İçeriğe atla

2010 Ekvador darbe girişimi

2010 Ekvador darbe girişimi, Ekvador'da 30 Eylül günü polis memurlarının ulusal ölçekte iş bırakarak, kamu görevlilerinin ek ödemelerinin kesilmesine yönelik çıkan yasasını protestolarıyla başlayan, sonrasında Devlet Başkanı Rafael Correa'ya fiziksel saldırı düzenlenmesiyle tırmanan olayları kapsar. Polislerle görüşmeye giden Correa, saldırı sonucu yaralanmış, isyancı polislerin denetiminde hastaneye götürülmüş ve derdest edilmiştir. Olağanüstü hâl ilan eden hükûmete sadık kalan özel harekât birliklerinin operasyonuyla kurtarılan Correa'ya ateş açılsa da Devlet Başkanı sağ salim kurtarılmıştır.[1][2]

Olayların sonrasında açıklamalarda bulunan Correa darbe girişiminden eski Devlet Başkanı ve muhalefet lideri Lucio Gutiérrez'i sorumlu tutmuştur. Uluslararası kamuoyu da olayları darbe girişimi olarak değerlendirmiş ve Correa'ya destek verilmiştir.[3]

Hükûmet tarafından yapılan açıklamada olaylar sırasında 4 kişinin öldüğü ve 193 kişinin yaralandığı bildirilmiştir.[4]

Olayların gelişimi

Polis eylemleri

29 Eylül 2010 günü Ekvador Ulusal Meclisi kamu çalışanlarını ilgilendiren yasayı görüştükten sonra kabul eder. Buna göre kamuda çalışanların yan ödemelerinde kesintiler öngörülmektedir. Yasaya karşı polis gösterileri 30 Eylül günü başlayacak ve hızla yayılacaktır. Başkent Quito'daki Emniyet Genel Müdürlüğü eylemci polislerin kontrolüne geçer. Hava Kuvvetlerine bağlı bazı askerler de Sucre Uluslararası Havaalanını ele geçirir. Eylemler Ekvador'da diğer şehirlere de yayılacak ve kargaşa ülkeye hakim olacaktır.[5] Correa olayı güvenlik kuvvetlerine havale etmektense bizzat eylemcilerle konuşma yolunu seçer.[6]

Correa’nın konuşması ve alıkonulması

30 Eylül günü sabah saat 11 sularında Correa, protestoların olduğu bölgeye giderek olayları yatıştırmaya çalışır. Emniyet Genel Müdürlüğünde polislere hitap ederken Correa'nın çok yakınına gaz bombası atılır. Correa ve beraberindekiler olay yerinden uzaklaşmaya çalışırken Correa kısa bir süre önce ameliyat olduğu dizini sakatlar ve Quito'daki polis hastanesine kaldırılır. Eylemci polisler Correa'yı hastaneye kadar takip eder ve durum karmaşık hale gelir. Devlet Başkanını kıstıran eylemciler burada protesto edilen yasayı değiştirmesi için Correa'ya baskı yaparlar. Correa baskıları reddeder ve geri adım atmaz. Bu sırada hastaneye gelen hükûmet üyeleri ve Correa'nın başkanı olduğu parti olan Alianza PAIS destekçileriyle polis arasında çatışma çıkar.[7]

Olağanüstü hal ilanı

Hastanede alıkonulan Correa olağanüstü hâl ilan edecek ve muhalefet ile işbirliği halinde olan güvenlik güçlerinin protestoları örgütlediğini belirterek kendisine karşı bir darbe girişiminde bulunulduğunu açıklar. Ayaklanmacı polislerle görüşmeyeceğini belirten Correa hastaneden ya devlet başkanı ya da ceset olarak çıkacağını ulusal radyodan ilan etti. Bu sırada Correa yanlısı göstericiler özellikle Quito'da sokak gösterileri düzenleyecek ve polisle çatışacaktır.[8] Muhalif lider Lucio Gutiérrez'in avukatı Pablo Guerrero liderliğindeki bir grup polis Ekvador devlet televizyonuna kısa süreli de olsa hakim olur.[9] Guayaquil kenti başta olmak üzere bazı yerleşim yerlerinde banka, süpermarket ve alışveriş merkezlerinin yağmalandığı görülür.

Correa'nın kurtarılması

Hastaneye operasyon düzenleyen Devlet Başkanına sadık özel harekât birlikleri hastanenin önündeki isyancı polislerle çatışarak hastaneye girerler. Operasyon sırasında hastanedeki odasına ve dışarı çıktığında bindirildiği araca ateş açıldığı bilinmektedir.[10][11] Bu aşamada devlet başkanını ellerinden kaçıracaklarını anlayan polislern Correa'yı öldürmeye çalıştığı anlaşılmaktadır.[12]

Hastaneden kurtarılan Correa Başkanlık Sarayına gider ve burada toplanan halka ateşli bir konuşma yapar. Ülkedeki devrimi ve demokrasiyi savunan Ekvador halkına, güvenlik kuvvetlerine ve hayatlarını tehlikeye atan hükûmet üyelerine teşekkür eder. Kendisine desteklerini ileten yabancı devlet liderlerine de minnetlerini sunan Correa darbecilerin cezalandırılacağını ilan eder.[13]

Gutiérrez ve ABD faktörü

Devlet Başkanlığı sırasında Ekvador halkının yoğun tepkisi nedeniyle görevden ayrılmak durumunda kalan muhalif lider başkanı Lucio Gutiérrez ile darbe girişimi arasında ilişki kurulmaktadır. Gutiérrez olaylardan önce yaptığı açıklamalarda ülkede kan akmasının önüne ancak seçimlerle geçilebileceğini söylemiştir.[14] Olaylar sırasında avukatı eylemci polislerle beraber görülmüş ve bu grup Ekvador ulusal televizyonunu kısa süreliğine ele geçirmiş ve Correa yanlısı yayını kesmiştir. Eylemci polislerin Lucio başkan! diye bağırdıkları ifade edilmiştir.[15] Correa da kurtarıldıktan sonra darbe girişiminden dolayı doğrudan onu suçlamıştır. Olaylar sırasında Correa'ya istifa çağrısı yapanların arasında Pachakutik etnik siyasi partisi de vardır. 2002 Devlet Başkanlığı sırasında Gutiérrez'i desteklemiş olan siyasi parti muhalefette yer almaktadır.

Darbe girişiminin ABD ve CIA bağlantılı olduğu da gazeteciler ve siyasetçiler tarafından iddia edilmektedir. Bunlardan Kanadalı yazar Jean-Guy Allard'a göre darbe girişimini meydana gelmesi Ekvador polisine ABD istihbarat servislerinin sızmasının bir sonucudur.[16] Gazeteci Pepe Escobar da bu yönde değerlendirmede bulunmuş ve 2009 Honduras Darbesinde de benzer yöntemlerin kullanıldığını yazmıştır. Russia Today gazetesi ise darbeyi ABD tarafından kurulan ve bu ülke topraklarında bulunan, bölge ülke askerî personeline askeri eğitim veren kötü şöhretli School of the Americas ile bağlantılandırmıştır.[17] ABD asıllı Venezuelalı avukat ve aynı zamanda gazeteci olan Eva Golinger ise Ekvador'da yaşananların ABD tarafından sistematik olarak ALBA ülkelerine karşı yapılan bir saldırının parçası olarak değerlendirmiştir.[18] Ülkede bulunan ABD Elçisi Heather Hodges'ın bu amaçla Başkan George W. Bush döneminde gönderildiğini belirten Golinger, ülkede National Endowment for Democracy ve United States Agency for International Development gibi kurumların artan faaliyetlerine de dikkat çeker. Venezuela Devlet Başkanı Hugo Chavez ise yaptığı değerlendirmede Ekvador'un ülkedeki ABD askeri üssünü kapatmasını affetmediğini belirterek darbe girişiminin ardında ABD'nin olduğunu açıklayacaktır.[19]

Uluslararası tepkiler

Darbe en şiddetli olarak Güney Amerika Uluslar Topluluğu örgütü tarafından kınanmıştır. Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-moon durumdan endişe ettiğini açıklamış, Avrupa Birliği ise ülkede yasaların derhal hakim olmasının istendiğini dile getirmiştir.

Latin Amerika ülkeleri eksiksiz olarak Correa'ya destek verirken, Peru ve Kolombiya ülkede demokrasiye dönülünceye kadar sınırları kapattıklarını açıklamışlardır. ABD Dışişleri Bakanı Hillary Clinton Correa'yı destekleyen bir açıklama yapmıştır.[20]

Russia Today gazetesi ise darbe girişiminin ABD'deki medyada hiç yer bulmamasına dikkat çekmiştir.[21]

Kaynakça

  1. ^ 30 Eylül 2010 tarihli 2 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. BBC haberi (İngilizce) 2 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  2. ^ 2 Ekim 2010 tarihli 6 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Milliyet haberi 2 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  3. ^ 2 Ekim 2010 tarihli 2 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. soL haberi 2 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  4. ^ 1 Ekim 2010 tarihli 4 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Noticias 24 haberi (İspanyolca) 2 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  5. ^ 30 Eylül 2010 tarihli Reuters haberi (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  6. ^ 3 Ekim 2010 tarihli 2 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Semana haberi (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  7. ^ 1 Ekim 2010 tarihli 4 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. CNN haberi (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  8. ^ Göstericilerin 2009 Honduras Darbesine anıştırma yaparak Burası Honduras değil! sloganı attıkları belirtilmiştir
  9. ^ 30 Eylül 2010 tarihli 4 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. TeleSUR haberi (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  10. ^ Operasyon fotoğrafları 4 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. The New York Times (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  11. ^ 3 Ekim 2010 tarihli 5 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. La Nación haberi (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  12. ^ Eva Golinger tarafından yapılan değerlendirme 4 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  13. ^ 1 Ekim 2010 tarihli 6 Temmuz 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Arjantin Cumhuriyeti Haber Ajansı haberi (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  14. ^ 30 Eylül 2010 tarihli 6 Ekim 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. El Tiempo haberi (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  15. ^ 1 Ekim 2010 tarihli 5 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. El Universo haberi (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  16. ^ 30 Eylül 2010 tarihli yazısı 7 Ağustos 2011 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. La Radio del Sur (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  17. ^ 1 Ekim 2010 tarihli 3 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Russia Today haberi (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  18. ^ 1 Ekim 2010 tarihli yazısı 4 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  19. ^ 3 Ekim 2010 tarihli[] TeleSUR haberi (İspanyolca) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  20. ^ Küba eski lideri Fidel Castro darbenin hemen ardından yaptığı yazılı açıklamada darbecilere direnen Ekvador halkına ve kahraman başkanlarına mücadelelerinden ötürü destek verirken, daha darbenin ilk saatlerinde darbecilerin kaybettiklerini ve Barack Obama ile Hillary Clinton’un Correa ile dayanışma mesajı yayınlamak zorunda kaldıklarını yazmıştır 30 Eylül tarihli İnanılmaz Haber başlıklı yazısı[] Prensa Latina 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir
  21. ^ 2 Ekim 2010 tarihli 5 Ekim 2010 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Russia Today haberi (İngilizce) 3 Ekim 2010 tarihinde erişilmiştir

Ayrıca bakınız

  • 2002 Venezuela darbe girişimi
  • 2009 Honduras Darbesi

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Hugo Chávez</span> 47. Venezuela devlet başkanı

Hugo Rafael Chávez Frías, Venezuelalı politikacı ve 1998'den ölümüne kadar ülkenin devlet başkanıydı. 2007 yılında Venezuela Birleşik Sosyalist Partisi'nin (PSUV) lideri olan Chávez, 1997'de kuruluşundan itibaren Beşinci Cumhuriyet Hareketi'nin de liderliğini yapmıştır. Politik ideolojisi 21. yüzyıl sosyalizmi ve Bolivarcılık idi. Ülkede Bolivarcı Devrimin sosyalist reformların uygulanmasına odaklandı.

<span class="mw-page-title-main">I. Juan Carlos</span> İspanya kralı (1975–2014)

I. Juan Carlos, Kasım 1975'ten Haziran 2014'teki feragâtına kadar İspanya kralı olarak hüküm sürmüş olan İspanya kraliyet ailesinin bir üyesi.

<span class="mw-page-title-main">İspanya'da demokrasiye geçiş süreci</span> İspanya’nın Francisco Franco diktatörlüğünden liberal demokratik yönetime geçişi

İspanya’da demokrasiye geçiş süreci, İspanya’nın Francisco Franco diktatörlüğünden liberal demokratik yönetime geçişini kapsar. Geçiş süreci Franco’nun 20 Kasım 1975 günü ölmesiyle başlar, sürecin tamamlanması ise 1978 yılında kabul edilen Anayasa ile tamamlayan tarihçiler olmakla beraber, 23 Şubat 1981 günü Antonio Tejero’nun başarısız darbe girişimini veya 28 Ekim 1982 günü İspanyol Sosyalist İşçi Partisi PSOE’nin seçim zaferini sürecin tamamlandığı olay olarak kabul eden tarihçiler de bulunmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Antonio Tejero</span>

Antonio Tejero Molina İspanyol yarbay, 23 Şubat 1981 günü gerçekleştirdiği başarısız darbe girişimiyle bilinir.

<span class="mw-page-title-main">2009 Honduras darbesi</span>

2009 Honduras Darbesi, 28 Haziran 2009 günü Devlet Başkanı Manuel Zelaya'nın 2010 yılı Mart ayında yeni bir anayasa yazılması konusundaki halk oylaması kararını almasıyla başlayan ve iktidardan alaşağı edilmesiyle sonuçlanan siyasi süreç.

<span class="mw-page-title-main">2002 Venezuela askerî darbe girişimi</span>

2002 Venezuela darbe girişimi, 11 Nisan 2002 günü Bolivarcı Venezuela Cumhuriyetinin anayasal Devlet Başkanı Hugo Chávez'i devirmek için yapılan ve başarısız olan eylemlerin tamamını anlatır.

<span class="mw-page-title-main">Abimael Guzmán</span> Devrimci

Manuel Rubén Abimael Guzmán Reynoso, takma adı Başkan Gonzalo, eski felsefe profesörü, Peru'daki Aydınlık Yol devrimci hareketinin lideri.

<span class="mw-page-title-main">1992 Los Angeles olayları</span>

1992 Los Angeles olayları, 29 Nisan 1992 tarihinde ABD’nin Los Angeles şehrinde siyahi Amerikan vatandaşı Rodney King’i darp etmekten suçlanan dört Los Angeles polisinin mahkemede suçsuz bulunarak salıverilmesi üzerine başlayan toplumsal olaylar.

<span class="mw-page-title-main">Alberto Fujimori</span> 1990-2000 arası Peru Cumhurbaşkanı

Alberto Kenya Fujimori, 28 Temmuz 1990 - 17 Kasım 2000 tarihleri arasında görev yapmış Japonya asıllı Peru devlet başkanı. Devlet başkanlığı sırasında önemli ekonomik reformlar yapmış, baskıcı bir idare kurmuş, insan hakları ihlallerinde bulunmuş ve solcu hareketlere karşı yargısız infazlar gerçekleştirmiştir.

<i>El País</i>

El País, İspanyolca yayın yapan İspanyol günlük gazete. 391.816 tirajla İspanya'daki günlük spor gazetelerinden sonra en çok tiraja sahip olan gazetedir. Gazetenin genel merkezi Madrid'dedir. Bunun yanında Barselona, Sevilla, Valensiya, Bilbao ve Santiago de Compostela'da merkezleri bulunmakta ve buralarda yerel baskılar yayınlanmaktadır. Ayrıca Latin Amerika için ayrı bir baskı da yapılmaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Irak Ulusal Müzesi</span>

Irak Ulusal Müzesi Irak'ın başkenti Bağdat'da yer alan bir müzedir. Mezopotamya uygarlıklarına dair çok önemli eserlerin sergilendiği müze 2003 yılında Irak’ın işgalinin ardından ABD Silahlı Kuvvetleri tarafından yağmalanmıştır. Irak Başbakanı Nuri El Maliki tarafından 23 Şubat 2009 tarihinde yeniden açıldığında bünyesindeki eserlerin yarısından fazlasının çalınmış olduğu ortaya çıkmıştır. Eserlerin yeniden müzeye kazandırılması için Birleşmiş Milletler başta olmak üzere çok sayıda kuruluş çalışmalar yürütmektedir.

<span class="mw-page-title-main">Jessica Lynch</span> Amerikalı Mor Kalp Nişanı sahibi

Jessica Dawn Lynch ABD Silahlı Kuvvetleri İstihkâm Kolordusuna bağlı eski onbaşı. Lynch 2003 yılında Irak’ın işgaline katılmış ve 23 Mart 2003 tarihinde bağlı bulunduğu birlik pusuya düşürüldüğünde Irak Ordusuna bağlı kuvvetler tarafından yaralı ele geçirilmiştir. 1 Nisan günü ABD Özel Kuvvetlerine bağlı askerler tarafından kurtarılmış ve kurtarılışı basında büyük yankı uyandırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">Irak Savaşına karşı protestolar</span>

Irak Savaşına karşı protestolar, 2002 yılında başlayarak 2003 yılındaki Irak’ın işgali sırasında ve sonrasında dünya çapında eş zamanlı olarak düzenlenen kitlesel eylemlerdir.

<span class="mw-page-title-main">I. Felluce Muharebesi</span>

I. Felluce Muharebesi, 2003 yılındaki Irak’ın işgalinin ardından ABD Silahlı Kuvvetlerinin 2004 yılı Nisan ayında Irak Direnişi'nin elinde bulunan Felluce şehrini almaya çalıştığı başarısız askeri girişimdir.

Hayfa Caddesi Olayı, Irak’ın işgal edilerek Saddam Hüseyin rejiminin devrilmesinden sonra 12 Eylül 2004 tarihinde Bağdat'taki Hayfa Caddesinde meydana gelen ve çok sayıda sivilin yanı sıra bir basın mensubunun ABD Silahlı Kuvvetleri tarafından öldürüldüğü olaydır.

Tarık Eyyub Olayı, Irak’ın işgali sırasında 8 Nisan 2003 tarihinde başkent Bağdat’taki El Cezire televizyonu merkezine ABD Hava Kuvvetleri tarafından düzenlenen hava saldırısını anlatır. Saldırı sonucu Filistinli gazeteci Tarık Eyyub hayatını kaybedecektir. El Cezire televizyonunun yeri ABD Silahlı Kuvvetleri tarafından bilinmekte olduğu için olay bir kazadan çok muhalif bir basın kurumuna saldırı olarak tanımlanmaktadır.

Nisur Meydanı Olayı, Irak’ın işgalinin ardından başkent Bağdat'taki Nissour Meydanına ABD kökenli silahlı özel güvenlik şirketi Blackwater mensuplarının Iraklı sivillere saldırarak 17 kişiyi öldürdüğü olaydır. Olay, Bağdat'ın batısındaki bir toplantıya giden ABD Dışişleri Bakanlığı yetkililerinin konvoyunu koruyan özel güvenlik şirketi üyeleri tarafından gerçekleştirilmiştir. Olayın ardından silahlı özel güvenlik şirketlerinin varlığı sorgulanmış, Blackwater şirketi kurumsal adını Xe Services olarak değiştirmek zorunda kalmış ve şirketin Irak'ta çalışma izni askıya alınmıştır.

Julian Assange önderliğindeki WikiLeaks organizasyonu, ABD Dışişleri Bakanlığı ve dünya genelindeki ABD büyükelçilikleri arasındaki ayrıntılı yazışmalardan oluşan 251.287 gizli belgenin bir önbelleğini elde etti ve belgeleri yayınladı. Belgeleri beş büyük gazetenin desteği altında dağıttı ve ilk 220 diplomatik belge 28 Kasım 2010 tarihinde yayımlandı. Belgelerin yaklaşık 100 bini "hizmete özel" (confidential), 15 bini "gizli" (secret) olarak sınıflandırılırken, "çok gizli" sıfatını taşıyan hiçbir belge yayınlanmadı. ABD Dışişleri Bakanlığı'nın toplam 270 büyükelçilik ve konsolosluklarla günlük yazışmalarına dayanan belgeler içinde Washington'dan sonra 7918 belge ile en fazla belge ABD Ankara büyükelçiliği tarafından hazırlananlardan oluşmaktadır. Belgelerin çoğu, ABD ile Orta Doğu ülkeleri arasındaki diplomatik ilişkilere dayanmaktadır. WikiLeaks, birkaç ay içinde aşamalı olarak belgelerin tamamını yayımlamayı planlamaktadır.

<span class="mw-page-title-main">Özgür Suriye Ordusu</span> Suriyede muhalif silahlı örgüt

Özgür Suriye Ordusu Suriye Arap Cumhuriyeti'nde kurulan ve Devlet Başkanı Beşşar Esad'ın temsil ettiği rejimi devirmek için savaşan, silahlı örgüttür. Kuruluş bildirisinde örgütün amacı, "rejimi sona erdirmek olduğu ve rejime destek veren tüm güvenlik birimlerinin hedeflerinde olduğu” biçimde ifade edilmektedir. Suriye İç Savaşı sırasında rejimi yıkmak isteyen, firar eden askerler tarafından, 29 Temmuz 2011 tarihinde Riyad el-Esad liderliğinde kurulmuştur. 2012 yılının başlarına kadar bütünüyle yerli isyancılar tarafından oluşmuştur. Siyasi kanadı Suriye Ulusal Konseyi'dir ve ona bağlıdır.

<span class="mw-page-title-main">Philip Agee</span>

Philip Agee,, CIA görevlisi, büyükelçi, yazar, ABD muhalifi.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.