İçeriğe atla

18 Melpomene

18 Melpomene
18 Melpomene'in ışık eğrileri kullanılarak hazırlanan üç boyutlu modeli
Keşif
KeşfedenJohn Russell Hind
Keşif yeriGeorge Bishop Gözlemevi
Keşif tarihi24 Haziran 1852
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(18) Melpomene
Telaffuz/mɛlˈpɒmɪniː/[1]
Adın kaynağı
Melpomenē
Ana kuşak
SıfatlarMelpomenean /mɛlpɒmɪˈniːən/[2]
Sembol
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 22 Ekim 2004 (JD 2453300.5)
Günöte418.414 Gm (2.797 AU)
Günberi268.472 Gm (1.795 AU)
Yarı büyük eksen
343.443 Gm (2.296 AU)
Dış merkezlik0.218
1270.552 d (3.48 a)
205.245°
Eğiklik10.126°
150.547°
227.975°
Fiziksel özellikler
S[3]
7.5[4] ile 12.0
6.51[3]
0.23" ile 0.059"
Boyutlar170 × 155 × 129 km[5]
(150×125 km)[6]
(150×170 km)[7]
140.6 ± 2.8 km (IRAS)[3]
Kütle3.0×1018 kg[5]
Ortalama yoğunluk
1.69±0.66 g/cm3[5]
0.482 21 gün (11.57 saat)[3][8]
0.223[3][9]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Melpomene (küçük gezegen tanımı: 18 Melpomene), büyük bir parlak ana kuşak asteroittir. JR Hind tarafından 24 Haziran 1852 tarihinde keşfedilmiştir.[10] Adını Yunan mitolojisinde trajedi müzü Melpomene'den alır. S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Silikatlar ve metallerden oluşur.

Melpomene 11 Aralık 1978 tarihinde SAO 114159 yıldızını örtmüştür. Bu örtülme esnasında en az 37 km çapında olası bir uydusu tespit edilmiştir. Uydu adayı geçici olarak S/1978 (18) 1 adını almıştır.[11] 1988'de Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskopu kullanılarak asteroidin yörüngesindeki uydular veya toz için bir arama yapıldı ancak çaba boşa çıktı.[12] Melpomene, 1993 yılında Hubble Uzay Teleskobu ile gözlemlendi. Asteroitin biraz uzamış şeklini çözmeyi başardı, ancak hiçbir uydu tespit edilmedi.[6]

Melpomene radar ile de incelenmiştir.[13]

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ E.g. Tim Shephard (2014) Echoing Helicon
  3. ^ a b c d e f Yeomans, Donald K., "18 Melpomene", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 22 Eylül 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 7 Nisan 2013. 
  4. ^ Menzel, Donald H.; Pasachoff, Jay M. (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2.2yayıncı=Houghton Mifflin bas.). Boston, MA. s. 391. ISBN 0-395-34835-8. 
  5. ^ a b c Jim Baer (2008). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 8 Temmuz 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Kasım 2008. 
  6. ^ a b Storrs, Alex; Weiss; Zellner; Burlsen (1999). "Imaging Observations of Asteroids with Hubble Space Telescope" (PDF). Icarus. 137 (2): 260-268. Bibcode:1999Icar..137..260S. doi:10.1006/icar.1999.6047. 30 Ekim 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  7. ^ Storrs, Alex; Dunne; Conan; Mugnier (2005). "A closer look at main belt asteroids 1: WF/PC images" (PDF). Icarus. 173 (2): 409-416. Bibcode:2005Icar..173..409S. doi:10.1016/j.icarus.2004.08.007. 10 Mart 2012 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Kasım 2008. 
  8. ^ "Lightcurves and Map Data on Numbered Asteroids N° 1 TO 52225". AstroSurf. 27 Kasım 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  9. ^ "Asteroid Data Archive". Planetary Science Institute. 23 Haziran 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  10. ^ "Numbered Minor Planets 1–5000", Discovery Circumstances, IAU Minor Planet center, 22 Şubat 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 7 Nisan 2013. 
  11. ^ IAUC 3315: 1978 (18) 1; WZ Sge, Central Bureau for Astronomical Telegrams, 1 Mayıs 2012 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 5 Temmuz 2011. 
  12. ^ Gradie, J.; Flynn, L. (March 1988), "A Search for Satellites and Dust Belts Around Asteroids: Negative Results", Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference, 19, ss. 405-406, Bibcode:1988LPI....19..405G. 
  13. ^ Radar-Detected Asteroids and Comets, NASA/JPL Asteroid Radar Research, 25 Kasım 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 30 Ekim 2011. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">19 Fortuna</span> Asteroit

Fortuna, en büyük ana kuşak asteroitlerinden biridir. John Russell Hind tarafından 22 Ağustos 1852'de keşfedildi ve adını Roma şans tanrıçası Fortuna'dan aldı. 1 Ceres'e benzer bir bileşime sahiptir; tholinler de dahil ilkel organik bileşiklerden oluşan, yoğun şekilde uzay etkisine maruz kalmış koyu renkli bir yüzeyi vardır.

<span class="mw-page-title-main">53 Kalypso</span> Asteroit

Kalypso, Alman gökbilimci Robert Luther tarafından 4 Nisan 1858'de Düsseldorf'ta keşfedilen asteroit kuşağı üyesi bir asteroittir. Adını Yunan mitolojisi'nde deniz perisi olarak yer alan Kalipso'dan(Kalypso) alır. Aynı isim Satürn uydusu olan Calypso için de kullanılır.

<span class="mw-page-title-main">13 Egeria</span> ana kuşak asteroi̇d

Egeria, Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir. Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">45 Eugenia</span> Asteroit

Eugenia, asteroit kuşağında bulunan büyük bir asteroittir. Etrafında bir ayın döndüğü keşfedilen ilk asteroitlerden biri olarak ünlenmiştir. Aynı zamanda 87 Sylvia'dan sonra keşfedilen ikinci üçlü asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

Pales, koyu renkli büyük bir ana kuşak asteroididir. Alman-Fransız gök bilimci Hermann Goldschmidt tarafından 19 Eylül 1857'de Paris'te keşfedildi. Asteroit, adını Roma mitolojisindeki çobanların tanrıçası Pales'ten almıştır. 48 Doris ile aynı gece keşfedildiğinden, jeolog Jean-Baptiste Élie de Beaumont ikisine "İkizler" adını vermeyi önermiştir.

Virginia, koyu renkli karanlık büyük bir ana kuşak asteroididir. Amerikalı astronom James Ferguson tarafından 4 Ekim 1857'de Washington D.C.'deki Amerika Birleşik Devletleri Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. Alman astronom Karl Theodor Robert Luther ise 19 Ekim'de Düsseldorf'ta, Ferguson'dan bağımsız olarak keşfetti.

<span class="mw-page-title-main">54 Alexandra</span> Asteroit

Alexandra, ara asteroit kuşağından yaklaşık 155 kilometre çapında karbonlu bir asteroiddir. Alman-Fransız astronom Hermann Goldschmidt tarafından 10 Eylül 1858'de keşfedildi ve adını Alman kaşif Alexander von Humboldt'tan almaktadır; ayrıca adını bir erkekten alan ilk asteroittir.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">56 Melete</span> Asteroit

Melete, büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen organik olarak zengin silikatlar, karbon ve susuz silikatlardan oluşan ve olası iç su buzu olan, oldukça sıra dışı bir P-tipi asteroiddir. Asteroit 4,18 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönmektedir.

Hungaria, iç asteroit kuşağında yörüngede dönen nispeten küçük bir asteroittir. E-tipi bir asteroittir. Asteroit kuşağının çekirdeğinin dışında duran 1:4 rezonansta, Kirkwood boşluğunun iç tarafında Güneş'in yörüngesinde dönen Hungaria asteroit ailesinin ilk üyesi olması nedeniyle, gruba ismini vermiştir.

<span class="mw-page-title-main">145 Adeona</span> Asteroit

Adeona, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 150 kilometre (93 mi) çapında büyük bir asteroittir. Yüzeyi çok karanlık ve C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılmış olup, muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşmaktadır. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermiştir. Adeona asteroit ailesi de bu asteroidin adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">146 Lucina</span> Asteroit

Lucina, 8 Haziran 1875'te Alphonse Borrelly tarafından keşfedilen ve adını Roma'nın doğum tanrıçası Lucina'dan alan bir asteroit kuşağı asteroitidir. Büyük, koyu renkli ve karbonlu bir bileşime sahiptir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar göstermektedir.

<span class="mw-page-title-main">160 Una</span> Asteroit

Una, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 20 Şubat 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen oldukça büyük ve karanlık, ilkel bir Ana kuşak asteroididir. Adını Edmund Spenser'ın 1960 tarihli epik şiiri The Faerie Queene'deki bir karakterden almıştır.

Eucharis, Fransız astronom Pablo Cottenot tarafından 2 Şubat 1878'de Marsilya Gözlemevi'nden keşfedilen büyük, yavaş dönen bir ana kuşak asteroididir. Bu Cottenot'un tek asteroit keşfiydi. Bu nesne, bir Yunan perisi olan Eucharis'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">189 Phthia</span> Asteroit

Phthia, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 9 Eylül 1878'de Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını Antik Yunanistan bölgesi Phthia'dan alan parlak renkli, kayalık bir ana kuşak asteroitidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.