İçeriğe atla

19 Fortuna

19 Fortuna
Asteroitin MISTRAL algoritmasıyla ayrıştırılmış VLT/SPHERE görüntüsü
Keşif
KeşfedenJohn Russell Hind
Keşif tarihi22 Ağustos 1852
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(19) Fortuna
Adın kaynağı
Fortūna
Alternatif adlandırma
A902 UG
Ana kuşak
SıfatlarFortunian
Sembol (tarihsel)
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 22 Ekim 2004 (JD 2453300.5)
Günöte2,831 AU (423,443 Gm)
Günberi2,052 AU (307,028 Gm)
Yarı büyük eksen
2,441 AU (365,235 Gm)
Dış merkezlik0,159
3,81 y (1393,378 g)
18,94 km/s
268,398°
Eğiklik1,573°
211,379°
182,091°
Fiziksel özellikler
G[1]
8,88[2] ila 12,95
7,13[1]
0,25" ila 0,072"
Boyutlaryaklaşık = 0,79±0,05[3]
(225×205×195)±12 km[4]
Ortalama çap
211±2 km[3]
225 km[5][6]
Kütle(8,8±1,4)×1018 kg[3]
12,7×1018 kg[4]
Ortalama yoğunluk
1,80±0,29 g/cm3[3]
2,70±0,48 g/cm3[4]
Ekvatoral yerçekimi
~0,0629 m/s²
Ekvatoral kurtulma hızı
~0,1190 km/s
0,3101 g (7,4432 sa)[1]
0,056[3] 0,037[1]
Sıcaklık~180 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Fortuna (küçük gezegen adı: 19 Fortuna), en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

Fortuna 225 km çapındadır ve 150 km çapından büyük asteroidler arasında bilinen en karanlık geometrik albedolardan birine sahiptir. Albedosu 0,028 ile 0,037 arasında olarak ölçülmüştür.[7] Asteroidin spektrumları su bazlı değişim geçirdiğinin kanıtlarını gösterimektedir.[8]

Hubble Uzay Teleskobu, 1993 yılında Fortuna'yı gözlemlemiştir. Görünür çapı 0.20 arksaniye (Gezegensel Kamerada 4.5 piksel) olarak ölçülmüş ve şeklinin neredeyse küresel olduğu bulunmuştur. Uyduları aranmasına rağmen herhangi bir uydusu tespit edilememiştir.

Fortuna'nın yıldız örtülmesi birkaç kez gözlemlenmiş, asteroit radarla incelenmiştir.[9]

Fortuna'nın yörüngesi 80 km çağındaki 135 Hertha tarafından tedirgin edilmiştir; başlangıçta Baer tarafından 1.08 ×1019 kg'lık bir kütleye sahip olduğu tahmin edildi.[6] Baer'in daha yeni bir tahmini, kütlesinin 1.27 ×1019 kg olduğunu göstermiştir.

21 Aralık 2012'de Fortuna, asteroid 687 Tinette'ye 6.5Gm mesafeden zararsız bir şekilde geçmiştir.[10]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e "JPL Small-Body Database Browser: 19 Fortuna" (2008-08-21 last obs). 28 Mart 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 11 Kasım 2008. 
  2. ^ "AstDys (19) Fortuna Ephemerides". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 27 Aralık 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Haziran 2010. 
  3. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  4. ^ a b c Jim Baer (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2008. 
  5. ^ Storrs, Alex; Weiss, B.; Zellner, B.; ve diğerleri. (1998). "Imaging Observations of Asteroids with Hubble Space Telescope" (PDF). Icarus. 137 (2). ss. 260-268. Bibcode:1999Icar..137..260S. doi:10.1006/icar.1999.6047. 25 Şubat 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: January 15, 2005. 
  6. ^ a b Baer (2008). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. Springer Science+Business Media B.V. 2007. 100 (2008): 27-42. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. 
  7. ^ Storrs (2005). "A closer look at main belt asteroids 1: WF/PC images" (PDF). Icarus. 173 (2): 409-416. doi:10.1016/j.icarus.2004.08.007. 18 Nisan 2007 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 23 Eylül 2007. 
  8. ^ Spectroscopic comparison of aqueous altered asteroids with CM2 carbonaceous chondrite meteorites, 135, February 1999, ss. 65-73, doi:10.1051/aas:1999161 
  9. ^ "Radar-Detected Asteroids and Comets". NASA/JPL Asteroid Radar Research. 19 Kasım 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011. 
  10. ^ Generated with Solex 10 20 Aralık 2008 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. by Aldo Vitagliano

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

<span class="mw-page-title-main">24 Themis</span> Asteroit

Themis asteroit kuşağındaki en büyük asteroitlerden biridir. Aynı zamanda Themis ailesinin en büyük üyesidir. Annibale de Gasparis tarafından 5 Nisan 1853 tarihinde keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde doğa yasası ve ilahi adaletin (düzenin) kişileşmiş hali olan Themis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">5 Astraea</span> Asteroit

Astraea asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">18 Melpomene</span> Asteroit

Melpomene, büyük bir parlak ana kuşak asteroittir. JR Hind tarafından 24 Haziran 1852 tarihinde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisinde trajedi müzü Melpomene'den alır. S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Silikatlar ve metallerden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">283 Emma</span> Asteroit

283 Emma, asteroid kuşağının büyük asteroitlerindendir ve ismi Emma asteroit kuşağından gelmektedir. Auguste Charlois tarafından ilk kez 8 Şubat 1889'da Fransa'nın Nice kentinde keşfedilmiştir. Adının nedeni bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">9 Metis</span> Asteroit

Metis (küçük gezegen tanımı: 9 Metis), büyük bir ana kuşak asteroitidir. 25 Nisan 1848'de Andrew Graham tarafından İrlanda'daki Markree Gözlemevi'nde keşfedildi ve bu onun tek asteroit keşfiydi. Ayrıca, yüz altmış yıl sonra J65 Celbridge Gözlemevi'nden Dave McDonald'ın (281507) 2008 TM9'u keşfettiği 7 Ekim 2008'e kadar İrlanda'da yapılan gözlemler sonucunda keşfedilen tek asteroit olmuştur. Adını Yunan mitolojisindeki Tehtys ve Oceanus'un kızı olan Metis'ten alır.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">52 Europa</span> Asteroit

Europa, asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir. 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">511 Davida</span> Asteroit

Davida, büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">101 Helena</span> Asteroit

Helena büyük, kayalık bir ana kuşak asteroitidir. Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 15 Ağustos 1868'de keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki Truvalı Helen'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">88 Thisbe</span> Asteroit

Thisbe, 13. en büyük ana asteroit kuşağı asteroididir.

Zwetana, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.