İçeriğe atla

154 Bertha

154 Bertha
Keşif[1]
KeşfedenP. M. Henry
Keşif tarihi4 Kasım 1875
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(154) Bertha
Telaffuz/ˈbɜːrθə/[2]
Alternatif adlandırma
A875 VD
Asteroit kuşağı
Yörünge özellikleri[3][4]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JG 2.457.600,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı130,75 yıl (47.758 gün)
Günöte3,44 AU (515,21 Gm)
Günberi2,95 AU (441,30 Gm)
Yarı büyük eksen
3,20 AU (478,26 Gm)
Dış merkezlik0,077261
5,72 yıl (2.087,9 g)
16,63 km/s
125,046°
0° 10d 20.734s / gün
Eğiklik20,9724°
36,7441°
159,722°
Dünya MOID1,95 AU (291,94 Gm)
Jüpiter MOID1,53 AU (229,03 Gm)
TJüpiter3,087
Fiziksel özellikler
C[5]
7,58,[3] 7,530[5]
Boyutlar184,93±3,6 km[3]
186,85±1,83 km[6]
Kütle(9,19±5,20)×1018 kg[6]
Ortalama yoğunluk
2,69±1,52 g/cm3[6]
Ekvatoral yerçekimi
0,0517 m/s²
Ekvatoral kurtulma hızı
0,0978 km/s
25,224 sa (1,0510 g)[3][7]
0,0480±0,002[3]
0,0483±0,0107[5]
Sıcaklık~156 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Bertha (küçük gezegen tanımı: 154 Bertha) bir ana kuşak asteroididir. Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 4 Kasım 1875'te keşfedildi, ancak keşfin kredisi Prosper'a verildi. Adını muhtemelen astronom Camille Flammarion'un kız kardeşi Berthe Martin-Flammarion'dan almıştır.[8]

2007 yılında Colorado Springs, Colorado'daki Palmer Divide Gözlemevi'nde gerçekleştirilen gözlemler, 22,30 ± 0,03 saatlik periyoda ve 0,10 ± 0,02 kadirlik bir parlaklık aralığına sahip bir ışık eğrisi üretti. 1998 yılında yapılan bir ölçüm, Palmer Divide Gözlemevi verilerine uymayan 27,6 saatlik bir değer verdi.[9] 2011 yılında, Las Cruces, New Mexico'daki Organ Mesa Gözlemevi'nden yapılan gözlemler, önceki çalışmaları göz ardı ederek, 0,10 ± 0,01 kadirlik bir parlaklık değişkenliği ile 25,224 ± 0,002 saatlik bir dönüş periyodunu belirledi.[7]

Bertha asteroidi, C-tipi bir asteroid olarak sınıflandırılmıştır ve tahmini çapı yaklaşık 187 km'dir.

Kaynakça

  1. ^ "Discovery Circumstances: Numbered Minor Planets". International Astronomical Union - Minor Planet Center. 20 Mayıs 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ "Bertha." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
  3. ^ a b c d e Yeomans, Donald K., "154 Bertha", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 3 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Mayıs 2016. 
  4. ^ "The Asteroid Orbital Elements Database". astorb. Lowell Observatory. 14 Ağustos 2001 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  5. ^ a b c Pravec, P.; Harris, A. W.; Kusnirak, P.; Galad, A.; Hornoch, K. (May 2012), "Absolute Magnitudes of Asteroids and a Revision of Asteroid Albedo Estimates from WISE Thermal Observations", Asteroids, Comets, Meteors 2012, Proceedings of the conference held May 16–20, 2012 in Niigata, Japan (1667), Bibcode:2012LPICo1667.6089P.  See Table 4.
  6. ^ a b c Carry, B. (Aralık 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73, ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009.  See Table 1.
  7. ^ a b Pilcher, Frederick (Nisan 2012), "Rotation Period Determinations for 31 Euphrosyne, 65 Cybele, 154 Bertha 177 Irma, 200 Dynamene, 724 Hapag, 880 Herba, and 1470 Carla", The Minor Planet Bulletin, 39 (2), ss. 57-60, Bibcode:2012MPBu...39...57P. 
  8. ^ Schmadel, Lutz D., Dictionary of Minor Planet Names (6.6yıl= 2012 bas.), Springer, s. 27, ISBN 3642297188. 
  9. ^ Warner, Brian D. (Eylül 2007), "Asteroid Lightcurve Analysis at the Palmer Divide Observatory", The Minor Planet Bulletin, Bibcode:2007MPBu...34...72W. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">2001 Einstein</span> Asteroit

2001 Einstein, İsviçreli gökbilimci Paul Wild tarafından 5 Mart 1973'te, İsviçre'nin Bern yakınlarındaki Zimmerwald Gözlemevi'nde keşfedilerek fizikçi Albert Einstein'ın adını alan, asteroit kuşağının en iç bölgesindeki parlak bir Hungaria asteroitidir. X-tipi asteroit (Xe) 5,5 saatlik bir dönüş periyodu ve yaklaşık 5 km çapa sahiptir.

Medea, Johann Palisa tarafından 6 Şubat 1880'de Pula'da keşfedilen ve adını Yunan mitolojisinde bir figür olan Medea'dan alan çok büyük bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">771 Libera</span> Asteroit

771 Libera, geçici olarak atanmış isimleri 1913 TO ve 1958 HA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan ve yaklaşık 29 kilometre çapındaki metalik bir asteroittir. Avusturyalı astronom Joseph Rheden tarafından 21 Kasım 1913'te Avusturya'daki Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">209 Dido</span> Asteroit

Dido, 179±1 çapında bir ana kuşak asteroididir. CHF Peters tarafından 22 Ekim 1879'da Clinton, New York'ta keşfedildi ve efsanevi Kartaca kraliçesi Dido'nun adı verildi. Dido, Güneş'in yörüngesinde 3,15 uzaklıkta dönmektedir. Yörünge düzlemi, ekliptik düzlemine 7.2 ° 'lik bir açıyla eğilir.

Hecuba, oldukça büyük ve parlak bir ana kuşak asteroitidir. 2 Nisan 1869'da Karl Theodor Robert Luther tarafından keşfedildi ve Yunan Mitolojisindeki Truva Savaşı efsanelerinde Kral Priamos'un karısı Hecuba'nın adını almıştır. Bu nesne Güneş'in yörüngesinde 5,83 yıl periyodu ve 0,06 eksantriklik ile döner. Jüpiter gezegeniyle 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede döndüğü keşfedilen ilk asteroit olup Hecuba asteroit grubunun adaşıdır.

790 Pretoria, İngiliz astronom Harry Edwin Wood tarafından 16 Ocak 1912'de keşfedilen, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük gezegendir. Asteroit kuşağın çekirdeğinin ötesinde yer alan Kibele grubunun bir üyesidir ve adını Güney Afrika'nın başkenti Pretoria'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">118 Peitho</span> Asteroit

Peitho bir ana kuşak asteroididir. Muhtemelen S-tipi bir asteroittir ve silisli bir mineralojiye sahip olduğu düşünülmektedir. 15 Mart 1872'de R. Luther tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisindeki iki Peitho'dan birinin adıyla anmıştır. Sönük bir yıldızın iki gözlemlenmiş Peitho örtülmesi vardır: biri 2000'de, diğeri 2003'te gözlemlenmiştir.

<span class="mw-page-title-main">56 Melete</span> Asteroit

Melete, büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen organik olarak zengin silikatlar, karbon ve susuz silikatlardan oluşan ve olası iç su buzu olan, oldukça sıra dışı bir P-tipi asteroiddir. Asteroit 4,18 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönmektedir.

829 Academia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Asteroit, düşük yansıtabilirliğe sahiptir ve kabaca 44 km çapındadır.

Adria, Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 23 Şubat 1875'te Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedilen ve adını Adriyatik Denizi'nden alan oldukça büyük bir Asteroit kuşağı asteroididir. Bu koyu renkli asteroit muhtemelen ilkel bir karbonlu kondritik bileşime sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">157 Dejanira</span> Asteroit

Dejanira, 1 Aralık 1875'te Alphonse Borrelly tarafından keşfedilen ve Yunan mitolojisindeki savaşçı prenses Deianira'nın adını taşıyan bir ana kuşak asteroididir. Dejanira asteroit ailesi de onun adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">164 Eva</span> Asteroit

164 Eva, Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 12 Temmuz 1876'da Paris'te keşfedilen bir ana kuşak asteroididir. Eva isminin seçilmesinin nedeni bilinmemektedir. 164 Eva'nın yörünge elemanları, 1877'de Amerikalı astronom Winslow Upton tarafından yayınlanmıştır. C tipi bir asteroit olarak kategorize edilir ve muhtemelen ilkel karbonlu kondritik malzemelerden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">167 Urda</span> Asteroit

Urda, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 28 Ağustos 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını İskandinav dilindeki Nornlardan biri olan Urd'dan alan bir ana kuşak asteroididir. 1905'te Avusturyalı astronom Johann Palisa, asteroidin parlaklığının değişken olduğunu gösterdi.

<span class="mw-page-title-main">170 Maria</span> Asteroit

Maria, 10 Ocak 1877'de Fransız astronom Henri Joseph Perrotin tarafından keşfedilen bir Ana kuşak asteroididir. Yörüngesi Antonio Abetti tarafından hesaplandı ve asteroide kız kardeşi Maria'nın adı verildi. Bu nesne, 1918'de Japon astronom Kiyotsugu Hirayama tarafından tanımlanan ilk asteroit ailelerinden biri olan Maria asteroit ailesinin adaşıdır.

Lumen, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 130 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. Tanımlanmış bir Eunomia ailesi'ne müdahaleci asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">176 Iduna</span> Asteroit

Iduna, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 14 Ekim 1877'de Clinton, New York'ta keşfedilen büyük bir ana kuşak asteroididir. Adını Stockholm'de astronomik bir konferansa ev sahipliği yapan bir kulüp olan Sällskapet Idun'dan almıştır. Idun aynı zamanda bir İskandinav tanrıçasıdır. G-tipi bir asteroit olarak, en büyük ana kuşak asteroidi olan 1 Ceres'inkine benzer bir bileşime sahiptir.

Irma oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 5 Kasım 1877'de keşfedilmiştir. Keşfin itibarı Paul'e verilmiştir. Irma isminin ise anlamı bilinmiyor.

<span class="mw-page-title-main">188 Menippe</span> Asteroit

Menippe parlak bir yüzeye ve kayalık bir bileşime sahip bir ana kuşak asteroididir. 18 Haziran 1878'de Clinton, New York'ta C. H. F. Peters tarafından keşfedilmiş ve adını Yunan mitolojisinde Orion'un kızlarından biri olan Menippe'den almıştır.

20936 Nemrut Dağı, geçici adı : 4835 T-1 olan, yaklaşık 35 kilometre çapında, asteroit kuşağının en iç bölgelerinde bulunan Hungaria ailesine mensup, aynı zamanda da Mars yörüngesinin çok yakınlarında seyreden taşlı bir asteroittir. 13 Mayıs 1971'de Hollandalı gök bilimci çift Ingrid ve Cornelis van Houten tarafından Leiden'de ve ayrıca Hollandalı Amerikalı gök bilimci Tom Gehrels tarafından Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palomar Gözlemevi'nde çekilen fotoğraf plakalarında keşfedilmiştir. Asteroitin 3,28 saatlik bir dönme süresi, muhtemelen küresel bir şekli ve tipik olarak enstatit açısından zengin E tipi asteroitler arasında görülen yüksek bir albedosu bulunmaktadır. 2012 yılında adını Türkiye'de sönmüş bir yanardağ olan Nemrut'tan almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.