İçeriğe atla

24 Themis

Adını Themis'in Roma'daki adı olan Justitia'dan alan 269 Justitia ile karıştırılmamalıdır.
24 Themis
24 Themis'in ışık eğrisi inversiyonlarına dayalı olarak oluşturulan üç boyutlu modeli.
Keşif
KeşfedenAnnibale de Gasparis
Keşif tarihi5 Nisan 1853
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(24) Themis
Adın kaynağı
Themis
Alternatif adlandırma
1947 BA; 1955 OH
Ana kuşak (Themis)
SıfatlarThemistian[1]
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 23 Temmuz 2010 (JD 2455400.5)
Günöte529,4 Gm (3,539 AU)
Günberi406,8 Gm (2,719 AU)
Yarı büyük eksen
468,1 Gm (3,129 AU)
Dış merkezlik0,1310
2021 g (5,54 y)
146,6°
Eğiklik0,7595°
35,99°
107,7°
Fiziksel özellikler
C/B[2] (B-V=0,68)
7,08[2]
Boyutlarc/a = 0,76±0,08[3]
Ortalama çap
208±3 km[3]
198±20 km[4]
Kütle(6,2±2,9)×1018 kg[3]
(11,3±4,3)×1018 kg[4]
2,3×1019 kg[5][6]
Ortalama yoğunluk
1,31±0,62 g/cm3[3]
2,78±1,35 g/cm3[4]
Ekvatoral yerçekimi
0,15+0,08
-0,07 m/s2[4]
Ekvatoral kurtulma hızı
87+15
-20 m/s[4]
0,34892 g (8 sa 23 d)[2]
0,060 (hesaplanan)[3]
0,067[2]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Themis (küçük gezegen tanımı: 24 Themis) asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

Keşif ve gözlemler

24 Themis, 5 Nisan 1853'te Napolili Annibale de Gasparis tarafından keşfedilmiş, fakat ismi İtalyan gök bilimci Angelo Secchi tarafından verilmiştir. Adını Yunan adalet tanrıçası Themis'ten almıştır.[7] Themis'in yörüngesindeki kütleçekimsel tedirginlikler 1875 gibi erken bir tarihte Jüpiter'in kütlesini hesaplamak için kullanılmıştır.[8]

24 Themis, 24 Aralık 1975'te 2296 Kugultinov ile minimum 0,016 AU (2,4×10^6 km) mesafeyle yakın bir karşılaşma yaşadı. Themis'in çekim gücü nedeniyle Kugultinov'un yörüngesinde meydana gelen bozulma analiz edilerek, Themis'in kütlesinin yaklaşık 2,89×10-11 güneş kütlesi (9,62×10-6 Dünya kütlesi) olduğu belirlenmiştir.[9]

Ayrıca bakınız

Diğer gök cisimlerindeki su varlığı:

Kaynakça

  1. ^ Astronomy now, Volume 22 (2008)
  2. ^ a b c d e "JPL Small-Body Database Browser: 24 Themis". 17 Mart 2010. 10 Haziran 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Mayıs 2010. 
  3. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  4. ^ a b c d e Baer, James; Steven R. Chesley (25 Haziran 1999). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celest. Mech. Dyn. Astron. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27-42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. 
  5. ^ Michalak, G. (2001). "Determination of asteroid masses". Astronomy & Astrophysics. 374 (2): 703-711. Bibcode:2001A&A...374..703M. doi:10.1051/0004-6361:20010731. 
  6. ^ (Themis'in Kütlesi 0,12 / Ceres'in Kütlesi 4,75) × Ceres'in Kütlesi 9,43×1020 = 2,38×1019
  7. ^ Schmadel, Lutz D. (2003). Dictionary of minor planet names (5. bas.). Springer. s. 17. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  8. ^ "Our Astronomical Column" (PDF). Nature. 13 (316): 48. 18 Kasım 1875. Bibcode:1875Natur..13...47.. doi:10.1038/013047d0. 
  9. ^ García, A. López; Medvedev, Yu. D.; Fernández, J. A. Moraño (1997). "Using Close Encounters of Minor Planets for the Improvement of their Masses". Dynamics and Astrometry of Natural and Artificial Celestial Bodies. Poznań, Poland: Kluwer Academic Publishers. ss. 199-204. ISBN 978-0-7923-4574-9. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Asteroit kuşağı</span>

Asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'nde Güneş merkezli ve kabaca Jüpiter ile Mars gezegenlerinin yörüngeleri arasındaki uzayı kaplayan torus şeklinde bir bölgedir. Bu bölgede asteroit veya küçük gezegen olarak adlandırılan çok sayıda katı ve düzensiz şekillerde gök cisimleri bulunur. Tanımlanan nesneler çok farklı boyutlarda olabilir, fakat gezegenlerden çok daha küçüklerdir ve birbirlerinden ortalama olarak bir milyon kilometre uzaklıklarda bulunurlar. Bu asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'ndeki diğer asteroit popülasyonlarından ayırt edilebilmesi için ana asteroit kuşağı veya ana kuşak olarak da adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

<span class="mw-page-title-main">5 Astraea</span> Asteroit

Astraea asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">17 Thetis</span> Asteroit

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi. Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">83 Beatrix</span> Asteroit

Beatrix, ana asteroit kuşağının iç kısmındaki yörüngede dönen oldukça büyük bir asteroittir. 26 Nisan 1865'te Annibale de Gasparis tarafından keşfedildi. Bu, Annibale de Gasparis'in son asteroit keşfiydi. 15 Haziran 1983'te gözlemlenen Beatrician yıldız örtülmesinde en az 68 kilometrelik bir çap belirlendi. Dante Alighieri'nin platonik sevgilisi olan ve La Vita Nuova ile İlahi Komedya'da ölümsüzleştirilen soylu Portinari ailesinden Floransa'lı Beatrice Portinari'nin adını almıştır. Beatrix, aynı zamanda kaşifin kızının adıdır.

Cyrene, küçük gezegen tanımı 133 Cyrene, JC Watson tarafından 16 Ağustos 1873'te Michigan, Ann Arbor'da keşfedilen ve adını kral Hypseus'un kızı Cyrene'den alan oldukça büyük ve çok parlak bir ana kuşak asteroididir. Spektrumuna göre S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenir.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">52 Europa</span> Asteroit

Europa, asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir. 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">511 Davida</span> Asteroit

Davida, büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

<span class="mw-page-title-main">104 Klymene</span> Asteroit

Klymene, 13 Eylül 1868'de J. C. Watson tarafından keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki birçok Klymene'den birinden alan büyük, koyu renkli bir Themistian asteroitidir. Güneş'in etrafında 5,60 yıllık bir periyot ve 0,16'lık bir dışmerkezlikle döner. Yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 2,8° eğiktir. C-tipi asteroit olarak sınıflandırılmıştır ve bu da muhtemelen karbonlu bir bileşime sahip olduğunu gösterir. Spektrumu, 3 μm dalga boyundaki belirgin bir özelliğe dayanarak yüzeyde suyla değişime uğramış minerallerin varlığına işaret eder ve 2015 itibarıyla Themis ailesinin bu emilimi gösterdiği tespit edilen tek üyesidir.

<span class="mw-page-title-main">54 Alexandra</span> Asteroit

Alexandra, ara asteroit kuşağından yaklaşık 155 kilometre çapında karbonlu bir asteroiddir. Alman-Fransız astronom Hermann Goldschmidt tarafından 10 Eylül 1858'de keşfedildi ve adını Alman kaşif Alexander von Humboldt'tan almaktadır; ayrıca adını bir erkekten alan ilk asteroittir.

Klio, oldukça büyük ve çok karanlık bir ana asteroit kuşağı asteroitidir. 25 Ağustos 1865'te Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki tarihin ilham perisi Clio'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

Themis ailesi, asteroit kuşağının dış kısmında, Güneş'ten ortalama 3,13 AU uzaklıkta bulunan karbonlu asteroitlerden oluşan bir ailedir. Bilinen 4700'den fazla üyesiyle en büyük ailelerden biridir ve daha küçük cisimlerden oluşan bir bölgeyle çevrili olan daha büyük cisimlerin iyi tanımlanmış çekirdeğinden oluşur. Çarpışma sonucu oluşmuş olan Themis ailesi adını, 5 Nisan 1853'te İtalyan astronom Annibale de Gasparis tarafından keşfedilen ana cismi 24 Themis asteroidinden alır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.