İçeriğe atla

17 Thetis

17 Thetis
Merkezinde asteroit Thetis'i gösteren yıldız alanı
Keşif [1]
KeşfedenR. Luther
Keşif yeriDüsseldorf-Bilk Gözlemevi
Keşif tarihi17 Nisan 1852
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(17) Thetis
Telaffuz/ˈθiːtɪs/[2]
Adın kaynağı
Thetis (Yunan mitolojisi)[3]
Alternatif adlandırma
1954 SO1 · A913 CA
A916 YF
asteroit kuşağı [4] · (iç)
SıfatlarThetidian /θɛˈtɪdiən/[5]
Sembol
Yörünge özellikleri [1]
Dönem 16 Şubat 2017 (JD 2457800.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı164,55 yıl (60.102 gün)
Günöte2.7987 AU
Günberi2.1436 AU
Yarı büyük eksen
2.4712 AU
Dış merkezlik0.1325
3,88 yıl (1.419 gün)
18.87 km/s
100.44°
0° 15d 13.32s / gün
Eğiklik5.5902°
125.56°
136.10°
Fiziksel özellikler
B–V = 0.829[1]
U–B = 0.438[1]
S (Tholen)[1]
Sl (SMASS)[1] · S [6]
7.76[7][8][1] · 7.85[9]
Boyutlar84,899±2,027[10]
90±3,7km (IRAS)[7]
93,335±2,627[8]
Kütle1.2×1018 kg[11][a]
Ortalama yoğunluk
3,21±0,92 g/cm³[11]
12,27048±0,00001[6][9]
0,193±0,028[10]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Thetis, küçük gezegen tanımı 17 Thetis, asteroid kuşağının iç bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre çapında bir kayalık asteroid. 17 Nisan 1852'de Alman gök bilimci Robert Luther tarafından Düsseldorf, Almanya'daki Bilk Gözlemevi'nde keşfedildi.[4] Luther, keşfettiği bu ilk asteroide Yunan mitolojisinden Thetis'in adını verdi.[3]

Tanım

Asteroit, Güneş'in etrafında 2,1-2,8 AU mesafedeki yörüngesini 3 yıl 11 ayda (1.419 gün) tamamlamaktadır. Yörüngesi, ekliptiğe göre 0.13'lük bir eksantrikliğe ve 6°'lik bir eğime sahiptir.[1]

Gökcisminin spektrumu, yüzeyinde hem düşük hem de yüksek kalsiyum piroksen formları ve %20'den az olivin içeren S-tipi bir asteroit olduğunu göstermektedir. Piroksenin yüksek kalsiyum içeren formu, asteroidde mevcut toplam piroksenin %40'ını veya daha fazlasını oluşturur. Bu bileşim, asteroidin magmatik kaya birikintilerinden oluşan bir geçmişi olduğunu ve daha önce eriyerek bazalt kayalardan oluşan bir yüzey oluşturmasını sağlayan bir farklılaşmaya uğradığını gösterir.[12]

Thetis'in kütlesi, 4 Vesta ve 11 Parthenope yörüngelerinde oluşturduğu tedirginliklerden hesaplanmıştır. 2007'de Baer ve Chesley, Thetis'in kütlesinin 1,2 ×1018 kg [a] ve yoğunluğunun 3,21 g/cm³ olduğunu hesapladı.[11]

1999 yılında Oregon'dan Thetis'in bir yıldız örtülmesi gözlemlendi ancak olay zamanlanmadı. Bu küçük gezegen, Yunan mitolojisinde Aşil'in annesi olan Thetis'in adını almıştır.[3]

Notlar

  1. ^ a b Thetismass2007: Thetis'in kütlesi 0.00617 / Ceres'in kütlesi 4.75) * Ceres'in kütlesi 9.43E+20 = 1.224E+18, Baer 2008'e göre[11]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h "JPL Small-Body Database Browser: 17 Thetis" (2016-11-11 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 25 Mart 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2017. 
  2. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  3. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). Dictionary of Minor Planet Names – (17) Thetis. Springer Berlin Heidelberg. s. 17. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_18. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b "17 Thetis". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2017. 
  5. ^ Herbert (1828) Nimrod: a discourse on certain passages of history and fable, vol. 2
  6. ^ a b "LCDB Data for (17) Thetis". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Mart 2017. 
  7. ^ a b Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2019. 
  8. ^ a b Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  9. ^ a b Michalowski, T.; Velichko, F. P.; Di Martino, M.; Krugly, Yu. N.; Kalashnikov, V. G.; Shevchenko, V. G.; Birch, P. V.; Sears, W. D.; Denchev, P.; Kwiatkowski, T. (December 1995). "Models of four asteroids: 17 Thetis, 52 Europa, 532 Herculina, and 704 Interamnia". Icarus. 118 (2): 292-301. Bibcode:1995Icar..118..292M. doi:10.1006/icar.1995.1192. 
  10. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  11. ^ a b c d Baer, James; Chesley, Steven R. (January 2008). "Astrometric masses of 21 asteroids, and an integrated asteroid ephemeris". Celestial Mechanics and Dynamical Astronomy. 100 (1): 27-42. Bibcode:2008CeMDA.100...27B. doi:10.1007/s10569-007-9103-8. 
  12. ^ Sunshine, Jessica M.; Bus, Schelte J.; McCoy, Timothy J.; Burbine, Thomas H.; Corrigan, Catherine M.; Binzel, Richard P. (August 2004). "High-calcium pyroxene as an indicator of igneous differentiation in asteroids and meteorites". Meteoritics and Planetary Science. 39 (8): 1343-1357. Bibcode:2004M&PS...39.1343S. doi:10.1111/j.1945-5100.2004.tb00950.x. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">11 Parthenope</span> Asteroit

Parthenope büyük ve parlak bir ana kuşak asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">183 Istria</span> Asteroit

Istria, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 33 kilometre (21 mi) çapında taşlı bir arka plan asteroitidir. 8 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından Pola'daki Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 11,77 saatlik bir dönme süresine sahiptir. Adını İstria Yarımadası'ndan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">771 Libera</span> Asteroit

771 Libera, geçici olarak atanmış isimleri 1913 TO ve 1958 HA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan ve yaklaşık 29 kilometre çapındaki metalik bir asteroittir. Avusturyalı astronom Joseph Rheden tarafından 21 Kasım 1913'te Avusturya'daki Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">182 Elsa</span> Asteroit

Elsa ; küçük gezegen tanımı : 182 Elsa), asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 44 kilometre (27 mi) çapında bir Massalia ya da arka plan asteroididir. 7 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 80 saatlik çok uzun bir dönme periyoduna ve olasılıkla uzun bir biçime sahiptir. Adının kökeni net olarak belirli değildir.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.