İçeriğe atla

1486 Marilyn

1486 Marilyn
Işık eğrisinden modellenen Marilyn asteroidinin şekli
Keşif[1]
KeşfedenE. Delporte
Keşif yeriUccle Gözlemevi
Keşif tarihi23 Ağustos 1938
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1486) Marilyn
Adın kaynağı
Marilyn Herget[2]
(astronomun kızı)
Paul Herget
Alternatif adlandırma
1938 QA
ana kuşak · ()[3]
arka plan[4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı79.11 yr (28,894 gün)
Günöte2.4725 AU
Günberi1.9245 AU
Yarı büyük eksen
2.1985 AU
Dış merkezlik0.1246
3.26 yr (1.191 gün)
93.483°
0° 18d 8.64s / day
Eğiklik0.0751°
333.23°
350.11°
Fiziksel özellikler
S (elde edilen)[3]
12.70[5][6] · 12.8[1][3] · 12,93±0,25[7]
Boyutlar6,13±0,42 km[5]
6,414±0,086 km[8]
6,925±0,051 km[6]
8.18 km (calculated)[3]
2,2837±0,0001 h (dated)[9]
4,566±0,004 h[10]
4,566945±0,000001 h[11]
4,56695±0,00005 h[12]
4,568±0,001 h[13]
0.20 (elde edilen)[3]
0,3118±0,0507[6]
0,391±0,041[5]

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir.[14] Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Marilyn, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroittir.[4] İç asteroit kuşağında Güneş'in yörüngesinde her 3 yıl ve 3 ayda bir (1.191 gün) 1,9-2,5 AU uzaklıkta dönmektedir. Yörüngesi ekliptiğe göre 0.12 eksantrikliğe ve 0°'lik bir eğime sahiptir.[1] Gövdenin gözlem yayı, Uccle'deki resmi keşif gözlemiyle başlar. Önlem alınmamıştır.[14]

Fiziksel özellikler

Marilyn varsayılan taşlı bir S-tipi asteroittir.[3]

Dönme süresi

Ağustos ve Eylül 2013'te, Marilyn'in iki dönme ışık eğrisi fotometrik gözlemlerden elde edilmiştir. Işık eğrisi analizi, sırasıyla 0,48 ve 0,42 büyüklüğünde parlaklık değişimiyle (U=3/3) 4,566 ve 4,568 saatlik iyi tanımlanmış bir dönme süresi vermiştir.[10][13] Sonuçlar, Maurice Audejean tarafından Mart 2012'de elde edilen (U=1+) parçalı bir ışık eğrisinden 2,2837 saatlik bir sürenin (önceki dönem çözümünün yarısı) yerini almıştır.[9]

Döndürme ekseni

Çalışmalar ayrıca Lowell Photometric Database (LPD) ve diğer kaynaklardan alınan fotometrik verileri kullanarak asteroidin ışık eğrisini modellemiştir.[11][12] Modelleme, sırasıyla 4.566945 ve 4.56695 saatlik bir mutabakat periyodu vermştir. İki çalışmanın her biri ayrıca ekliptik koordinatlarda (λ, β): (83.0°, -57°) ve (270.0°, -62.0°) ile (88.0°, -88°) ve (267.0°, -66°) iki dönüş ekseni vermiştir.[12]

Çap ve yansıtabilirlik

NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından gerçekleştirilen araştırmaya göre Marilyn'in çapı 6,13 ile 6,925 kilometre arasında ve yüzeyi 0,3118 ile 0,391 arasında bir yansıtabilirliğe sahiptir.[5][8][6]

İşbirlikçi Asteroid Işık Eğrisi Bağlantısı, 0,20'lik taşlı asteroitler için standart bir yansıtabilirlik varsaymaktadır ve 12,8'lik mutlak büyüklüğe dayalı olarak 8,18 kilometrelik bir çap hesaplamaktadır.[3]

Adlandırma

Bu küçük gezegene, gövdenin yörüngesini (H 133) hesaplayan Amerikalı astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.[2] Herget aynı zamanda ilk olarak 1950'lerde yayımlanan The Names of the Minor Planets'in de yazarıdır. Daha sonra Asteroit 1751 Herget de onun soyadını almıştır.[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d "JPL Small-Body Database Browser: 1486 Marilyn (1938 QA)" (2017-10-01 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  2. ^ a b c d Schmadel, Lutz D. (2007). "(1486) Marilyn". Dictionary of Minor Planet Names – (1486) Marilyn. Springer Berlin Heidelberg. ss. 118-119. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1487. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1486) Marilyn". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 20 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1486 Marilyn – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 1 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (Kasım 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1). s. 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  6. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (Kasım 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2). s. 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (Kasım 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. Cilt 261. ss. 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  8. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2). s. 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  9. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1486) Marilyn". Geneva Observatory. 3 Ağustos 2003 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  10. ^ a b Benishek, Vladimir (Nisan 2014). "Rotation Period Determination for 1425 Tuorla, 1468 Zomba, 1486 Marilyn, 2112 Ulyanov, and (101158) 2000 OL". The Minor Planet Bulletin. 41 (2). ss. 126-127. Bibcode:2014MPBu...41..126B. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  11. ^ a b Durech, J.; Hanus, J.; Oszkiewicz, D.; Vanco, R. (Mart 2016). "Asteroid models from the Lowell photometric database". Astronomy and Astrophysics. Cilt 587. s. 6. arXiv:1601.02909 $2. Bibcode:2016A&A...587A..48D. doi:10.1051/0004-6361/201527573. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  12. ^ a b c Hanus, J.; Durech, J.; Oszkiewicz, D. A.; Behrend, R.; Carry, B.; Delbo, M.; Adam, O.; Afonina, V.; Anquetin, R.; Antonini, P.; Arnold, L.; Audejean, M.; Aurard, P.; Bachschmidt, M.; Baduel, B.; Barbotin, E.; Barroy, P.; Baudouin, P.; Berard, L.; Berger, N.; Bernasconi, L.; Bosch, J.-G.; Bouley, S.; Bozhinova, I.; Brinsfield, J.; Brunetto, L.; Canaud, G.; Caron, J.; Carrier, F.; Casalnuovo, G.; Casulli, S.; Cerda, M.; Chalamet, L.; Charbonnel, S.; Chinaglia, B.; Cikota, A.; Colas, F.; Coliac, J.-F.; Collet, A.; Coloma, J.; Conjat, M.; Conseil, E.; Costa, R.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Damerdji, Y.; Debackè; re, A.; Decock, A.; Déhais, Q.; Déléage, T.; Delmelle, S.; Demeautis, C.; Drózdz, M.; Dubos, G.; Dulcamara, T.; Dumont, M.; Durkee, R.; Dymock, R.; Escalante del Valle, A.; Esseiva, N.; Esseiva, R.; Esteban, M.; Fauchez, T.; Fauerbach, M.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Forné, E.; Fournel, C.; Fradet, D.; Garlitz, J.; Gerteis, O.; Gillier, C.; Gillon, M.; Giraud, R.; Godard, J.-P.; Goncalves, R.; Hamanowa, Hiroko; Hamanowa, Hiromi; Hay, K.; Hellmich, S.; Heterier, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Hodosan, G.; Hren, M.; Hygate, A.; Innocent, N.; Jacquinot, H.; Jawahar, S.; Jehin, E.; Jerosimic, L.; Klotz, A.; Koff, W.; Korlevic, P.; Kosturkiewicz, E.; Krafft, P.; Krugly, Y.; Kugel, F.; Labrevoir, O.; Lecacheux, J.; Lehký, M.; Leroy, A.; Lesquerbault, B.; Lopez-Gonzales, M. J.; Lutz, M.; Mallecot, B.; Manfroid, J.; Manzini, F.; Marciniak, A.; Martin, A.; Modave, B.; Montaigut, R.; Montier, J.; Morelle, E.; Morton, B.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogloza, W.; Paiella, M.; Pallares, H.; Peyrot, A.; Pilcher, F.; Pirenne, J.-F.; Piron, P.; Polinska, M.; Polotto, M.; Poncy, R.; Previt, J. P.; Reignier, F.; Renauld, D.; Ricci, D.; Richard, F.; Rinner, C.; Risoldi, V.; Robilliard, D.; Romeuf, D.; Rousseau, G.; Roy, R.; Ruthroff, J.; Salom, P. A.; Salvador, L.; Sanchez, S.; Santana-Ros, T.; Scholz, A.; Séné, G.; Skiff, B.; Sobkowiak, K.; Sogorb, P.; Soldán, F.; Spiridakis, A.; Splanska, E.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stephens, R.; Stiepen, A.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J.-P.; Tumolo, G.; Vagnozzi, A.; Vanoutryve, B.; Vugnon, J. M.; Warner, B. D.; Waucomont, M.; Wertz, O.; Winiarski, M.; Wolf, M. (Şubat 2016). "New and updated convex shape models of asteroids based on optical data from a large collaboration network". Astronomy and Astrophysics. Cilt 586. s. 24. arXiv:1510.07422 $2. Bibcode:2016A&A...586A.108H. doi:10.1051/0004-6361/201527441. 
  13. ^ a b Ferrero, Andrea (Ocak 2014). "Period Determination of Four Main-belt Asteroids in Mid-2013". The Minor Planet Bulletin. 41 (1). ss. 24-25. Bibcode:2014MPBu...41...24F. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 
  14. ^ a b "1486 Marilyn (1938 QA)". Minor Planet Center. 20 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ekim 2017. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1045 Michela, geçici ismi 1924 TR, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 6 kilometre (3,7 mi) kilometre çapında taşlı bir Massalia asteroitidir. 19 Kasım 1924'te Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından Williams Bay, Wisconsin, ABD'deki Yerkes Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. S-tipi asteroit, kaşifin kızı Micheline van Biesbroeck'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">27 Euterpe</span> ana kuşak asteroidi

Euterpe, yaklaşık 100 kilometre çapında, iç asteroit kuşağında yer alan Euterpe ailesinin taşlı bir asteroit ve ana organıdır. 8 Kasım 1853'te İngiliz gök bilimci John Russell Hind tarafından George Bishop Gözlemevinde keşfedildi. Adını, Yunan mitolojisindeki Euterpe'den almaktadır.

<span class="mw-page-title-main">1322 Coppernicus</span> Asteroit

1322 Coppernicus, geçici ismiyle 1934 LA, yaklaşık 10 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir arka plan asteroididir. 1934'te Heidelberg Gözlemevinde Karl Reinmuth tarafından keşfedilen asteroit, daha sonra Polonyalı astronom Nicolaus Copernicus'un adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1067 Lunaria, geçici ismi 1926 RG, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Itha asteroitidir. 9 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Lunaria çiçekli bitkisinden almıştır.

1068 Nofretete ), geçici ismi 1926 RK, dış asteroit kuşağındaki arka plan popülasyonundan yaklaşık 23 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 13 Eylül 1926'da Belçikalı astronom Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedildi. steroit, Almanca adı "Nofretete" ile Eski Mısır Kraliçesi Nefertiti'nin adını almıştır. Dünya'ya yakın asteroit 3199 Nefertiti de onun adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.