1770-1772 Rusya veba salgını
| 1770–1772 Rusya veba salgını | |
|---|---|
 Moskova'da veba isyanı | |
| Hastalık | Hıyarcıklı veba |
| Virüs cinsi | Yersinia pestis bakterisi |
| Yer | Rusya, Moskova |
| İlk vaka | Moldova |
| Varış tarihi | 1770 |
| İstatistikler | |
Ölümler | 52.000 - 100000 |
1771 Vebası olarak da bilinen 1770-1772 Rus veba salgını, Rusya'nın merkezindeki son büyük veba salgınıydı. Yalnızca Moskova'da 52.000 ila 100.000 kişinin hayatını kaybettiği iddia edilmektedir (nüfusunun 1/6 ila 1/3'ü).[1] 1768-1774 Rus-Türk savaşı esnasında Moldova bölgesinde ortaya çıkan hıyarcıklı veba salgını Ocak 1770'te Ukrayna üzerinden kuzeye doğru orta Rusya'ya yayıldı. Eylül 1771'de Moskova'da zirve yaptı ve Veba İsyanı'na neden oldu. 18. yüzyılda şehir sınırlarının ötesinde yeni mezarlık alanları kurulduğundan, salgın Moskova haritasını yeniden şekillendirdi.
Salgın
Moldova, Focşani'deki Rus birlikleri, Ocak 1770'te vebanın ilk bulgularıyla karşılaştı. Bölgede görülen hastalık savaş esirleri ve ganimet paylaşımı yoluyla yayıldı.[2] Haber, Rusya'nın düşmanları tarafından sevinçle karşılandı. Katerina, Voltaire'e "ilkbaharda veba tarafından öldürülenlerin savaş için dirileceğini" savunan güven verici bir mektup yazdı.[3] General Christopher von Stoffeln, ordu doktorlarını salgını gizlemeye zorladı. Bu durum, Mareşal Pyotr Rumyantsev'e doğrudan rapor veren Rus-Fin cerrah Gustav Orreus'un durumu veba olarak tanımlayıp birlikleri karantinaya almasına kadar kamuya açıklanmadı. Ancak Stoffeln, ele geçirilmiş kasabaları tahliye etmeyi reddetti. Kendisi de 1770 Mayıs'ında vebaya kurban gitti. Mayıs-Ağustos 1770'te birliklerde kaydedilen 1500 hastadan sadece 300'ü hayatta kaldı.[2]
I. Peter tarafından kurulan ve II . Katerina tarafından genişletilen tıbbi karantina kontrol noktaları barış zamanında vebanın ülke içine ulaşmasını önlemek için yeterliydi. Ancak savaş zamanında yetersiz oldukları görüldü. Sistem, tüm salgınları dış tehdit olarak görerek sınır kontrolüne odaklandı. Bunun sonucunda iç önlemlere daha az dikkat etti.[4] Salgın Rumyantsev'in ordusunun lojistiğini engellediği için [5] devlet bölgeye daha fazla rezerv ve malzeme göndermeye çalıştı. Ama barış zamanı karantina kontrollerini kaldırılmak zorunda kaldı. Veba Polonya ve Ukrayna'yı sardı ve Ağustos 1770'e kadar Bryansk'a ulaştı.[6] Katerina, Moskova valisi Pyotr Saltykov'a yazdığı mektuplarda tehdidin yapısı ve etkilediklerinin açıkça farkında olmasına rağmen vebanın halk arasında yayıldığını reddetti.[7]
Moskova vebası
Büyük Peter 1725'te öldüğünde yeni başkenti St. Petersburg'u ve iktidar koltuğunu bu şehirden St. Petersburg'a devrettiği için artık istikrarsız hale gelmiş Moskova şehrini bıraktı. Terk edilmiş olan Moskova ve banliyöleri çok sayıda serf ve asker kaçaklarını için iyi bir yerdi.[8] Artan nüfus, ele alınması gereken daha fazla atık yarattı ve şehrin bu konuda bir planı yoktu. İnsan ve at atıkları, tabakhanelerden, mezbahalardan ve diğer endüstrilerden gelen atıklar birbirinin üzerine yığılmıştı. II. KaterinA 1762'de tahtı devraldı ve imparatorluğun karşı karşıya olduğu kirlilikteki şiddetli artış ve yaşam standartlarındaki düşüş gibi sosyal endişeleri fark etti. 1767'de hükûmeti, kirletici fabrikaların, mezbahaların, balık pazarlarının ve mezarlıkların şehirden kaldırılmasına, su yollarını kirletmenin yasadışı olduğuna ikna etti ve çöplüklerin kurulmasına karar verdi. Buradaki amacı Moskova'yı ve St. Petersburg'u batılılaştırmaktı. Şehirle ilgili kötü kokuları ortadan kaldırarak sakinlerin sağlığının iyileşeceğini kavramı miasma teorisinde (hastalığın kötü kokulardan geldiği) mevcuttu. Fabrikaları şehrin dışına taşıyarak köylülerin ve serflerin dağılmasını ve dolayısıyla hastalığın kaynağını şehrin dışına da taşımasını sağladı.[9] Katerina, şehrin pis kokusunu, Rusya'nın geçmişinee dayandığının kanıtı olarak gördü.[8] Moskova'dan nefret ediyordu ve veba salgınından önce Moskova'nın resmi sınırları yoktu. Ayrıca şehirde nüfus sayımı ve gerçek bir şehir planlaması yoktu.[9] Bu planlama eksikliği, hükûmetin bazı alanlarda taş yapılara geçişi teşvik etmesine karşın şehrin çoğunluğunun hala ahşaptan inşa edildiği gerçeğine dayanıyordu. Bazı taş binalar olsa da, bunlar şehrin merkezinde yer alma eğilimindeydi ve taş kullanımı gerçek bir yayılma belirtisi göstermedi.[9] Yangınlar vardı, suç oranı yüksekti, pislik önemli değildi. Kısaca şehrin durumu felaket için uygundu. Katerina bu sorunları aflar, vaka incelemeleri, işsizler ve evsizler için iş yaratma ve yerel yönetimi güçlendirme yoluyla çözmeye çalıştı.
Şehri değiştirme çabalarına rağmen, Katerina kendini 1770'te Rus İmparatorluğu'nda bir hıyarcıklı veba salgınıyla karşı karşıya buldu. Veba, erken modern Avrupa'da bir şekilde sürekli bir tehditti; kimse nerede ve ne zaman çıkacağını bilemiyordu. 1765'te vebanın Osmanlı İmparatorluğu'ndan kuzeye Polonya'ya gittiğine dair söylentiler dolaştı.[10] Aynı söylentiler sonraki yıl boyunca yankılandı. Vebanın Konstantinopolis ve Kırım'da da ortaya çıkması bekleniyordu. Vebanın Rus topraklarına girdiğine dair yanlış bir alarm yanında Moskova çevresinde çiçek hastalığı olduğu ortaya çıkan bir başka yanlış veba alarmı da vardı. Güney sınırında karantina istasyonları oluşturarak vebayı Rusya'dan uzak tutmak için çaba sarf edildi, ancak bunların etkisiz olduğu görüldü.[10]
Aralık 1770'te, Moskova Genel Hastanesi'nin başhekimi olan Doktor AF Shafonskiy, bir hıyarcıklı veba vakası tespit etti ve bunu derhal şehrin halk sağlığından sorumlu Alman doktor A. Rinder'a bildirdi [11] Ne yazık ki, Rinder bu rapora güvenmedi ve raporu görmezden geldi. Ertesi gün, Tıp Konseyi toplandı ve vebanın şehre girdiğini tespit etti ve St. Petersburg'daki Senatoyu bilgilendirdi. Ulusal hükûmetin yanıtı, vakaları karantinaya almak için hastaneye askeri muhafızlar göndermek oldu. Bununla birlikte, Shafonskiy ve Rinder, Ocak 1771'de Rinder Shafonskiy'nin iddiasını reddedene kadar karşıt taraflarda durmaya devam ettiler. Shafonskiy Şubat ayında yeni bir rapor sundu
İsyan
Veba, Eylül 1771'de zirve yaptı ve nüfusun tahminen dörtte üçünün şehirden kaçmasına rağmen, günde tahmini bin Moskovalıyı öldürdü (Eylül ayında 20.401 ölü doğrulandı).[7] Birçok ölüm istatistiklere yansımadı. Vebalı mülklerin yetkililer tarafından yok edileceğinden korkan sakinler, rutin olarak kayıpları gizledi, ölüleri geceleri gömdü ya da sokaklara attı. Yetkililer cesetleri toplamak ve gömmek için zincirleme mahkûmlardan ekipler kurdular, ancak güçleri bu görev için bile yetersizdi.[]
Durumu kontrol edemeyen Vali Saltykov görevi terk etmeyi tercih etti. Polis şefi de onu izledi.[6] Moskova'nın yeni atanan sıhhi müfettişi Jacon Lerche, olağanüstü hal ilan etti. Dükkanları, hanları, tavernaları, fabrikaları ve hatta kiliseleri kapattı ve şehir karantina altına alındı. Kelimenin tam anlamıyla sokaklara atılan insan yığınları vardı. Kentte düzenli ticaret ve eğlence imkanları yok oldu.[7] 15 Eylül 1771'de Moskova halkı yetkililere karşı ayaklandı. Kalabalık, devletin acil önlemlerini hastalığı yaymak için bir komplo olarak algıladı. Özellikle, hastalığın ibadet edenler tarafından bulaşmasını azaltmak için halktan saygı duyulan bir dini davranışı kaldıran başpiskopos Amvrosy, komplo kurmakla suçlandı, "halk düşmanı" olarak ele geçirildi ve öldürüldü. Aktif ayaklanma üç gün boyunca devam etti. Kalan huzursuzluk nihayet Eylül sonunda Grigory Orlov tarafından bastırıldı.
Enfeksiyon salgını sonrası acil önlemler
İsyan çözülürken, İmparatoriçe Katerina, Grigory Orlov'u Moskova'nın kontrolünü ele geçirmesi için gönderdi. Bu seçimin iyi niyetle bir görev mi yoksa eski bir sevgilisinden ve etkili bir siyasi klanın liderinden kurtulma girişimi mi olduğu belli değildir.[6] Orlov, Gustav Orreus ve dört asker alayı eşliğinde 26 Eylül'de Moskova'ya geldi ve hemen yerel doktorlarlardan oluşan acil bir konsey oluşturdu. Hem hıyarcıklı hem de septisemik veba formlarının varlığını doğruladılar.[7] Orlov, salgını kontrol etmenin yollarını geliştirmekle görevli bir tıbbi tıbbi komisyon kurdu ve denetledi. Daha da önemlisi, kamuoyunu devletin acil durum önlemleri lehine değiştirmeyi, aynı zamanda tıbbi karantinanın etkinliğini ve kalitesini iyileştirmeyi başardı (özellikle, farklı maruz kalan ancak sağlıklı insan grupları için farklı karantina süreleri belirledi ve onlara karantinada kalmaları için ödeme yaptı).[1]
Moskova'daki salgın, Ekim ayında hala yaygın olmasına rağmen, yıl boyunca kademeli olarak azaldı. 15 Kasım Katerina resmen sona erdiğini açıkladı, ancak ölümler 1772'ye kadar devam etti. Moskova'daki toplam ölü sayısı tahminleri toplam 300 binden 52 ile 100 bin arasında değişmektedir.[1]
| Ay | Eylül | Ekim | Kasım | Aralık | Ocak 1772 |
|---|---|---|---|---|---|
| Ölümler (Moskova) [12] | 20.401 | 17.651 | 5,235 | 805 | 330 |
Sonuçlar
Veba, Kafkasya'nın yeni fethedilen bölgelerinde hastalık önleme konusunda yerel araştırmaları teşvik etti. Salgın, Batı Avrupa literatürüne Belçikalı doktor Charles de Mertens tarafından 1798'de Latince olarak yayınlanan Moskova'da 1771'i kasıp kavuran bir veba adıyla girdi. İngilizce çevirisi 1799'da yayınlandı.[13]
Siyasi etki
Vebanın yol açtığı yıkım, hükûmeti etkilenen illerde vergileri ve zorunlu askerlik kotalarını düşürmeye zorladı. Her iki önlem de devletin askeri yeteneklerini azalttı ve Katerina'yı ateşkes dönemine itti. Devlet adamları, Moldova ve Walachia'ya daha fazla baskı yapma taraftarları ile II. Frederick'in savaşı bırakma ve Polonya topraklarını tazminat olarak alma önerisine taraf olanlar arasında bölündü. Yakındaki Polonya toprakları nakit kaynağı olarak görülürken Moldova Türklere devredilmek zorunda kaldı. Katerina uzlaştırıcı tutum izledi ve Güney'deki savaş 1774'e kadar uzadı. Polonya'nın Bölünmesi gerçekleşti.[5] Mahkemeden ayrılan Orlov, uzun bir Avrupaseyahati amacıyla emekli oldu.[]
Şehir planlaması
Yetkililer, hastalığı kontrol altına almak için Moskova şehri içindeki geleneksel cemaat mezarlıklarına herhangi bir cenaze töreni yapılmasını yasakladı. Bunun yerine, şehir sınırlarının dışında yeni bir mezarlıklar zinciri kurdular. 1771'de kurulan bu mezarlık halkası (Vagankovo ve diğerleri) bugün çoğunlukla ayaktadır. Bazıları yeni inşaatlara yer açmak için yerle bir edildi (Dorogomilovo mezarlığı), bazıları da yıkıldı. Bazısının yerinde de şimdi halka açık parklar (Lazarevskoe mezarlığı)vardır. Moskova'nın doğusundaki Rogozhskoye mezarlığı, önde gelen Eski İnananlar tapınağı oldu ve olmaya devam ediyor.[]
Ayrıca bakınız
Kaynakça
- ^ a b c Melikishvili, p. 26
- ^ a b Melikishvili, p. 24
- ^ Solovyov, vol. 28 chapter 2
- ^ Melikishvili, p. 19
- ^ a b Solovyov, vol. 28 chapter 3
- ^ a b c Gorelova
- ^ a b c d Melikishvili, p. 25
- ^ a b Martin (2008). "Sewage and the City: Filth, Smell, and Representation of Urban Life in Moscow, 1770–1880". Russian Review. 67 (2): 234-74. doi:10.1111/j.1467-9434.2008.00483.x.
- ^ a b c Alexander (1974). "Catherine II, Bubonic Plague, and the Problem of Industry in Moscow". American Historical Review. 79 (3): 637-71. doi:10.2307/1867892.
- ^ a b Bubonic Plague in Early Modern Russia: Public Health and Urban Disaster. Baltimore: Johns Hopkins University Press. 1980. ss. 19-35. ISBN 978-0-8018-2322-0.
- ^ Melikishivili (2006). "Genesis of the Anti-Plague System: The Tsarist Period". Critical Reviews in Microbiology. 32 (1): 19-31. doi:10.1080/10408410500496763. PMID 16610335.
- ^ Melikishvili, pp. 24, 26
- ^ Mertens
Okuma
- Bubonic plague in early modern Russia: public health and urban disaster. Oxford University Press US. 2003. ISBN 978-0-19-515818-2.
- "Chuma v Moskve 1771–1773 (Чума в Москве (1771–73 гг.)" (Rusça). 2004. 27 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 9 Eylül 2021.
- Melikishvili (2006). "Genesis of the anti-plague system: the Tsarist period" (PDF). Critical Reviews in Microbiology. 36: 19-31. doi:10.1080/10408410500496763. PMID 16610335. 23 Kasım 2009 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 9 Eylül 2021.
- Mertens (1977). "An account of plague which raged in Moscow 1771 (facsimile of 1799 edition)". Oriental Research Papers. 8 (2): 37-127. PMC 1082449 $2.
- History of Russia from the Earliest Times. 28. 1872.
