İçeriğe atla

13 Egeria

13 Egeria
Keşif
KeşfedenAnnibale de Gasparis
Keşif tarihi2 Kasım 1850
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(13) Egeria
Telaffuz/ɪˈdʒɪəriə/[1]
Adın kaynağı
Egeria
Ana Asteroit kuşağı
SıfatlarEgerian
SembolAstronomical symbol of 13 Egeria
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 13 Ocak 2016 (JD 2457400.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı60,342 gün (165,21 yıl)
Günöte27.927 AU (4.177.800 Gm)
Günberi236.115 AU (35.322.300 Gm)
Yarı büyük eksen
257.690 AU (38.550.000 Gm)
Dış merkezlik0,083726
4,14 yıl (1510,9 gün)
18,56 km/s
261,863°
0° 14d 17.736s / gün
Eğiklik16,539°
43,239°
80,294°
Dünya MOID143.999 AU (21.541.900 Gm)
Jüpiter MOID235.966 AU (35.300.000 Gm)
TJüpiter3,364
Fiziksel özellikler
G-tipi asteroit[2]
9,71 - 12,46[3]
6,74[2]
Boyutlarc/a = 0,76±0,06[4]
214,8×192[5]
Ortalama çap
202±3 km[4]
207.6 ± 8.3 km (IRAS)[2]
Ortalama yarıçap
103,82 ± 4,15 km
Kütle(9,2±2,1)×1018 kg[4]
(15,9±4,4)×1018 kg[a][6]
Ortalama yoğunluk
2,13±0,49 g/cm3[4]
3,4±1,0 g/cm3[6]
Ekvatoral yerçekimi
≈0,0580 m/s2
Ekvatoral kurtulma hızı
≈0,1098 km/s
0,2935 d[7]
(7.045 h)[2]
0,087[4]
0,0825 ± 0,007[2][8]
Sıcaklık~174 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Egeria (küçük gezegen tanımı: 13 Egeria), Annibale de Gasparis tarafından 2 Kasım 1850'de keşfedilmiş olan büyük bir ana kuşak G-tipi asteroittir.[9] Egeria, hesaplamaları Neptün'ün keşfine yol açan Urbain Le Verrier tarafından, Roma'nın ikinci kralı Numa Pompilius'un karısı olan İtalya'da bulunan Ariccia mitolojik perisi Egeria'dan esinlenerek isimlendirilmiştir.[10]

22 Ocak 2008 tarihli 13 Egeria okültasyon olayının OCCULT4 görselleştirmesi

Egeria, 8 Ocak 1992'de bir yıldızı örtmüş ve diskinin oldukça dairesel (217 km x 196 km) olduğu belirlenmiştir. 22 Ocak 2008'de başka bir yıldızı daha örtmüş ve bu örtülme, New Mexico ve Arizona'da IOTA Asteroid Okültasyon Programı tarafından koordine edilen birkaç gözlemci tarafından gözlemlenmiştir.[5] Bu gözlemler, Egeria'nın Dünya'ya 214,8 km x 192 km'lik yaklaşık dairesel bir profil sunduğunu göstermiştir. Ayrıca bu durum radar tarafından da incelenmiştir.[11]

1988'de Mauna Kea Gözlemevlerinde UH88 teleskopu kullanılarak bu asteroidin yörüngesindeki uydular veya toz için bir arama yapılmış ancak bir sonuca varılamamıştır. Egeria'nın spektral analizi, su içeriğinin ortalamadan daha yüksek olduğunu, kütlece %10,5-11,5 su olduğunu göstermektedir.[12] Bu, Egeria'yı gelecekteki su madenciliği girişimleri için önde gelen bir aday yapmaktadır.

13 Egeria'nın ışık eğrisine dayalı üç boyutlu modeli

Ayrıca bakınız

Notlar

  1. ^ (8.0 ± 2.2) × 10−12 M☉

Kaynakça

  1. ^ Noah Webster (1884) A Practical Dictionary of the English Language
  2. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 13 Egeria" (2008-11-04 last obs). 28 Ocak 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 8 Nisan 2016. 
  3. ^ apmag 9.71 (2061-Nov-06) to 12.46 (1990-Mar-12) JPL Horizons 1 Mayıs 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. daily output for 1950 to 2099
  4. ^ a b c d e P. Vernazza et al. (2021) VLT/SPHERE imaging survey of the largest main-belt asteroids: Final results and synthesis. Astronomy & Astrophysics 54, A56
  5. ^ a b Timerson, Brad. "IOTA Asteroid Occultation Results for 2008". 16 Nisan 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 19 Ocak 2010. 
  6. ^ a b James Baer, Steven Chesley & Robert Matson (2011) "Astrometric masses of 26 asteroids and observations on asteroid porosity." The Astronomical Journal, Volume 141, Number 5
  7. ^ "Lightcurves and map data on numbered asteroids N° 1 to 52225". AstroSurf. 27 Kasım 2005 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  8. ^ "Asteroid Data Archive". Planetary Science Institute. 23 Mayıs 2006 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 3 Kasım 2008. 
  9. ^ J. K. Davies, S. L. Ellison. "High-resolution 2.5–3.5 𝜇M Observations of C-, B- and G-class asteroids" (PDF). 30 Ekim 2008 tarihinde kaynağından (PDF) arşivlendi. Erişim tarihi: 20 Nisan 2008. 
  10. ^ Lutz D. Schmadel (2003). Dictionary of minor planet names. 5th. 1. Berlin Heidelberg New York: Springer-Verlag. s. 16. ISBN 3-540-00238-3. 
  11. ^ "Radar-Detected Asteroids and Comets". NASA/JPL Asteroid Radar Research. 19 Kasım 1996 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2011. 
  12. ^ Rivkin (2002). "Calculated water concentrations on C-class asteroids" (PDF). Lunar and Planetary Science (XXXIII). 30 Ağustos 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 1 Kasım 2022. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">14 Irene</span> Asteroit

Irene, John Russell Hind tarafından 19 Mayıs 1851 tarihinde keşfedilen büyük bir Asteroit kuşağı göktaşıdır.

<span class="mw-page-title-main">5 Astraea</span> Asteroit

Astraea asteroid kuşağında yer alan büyük bir asteroittir. Yüzeyi oldukça yansıtıcıdır ve bileşimi muhtemelen nikel-demir ile magnezyum ve demir silikatlarının bir karışımıdır. Tholen sınıflandırma sistemine göre S-tipi bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">18 Melpomene</span> Asteroit

Melpomene, büyük bir parlak ana kuşak asteroittir. JR Hind tarafından 24 Haziran 1852 tarihinde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisinde trajedi müzü Melpomene'den alır. S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Silikatlar ve metallerden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">12 Victoria</span> Asteroit

Victoria, 3,56 yıllık bir periyotla Güneş'in etrafında 0.221'lik bir eksantriklikte bir yörüngede dönen büyük bir ana kuşak asteroididir. Kayalık (S-tipi) bir asteroittir, yaklaşık 112–124 km boyutundadır, 0.18 albedoya sahiptir ve 8,66 saatlik rotasyon periyodu vardır. Victoria'nın keşfinden bu yana üç kez bir yıldızı örttüğü gözlemlendi. Radar ve benek interferometri gözlemleri, Victoria'nın şeklinin uzamış olduğu ve düzensiz biçimli bir uyduya sahip ikili bir asteroid olduğundan şüphelenilmesine sebep olmuştur.

<span class="mw-page-title-main">72 Feronia</span> Asteroit

72 Feronia, oldukça büyük ve karanlık bir ana kuşak asteroitidir. Bu, 29 Mayıs 1861'de New York Eyaleti, Hamilton Koleji'inden C. H. F. Peters tarafından yapılan ilk asteroit keşfiydi. Başlangıçta Peters'ın zaten bilinen 66 Maja asteroidini gördüğü düşünülüyordu ancak Truman Henry Safford bunun yeni bir gök cismi olduğunu gösterdi. Safford bu asteroide Roma doğurganlık tanrıçasının adı olan Feronia'nın adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">23 Thalia</span> Asteroit

Thalia, büyük bir ana kuşak asteroitidir.

<span class="mw-page-title-main">28 Bellona</span> Asteroit

Bellona, büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman gök bilimci R. Luther tarafından 1 Mart 1854 tarihinde keşfedilmiş ve Roma savaş tanrıçası Bellōna'nın adını almıştır. İsim Kırım Savaşı'nın başlangıcını işaretlemek için seçilmişti. Yaklaşık 100–120 km kesit boyutuna sahip taş yapılı bir S-tipi asteroittir. 28 Bellona, 4,63 yıllık bir sürede Güneş'in yörüngesinde döner.

<span class="mw-page-title-main">59 Elpis</span> Asteroit

Elpis, Güneş'in etrafında 4,47 yıllık bir periyotla dönen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Çok koyu renkli ve karbonlu bir bileşime sahip C-tipi asteroittir. Tholen şemasında CP sınıflandırmasına sahipken, Bus ve Binzen onu B-tipi olarak sınıflandırmıştır.

<span class="mw-page-title-main">46 Hestia</span> Asteroit

Hestia büyük, koyu renkli bir ana-kuşak asteroitidir. Aynı zamanda, benzer yörüngelere sahip bir asteroit grubu olan Hestia grubunun başlıca cismidir.

Pales, koyu renkli büyük bir ana kuşak asteroididir. Alman-Fransız gök bilimci Hermann Goldschmidt tarafından 19 Eylül 1857'de Paris'te keşfedildi. Asteroit, adını Roma mitolojisindeki çobanların tanrıçası Pales'ten almıştır. 48 Doris ile aynı gece keşfedildiğinden, jeolog Jean-Baptiste Élie de Beaumont ikisine "İkizler" adını vermeyi önermiştir.

Virginia, koyu renkli karanlık büyük bir ana kuşak asteroididir. Amerikalı astronom James Ferguson tarafından 4 Ekim 1857'de Washington D.C.'deki Amerika Birleşik Devletleri Deniz Gözlemevi'nde keşfedildi. Alman astronom Karl Theodor Robert Luther ise 19 Ekim'de Düsseldorf'ta, Ferguson'dan bağımsız olarak keşfetti.

<span class="mw-page-title-main">109 Felicitas</span> Asteroit

Felicitas, karanlık ve oldukça büyük bir ana kuşak asteroitidir. Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 9 Ekim 1869'da keşfedildi ve adını Roma başarı tanrıçası Felicitas'tan aldı. Felicitas tarafından gerçekleşen tek yıldız örtülmesi gözlemi 29 Mart 2003'te Japonya'dan yapılmıştır.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">56 Melete</span> Asteroit

Melete, büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen organik olarak zengin silikatlar, karbon ve susuz silikatlardan oluşan ve olası iç su buzu olan, oldukça sıra dışı bir P-tipi asteroiddir. Asteroit 4,18 yıllık bir süre ile Güneş'in etrafında dönmektedir.

<span class="mw-page-title-main">127 Johanna</span> Asteroit

Johanna, Fransız gök bilimciler Paul Henry ve Prosper Henry tarafından 5 Kasım 1872'de keşfedilen ve adını Joan of Arc'dan aldığına inanılan büyük, karanlık bir ana kuşak asteroididir. Spektrumun hem karbonlu bir C tipi asteroit hem de metalik X tipi bir asteroidin özelliklerini göstermesi nedeniyle CX tipi bir asteroid olarak sınıflandırılmıştır.

Zwetana, Güneş'in yörüngesinde dönen küçük bir ana asteroit kuşağı asteroitidir.

Hungaria, iç asteroit kuşağında yörüngede dönen nispeten küçük bir asteroittir. E-tipi bir asteroittir. Asteroit kuşağının çekirdeğinin dışında duran 1:4 rezonansta, Kirkwood boşluğunun iç tarafında Güneş'in yörüngesinde dönen Hungaria asteroit ailesinin ilk üyesi olması nedeniyle, gruba ismini vermiştir.

137 Meliboea, Avusturyalı astronom J. Palisa tarafından 21 Nisan 1874'te Austria Naval Gözlemevi'nde keşfedilen, birçok asteroit keşfinden ikincisi olan büyük, karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Daha sonra Yunan mitolojisindeki üç Meliboea'dan birinin adını almıştır. Benzer yörünge öğelerini paylaşan Meliboea asteroit ailesinin en büyük gövdesi olup, yalnızca 791 Ani onun boyutuna yaklaşmaktadır. C tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır ve karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Asteroitin tayfları, sulu bir değişimin kanıtlarını gösterir.

<span class="mw-page-title-main">139 Juewa</span> Asteroit

139 Juewa büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşur. Çin'de keşfedilen ilk asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">189 Phthia</span> Asteroit

Phthia, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 9 Eylül 1878'de Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını Antik Yunanistan bölgesi Phthia'dan alan parlak renkli, kayalık bir ana kuşak asteroitidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.