İçeriğe atla

201 Penelope

201 Penelope
201 Penelope'nin ışık eğrisine dayalı üç boyutlu modeli.
Keşif
KeşfedenJohann Palisa
Keşif tarihi7 Ağustos 1879
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(201) Penelope
Adın kaynağı
Penelópē
Alternatif adlandırma
A879 PA; 1869 GA
Ana kuşak
SıfatlarPenelopean
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 21 Ocak 2022 (JD 2457600.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı142,58 y (52.077 g)[2]
Günöte3,160 AU (472,710 Gm)[2]
Günberi2,199 AU (329,009 Gm)[3][2]
Yarı büyük eksen
2,680 AU (400,859 Gm)[3][2]
Dış merkezlik0,17924[3][2]
4,39 y (1.602,14 g)[2]
18,19 km/s
169,01173°[3]
0° 13d 28,917s / gün[3]
Eğiklik5,75625°[3][2]
156,91554°[3]
180,90559°[3]
Jüpiter MOID2,23013 AU
(333,623 Gm)[2]
TJüpiter3,347[2]
Fiziksel özellikler
Boyutlar68,39 ± 3,5 km[1]
87,72 km[4]
3,7474 sa (0,15614 g)[2]
0,1604±0,018[1]
0,0881±0,0187[4]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

201 Penelope, Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından 7 Ağustos 1879'da Pula'da keşfedilen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Asteroit, Homeros'un Odysseia'sındaki Odisseus'un karısı Penelope'nin adını almıştır. 0,18 dış merkezlik ve 4,381 yıllık bir periyot ile Güneş'ten 2,68 AU uzaklıktaki bir yörüngede yer alır. Yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 5,8°'lik bir açıyla eğiktir.[1]

Tayf özellikleri ile ilgili yapılan çalışmalar sonucunda bileşimi içerisinde metallik olabileceği gösterildiğinden M-tipi asteroit olduğu düşünülmektedir.[5] Daha büyük, farklılaşmış bir asteroit çekirdeğinin kalıntısı da olabilir. Yakın kızılötesi soğurum özellikleri, yüzeyde değişken miktarlarda düşük demir ve düşük kalsiyumlu ortopiroksenlerin varlığını gösterir. Ağırlıkça yaklaşık %0,13 veya 0,15 kütle kesriyle eser miktarda su tespit edilmiştir.[6] Tahmini büyüklüğü 88 km civarındadır. 3,74 saatlik dönme süresiyle, çapı 50 km'den büyük olan en hızlı dönen asteroittir.[1]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Search Engine: diameter > 50 (km) and rot_per > 0 (h)". JPL Solar System Dynamics. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Mayıs 2016. 
  2. ^ a b c d e f g h i j k l m n "Small-Body Database Lookup". ssd.jpl.nasa.gov. 6 Ekim 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2022. 
  3. ^ a b c d e f g h i "IAU Minor Planet Center". minorplanetcenter.net. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 12 Nisan 2022. 
  4. ^ a b c d Pravec, P.; Harris, A. W.; Kusnirak, P.; Galad, A.; Hornoch, K. (Mayıs 2012), "Absolute Magnitudes of Asteroids and a Revision of Asteroid Albedo Estimates from WISE Thermal Observations", Asteroids, Comets, Meteors 2012, Proceedings of the conference held May 16–20, 2012 in Niigata, Japan (1667), Bibcode:2012LPICo1667.6089P.  Tablo 4'e bakınız.
  5. ^ Pravec, P.; Harris, A. W.; Kusnirak, P.; Galad, A.; Hornoch, K. (1 Mayıs 2012). "Absolute Magnitudes of Asteroids and a Revision of Asteroid Albedo Estimates from WISE Thermal Observations". 1667: 6089. 
  6. ^ Hardersen, Paul S.; Gaffey, Michael J.; Abell, Paul A. (1 Mayıs 2005). "Near-IR spectral evidence for the presence of iron-poor orthopyroxenes on the surfaces of six M-type asteroids". Icarus. 175: 141-158. doi:10.1016/j.icarus.2004.10.017. ISSN 0019-1035. 22 Eylül 2022 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Kasım 2022. 

İlgili Araştırma Makaleleri

163 Erigone, asteroit kuşağından bir asteroit ve benzer yörünge elementlerini ve özelliklerini paylaşan Erigone ailesinin adaşıdır. Fransız gök bilimci Henri Joseph Perrotin tarafından 26 Nisan 1876'da keşfedildi ve Yunan mitolojisindeki iki Erigondan birinin adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">65803 Didymos</span> Asteroit

65803 Didymos, Apollo grubunda potansiyel olarak tehlikeli, Dünya'ya yakın bir asteroit ikili sistemdir. Asteroit, 1996 yılında Kitt Peak'teki Spacewatch araştırması tarafından keşfedildi. 2003 yılında ise Dimorphos adlı 160 metrelik küçük gezegen uydusu keşfedildi. İkili yapısı nedeniyle daha sonra Yunanca 'ikiz' anlamına gelen Didymos adı verildi.

Cyrene, küçük gezegen tanımı 133 Cyrene, JC Watson tarafından 16 Ağustos 1873'te Michigan, Ann Arbor'da keşfedilen ve adını kral Hypseus'un kızı Cyrene'den alan oldukça büyük ve çok parlak bir ana kuşak asteroididir. Spektrumuna göre S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenir.

<span class="mw-page-title-main">187 Lamberta</span> Asteroit

Lamberta, 11 Nisan 1878 tarihinde Fransız gökbilimci Jérôme Eugène Coggia tarafından keşfedilen ana kuşak asteroitidir. Coggia'nın keşfettiği beş asteroitten ikincisidir.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

<span class="mw-page-title-main">114 Kassandra</span> Asteroit

Kassandra büyük ve karanlık bir ana kuşak Asteroitidir. Nadir bir sınıf olan T sınıfına aittir. 23 Temmuz 1871'de C. H. F. Peters tarafından keşfedildi ve adını Truva Savaşı efsanelerindeki kahin Cassandra'dan alır. Asteroit, bir kuyruklu yıldız tarafından ikiye ayrıldığı ve Dünya ile çarpışma rotasına girdiği 2009 yapımı Meteor filminde de anılır.

779 Nina, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 80 kilometre (50 mi) çapında, büyük bir arka plan asteroitidir. 25 Ocak 1914'te Rus astronom Grigory Neujmin (1886-1946) tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. Orta düzey bir albedoya sahip metalik X-tipi asteroit, 11.2 saatlik bir dönme periyoduna sahiptir. Adını kaşifin kız kardeşi Nina Neujmina'dan (Tsentilovich) (1889–1971) almıştır.

<span class="mw-page-title-main">125 Liberatrix</span> Asteroit

Liberatrix bir ana kuşak asteroididir. Nispeten yansıtıcı bir yüzeye ve M tipi bir spektruma sahiptir. Liberatrix, kendi adını taşıyan bir asteroit ailesinin üyesidir.

Sophrosyne, Alman astronom Robert Luther tarafından 27 Eylül 1873'te keşfedilen ve adını Platon'un 'ölçülülük' için kullandığı sophrosyne kavramından alan büyük bir ana kuşak asteroididir. C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılan, son derece karanlık bir yüzeye ve büyük olasılıkla ilkel bir karbonlu bileşime sahiptir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">139 Juewa</span> Asteroit

139 Juewa büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşur. Çin'de keşfedilen ilk asteroittir.

1065 Amundsenia, geçici ismi 1926 PD, yaklaşık 10 kilometre çapında, iç asteroit kuşağından eksantrik bir yörüngede bulunan taşlı bir asteroit ve oldukça büyük bir Mars-geçicidir. 4 Ağustos 1926'da Sovyet gök bilimci Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Norveçli kutup kaşifi Roald Amundsen'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">146 Lucina</span> Asteroit

Lucina, 8 Haziran 1875'te Alphonse Borrelly tarafından keşfedilen ve adını Roma'nın doğum tanrıçası Lucina'dan alan bir asteroit kuşağı asteroitidir. Büyük, koyu renkli ve karbonlu bir bileşime sahiptir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">154 Bertha</span> Asteroit

Bertha bir ana kuşak asteroididir. Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 4 Kasım 1875'te keşfedildi, ancak keşfin kredisi Prosper'a verildi. Adını muhtemelen astronom Camille Flammarion'un kız kardeşi Berthe Martin-Flammarion'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">159 Aemilia</span> Asteroit

Aemilia büyük bir ana kuşak asteroididir. Aemilia, 26 Ocak 1876'da Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından keşfedildi. Bu keşfin kredisi Paul'e verildi. Adını muhtemelen İtalya'da Piacenza'dan Rimini'ye uzanan bir Roma yolu olan Via Aemilia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">178 Belisana</span> Asteroit

Belisana, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 38 kilometre (24 mi) çapında taştan bir arka plan asteroididir. 6 Kasım 1877'de Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. 12,32 saatlik bir dönme periyoduna ve oldukça küresel bir şekle sahip bir S-tipi asteroittir. Adını Kelt tanrıçası Belisama'dan (Belisana) almıştır.

<span class="mw-page-title-main">189 Phthia</span> Asteroit

Phthia, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 9 Eylül 1878'de Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını Antik Yunanistan bölgesi Phthia'dan alan parlak renkli, kayalık bir ana kuşak asteroitidir.