İçeriğe atla

216 Kleopatra

216 Kleopatra
Keşif [1]
KeşfedenJ. Palisa
Keşif yeriPola Gözlemevi
Keşif tarihi10 Nisan 1880
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(216) Kleopatra
Adın kaynağı
Kleopatra (Mısır kraliçesi)[2]
Alternatif adlandırma
A880 GB · 1905 OA
1910 RA
ana kuşak [1][3] · (orta) [4]
arka plan [5]
SıfatlarKleopatrian, Kleopatrean
Yörünge özellikleri [3]
Dönem 23 Mart 2018 (JD 2458200.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı137,60 yr (50.259 g)
Günöte3,4951 AU
Günberi2,0931 AU
Yarı büyük eksen
2,7941 AU
Dış merkezlik0,2509
4,67 y (1.706 g)
346,24°
0° 12d 39.6s / gün
Eğiklik13,113°
215,36°
180,11°
Bilinen doğal uydusu2 (Alexhelios · Cleoselene)
Fiziksel özellikler
M (Tholen)[3] · Xe (SMASS)[3]
M [6][7]
B–V = 0,713[3]
U–B = 0,238[3]
7,30[3][8][9][10][6]
7,35±0,02[4][11][12] · 7,45[13]
Boyutlaryaklaşık = 0,18±0,02[14]
(276 × 94 × 78) ± 15% km[15]
Ortalama çap
118±2 km[14]
122±30 km[15]
103±4 km[8]
121,6±1,6 km[9]
135±2 km[10]
Kütle(3,0±0,3)×1018 kg[14]
(2,97±0,02)×1018 kg[15][16]
Ortalama yoğunluk
3,45±0,41 g/cm3[14]
yaklaşık 4,5 g/cm3 (büyük olasılıkla Çap = 135 km için 3,6±0,4 g/cm3 ve Çap = 109 km için 5,4±0,4 g/cm3)[15]
5,385280±0,000001 sa[15]
0,152 (hesaplanan)[14]
0,1164±0,004[10]
0,170[13]
0,149±0,005[9]
0,1111±0,0336[6]
0,1068[11]
0,200±0,028[8]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

216 Kleopatra, ortalama çapı 120 kilometre (75 mi) olan büyük bir M-tipi asteroittir ve uzun kemiğe veya haltere benzeyen şekli ile dikkat çekmektedir.[17][18][19] 10 Nisan 1880'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından şu anda Hırvatistan'ın Pula kentinde bulunan Avusturya Donanma Pola Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve adını ünlü Mısır kraliçesi Kleopatra'dan almıştır. 2008'de keşfedilen ve daha sonra Alexhelios ve Cleoselene olarak adlandırılan iki küçük küçük gezegen uydusuna sahiptir.

Yörünge ve sınıflandırma

Kleopatra, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroittir. Orta asteroit kuşağından 2,1–3,5 AU uzaklıkta her 4 yıl 8 ayda bir (1.706 gün; yarı büyük eksen 2,79 AU) Güneş'in etrafında döner. Yörüngesi ekliptiğe göre 0,25 eksantrikliğe ve 13 °'lik bir eğime sahiptir. Gezegenin gözlem yayı, Pola Gözlemevi'ndeki resmi keşif gözleminden on gün sonra, 20 Nisan 1880'de Leipzig Gözlemevi'nde (534) başlar.

Fiziksel özellikler

Büyüklük ve şekil

Kleopatra, ortalama (hacim eşdeğeri) çapı 120±2 km[19] ve alışılmadık derecede uzun bir şekli olan nispeten büyük bir asteroittir.

20° K enleminden gözlenen Kleopatra'nın animasyonlu görünümü
20° G enleminden gözlenen Kleopatra'nın animasyonlu görünümü

Uzatılmış şeklinin ilk haritalaması, 19 Ocak 1991'de sekiz farklı konumdan yapılan yıldız örtülme gözlemleriyle gösterildi.[20] Avrupa Güney Gözlemevi tarafından yürütülen La Silla'daki ESO 3,6 m Teleskobu ile yapılan müteakip gözlemler, benzer boyutta iki farklı lobu olan bir çift kaynak gösterecek şekilde yorumlandı.[21] Arecibo Gözlemevi'ndeki radar gözlemleri, asteroitin iki lobunun bir jambon kemik şeklini andıran bir şekilde birbirine bağlı olduğunu gösterdiğinde bu sonuçlar tartışmalı bir hal aldı. Ayrıntılı bir şekil modeli sağlayan radar gözlemleri, Science Magazine'in kapağında yer aldı.[17] Daha sonraki modeller, Kleopatra'nın daha uzun olduğunu ve radar gecikmeli Doppler görüntüleme, uyarlanabilir optikler ve yıldız örtülmelerini kullanan en yeni modeller ise 267 × 61 × 48 km boyutlarında olduğunu öne sürdü.[19][22]

Uydular

1988'de, Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskobu kullanılarak bu asteroitin yörüngesinde dönen uydular veya toz için bir arama yapıldı, ancak bir sonuca ulaşılamadı.[23] Eylül 2008'de Franck Marchis ve çalışma arkadaşları, Keck Gözlemevi'nin uyarlanabilir optik sistemini kullanarak Kleopatra'nın yörüngesinde dönen iki uydu keşfettiklerini duyurdular.[24] Şubat 2011'de küçük gezegen uyduları Alexhelios (dış) ve Cleoselene (iç) olarak adlandırıldı, uyduların isimleri Kleopatra'nın çocukları Alexander Helios ve Kleopatra Selene II'den gelmektedir. Dış ve iç uydular yaklaşık 8,9 ± 1,6 ve 6,9 ± 1,6 km çapında, sırasıyla 2,7'lik  ve 1,8  günlük periyotlara sahipler.[25]

2017'de VLT-SPHERE tarafından görüntülenen Kleopatra ve iki uydusu

Kütle, yoğunluk ve bileşim

Kleopatra'nın düzensiz şekli yörünge modellemesini zorlaştırsa da iki uydunun varlığı, kütlesini tahmin etmek için bir yol sağlar.[25] En son uyarlanabilir optik gözlemler ve modelleme, Kleopatra'nın kütlesini (1,49±0,16)×10-12 M⊙ veya (2,97±0,32)×1018 kg olarak verir, bu da daha önce düşünülenden önemli ölçüde daha düşüktür. Kleopatra için en iyi hacim tahmini ile birleştirildiğinde, bu 3,38±0,50 g/cm3 bir kütle yoğunluğu gösterir.[19]

Bu son kütle yoğunluğu sonuçları, Kleopatra'nın saf metalik bir nesne olduğu hakkında kabul edilmiş görüşü sorgulamaktadır.[17] Kleopatra'nın radar albedo'su, güney yarımkürede yüksek bir metal içeriğine işaret etmektedir, ancak ekvator boyunca daha yaygın olan S- ve C-sınıfı asteroitlere benzemektedir. Bu gözlemleri uzlaştırmanın bir yolu, Kleopatra'nın dinamik dengede önemli ölçüde gözenekliliğe sahip moloz yığını bir asteroit olduğunu varsaymaktır.[19]

Kökeni

Asteroit Kleopatra'nın kuzey İtalya ile boyut karşılaştırması

Kleopatra'nın şeklini, dönüşünü ve uydularını açıklayan olası bir kaynak, onun belki de 100 milyon yıl önce eğik bir çarpma sonucu yaratılmış olmasıdır. Artan dönüş, asteroitin uzamasına ve Alexhelios'un ayrılmasına neden olabilirdi. Cleoselene ise daha sonra, yaklaşık 10 milyon yıl önce ayrılmış olabilirdi. Kleopatra bir değen ikilidir - eğer çok daha hızlı dönüyor olsaydı, iki lob birbirinden ayrılarak gerçek bir ikili sistem oluştururdu.[19]

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b "216 Kleopatra". Minor Planet Center. 4 Ocak 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  2. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(216) Kleopatra". Dictionary of Minor Planet Names – (216) Kleopatra. Springer Berlin Heidelberg. s. 34. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_217. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "JPL Small-Body Database Browser: 216 Kleopatra" (2016-09-20 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 23 Nisan 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  4. ^ a b "LCDB Data for (216) Kleopatra". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  5. ^ "Asteroid 216 Kleopatra". Small Bodies Data Ferret. 16 Haziran 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ Belskaya, I. N.; Fornasier, S.; Tozzi, G. P.; Gil-Hutton, R.; Cellino, A.; Antonyuk, K.; Krugly, Yu. N.; Dovgopol, A. N.; Faggi, S. (March 2017). "Refining the asteroid taxonomy by polarimetric observations". Icarus. 284: 30-42. Bibcode:2017Icar..284...30B. doi:10.1016/j.icarus.2016.11.003. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  8. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  9. ^ a b c Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117. 
  10. ^ a b c Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  11. ^ a b Pravec, Petr; Harris, Alan W.; Kusnirák, Peter; Galád, Adrián; Hornoch, Kamil (September 2012). "Absolute magnitudes of asteroids and a revision of asteroid albedo estimates from WISE thermal observations". Icarus. 221 (1): 365-387. Bibcode:2012Icar..221..365P. doi:10.1016/j.icarus.2012.07.026. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  12. ^ Harris, A. W.; Young, J. W. (October 1989). "Asteroid lightcurve observations from 1979-1981". Icarus. 81 (2): 314-364. Bibcode:1989Icar...81..314H. doi:10.1016/0019-1035(89)90056-0. ISSN 0019-1035. 29 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  13. ^ a b Shevchenko, Vasilij G.; Tedesco, Edward F. (September 2006). "Asteroid albedos deduced from stellar occultations". Icarus. 184 (1): 211-220. Bibcode:2006Icar..184..211S. doi:10.1016/j.icarus.2006.04.006. Erişim tarihi: 22 Nisan 2017. 
  14. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  15. ^ a b c d e Shepard et al (2018) A revised shape model of asteroid (216) Kleopatra, Icarus 311, 197-209
  16. ^ Descamps, P.; Marchis, F.; Berthier, J.; Emery, J. P.; Duchê; ne, G.; de Pater, I.; Wong, M. H.; Lim, L.; Hammel, H. B.; Vachier, F.; Wiggins, P.; Teng-Chuen-Yu, J.-P.; Peyrot, A.; Pollock, J.; Assafin, M.; Vieira-Martins, R.; Camargo, J. I. B.; Braga-Ribas, F.; Macomber, B. (February 2011). "Triplicity and physical characteristics of Asteroid (216) Kleopatra". Icarus. 211 (2): 1022-1033. arXiv:1011.5263 $2. Bibcode:2011Icar..211.1022D. doi:10.1016/j.icarus.2010.11.016. 
  17. ^ a b c Ostro, Steven J.; Hudson, R. Scott; Nolan, Michael C.; Margot, Jean-Luc; Scheeres, Daniel J.; Campbell, Donald B.; Magri, Christopher; Giorgini, Jon D.; Yeomans, Donald K. (May 2000). "Radar Observations of Asteroid 216 Kleopatra". Science. 288 (5467): 836-839. Bibcode:2000Sci...288..836O. doi:10.1126/science.288.5467.836. PMID 10797000. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  18. ^ Descamps, P. (2015). "Dumb-bell-shaped equilibrium figures for fiducial contact binary asteroids and EKBOs". Icarus. 245: 64-79. arXiv:1410.7962 $2. Bibcode:2015Icar..245...64D. doi:10.1016/j.icarus.2014.08.002. 
  19. ^ a b c d e f F. Marchis, B. Yang (September 2021). "(216) Kleopatra, a low density critically rotating M-type asteroid". Astronomy & Astrophysics. 9 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2021. 
  20. ^ David W. Dunham, Sichao (1991). "The sizes and shapes of (4) Vesta, (216) Kleopatra and (381) Myrrha from observations of occultations during January 1991". Asteroids. International Conference on Asteroids, Comets, Meteors 1991. 765: 54. Bibcode:1991LPICo.765...54D. 22 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2021. 
  21. ^ Marchis, F. (13 Kasım 1999). "(216) Kleopatra". Central Bureau for Astronomical Telegrams. 23 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  22. ^ Hanuš, J. (2017). "Volumes and bulk densities of forty asteroids from ADAM shape modeling". Astronomy and Astrophysics. 601: 41. arXiv:1702.01996 $2. Bibcode:2017A&A...601A.114H. doi:10.1051/0004-6361/201629956. 
  23. ^ Gradie, J.; Flynn, L. (March 1988). "A Search for Satellites and Dust Belts Around Asteroids: Negative Results". Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference. 19: 405-406. Bibcode:1988LPI....19..405G. Erişim tarihi: 21 Mart 2018. 
  24. ^ Marchis, Franck (2 Ekim 2008). "Two Companions Found Near Dog-bone Asteroid". Space.com. 15 Temmuz 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Mart 2018. 
  25. ^ a b M. Broz, B. Yang (September 2021). "An advanced multipole model for (216) Kleopatra triple system". Astronomy & Astrophysics. 9 Eylül 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Ekim 2021. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">99942 Apofis</span> Asteroit

99942 Apofis, (Geçici adlandırma:2004 MN4 ) 19 Haziran 2004'te R. A. Tucker, D. J. Tholen ve F. Bernardi tarafından Kitt Peak'de keşfedilen, Aten sınıfı Dünya'ya yakın bir yörüngesi bulunan bir meteorittir. Mısır kötülük tanrısı Apofis'in ismini taşır. NASA tarafından yapılan dikkatli ölçümlerle 2029 ve 2036 yıllarında dünyamızın çok yakınından geçeceği tespit edilmiştir. 13 Nisan 2029'te 300.000 kilometre Dünya'ya yakından geçerek Apollo sınıfı olacak, 2036 yılında ise 30-40 bin kilometre yakından geçecektir. 7 Ekim 2009 tarihinde yapılan hesaplamalara göre 2036 yılında Dünya'ya çarpma olasılığı 250.000'de 1'dir. Bir başka olası çarpışma tarihi ise 2037'dir. Bu tarihte dünyaya çarpma olasılığı 12,3 milyonda 1 olarak belirlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">22 Kalliope</span> Asteroit

Kalliope, John Russell Hind tarafından 16 Kasım 1852 yılında George Bishop Gözlemevi'nde keşfedilen Asteroit kuşağından büyük M-tipi bir asteroittir. İsmini Yunan epik şiir perisi Kalliope'den almıştır. Linus isimli küçük bir uydunun yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">30 Urania</span> asteroit

Urania, 22 Temmuz 1854 tarihinde İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından keşfedilen bir ana kuşak asteroitidir. Bu keşif, Hind'in son asteroit keşfiydi. Adını Yunan mitolojisindeki bir tanrıça olan Urania'dan almıştır. 30 Urania'nın ilk yörünge ögeleri, Wroclaw Gözlemevi'nde asistan olan Wilhelm Günther tarafından yayınlandı. Güneş'in etrafında 3,64 yıllık bir periyotla dolanmakta ve kendi ekseni etrafında her 13,7 saatte bir dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">101 Helena</span> Asteroit

Helena büyük, kayalık bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 15 Ağustos 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki Truvalı Helen'den almıştır.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">114 Kassandra</span> Asteroit

Kassandra büyük ve karanlık bir ana kuşak Asteroitidir. Nadir bir sınıf olan T sınıfına aittir. 23 Temmuz 1871'de C. H. F. Peters tarafından keşfedildi ve adını Truva Savaşı efsanelerindeki kahin Cassandra'dan alır. Asteroit, bir kuyruklu yıldız tarafından ikiye ayrıldığı ve Dünya ile çarpışma rotasına girdiği 2009 yapımı Meteor filminde de anılır.

<span class="mw-page-title-main">63 Ausonia</span> Asteroit

Ausonia, asteroit kuşağının iç bölgesinden, yaklaşık 100 kilometre çapında, taşlı bir Vestian asteroididir. İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 10 Şubat 1861'de İtalya'nın Napoli kentindeki Capodimonte Astronomik Gözlemevi'nden keşfedildi. Asteroit için ilk isim seçimi İtalya'dan sonra "Italia" idi, ancak bu, İtalyan bölgesi için eski bir klasik isim olan Ausonia olarak değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">182 Elsa</span> Asteroit

Elsa ; küçük gezegen tanımı : 182 Elsa), asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 44 kilometre (27 mi) çapında bir Massalia ya da arka plan asteroididir. 7 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 80 saatlik çok uzun bir dönme periyoduna ve olasılıkla uzun bir biçime sahiptir. Adının kökeni net olarak belirli değildir.

<span class="mw-page-title-main">69 Hesperia</span> Asteroit

Hesperia büyük, M tipi bir ana kuşak asteroididir.İtalyan astronom Giovanni Schiaparelli tarafından 29 Nisan 1861'de Milano'da yakın zamanda keşfedilen 63 Ausonia'yı ararken keşfedildi. Bu onun tek asteroit keşfiydi. Schiaparelli, İtalya'nın onuruna Hesperia adını verdi Asteroid, 1,879 gün periyodu, 2,980 yarı ana ekseni ve 0,165 eksantrikliği ile Güneş'in yörüngesinde dönüyor. Yörünge düzlemi, ekliptik düzlemine 8,59 ° 'lik bir açıyla eğimlidir.

Gallia, asteroit kuşağının merkez bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">96 Aegle</span> Asteroit

Aegle, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 170 kilometre çapında, karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">135 Hertha</span> Asteroit

Hertha, asteroit kuşağının iç bölgesinden gelen, yaklaşık 77 kilometre (48 mi) çapında bir asteroittir. 18 Şubat 1874'te Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York yakınlarındaki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Nerthus olarak da bilinen Töton ve İskandinav doğurganlık tanrıçası Hertha'nın adını aldı. Nysa asteroit ailesi arasında yörüngede döner, ancak metalik bir M-tipi asteroit olarak sınıflandırılması, bu aile için daha yaygın olan F-tipi asteroit özellikleri ile uyuşmuyor ki bu da onun bir müdahaleci olabileceğini düşündürüyor. Spektroskopik analiz, Hertha'nın muhtemelen mevcut M tipinden önerilen W tipine yeniden sınıflandırılması gerektiğini belirten hidratlı silikatların olası varlığını gösteriyor.

Zwetana, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

Eucharis, Fransız astronom Pablo Cottenot tarafından 2 Şubat 1878'de Marsilya Gözlemevi'nden keşfedilen büyük, yavaş dönen bir ana kuşak asteroididir. Bu Cottenot'un tek asteroit keşfiydi. Bu nesne, bir Yunan perisi olan Eucharis'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">M-tipi asteroit</span>

M tipi asteroitler, diğer asteroit sınıflarına göre daha yüksek oranlarda demir-nikel gibi metal fazları içerdiği görülen ve yaygın olarak demir göktaşlarının kaynağı olduğu düşünülen spektral bir asteroit sınıfıdır.

<span class="mw-page-title-main">624 Hektor</span> Asteroit

624 Hektor, en büyük Jüpiter truvalısı ve Hektor ailesi'nin isim babasıdır, hacim olarak yaklaşık 225 ila 250 kilometre çapında, küreye eşdeğer, oldukça uzun bir şekle sahiptir. Gök bilimci August Kopff tarafından 10 Şubat 1907'de Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiş ve Yunan mitolojisindeki Truva prensi Hektor'un adıyla anılmıştır. 2006 yılında keşfedilen 12 kilometre büyüklüğünde küçük bir uyduya, sahiptir. Bu uyduya ise Skamandrios adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.