İçeriğe atla

1494 Savo

1494 Savo
Işık eğrisi modellemesinden elde edilen model
Keşif[1]
KeşfedenY. Väisälä
Keşif yeriTurku Obs.
Keşif tarihi16 Temmuz 1938
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1494) Savo
Adın kaynağı
Savonya[2]
Alternatif adlandırma
1938 SJ · 1925 RL
1938 SG1 · 1948 VR
1951 SV · 1953 GD
1966 HB · 1976 HZ
Asteroit kuşağı · [3]
arka plan[4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Temmuz 2017
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı78.50 yr (28,673 gün)
Günöte2.4777 AU
Günberi1.9019 AU
Yarı büyük eksen
2.1898 AU
Dış merkezlik0.1315
3.24 yıl (1,184 gün)
114.29°
0° 18d 14.76s / gün
Eğiklik2.4560°
195.02°
184.32°
Fiziksel özellikler
SMASS = Sa[1] · S[3]
12,08±0,24[5] · 12.30[1][3][6] · 12.70[7]
Boyutlar7,80±0,22 km[6]
7,804±0,219 km[6]
9,23±0,43 km[7]
10.30 km (hesaplandı)[3]
5,35011±0,00028 h
5,35020±0,00005 h[8]
5,35031±0,00005 h[8]
5,35059±0,00001 h[9]
5,35059±0,00005 h[10]
5,35062±0,00005 h[8]
0,173±0,017[7]
0.20 (varsayım)[3]
0,349±0,061[6]

1494 Savo, asteroit kuşağının iç bölgesinde bulunan yaklaşık olarak 8 kilometrelik bir çapa sahip, taştan bir arka plan asteroididir. Gök bilimci Yrjö Väisälä tarafından 1938'de Turku Rasathanesi'nde keşfedilen bu asteroit, adını Finlandiya'nın Savonia bölgesinden almıştır.[2]

keşif

1925 RL olarak adlandırılan asteroit ilk olarak Eylül 1929'da Kırım Simeiz Gözlemevi'nde Resmi keşif'ten 9 yıl önce tanımlanmıştır [11] lakin, Küçük Gezegen Merkezi yalnızca ilk kaşifi kabul eder. Savo ismini alacak olan asteroid, 16 Eylül 1938'de resmi olarak Fin astronom Yrjö Väisälä tarafından Finlandiya, Turku yakınlarındaki Iso-Heikkilä Rasathanesi'nde keşfedilmiştir.[11] İki gece sonra Alman astronom Arno Arthur Wachmann tarafından Hamburg'daki Bergedorf Gözlemevi'nde de gözlemlenmiştir.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Savo, bilinen herhangi bir asteroit ailesine ait olmayan, ana kuşağın arka plan popülasyonunun bir asteroididir.[4] Her 3 yıl 3 ayda bir 1,9–2,5 Astronomik Birim mesafesinde iç asteroit kuşağında, Güneş'in yörüngesinde döner. Yörüngesi ekliptiğe göre 0.13 basıklığa ve 2°'lik bir eğime sahiptir.[1] asteroidin gövdesinin gözlem yayı, Eylül 1938'de Turku'daki resmi keşif gözlemiyle başlar.[11]

Fiziksel özellikler

SMASS sınıflandırmasına göre Savo, taşlı S tipinden A tipi asteroitlere geçiş yapan bir "Sa" alt tipi asteroiddir.[1]

Rotasyon süresi

Ağustos 2006'da, Çek astronom Petr Pravec tarafından Ondřejov Gözlemevi'nde yapılan fotometrik gözlemlere göre Savo'dan dönen bir ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi sonucu, küresel olmayan bir şekle işaret eden, 0,52 büyüklüğünde bir parlaklık genliği ile 5,35011 saatlik bir dönme süresine işaret edildi. 2007 ve 2008'de Calvin College Gözlemevi'ndeki (H62) takip gözlemleri sonucunda ise, 0,44 ile 0,63 (U=3/3/3-) arasında bir genlikle 5,35020, 5,35031 ve 5,35062 saatlik neredeyse aynı üç sonuca ulaşıldı.[8]

Kutuplar

Asteroitin ışık eğrisi de iki kez modellendi. 2011'de, ilk modelleme AstDyS veri tabanından ve Uppsala Asteroid Fotometrik Kataloğundan alınan fotometrik veriler vasıtasıyla yapıldı ve ekliptik koordinatlarda (λ, β) (248.0°, −68.0°) ve (83.0°, −66.0°) olmak üzere iki dönüş ekseni bulunmuştur.[10] 2016'da Lowell Fotometrik Veritabanı kullanılarak yapılan daha hassas bir modellemeye göre, ekliptik koordinatlar (50.0°, -65.0°) ve (233.0°, -68.0°) olmak üzere iki kutup bulundu.[9] Ayrıca, her iki çalışma da 5.35059 saatlik ortak bir süre bulunmuştur.[9][10]

Çap ve ışık yansıtma oranı

Japon uydu Akari ve NASA'nın NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Savo'nun çapı 7,80 ile 9,23 kilometre arasında ve yüzeyi 0,173 ile 0,349 arasında bir ışık yansıtma oranına (albedoya) sahiptir.[6][7] İşbirlikçi Asteroid Işık Eğrisi Bağlantısı, 0,20'lik taşlı asteroitler için standart bir albedo oranı hesaplar ve 12,3'lük mutlak parlaklığa dayalı olarak 10,30 kilometrelik bir çap hesaplar.[3]

Adlandırma

Bu küçük gezegen, adını Finlandiya'nın tarihi Savonia eyaletinden almıştır.[2] İsim Küçük Gezegen Merkezi tarafından Ocak 1956'da yayınlandı(M.P.C. 1350).[12]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1494 Savo (1938 SJ)" (2017-03-29 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 17 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017. 
  2. ^ a b c d Schmadel, Lutz D. (2007). "(1494) Savo". Dictionary of Minor Planet Names – (1494) Savo. Springer Berlin Heidelberg. s. 119. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1495. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f "LCDB Data for (1494) Savo". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1494 Savo – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 1 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2019. 
  5. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017. 
  6. ^ a b c d e Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017. 
  7. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  8. ^ a b c d Dykhuis, Melissa J.; Molnar, Lawrence A.; Gates, Christopher J.; Gonzales, Joshua A.; Huffman, Jared J.; Maat, Aaron R.; Maat, Stacy L.; Marks, Matthew I.; Massey-Plantinga, Alyssa R.; McReynolds, Nathan D.; Schut, Jeremy A.; Stoep, Joshua P.; Stutzman, Andrew J.; Thomas, Brandon C.; Vander Tuig, George W.; Vriesema, Jess W.; Greenberg, Richard (March 2016). "Efficient spin sense determination of Flora-region asteroids via the epoch method". Icarus. 267: 174-203. Bibcode:2016Icar..267..174D. doi:10.1016/j.icarus.2015.12.021. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017. 
  9. ^ a b c Durech, J.; Hanus, J.; Oszkiewicz, D.; Vanco, R. (March 2016). "Asteroid models from the Lowell photometric database". Astronomy and Astrophysics. 587: 6. arXiv:1601.02909 $2. Bibcode:2016A&A...587A..48D. doi:10.1051/0004-6361/201527573. 
  10. ^ a b c Hanus, J.; Durech, J.; Broz, M.; Warner, B. D.; Pilcher, F.; Stephens, R.; Oey, J.; Bernasconi, L.; Casulli, S.; Behrend, R.; Polishook, D.; Henych, T.; Lehký, M.; Yoshida, F.; Ito, T. (June 2011). "A study of asteroid pole-latitude distribution based on an extended set of shape models derived by the lightcurve inversion method". Astronomy & Astrophysics. 530: 16. arXiv:1104.4114 $2. Bibcode:2011A&A...530A.134H. doi:10.1051/0004-6361/201116738. 
  11. ^ a b c "1494 Savo (1938 SJ)". Minor Planet Center. 14 Aralık 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Eylül 2017. 
  12. ^ Schmadel, Lutz D. "Appendix – Publication Dates of the MPCs". Dictionary of Minor Planet Names – Addendum to Fifth Edition (2006–2008). Springer Berlin Heidelberg. s. 221. doi:10.1007/978-3-642-01965-4. ISBN 978-3-642-01964-7. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1322 Coppernicus</span> Asteroit

1322 Coppernicus, geçici ismiyle 1934 LA, yaklaşık 10 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir arka plan asteroididir. 1934'te Heidelberg Gözlemevinde Karl Reinmuth tarafından keşfedilen asteroit, daha sonra Polonyalı astronom Nicolaus Copernicus'un adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">1050 Meta</span> Asteroit

1050 Meta, geçici ismi 1925 RC, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 10 kilometre (6,2 mi) çapında taşlı bir Eunomia asteroitidir. 14 Eylül 1925'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroitlin adının anlamı bilinmemektedir. Tahminen S-tipi asteroit 6.14 saatlik bir dönüş periyoduna ve muhtemelen uzun bir şekle sahiptir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1450 Raimonda</span> Asteroit

1450 Raimonda, geçici adı ile 1938 DP, asteroit kuşağının merkez bölgelerinde bulunan, yaklaşık 15 kilometre çapında bir arka plan asteroididir. 20 Şubat 1938 tarihinde astronom Yrjö Väisälä tarafından Finlandiya'nın Turku şehrindeki Iso-Heikkilä Gözlemevinde keşfedilmiştir. Asteroit, adını Hollandalı astronom Jean Jacques Raimond, Jr.'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1486 Marilyn</span> Asteroit

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">771 Libera</span> Asteroit

771 Libera, geçici olarak atanmış isimleri 1913 TO ve 1958 HA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan ve yaklaşık 29 kilometre çapındaki metalik bir asteroittir. Avusturyalı astronom Joseph Rheden tarafından 21 Kasım 1913'te Avusturya'daki Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1552 Bessel</span> Asteroit

1552 Bessel, geçici atama 1938 DE1, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Eoan asteroittir. 24 Şubat 1938'de Finlandiyalı gök bilimci Yrjö Väisälä tarafından Güneybatı Finlandiya'daki Turku Gözlemevi'nde keşfedildi ve Alman gök bilimci Friedrich Wilhelm Bessel'in adı verildi.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.