İçeriğe atla

182 Elsa

182 Elsa
182 Elsanın Işık eğrisi bazlı 3D-modeli
Keşif[1]
KeşfedenJ. Palisa
Keşif yeriAustrian Naval Obs.
Keşif tarihi7 Şubat 1878
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(182) Elsa
Telaffuz/ˈɛlzə/
Adın kaynağı
belirsiz; çeşitli iddialar[2]
Alternatif adlandırma
A878 CC; 1948 XS;
1950 HY
Asteroit kuşağı[1][3] · (iç bölge)
Massalia[4] · [5]
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 27 Nisan 2019 (JD 2458600,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı114,68 y (41.886 g)
Günöte2,8656 AU
Günberi1,9657 AU
Yarı büyük eksen
2,4156 AU
Dış merkezlik0,1863
3,75 y (1.371 g)
282,09°
0° 15d 45s / gün
Eğiklik2,0054°
107,18°
310,85°
Fiziksel özellikler
Tholen = S[3]
SMASS = S[3][6]
B–V = 0,862[3]
U–B = 0,425[3]
9,12[1][3][7][8][9][6]
9.14[10]
9,26±0,09[11]
9,3±0,1[12]
Ortalama çap
43,68±4,1 km[7]
44,000±4,279 km[8]
44±0,1 km[13]
45,15±0,62 km[9]
45,72±7,82 km[10]
80,088±0,002 sa[14]
0,2083±0,045[7]
0,209±0,007[9]
0,21±0,08[10]
0,2106±0,0603[8]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Elsa /ˈɛlzə/ ; küçük gezegen tanımı : 182 Elsa), asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 44 kilometre (27 mi) çapında bir Massalia ya da arka plan asteroididir. 7 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi.[1] S-tipi asteroit 80 saatlik çok uzun bir dönme periyoduna ve olasılıkla uzun bir biçime sahiptir.[6] Adının kökeni net olarak belirli değildir.[2]

Yörünge ve Sınıflandırma

Elsa, Massalia ailesinin (404) bir üyesidir.[4] Bu aile silikatlı (taşlı) asteroitlerden oluşan çok büyük bir iç kuşak asteroit ailesidir.[15] Bununla birlikte, farklı bir Hiyerarşik Kümeleme Metodu(HCM) kullanılarak yapılan çalışmada, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroit olduğu bulunmuştur.[5]

Her 3 yıl 9 ayda bir (1.371 gün; yarı büyük ekseni 2,42 AU) 2,0-2,9 AU uzaklıkta iç ana kuşakta Güneş'in yörüngesinde dolanır. Yörüngesinin dış merkezliği 0,19 ve ekliptiğe göre eğimi 2°'dir.[3]

Elsa, hem Tholen hem de SMASS sınıflandırmasında yaygın olan, silikatlı (taşlı) bir S-tipi asteroit olarak karakterize edilmiştir.[3]

Dönüş Periyodu

Asteroit nispeten yavaş dönen bir gökcismidir.[6] 1980 yılında dönüş periyodunun yaklaşık 3,3 Dünya günü olduğu tahmin edilmiştir.[11] 2008 yılında, Frederick Pilcher liderliğinde üç farklı ekip tarafından ortak bir çaba ile asteroit için tam bir ışık eğrisi oluşturulmuş ve bu eğri 0,30±0,03 büyüklüğünde bir parlaklık değişimi ile 80,088±0,002 saatlik bir periyot göstermiştir. Yavaş dönüşü açıklamak için olası bir doğal uydu olduğu iddia edilmiştir.[14] Diğer dönem saptamaları, Palomar Transient Factory tarafından bir aykırı değerle birlikte 80,166 ile 80,23 saat arasında benzer sonuçlar vermiştir.[16][17][18][a]

Elsa, uzun ya da düzensiz bir cisme işaret eden çok güçlendirilmiş bir ışık eğrisine sahiptir. Hubble Uzay Teleskobu'ndan yararlanmalarına izin verilen amatör astronomların katıldığı 1993 tarihli "Geçiş Kuyruklu Yıldızları-Asteroitlerde OH Emisyonları için UV Araştırması" adlı çalışmaya dahil edilen beş küçük gezegenden biridir.

Çap ve albedo

Kızılötesi Astronomi Uydusu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Elsa'nın çapı 36 ila 45,72 kilometre arasındadır ve yüzeyi 0,196 ila 0,2106 arasında bir albedoya sahiptir.[7][8][9][10][19][20]

Elsa 2002 yılında Arecibo Gözlemevi'nden radarla da gözlemlenmiş olup, dönüş sinyali 44±10 km km'lik etkin bir çapla eşleşmiştir.[13]

Adlandırma

Bu küçük gezegenin adının kökeni belirsizdir.[2] Başlangıçta adını "Elisabeth "in Avusturya varyantı olan "Elsbeth"ten aldığı düşülmüş, daha sonra ise kaşif Johann Palisa'nın rızasıyla daha lirik bir yapısı olan "Elsa" biçiminde değiştirilmiştir.[2] Adını Richard Wagner'in aynı adlı operasında anlatılan Lohengrin efsanesindeki karakterden veya Avusturya İmparatoriçesi Elisabeth'den (1854-1898) ya da Pola'daki Deniz Gözlemevi'nde kaşifin amiri olduğu için bulunan asteroide isim vermeyi talep eden Amiral Bourgignon'un bir akrabasına atıfta bulunuyor olabileceği gibi "Elsbeth" ismi en yaygın dişil Hristiyan isimlerinden biri olduğu için de genel anlamıyla tercih edilmiş olabilir.[2]

Notlar

  1. ^ (182) Elsa'ya ilişkin özet figrürler için bakınız LCDB.

Kaynakça

  1. ^ a b c d "182 Elsa". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. 
  2. ^ a b c d e Schmadel, Lutz D. (2007). "(182) Elsa". Dictionary of Minor Planet Names – (182) Elsa. Springer Berlin Heidelberg. s. 31. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_183. ISBN 978-3-540-29925-7. 
  3. ^ a b c d e f g h i "JPL Small-Body Database Browser: 182 Elsa" (2018-09-18 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 11 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2019. 
  4. ^ a b "Asteroid 182 Elsa". Small Bodies Data Ferret. 12 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. 
  5. ^ a b "Asteroid (182) Elsa". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 2 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 25 Mayıs 2018. 
  6. ^ a b c d "LCDB Data for (182) Elsa". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. 
  7. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System – IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 13 Şubat 2019. 
  8. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90.  (catalog 2 Temmuz 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  9. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117. 17 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 17 Ekim 2019.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  10. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 
  11. ^ a b Harris, A. W.; Young, J. W. (July 1980). "Asteroid rotation. III - 1978 observations". Icarus. 43 (1): 20-32. Bibcode:1980Icar...43...20H. doi:10.1016/0019-1035(80)90084-6. 
  12. ^ Harris, A. W.; Young, J. W.; Dockweiler, Thor; Gibson, J.; Poutanen, M.; Bowell, E. (January 1992). "Asteroid lightcurve observations from 1981". Icarus. 95 (1): 115-147. Bibcode:1992Icar...95..115H. doi:10.1016/0019-1035(92)90195-D. ISSN 0019-1035. 
  13. ^ a b Magri, Christopher; Nolan, Michael C.; Ostro, Steven J.; Giorgini, Jon D. (January 2007). "A radar survey of main-belt asteroids: Arecibo observations of 55 objects during 1999 2003" (PDF). Icarus. 186 (1): 126-151. Bibcode:2007Icar..186..126M. doi:10.1016/j.icarus.2006.08.018. 24 Aralık 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 29 Mayıs 2018. 
  14. ^ a b Pilcher, Frederick; Benishek, Vladimir; Krajewski, Richard (April 2009). "Period Determination for 182 Elsa: A Collaboration Triumph". The Minor Planet Bulletin. 36 (2): 40. Bibcode:2009MPBu...36...40P. ISSN 1052-8091. 
  15. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 
  16. ^ Chang, Chan-Kao; Ip, Wing-Huen; Lin, Hsing-Wen; Cheng, Yu-Chi; Ngeow, Chow-Choong; Yang, Ting-Chang; Waszczak, Adam; Kulkarni, Shrinivas R.; Levitan, David; Sesar, Branimir; Laher, Russ; Surace, Jason; Prince, Thomas. A. (June 2014). "313 New Asteroid Rotation Periods from Palomar Transient Factory Observations". The Astrophysical Journal. 788 (1): 21. arXiv:1405.1144 $2. Bibcode:2014ApJ...788...17C. doi:10.1088/0004-637X/788/1/17. 
  17. ^ Durech, J.; Kaasalainen, M.; Warner, B. D.; Fauerbach, M.; Marks, S. A.; Fauvaud, S.; Fauvaud, M.; Vugnon, J.-M.; Pilcher, F.; Bernasconi, L.; Behrend, R. (January 2009). "Asteroid models from combined sparse and dense photometric data" (PDF). Astronomy and Astrophysics. 493 (1): 291-297. Bibcode:2009A&A...493..291D. doi:10.1051/0004-6361:200810393. 27 Eylül 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 24 Ağustos 2017. 
  18. ^ Gandolfi, D.; Cigna, M.; Fulvio, D.; Blanco, C. (January 2009). "CCD and photon-counting photometric observations of asteroids carried out at Padova and Catania observatories". Planetary and Space Science. 57 (1): 1-9. arXiv:0810.1560 $2. Bibcode:2009P&SS...57....1G. doi:10.1016/j.pss.2008.09.014. 
  19. ^ Marchis, F.; Kaasalainen, M.; Hom, E. F. Y.; Berthier, J.; Enriquez, J.; Hestroffer, D.; Le Mignant, D.; de Pater, I. (November 2006). "Shape, size and multiplicity of main-belt asteroids. I. Keck Adaptive Optics survey". Icarus. 185 (1): 39-63. Bibcode:2006Icar..185...39M. doi:10.1016/j.icarus.2006.06.001. PMC 2600456 $2. PMID 19081813. 
  20. ^ Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 

Dış Bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

Xanthippe, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 120 kilometre (75 mi) çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 22 Kasım 1875'te Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından, günümüzde Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Yunan filozofu Socrates'in karısı Xanthippe'den almıştır.

1067 Lunaria, geçici ismi 1926 RG, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Itha asteroitidir. 9 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Lunaria çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.