İçeriğe atla

1450 Raimonda

1450 Raimonda
Raimonda'nın ışık eğrisi temelli 3B modeli
Keşif[1]
KeşfedenY. Väisälä
Keşif yeriTurku Obs.
Keşif tarihi20 Şubat 1938
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1450) Raimonda
Adın kaynağı
Jean Jacques Raimond, Jr.[2]
(Hollandalı astronom)
Alternatif adlandırma
1938 DP · 1934 GJ
A915 TF
ana kuşak · (orta)[3]
arka plan[4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı101.96 yr (37,242 gün)
Günöte3.0591 AU
Günberi2.1642 AU
Yarı büyük eksen
2.6117 AU
Dış merkezlik0.1713
4.22 yr (1.542 gün)
351.45°
0° 14d 0.6s / day
Eğiklik4.8635°
74.927°
13.427°
Fiziksel özellikler
S (varsayılan)[3]
11.90[5][6][7] · 12.30[1][3][8]
Boyutlar14.75 km (elde edilen)[3]
14,76±4,56 km[8]
14,88±0,9 km[5]
18,481±0,084 km[9]
18,700±0,068 km[6]
20,80±1,15 km[7]
12,6344 h[10]
12,66 h[11]
0,074±0,009[7]
0,0878±0,0170[6]
0,09±0,10[8]
0,094±0,019[9]
0.0976 (derived)[3]
0,1387±0,019[5]

1450 Raimonda, geçici adı ile 1938 DP, asteroit kuşağının merkez bölgelerinde bulunan, yaklaşık 15 kilometre çapında bir arka plan asteroididir. 20 Şubat 1938 tarihinde astronom Yrjö Väisälä tarafından Finlandiya'nın Turku şehrindeki Iso-Heikkilä Gözlemevinde keşfedilmiştir.[12] Asteroit, adını Hollandalı astronom Jean Jacques Raimond, Jr.'dan almıştır.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Raimonda, ana kuşağın arka plan popülasyonunun aileden olmayan bir asteroididir.[4] Merkezîasteroit kuşağında her 4 yılda 3 ayda bir (1.542 gün) 2,2-3,1 AU uzaklıkta Güneş'in yörüngesinde dönmektedir. Yörüngesi ekliptiğe göre 0.17 eksantrikliğe ve 5°' lik bir eğime sahiptir.[1]

Gövdenin Gözlem yayı, Turku'daki resmî keşif gözleminden 22 yıldan fazla bir süre önce, Ekim 1915'te Heidelberg Gözlemevinde A915 TF olarak ilk tanımlanmasıyla başlamıştır.[12]

Fiziksel özellikler

Raimonda, oldukça düşük yansıtabilirliğine rağmen asteroitin taşlı bir S-tipi asteroit olduğu varsayılmaktadır.[3]

Dönme süresi ve kutuplar

Aralık 2004'te, Oakley (916) ve Tenagra Gözlemevi'ndeki (848) fotometrik gözlemlerden Raimonda'nın dönel bir ışık eğrisi elde edilmiştir. Işık eğrisi analizi, uzatılmış bir şeklin göstergesi olarak 0,64 (veya LCDB'de 0,57) büyüklüğünde (U=2) bir parlaklık genliğiyle 12,66 saatlik bir dönüş süresi vermiştir.[11]

2013 yılında, Uppsala Asteroid Fotometrik Kataloğu, Palomar Geçici Fabrika araştırması ve bireysel gözlemciler tarafından toplanan fotometrik verilerden ve ayrıca Tucson'da ve La Palma'daki Roque de los Muchachos Gözlemevi ile Amerika Birleşik Devletleri Deniz Gözlemevi Flagstaff İstasyonu, Catalina Sky Survey'den seyrek zamanlı fotometriden bir ışık eğrisi modellenmiştir. Modelleme öncekine benzer olarak 12.6344 saatlik bir süre vermiştir. Çalışma ayrıca ekliptik koordinatlarda (λ, β) (231.0°, -56.0°) ve (71.0°, -60.0°) olmak üzere iki dönüş ekseni belirlemiştir.[10]

Çap ve yansıtabilirlik

Kızılötesi Astronomik Uydusu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Raimonda'nın çapı 14,76 ile 20,80 kilometre arasında, yüzeyi 0,074 ile 0,1387 arasında bir yansıtabilirliğe sahiptir.[8][5][9][6][7]

İşbirlikçi Asteroit Işık Eğrisi Bağlantısı, 12.3'lük mutlak büyüklüğe dayalı olarak 0.0976'lık bir yansıtabilirlik ve 14,75 kilometrelik bir çap elde etmektedir.[3]

Adlandırma

Bu küçük gezegenin adı, Hollanda Astronomi Topluluğu'nun (Hollandaca: Nederlandse Vereniging voor Weer- en Sterrenkunde; Hollanda Meteoroloji ve Astronomi Derneği) başkanı ve Lahey'deki Zeiss gökevinin yöneticisi olan Hollandalı gök bilimci Jean Jacques Raimond, Jr.'dan alınmıştır.[2]

Adlandırma Belçikalı astronom Jean Meeus tarafından önerilmiş ve resmî adlandırma alıntısı Minor Planet Center tarafından 1 Şubat 1965'te yayınlanmıştır (M.P.C. 2347).[13] Ay krateri Raimond da onun onuruna seçilmiştir.[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d "JPL Small-Body Database Browser: 1450 Raimonda (1938 DP)" (2017-10-01 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 18 Eylül 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  2. ^ a b c d Schmadel, Lutz D. (2007). "(1450) Raimonda". Dictionary of Minor Planet Names – (1450) Raimonda. Springer Berlin Heidelberg. s. 116. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1451. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1450) Raimonda". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 7 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1450 Raimonda – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 16 Kasım 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (Ekim 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. Cilt 12. ss. IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (Kasım 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2). s. 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (Ekim 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5). ss. 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog s. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  8. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (Aralık 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2). s. 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  9. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (Ağustos 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2). s. 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  10. ^ a b Hanus, J.; Durech, J.; Broz, M.; Marciniak, A.; Warner, B. D.; Pilcher, F.; Stephens, R.; Behrend, R.; Carry, B.; Capek, D.; Antonini, P.; Audejean, M.; Augustesen, K.; Barbotin, E.; Baudouin, P.; Bayol, A.; Bernasconi, L.; Borczyk, W.; Bosch, J.-G.; Brochard, E.; Brunetto, L.; Casulli, S.; Cazenave, A.; Charbonnel, S.; Christophe, B.; Colas, F.; Coloma, J.; Conjat, M.; Cooney, W.; Correira, H.; Cotrez, V.; Coupier, A.; Crippa, R.; Cristofanelli, M.; Dalmas, Ch.; Danavaro, C.; Demeautis, C.; Droege, T.; Durkee, R.; Esseiva, N.; Esteban, M.; Fagas, M.; Farroni, G.; Fauvaud, M.; Fauvaud, S.; Del Freo, F.; Garcia, L.; Geier, S.; Godon, C.; Grangeon, K.; Hamanowa, H.; Hamanowa, H.; Heck, N.; Hellmich, S.; Higgins, D.; Hirsch, R.; Husarik, M.; Itkonen, T.; Jade, O.; Kaminski, K.; Kankiewicz, P.; Klotz, A.; Koff, R. A.; Kryszczynska, A.; Kwiatkowski, T.; Laffont, A.; Leroy, A.; Lecacheux, J.; Leonie, Y.; Leyrat, C.; Manzini, F.; Martin, A.; Masi, G.; Matter, D.; Michalowski, J.; Michalowski, M. J.; Michalowski, T.; Michelet, J.; Michelsen, R.; Morelle, E.; Mottola, S.; Naves, R.; Nomen, J.; Oey, J.; Ogloza, W.; Oksanen, A.; Oszkiewicz, D.; Pä; ä; kkö; nen, P.; Paiella, M.; Pallares, H.; Paulo, J.; Pavic, M.; Payet, B.; Polinska, M.; Polishook, D.; Poncy, R.; Revaz, Y.; Rinner, C.; Rocca, M.; Roche, A.; Romeuf, D.; Roy, R.; Saguin, H.; Salom, P. A.; Sanchez, S.; Santacana, G.; Santana-Ros, T.; Sareyan, J.-P.; Sobkowiak, K.; Sposetti, S.; Starkey, D.; Stoss, R.; Strajnic, J.; Teng, J.-P.; Trégon, B.; Vagnozzi, A.; Velichko, F. P.; Waelchli, N.; Wagrez, K.; Wücher, H. (Mart 2013). "Asteroids' physical models from combined dense and sparse photometry and scaling of the YORP effect by the observed obliquity distribution". Astronomy and Astrophysics. Cilt 551. s. 16. arXiv:1301.6943 $2. Bibcode:2013A&A...551A..67H. doi:10.1051/0004-6361/201220701. 
  11. ^ a b Lecrone, Crystal; Addleman, Don; Butler, Thomas; Hudson, Erin; Mulvihill, Alex; Reichert, Chris; Ross, Ian; Starnes, Harry; Ditteon, Richard (Eylül 2005). "2004-2005 winter observing campaign at Rose-Hulman Institute: results for 1098 Hakone, 1182 Ilona, 1294 Antwerpia, 1450 Raimonda, 2251 Tikhov, and 2365 Interkosmos". The Minor Planet Bulletin. 32 (3). ss. 46-48. Bibcode:2005MPBu...32...46L. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  12. ^ a b "1450 Raimonda (1938 DP)". Minor Planet Center. 22 Ekim 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 21 Ekim 2017. 
  13. ^ Schmadel, Lutz D. "Appendix – Publication Dates of the MPCs". Dictionary of Minor Planet Names – Addendum to Fifth Edition (2006–2008). Springer Berlin Heidelberg. s. 221. doi:10.1007/978-3-642-01965-4. ISBN 978-3-642-01964-7. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1213 Algeria, asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir. Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

783 Nora asteroid kuşağının ilk bölgelerinden koyu renkli bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 18 Mart 1914 tarihinde Viyana Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Karbonlu C-tipi asteroidin 55,5 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresi vardır ve yaklaşık 40 kilometre çapındadır.Adını muhtemelen Norveçli şair Henrik Ibsen'ın A Doll's House adlı oyunundaki baş karakter Nora Helmer'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1486 Marilyn</span> Asteroit

1486 Marilyn, geçici adıyla 1938 QA, asteroit kuşağının iç bölgelerinde bulunan, yaklaşık 6,5 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroididir. 23 Ağustos 1938 tarihinde Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, astronom Paul Herget'ın kızı Marilyn Herget'ın adı verilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

1072 Malva, geçici ismi 1926 TA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 48 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 4 Ekim 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, ismini Malva (ebegümeci) çiçekli bitkisinden almıştır.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.