İçeriğe atla

148 Gallia

148 Gallia
Keşif[1]
KeşfedenP. M. Henry
Keşif yeriParis
Keşif tarihi7 Ağustos 1875
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(148) Gallia
Telaffuz/ˈɡæliə/[2]
Adın kaynağı
Γαλλία Gallia (Galya)[3]
Fransa, (Latince)
Alternatif adlandırma
A875 PA
Asteroit kuşağı[1][4] · (orta)
Gallia[5]
Yörünge özellikleri[4]
Dönem 23 Mart 2018 (JG 2.458.200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı138,37 yıl (50.540 gün)
Günöte3,2885 AB
Günberi2,2531 AB
Yarı büyük eksen
2,7708 AB
Dış merkezlik0,1868
4,61 yıl (1.685 gün)
278,58°
0° 12d 49.32s / gün
Eğiklik25,291°
145,01°
252,79°
Fiziksel özellikler
Tholen = GU[4]
SMASS = S[4][6]
B–V = 0,858[4]
U–B = 0,423[4]
6,97±0,84[7]
7,4[6]
7,4±0,1[8][9]
7,63[4][10][11]
7,67[12]
7,72±0,10[13]
Ortalama çap
80,87±1,04 km[10]
83,45±5,07 km[14]
85,91±23,39 km[12]
97,75±3,7 km[11]
98,09 km (türetilmiş)[6]
Kütle(4,89±1,67)×1018 kg[14]
Ortalama yoğunluk
16,06±6,22 g/cm3[14]
20,6592±0,0007 sa[15]
20,66±0,01 sa[15]
20,664 sa[16]
20,665266 sa[a]
20,666±0,002 sa[17][b]
0,1640±0,013[11]
0,2013 (türetilmiş)[6]
0,21±0,12[12]
0,240±0,008[10]
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Gallia (Küçük gezegen tanımı: 148 Gallia), asteroit kuşağının merkez bölgelerinde yer alan, yaklaşık 90 kilometre (56 mil) çapında bir asteroittir.

Keşfi ve adlandırma

7 Ağustos 1875'te Fransız kardeşler Paul Henry ve Prosper Henry kardeşler tarafından Paris'te keşfedildi.[1] Adını Fransa ülkesinin Latince adı Galya'dan almıştır.[3]

Sınıflandırma

Spektrumuna bağlı olarak, sırasıyla Tholen ve SMASS sınıflandırmasında olağandışı bir G-tipi asteroit (GU) ve taşlı bir S-tipi asteroittir.[4][18] 1977-78'de Avrupa Güney Gözlemevi'nde bu asteroidin fotometrik gözlemleri, 0,86098 ± 0,00030 gün (20,6635 ± 0,0072 sa) günlük periyotlu bir ışık eğrisi ve 0,32 büyüklüğünde bir parlaklık değişimi verdiği gözlemlendi.[16][17][b] Ayrıca 200 taşlı asteroitten oluşan küçük bir aile olan Gallia ailesinin (802) bir üyesidir.[19][20]

Notlar

  1. ^ Warner (2011) web: modellenen ışık eğrisi, 20,665266 saatlik bir dönüş periyodu vermiştir. Summary figures for (148) Gallia at the LCDB
  2. ^ a b Lightcurve plot of 148 Gallia, Palmer Divide Observatory, B. D. Warner (2007): rotation period 20,666±0,002 hours with a brightness amplitude of 0,21±0,02 mag. Quality code of 2+. Summary figures at the LCDB

Kaynakça

  1. ^ a b c "148 Gallia". Minor Planet Center. 3 Şubat 2011 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  2. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  3. ^ a b Schmadel, Lutz D. (2007). "(148) Gallia". Dictionary of Minor Planet Names – (148) Gallia. Springer Berlin Heidelberg. s. 29. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_149. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d e f g h "JPL Small-Body Database Browser: 148 Gallia" (2017-10-28 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  5. ^ "Asteroid 148 Gallia". Small Bodies Data Ferret. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 24 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c d "LCDB Data for (148) Gallia". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  7. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (Kasım 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 
  8. ^ Harris, A. W.; Young, J. W.; Dockweiler, Thor; Gibson, J.; Poutanen, M.; Bowell, E. (January 1992). "Asteroid lightcurve observations from 1981". Icarus. 95 (1): 115-147.ResearchsupportedbyLowellObservatoryEndowmentandNASA. Bibcode:1992Icar...95..115H. doi:10.1016/0019-1035(92)90195-D. ISSN 0019-1035. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  9. ^ Pravec, Petr; Harris, Alan W.; Kusnirák, Peter; Galád, Adrián; Hornoch, Kamil (Eylül 2012). "Absolute magnitudes of asteroids and a revision of asteroid albedo estimates from WISE thermal observations". Icarus. 221 (1): 365-387. Bibcode:2012Icar..221..365P. doi:10.1016/j.icarus.2012.07.026. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  10. ^ a b c Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (Ekim 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (Ekim 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  12. ^ a b c Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (Eylül 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 
  13. ^ Warner, Brian D. (Aralık 2007). "Initial Results of a Dedicated H-G Project". The Minor Planet Bulletin. 34 (4): 113-119. Bibcode:2007MPBu...34..113W. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  14. ^ a b c Carry, B. (December 2012), "Density of asteroids", Planetary and Space Science, 73 (1), ss. 98-118, arXiv:1203.4336 $2, Bibcode:2012P&SS...73...98C, doi:10.1016/j.pss.2012.03.009  Tablo 1'e bakın.
  15. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (148) Gallia". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  16. ^ a b Surdej, A.; Surdej, J. (Eylül 1979). "Photoelectric lightcurves and rotation period of the minor planet 148 Gallia". Astronomy and Astrophysics Supplement Series. 37: 471-474. Bibcode:1979A&AS...37..471S. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  17. ^ a b Warner, Brian D. (December 2007). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Palmer Divide Observatory - Mart–Mayıs 2007". The Minor Planet Bulletin. 34 (4): 104-107. Bibcode:2007MPBu...34..104W. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  18. ^ Lazzaro, D.; Angeli, C. A.; Carvano, J. M.; Mothé-Diniz, T.; Duffard, R.; Florczak, M. (Kasım 2004). "S 3OS 2: the visible spectroscopic survey of 820 asteroids". Icarus. 172 (1): 179-220. Bibcode:2004Icar..172..179L. doi:10.1016/j.icarus.2004.06.006. Erişim tarihi: 18 Nisan 2018. 
  19. ^ Novakovic, Bojan; Cellino, Alberto; Knezevic, Zoran (Kasım 2011). "Families among high-inclination asteroids". Icarus. 216 (1): 69-81. arXiv:1108.3740 $2. Bibcode:2011Icar..216...69N. doi:10.1016/j.icarus.2011.08.016. 
  20. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (Aralık 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">2709 Sagan</span> Carl Saganın adını taşıyan asteroid

2709 Sagan, geçici isim 1982 FH, Asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 6,7 kilometre çapında taş bir Flora tipi asteroittir. 21 Mart 1982'de Amerikalı astronom Edward Bowell tarafından Flagstaff, Arizona yakınlarındaki Anderson Mesa İstasyonu'nda keşfedilmiş ve adını astronom ve popüler bilim yazarı Carl Sagan'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">183 Istria</span> Asteroit

Istria, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 33 kilometre (21 mi) çapında taşlı bir arka plan asteroitidir. 8 Şubat 1878'de Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından Pola'daki Avusturya Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. S-tipi asteroit 11,77 saatlik bir dönme süresine sahiptir. Adını İstria Yarımadası'ndan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">1050 Meta</span> Asteroit

1050 Meta, geçici ismi 1925 RC, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 10 kilometre (6,2 mi) çapında taşlı bir Eunomia asteroitidir. 14 Eylül 1925'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroitlin adının anlamı bilinmemektedir. Tahminen S-tipi asteroit 6.14 saatlik bir dönüş periyoduna ve muhtemelen uzun bir şekle sahiptir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">63 Ausonia</span> Asteroit

Ausonia, asteroit kuşağının iç bölgesinden, yaklaşık 100 kilometre çapında, taşlı bir Vestian asteroididir. İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 10 Şubat 1861'de İtalya'nın Napoli kentindeki Capodimonte Astronomik Gözlemevi'nden keşfedildi. Asteroit için ilk isim seçimi İtalya'dan sonra "Italia" idi, ancak bu, İtalyan bölgesi için eski bir klasik isim olan Ausonia olarak değiştirildi.

<span class="mw-page-title-main">71 Niobe</span> Asteroit

Niobe, bir Gallia asteroitidir ve asteroit kuşağının orta bölgelerinde yer alır, çapı yaklaşık 90 kilometredir.

<span class="mw-page-title-main">96 Aegle</span> Asteroit

Aegle, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 170 kilometre çapında, karbonlu bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

Gyldenia, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 63 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1709 Ukraina</span> Asteroit

1709 Ukraina, geçici ismi 1925 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 9 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 16 Ağustos 1925'te Sovyet gök bilimci Grigori Şayn tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Ukrayna'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">178 Belisana</span> Asteroit

Belisana, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 38 kilometre (24 mi) çapında taştan bir arka plan asteroididir. 6 Kasım 1877'de Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. 12,32 saatlik bir dönme periyoduna ve oldukça küresel bir şekle sahip bir S-tipi asteroittir. Adını Kelt tanrıçası Belisama'dan (Belisana) almıştır.

1079 Mimoza, geçici ismi 1927 AD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 20 kilometre çapında taşlı bir Karin veya Koronian asteroitidir. 14 Ocak 1927'de Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından Wisconsin, Williams Bay'deki Yerkes Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Mimosa çiçekli bitkisinden almıştır.