, M.; Giraud, R.; Godard, J.-P.; Goncalves, R.; Hamanowa, Hiroko; Hamanowa, Hiromi; Hay, K.; Hellmich, S.; Heterier, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Hodosan, G.; Hren, M.; Hygate, A.; Innocent, N.; Jacquinot, H.; Jawahar, S.; Jehin, E.; Jerosimic, L.; Klotz, A.; Koff, W.; Korlevic, P.; Kosturkiewicz, E.; Krafft, P.; Krugly, Y.; Kugel, F.; Labrevoir, O.; Lecacheux, J.; Lehký, M.; Leroy, A.; Lesquerbault, B.; Lopez-Gonzales, M. J.; Lutz, M.; Mallecot, B.; Manfroid, J.; Manzini, F.; Marciniak, A.; Martin, A.; Modave, B.; Montaigut, R.; Montier, J.; Morelle, E.; Morton, B.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogloza, W.; Paiella, M.; Pallares, H.; Peyrot, A.; Pilcher, F.; Pirenne, J.-F.; Piron, P.; Polinska, M.; Polotto, M.; Poncy, R.; Previt, J. P.; Reignier, F.; Renauld, D.; Ricci, D.; Richard, F.; Rinner, C.; Risoldi, V.; Robilliard, D.; Romeuf, D.; Rousseau, G.; Roy, R.; Ruthroff, J.; Salom, P. A.; Salvador, L.; Sanchez, S.; Santana-Ros, T.; Scholz, A.; Séné, G.; Skiff, B.; Sobkowiak, K.; Sogorb, P.; Soldán, F.; Spiridakis, A.; Splanska, E.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stephens, R.; Stiepen, A.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J.-P.; Tumolo, G.; Vagnozzi, A.; Vanoutryve, B.; Vugnon, J. M.; Warner, B. D.; Waucomont, M.; Wertz, O.; Winiarski, M.; Wolf, M. (February 2016). "New and updated convex shape models of asteroids based on optical data from a large collaboration network". Astronomy and Astrophysics. 586: 24. arXiv:1510.07422 $2. Bibcode:2016A&A...586A.108H. doi:10.1051/0004-6361/201527441. 
  16. ^ Pilcher, Frederick (January 2011). "Rotation Period Determinations for 27 Euterpe, 296 Phaetusa and 672 Astarte, and a Note on 65 Cybele". The Minor Planet Bulletin. 38 (1): 50-52. Bibcode:2011MPBu...38...50P. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  17. ^ Stephens, R. D.; Malcolm, G.; Koff, R. A.; Brincat, S. M.; Warner, B. (March 2001). "New Period Determination for 27 Euterpe, a Collaborative Project". The Minor Planet Bulletin. 28: 1-2. Bibcode:2001MPBu...28....1S. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  18. ^ Stephens, R. D. (March 2001). "Combining Collaborative Work". The Minor Planet Bulletin. 28: 5-6. Bibcode:2001MPBu...28....5S. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  19. ^ Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (27) Euterpe". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  20. ^ Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Bauer, J.; Wright, E.; Cutri, R. M.; McMillan, R. S.; Cohen, M.; Ressler, M.; Eisenhardt, P. (August 2011). "Thermal Model Calibration for Minor Planets Observed with Wide-field Infrared Survey Explorer/NEOWISE". The Astrophysical Journal. 736 (2): 9. Bibcode:2011ApJ...736..100M. CiteSeerX 10.1.1.472.4936 $2. doi:10.1088/0004-637X/736/2/100. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  21. ^ Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  22. ^ "Bright Minor Planets 2004". Minor Planet Center. 19 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2008. 
  23. ^ Yeomans, Donald K. "Horizons Online Ephemeris System". California Institute of Technology, Jet Propulsion Laboratory. 4 Şubat 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mayıs 2008. 
  24. ^ "27 Euterpe". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Aralık 2017. 
  25. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 
  26. ^ "Radar-Detected Asteroids and Comets". NASA/JPL Asteroid Radar Research. 19 Kasım 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1135 Colchis</span> Asteroit

1135 Colchis ya da geçici adıyla 1929 TA, asteroit kuşağının merkezi bölgesinde bulunan, yaklaşık 49 km çapında bir arka plan asteroitidir. Asteroit, Kırım yarımadasındaki Simeiz Rasathanesinde, Sovyet gök bilimci Grigory Neujmin tarafından 3 Ekim 1929'da keşfedilmiştir. Asteroit adını antik Kolhis Krallığından almıştır.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

<span class="mw-page-title-main">144 Vibilia</span> Asteroit

144 Vibilia, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 140 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 3 Haziran 1875'te Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Hamilton Koleji'nin Litchfield Gözlemevi'nde keşfedililmiştir. Peters, yakın zamanda Venüs geçişini gözlemlemek için dünya çapında bir yolculuktan döndüğü için Roma'nın seyahat tanrıçası Vibilia'nın adını verdi. Peters ayrıca aynı gece 145 Adeona keşfetti. Resmi adlandırma alıntısı Paul Herget tarafından 1955'te The Names of the Minor Planets'te yayınlandı.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1050 Meta</span> Asteroit

1050 Meta, geçici ismi 1925 RC, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 10 kilometre (6,2 mi) çapında taşlı bir Eunomia asteroitidir. 14 Eylül 1925'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroitlin adının anlamı bilinmemektedir. Tahminen S-tipi asteroit 6.14 saatlik bir dönüş periyoduna ve muhtemelen uzun bir şekle sahiptir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1486 Marilyn</span> Asteroit

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">66 Maja</span> Asteroit

Maja, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 71 kilometre çapında, karbonlu bir arka plan asteroitidir. 9 Nisan 1861'de Amerikalı astronom Horace Parnell Tuttle tarafından Cambridge, Massachusetts, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Harvard Koleji Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde yer alan Maia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">71 Niobe</span> Asteroit

Niobe, bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.