İçeriğe atla

2020 CD3

2020 CD3
2020 CD3, Gemini Rasathanesi tarafından renkli olarak görüntülendi
Keşif [1][2]
KeşfedenMt. Lemmon Survey
Keşif yeriMount Lemmon Gözlemevi (CSS)
Keşif tarihi15 Şubat 2020
Adlandırmalar
MPC belirtmesi2020 CD3
Alternatif adlandırma
C26FED2 [3][4]
NEO · Arjuna [5] · Apollo[6]
Geçici uydu [2] · ortak yörünge [5]
Yörünge özellikleri [6]
Dönem 1 Temmuz 2021 (JD 2459396.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı2.03 yr (742 gün)
Günöte1.0416 AU
Günberi1.0160 AU
Yarı büyük eksen
1.0288 AU
Dış merkezlik0.01246
1.04 yr (381.13 d)
129.525°
0° 56d 40.373s / gün
Eğiklik0.6342°
82.210°
50.016°
Dünya MOID0.02102 AU
Fiziksel özellikler
V[7]
B–V=0,90±0,07[7]
V–R=0,46±0,08
R–I=0,44±0,06
>30 (şimdilik)[8]
20 (keşfedildiğinde)[1]
31,80±0,34[6]
31.8[1]
Kütle~4 900 kg (est.)[9]
Ortalama yoğunluk
2,1±0,7 g/cm3[7]
1 146,8 s or
19,114 d (çift tepeli çözüm)
573,4 s (tek tepeli çözüm)[7]
0.35 (varsayılan V-type)[7]
0.23 (Asteroit kuşağından geldiği varsayılmakta)
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

2020 CD3, 15 Şubat 2020 tarihinde keşfedilmiş Dünya gezegeninin iddia edilen yeni uydusudur.[10] Yeni keşfedilmesinin sebebi aslında uzayda dolanan bir asteroidin yörüngeye oturmasıdır. Ne kadar süre yörüngede kalacağı bilinmemektedir. Ayrılıp Güneş'e doğu ilerleyeceği düşünülmektedir. Otomobil büyüklüğündedir. Çok karmaşık bir yörüngesi vardır.[11][12]

Kaynakça

  1. ^ a b c "2020 CD3". Minor Planet Center. International Astronomical Union. 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  2. ^ a b c "MPEC 2020-D104 : 2020 CD3: Temporarily Captured Object". Minor Planet Electronic Circular. Minor Planet Center. 25 Şubat 2020. 26 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  3. ^ "2020 CD3". NEO Exchange. Las Cumbres Observatory. 15 Şubat 2020. 25 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  4. ^ ""Pseudo-MPEC" for C26FED2". Project Pluto. 24 Şubat 2020. 25 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  5. ^ a b de la Fuente Marcos, Carlos; de la Fuente Marcos, Raúl (7 Nisan 2020). "On the orbital evolution of meteoroid 2020 CD3, a temporarily captured orbiter of the Earth-Moon system". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. 494 (1): 1089-1094. arXiv:2003.09220 $2. Bibcode:2020MNRAS.494.1089D. doi:10.1093/mnras/staa809. 7 Nisan 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Kasım 2021. 
  6. ^ a b c "JPL Small-Body Database Browser: 2020 CD3" (2020-03-22 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 7 Şubat 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  7. ^ a b c d e Bolin, Bryce T.; Fremling, Christoffer; Holt, Timothy R.; Hankins, Matthew J.; Ahumada, Tomás; Anand, Shreya; ve diğerleri. (August 2020). "Characterization of Temporarily-Captured Minimoon 2020 CD3 by Keck Time-resolved Spectrophotometry". arXiv:2008.05384 $2. 
  8. ^ "2020CD3". Near Earth Objects – Dynamic Site. Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 20 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Şubat 2020. 
  9. ^ "2020 CD3 -- Earth Impact Risk Summary". Center for Near Earth Object Studies. Jet Propulsion Laboratory. 25 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Mart 2020. 
  10. ^ "Astronomers say they have found a 'mini-moon' orbiting Earth — and it's been here three years". www.abc.net.au (İngilizce). 27 Şubat 2020. 27 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2021. 
  11. ^ February 2020, Elizabeth Howell 28. "How scientists found Earth's new minimoon and why it won't stay here forever". Space.com (İngilizce). 29 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2021. 
  12. ^ "Tiny Object Discovered in Distant Orbit Around the Earth". cneos.jpl.nasa.gov. 24 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Temmuz 2021. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">90482 Orcus</span> Asteroit

(90482) Orcus Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nden Michael Brown, Gemini Gözlemevi'nden Chad Trujillo ve Yale Üniversitesi'nden David Rabinowitz tarafından 17 Şubat 2004 tarihinde keşfedilen bir Kuiper kuşağı gök cismidir. Uluslararası Astronomi Birliği'nin adlandırma ilkelerine göre Plüton'a benzer büyüklükte olan ve yakın yörüngelere sahip olan gök cisimleri yeraltı dünyasının tanrılarından seçilerek adlandırılmaktadır. Buna uygun olarak gök cismini keşfedenler Roma mitolojisi'nde ölülerin bir tanrısı olan Orcus'un adını önermiş ve 22 Kasım 2004'te bu isim onaylanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">50000 Quaoar</span> Asteroit

50000 Quaoar, Güneş'in Kuiper kuşağı'nda bulunan bir Neptün ötesi cisim ve olası cüce gezegendir. Palomar Gözlemevi'nde bulunan Samuel Oschin Teleskopu'ndan elde edilen görüntülerden faydalanarak 4 Haziran 2002'de Kaliforniya Teknoloji Enstitüsü'nden gök bilimciler Chad Trujillo ve Michael Brown tarafından keşfedilmiştir. Bu gök cisminin ismi Uluslararası Astronomi Birliği'nin neptünötesi gök cisimlerini yaratılış mitlerinden tanrıların adlarının verilmesi ilkesine uygun olarak, keşfin yapıldığı Los Angeles bölgesinin yerlilerinden Tongva halkının yaratılış mitinde geçen tanrı olan "Quaoar"'dan gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">20000 Varuna</span> Asteroit

20000 Varuna ya da geçici adıyla 2000 WR106, bir neptün ötesi cisimdir. 2000 yılında Amerikalı gök bilimci Robert McMillan tarafından keşfedilmiştir. Adı Hindu tanrısı Varuna'dan gelmektedir. Varuna gökyüzü, yağmur, okyanuslar ve ırmaklar ile gökteki kutsal okyanusun tanrısıdır.

<span class="mw-page-title-main">Makemake</span> Güneş Sisteminde bir cüce gezegen

Makemake Güneş Sistemi'ndeki bilinen dördüncü büyük cüce gezegen ve Klasik Kuiper kuşağı cismi popülasyonundaki ikinci büyük Kuiper kuşağı cismidir. Makemake'nin çapı kabaca Plüton'un dörtte üçü kadardır. S/2015 (136472) 1 adında bir uydusu vardır. Bu gezegenin ortalama 30 K olan aşırı düşük sıcaklığı bize yüzeyi hakkında bazı detaylar vermektedir. Tahminlere göre yüzeyi; metan, etan ve olasılıkla nitrojen buzulları ile kaplıdır.

2008 TC3, 2 ila 5 metre çapında Apollo tipi asteroiddir. Dünya atmosferine 7 Ekim 2008'de girmiştir. Sudan'daki Nübye Çölü'nün yaklaşık olarak 37 kilometre irtifasında infilak etmiştir. Çarpışma bölgesi arama çalışmaları, meteoroidten geriye kalan 3,9 kilogramlık ve içleri elmaslarla dolu kaya parçacıklarının keşfiyle sonuçlanmıştır.

<span class="mw-page-title-main">101955 Bennu</span> Asteroit

101955 Bennu, (geçici tanımı 1999 RQ36), 11 Eylül 1999'da LINEAR Projesi tarafından keşfedilen Apollo grubundaki karbon içerikli bir asteroittir. Sentry Risk Tablosunda listelenen ve Palermo Skalasında en yüksek kümülatif dereceye sahip olan potansiyel olarak tehlikeli bir cisimdir. 2178 ile 2290 yılları arasında Dünya'ya çarpma oranı kümülatif olarak 1.800'de 1'dir ve en riskli yıl 24 Eylül 2182'dir. Adını Güneş, yaratılış ve yeniden doğuşla ilişkilendirilen eski Mısır mitolojik kuşu Bennu'dan almıştır. 101955 Bennu'nun ortalama çapı 490 m'dir ve Arecibo Gözlemevi gezegen radarı ve Goldstone Derin Uzay Ağı tarafından kapsamlı bir şekilde gözlemlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">469219 Kamoʻoalewa</span> Asteroit

469219 Kamoʻoalewa (geçici adı: 2016 HO3), Apollo grubu içerisinde yer alan, yaklaşık olarak 40-100 metre (130-330 fit) çapa sahip, hızlı dönen ve Dünya'ya yakın çok küçük bir asteroittir. Şu anda Dünya'nın yarı uydusudur ve bilinen en kararlı, en yakın ve 2023 FW13'den sonra ikinci en küçük yarı uydudur. Asteroit, 27 Nisan 2016'da Haleakala Gözlemevi'ndeki Pan-STARRS tarafından keşfedildi. Kamoʻoalewa adı, salınım yapan bir gök cismini ifade eden Hawaiice bir kelimedir. Dünya benzeri yörüngesi ve Ay benzeri silikatları, muhtemelen Ay'dan fırlatılan bir parça olmasından kaynaklanıyor olabilir.

<span class="mw-page-title-main">ʻOumuamua</span> Güneş Sisteminin dışından geldiği tespit edilebilen ilk yıldızlararası nesne

1I/ʻOumuamua, Güneş Sistemi'nin dışından geldiği tespit edilebilen ilk yıldızlararası nesnedir. 19 Ekim 2017'de Robert Weryk tarafından oldukça eksantrik hiperbolik bir yörüngede, Güneş'ten döndükten 40 gün sonra keşfedildi. İlk gözlemler, cismin Güneş'ten uzaklaştığı sırada Dünya'dan 0,2 AU uzaklıktayken Pan-STARRS teleskobu ile yapıldı. Başlangıçta bir kuyrukluyıldız olarak kabul edilen cisim, bir hafta sonra bir asteroit olarak yeniden sınıflandırıldı. Yıldızlararası nesnelere ait yeni bir sınıfın ilkidir. Hiperbolik yörüngesinin bir sonucu olarak 2022'de Neptün'ün yörüngesinden geçecek ve Oort bulutunu yaklaşık 20.000 yıllık bir sürede geride bırakacaktır. Nesnenin galaktik diskteki yıldızlar arasında sürüklendiği süre ise bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">2I/Borisov</span>

2I/Borisov, ʻOumuamua’dan sonra gözlenen ilk yıldızlararası kuyruklu yıldız ve ikinci yıldızlararası cisimdir. 2I/Borisov 3,3'lük bir heliosentrik yörünge dışmerkezliliğine sahiptir ve Güneş'e bağlı değildir. Kuyruklu yıldız Güneş Sistemi'nin ekliptiğinden Aralık 2019'da geçecek ve Güneş'e en yakın yaklaşımını 8 Aralık 2019 tarihinde 2 ab ile tamamlayacaktır.

<span class="mw-page-title-main">3552 Don Kişot</span> Asteroit

3552 Don Kişot, Amor grubunun Dünya’ya yakın bir cismi, Mars yörüngesi ve Jüpiterle-kesişen ve aynı zamanda bir sönmüş kuyruklu yıldız olarak sınıflandırılan olağanüstü dış merkezliğe sahip bir asteroittir.

2020 PP1, Apollo grubunun Dünya'ya yakın bir nesnesi olarak sınıflandırılan, yani Dünya'nın geçici bir yarı uydusu olan,1 kilometreden daha küçük bir asteroittir. Bazıları periyodik olarak yarı uydu ve at nalı ortak yörünge durumları arasında geçiş yapan bir düzineden fazla bilinen Dünya yarı uydusu vardır.

2013 ND15 Venüs truvalısı olarak sınıflandırılan ilk asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">Sednoid</span>

Sednoid, Güneş'e 47,8 AU mesafede, Kuiper Kuşağı'nın çok ötesinde bir enberide yer alan Neptün ötesi cisimlerin alt gruplarından birine verilen isimdir. Bu gruba mensup olan yalnız dört nesne bilinmektedir. Bunlar; 90377 Sedna, 2012 VP113, 541132 Leleākūhonua (2015 TG387) ve 2021 RR205 olup, çok daha fazla sayıda oldukları tahmin edilmektedir. Dördünün de enberisi 55 AU'dan büyüktür. Bu nesneler, görünüşte Güneş Sisteminin dışında yer almaktadır ve gezegenlerle önemli bir etkileşimde bulunmazlar. Genellikle ayrık nesne olarak gruplandırılırlar. Her ne kadar OCO'ların başlangıçta bilinen dört sednoitin enötesinden daha uzakta, yani 2.000 AU'nun mesafede olduğu tahmin edilse de, Scott Sheppard gibi bazı astronomlar sednoitlerin iç Oort bulutu nesneleri (OCO'lar) olduğunu düşünmektedir.

<span style="white-space:nowrap;">(316179) 2010 EN<sub>65</sub></span> Asteroit

(316179) 2010 EN65 Güneş etrafında dönen bir Neptün ötesi cisimdir. Bununla birlikte, 30,8 AU'luk yarı büyük ekseniyle, dev gezegen Neptün'ün 30,1 AU'luk benzer bir yarı büyük eksene sahip olması nedeniyle, aslında Neptün ile eş yörüngeli bir sıçrayan Neptün truvasıdır. Cisim L4 Lagrange noktasından L3 üzerinden L5'e atlamaktadır. 2016 itibarıyla Neptün'den 54 AU uzaklıktadır. 2070 yılına kadar Neptün'den 69 AU uzaklıkta olacaktır.

<span style="white-space:nowrap;">2011 QF<sub>99</sub></span> Asteroit

2011 QF99, dış Güneş Sistemi'nde yer alan, esasında bir centaur olduğu tahmin edilen ve keşfedilmiş bilinen ilk Uranüs truvalısı olan bir küçük gezegendir. Albedosu 0,05 olarak kabul edildiğinde, çapı yaklaşık 60 kilometre (37 mil) olarak hesaplanır. İlk olarak 29 Ağustos 2011'de Kanada-Fransa-Hawaii Teleskobu ile gerçekleştirilen Neptün ötesi cisimlerin derinlemesine araştırılması sırasında gözlemlendi, fakat Uranüs truvalısı olarak tanımlanması 2013 yılına kadar duyurulmadı.

<span class="mw-page-title-main">524522 Zoozve</span> Asteroit

524522 Zoozve (geçici adlandırması: 2002 VE68) Venüs'ün geçici yarı uydusu olan ve yaklaşık yarım kilometre çapındaki bir asteroittir. 2002 yılında keşfedildiğinde, Güneş Sistemindeki büyük bir cismin yörüngesinde yarı uydu olarak bulunan ilk nesne olmuştur. Güneş etrafında Venüs tarafından izlenen yörüngenin neredeyse aynısını izler. Venüs ile birlikte dönen bir referans çerçevesinden bakıldığında Güneş çevresinde dönüyor olmasına rağmen bir Venüs yılı süresince Venüs'ün çevresinde dönüyormuş gibi görünür.

(614689) 2020 XL5 12 Aralık 2020 tarihinde Hawaii'de bulunan Haleakala Gözlemevi'nde Pan-STARRS 1 araştırması kapsamında keşfedilen bir Dünya'ya yakın cisim ve Dünya truvalısı asteroittir. Güneş-Dünya çevresinde iribaş yörüngede salınım halindedir ve kütleçekim etkisi ile Dünya ve Güneş'in çift merkezi aracılığıyla hareket eden dinamik olarak kararlı olan L4 (60° önünde) noktasında hareket etmektedir.

(636872) 2014 YX49 (geçici adlandırması 2014 YX49), Pan-STARRS araştırması kapsamında 26 Aralık 2014 tarihinde keşfedilen bir centaur ve Uranüs eş yörüngeli asteroittir. Uranüs ile iribaş yörünge ilişkisi içinde olduğu bilinen ikinci centarur olup, 83982 Crantor, 2011 QF99 ve (472651) 2015 DB216'den sonra Uranüs ile eş yörüngeli olduğu tespit edilen dördüncü nesnedir.

Lemmon Dağı Araştırması veya Mount Lemmon Survey (MLS), G96 gözlemevi koduyla yürütülen Catalina Gökyüzü Araştırması'nın bir parçası olan uzay araştırmasıdır. Tucson, Arizona'nın kuzeydoğusundaki Santa Catalina Dağları'nda 2.791 metre (9.157 ft) yükseklikte bulunan Mount Lemmon Gözlemevi bünyesindeki Steward Gözlemevi tarafından yürütülen f/1.6 esas odaklı, beş derece kare alan görüntüleme özellikli 10560x10560 piksel kamera ile birlikte 152 m (6.000 in) cassegrain yansıtıcılı teleskop kullanmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">541132 Leleākūhonua</span> Asteroit

541132 Leleākūhonua (geçici adlandırması 2015 TG387) Güneş Sistemi'nin en dış kısmında bulunan bir aşırı Neptün ötesi nesne ve sednoiddir. İlk olarak 13 Ekim 2015'te Hawaii'de bulunan Mauna Kea Gözlemevi'nde gözlemlenmiştir. Cadılar Bayramı tarihine yakın bir tarihte keşfedilmiş olması ve geçici adlandırması olan 2015 TG387'de yer alan harflere dayanarak, kaşifleri tarafından gayri resmi olarak "Goblin" olarak adlandırılmış ve daha sonra yörüngesini Pasifik altın yağmur kuşunun uçuşuna benzemesi sebebiyle Leleākūhonua adını almıştır. Sedna ve 2012 VP113'ten sonra keşfedilen üçüncü sednoiddir ve yaklaşık 220 kilometre (140 mil) çapındadır.