İçeriğe atla

125 Liberatrix

125 Liberatrix
Işık eğrisine dayalı olarak 125 Liberatrix'in üç boyutlu modeli.
Keşif
KeşfedenPaul Henry ve Prosper Henry
Keşif tarihi11 Eylül 1872
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(125) Liberatrix
Telaffuz/ˈlɪbəreɪtrɪks/[1]
Alternatif adlandırma
A872 RA; 1902 EG;
1943 FE; 1949 OE1;
1949 SM; 1954 TD1
Asteroit kuşağı
(Liberatrix ailesi)
Yörünge özellikleri[2]
Dönem 31 Temmuz 2016 (JG 2.457.600,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı143,54 yıl (52.428 gün)
Günöte2,95698 AU (442,358 Gm)
Günberi2,53084 AU (378,608 Gm)
Yarı büyük eksen
2,74391 AU (410,483 Gm)
Dış merkezlik0,077651
4,55 yıl (1.660,2 gün)
17,96 km/s
307,971°
0° 13d 0.642s / gün
Eğiklik4,66407°
169,003°
109,288°
Dünya MOID1,51912 AU (227,257 Gm)
Jüpiter MOID2,13019 AU (318,672 Gm)
TJüpiter3,340
Fiziksel özellikler
M (Tholen)[3]
9,04,[2] 8,90[3]
Boyutlar43,58±2,3 km[2]
61,058 km[3]
Kütle8,7×1016 kg
Ortalama yoğunluk
2,0 g/cm3
Ekvatoral yerçekimi
0,0122 m/s2
Ekvatoral kurtulma hızı
0,0231 km/s
3,968 sa (0,1653 g)[2][4]
0,2253±0,026[2]
0.1305 ± 0.0269[3]
Sıcaklık~168 K
  Wikimedia Commons'ta ilgili ortam

Liberatrix (küçük gezegen tanımı: 125 Liberatrix) bir ana kuşak asteroididir. Nispeten yansıtıcı bir yüzeye ve M tipi bir spektruma sahiptir. Liberatrix, kendi adını taşıyan bir asteroit ailesinin üyesidir.

11 Eylül 1872'de Paris'te Prosper Henry tarafından keşfedildi. Bazı kaynaklar, keşif sahibib olarak kardeşi Paul Henry'i de anar.[5] Asteroidin adı, "liberator (kurtarıcı)" kelimesinin kadınsı bir versiyonudur. Henry, 1870'deki Fransa-Prusya Savaşı sırasında Fransa'nın Prusya'dan kurtuluşunu kutlamak için bu adı seçmiş olabilir. Daha spesifik olarak, Prusya birliklerinin Fransa'dan çıkarılmasını sağlayan bir maddi desteği ayarlayan Fransız Cumhuriyeti'nin ilk Cumhurbaşkanı Adolphe Thiers'i onurlandırmış olabilir.[5]

1990'ların sonlarında, dünya çapındaki bir gök bilimciler ağı, Liberatrix de dahil olmak üzere 10 asteroitin dönüş durumlarını ve şekil modellerini türetmek için ışık eğrisi verilerini topladı. Liberatrix'in ışık eğrisi, uzamış veya düzensiz bir şekle işaret eden 0,4 kadirlik büyük bir genliğe sahiptir.[4][6]

Bu asteroitin spektrumu M-tipi bir asteroit ile eşleşiyor. Yüzey boyunca eşit olarak dağılmış ortopiroksen mineralleri ile farklılaşma geçirmiş bir asteroidin kalıntısı olabilir. Hidrasyon belirtisi yoktur.[7]

Bugüne kadar, Liberatrix tarafından gözlemlenen en az iki örtülme yaşanmıştır. 11 Aralık 2014'ün başlarında, Liberatrix'in 9'uncu kadir bir yıldızı gizlemesi, Güney Kaliforniya'nın büyük bir kısmından ve Meksika'nın bir bölümünde görülebildi.

Kaynakça

Kaynakça

  1. ^ "liberatrix". Lexico UK English Dictionary. Oxford University Press. 22 Mart 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. 
  2. ^ a b c d e Yeomans, Donald K., "125 Liberatrix", JPL Small-Body Database Browser, NASA Jet Propulsion Laboratory, 17 Ağustos 2014 tarihinde kaynağından arşivlendi, erişim tarihi: 12 Mayıs 2016. 
  3. ^ a b c d Pravec, P.; Harris, A. W.; Kusnirak, P.; Galad, A.; Hornoch, K. (Mayıs 2012), "Absolute Magnitudes of Asteroids and a Revision of Asteroid Albedo Estimates from WISE Thermal Observations", Asteroids, Comets, Meteors 2012, Proceedings of the conference held May 16–20, 2012 in Niigata, Japan (1667), Bibcode:2012LPICo1667.6089P. 
  4. ^ a b Durech, J.; Kaasalainen, M.; Marciniak, A. (Nisan 2007), "Physical models of ten asteroids from an observers' collaboration network", Astronomy and Astrophysics, 465 (1), ss. 331-337, Bibcode:2007A&A...465..331D, doi:10.1051/0004-6361:20066347. 
  5. ^ a b Schmadel Lutz D. Dictionary of Minor Planet Names (fifth edition), Springer, 2003. 3-540-00238-3
  6. ^ Durech, J.; Kaasalainen, M.; Marciniak, A.; Allen, W. H. et al.
  7. ^ Hardersen, Paul S.; Gaffey, Michael J.; Abell, Paul A. (Ocak 1983), "Near-IR spectral evidence for the presence of iron-poor orthopyroxenes on the surfaces of six M-type asteroids", Icarus, 175 (1), ss. 141-158, Bibcode:2005Icar..175..141H, doi:10.1016/j.icarus.2004.10.017. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">16 Psyche</span> Asteroit

16 Psyche, İtalyan gök bilimci Annibale de Gasparis tarafından 17 Mart 1852'de keşfedilen ve Yunan tanrıçası Psyche'den adını alan büyük bir M-tipi asteroittir. "16" ön eki, keşfedilme sırasına göre on altıncı küçük gezegen olduğunu belirtir. M-tipi asteroitlerin en büyüğü ve en kütleli olanıdır ve en büyük on iki asteroitten biridir. Ortalama çapı yaklaşık 220 km 'dir (140 mi) ve asteroit kuşağı kütlesinin yaklaşık yüzde birini içerir. Eskiden bir öngezegennin açığa çıkmış çekirdeği olduğu düşünülüyordu, fakat son gözlemler bu varsayımı sorgulamaktadır. Psyche, NASA tarafından aynı adı taşıyan bir uzay aracıyla araştırılacak. Bu, insan yapımı bir nesnenin metalik bir asteroide yolculuk ettiği ilk sefer olacak. Uzay aracı 13 Ekim 2023'te fırlatıldı ve 2029 yılında asteroide ulaşması bekleniyor.

Medea, Johann Palisa tarafından 6 Şubat 1880'de Pula'da keşfedilen ve adını Yunan mitolojisinde bir figür olan Medea'dan alan çok büyük bir ana kuşak asteroididir.

<span class="mw-page-title-main">165 Loreley</span> Asteroit

165 Loreley 9 Ağustos 1876 tarihinde Oneida County, New York'ta, Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından keşfedilmiştir. Adını Cermen mitolojisinde yer alan Lorelei'den almıştır. 1990'lı yılların sonunda, dünya çapında bir gök bilimci topluluğu, aralarında 165 Loreley'in de olduğu on yeni asteroidin dönüş durumlarını ve şekil modellerini üretmek için kullanılan ışık eğrisi verilerini topladılar. Bu asteroidin ışık eğrisi, büyüklük olarak 0,2'den fazla değişiklik göstermezken, elde edilen şekil modeli yüzeyinde birden fazla düz alan olduğu tespit edilmiştir.

Cyrene, küçük gezegen tanımı 133 Cyrene, JC Watson tarafından 16 Ağustos 1873'te Michigan, Ann Arbor'da keşfedilen ve adını kral Hypseus'un kızı Cyrene'den alan oldukça büyük ve çok parlak bir ana kuşak asteroididir. Spektrumuna göre S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Jüpiter ile 2:1 ortalama hareket rezonansının yakınında yörüngede dönen Hecuba asteroit grubunun bir üyesi olarak listelenir.

<span class="mw-page-title-main">201 Penelope</span> Asteroit

201 Penelope, Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından 7 Ağustos 1879'da Pula'da keşfedilen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Asteroit, Homeros'un Odysseia'sındaki Odisseus'un karısı Penelope'nin adını almıştır. 0,18 dış merkezlik ve 4,381 yıllık bir periyot ile Güneş'ten 2,68 AU uzaklıktaki bir yörüngede yer alır. Yörünge düzlemi, tutulum düzlemine 5,8°'lik bir açıyla eğiktir.

<span class="mw-page-title-main">29 Amphitrite</span> asteroit

Amphitrite 200 kilometre çapı ile en büyük S-tipi asteroitlerden biri ve muhtemelen Eunomia, Juno, Iris ve Herculina'dan sonraki en büyük 5. asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">31 Euphrosyne</span> Asteroit

Euphrosyne çok genç bir asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir. Kuzey Amerika'dan bulunan ilk asteroid olup, 1 Eylül 1854'te James Ferguson tarafından keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Haritesler 'den biri olan Euphrosyne'den almıştır. 2019'da küçük bir yol arkadaşı keşfedildi. Bilinen en yuvarlak üçüncü asteroittir. Yuvarlaklığının, bir çarpışma ile bozularak yeniden birikmiş olmasından kaynaklandığı düşünülmektedir ve hidrostatik dengeye yakın değildir.

<span class="mw-page-title-main">94 Aurora</span> Asteroit

Aurora, en büyük ana kuşak asteroitlerinden birisidir. Sadece 0,04'lük bir albedo ile kurumdan daha koyudur ve karbonlu malzemeden oluşan ilkel bir bileşime sahiptir. 6 Eylül 1867 tarihinde James Craig Watson tarafından Ann Arbor'da keşfedildi ve adını Roma şafak tanrıçası Aurora'dan aldı.

<span class="mw-page-title-main">54 Alexandra</span> Asteroit

Alexandra, ara asteroit kuşağından yaklaşık 155 kilometre çapında karbonlu bir asteroiddir. Alman-Fransız astronom Hermann Goldschmidt tarafından 10 Eylül 1858'de keşfedildi ve adını Alman kaşif Alexander von Humboldt'tan almaktadır; ayrıca adını bir erkekten alan ilk asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">110 Lydia</span> Asteroit

Lydia, M-tipi bir spektruma sahip büyük bir kuşak asteroittir ve bu nedenle, esas olarak nikel - demirden oluşan, metalik bir bileşime sahip olduğu düşünülmektedir. Fransız astronom Alphonse Borrelly tarafından 19 Nisan 1870'de keşfedildi ve adını Friglerin yaşadığı Küçük Asya ülkesi Lidya'dan almıştır. Lydia asteroit ailesi de ismini ondan alır.

<span class="mw-page-title-main">114 Kassandra</span> Asteroit

Kassandra büyük ve karanlık bir ana kuşak Asteroitidir. Nadir bir sınıf olan T sınıfına aittir. 23 Temmuz 1871'de C. H. F. Peters tarafından keşfedildi ve adını Truva Savaşı efsanelerindeki kahin Cassandra'dan alır. Asteroit, bir kuyruklu yıldız tarafından ikiye ayrıldığı ve Dünya ile çarpışma rotasına girdiği 2009 yapımı Meteor filminde de anılır.

<span class="mw-page-title-main">776 Berbericia</span> Asteroit

776 Berbericia, Güneş'in yörüngesinde dönen bir küçük gezegendir. Ana kuşak C-tipi bir asteroit olan 776 Berbericia, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde astronom Adam Massinger tarafından 24 Ocak 1914'te keşfedildi. Max Wolf tarafından bir Alman astronom olan Adolf Berberich'in (1861–1920) onuruna isimlendirilmiştir. Asteroidin spektrumları, sulu değişime dair kanıtlar gösterir.

<span class="mw-page-title-main">73 Klytia</span> Asteroit

Klytia, bir ana asteroit kuşağı asteroididir. Bu asteroit, kuyruklu yıldız keşfedicisi Horace Parnell Tuttle'ın 7 Nisan 1862'de yaptığı ikinci ve son asteroid keşfiydi. Adını Yunan mitolojisinde Helios'u seven Clytia'dan almaktadır. Klytia, ilk yüz numaralı asteroidin en küçüğüdür. Işık eğrisine göre bazı şekil düzensizlikleri göstermektedir. Kutbun ekliptik koordinatları için iki geçerli çözüm türetilmiştir: = and =.

<span class="mw-page-title-main">135 Hertha</span> Asteroit

Hertha, asteroit kuşağının iç bölgesinden gelen, yaklaşık 77 kilometre (48 mi) çapında bir asteroittir. 18 Şubat 1874'te Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York yakınlarındaki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Nerthus olarak da bilinen Töton ve İskandinav doğurganlık tanrıçası Hertha'nın adını aldı. Nysa asteroit ailesi arasında yörüngede döner, ancak metalik bir M-tipi asteroit olarak sınıflandırılması, bu aile için daha yaygın olan F-tipi asteroit özellikleri ile uyuşmuyor ki bu da onun bir müdahaleci olabileceğini düşündürüyor. Spektroskopik analiz, Hertha'nın muhtemelen mevcut M tipinden önerilen W tipine yeniden sınıflandırılması gerektiğini belirten hidratlı silikatların olası varlığını gösteriyor.

<span class="mw-page-title-main">136 Austria</span> Asteroit

Austria, üretken asteroit kaşifi Johann Palisa tarafından 18 Mart 1874'te Istria, Pola'daki Austrian Naval Gözlemevi'nden bulunan bir asteroit kuşağı asteroididir. Bu Palisa'nın ilk asteroit keşfiydi ve ona anavatanın Latince adını verdi.

<span class="mw-page-title-main">152 Atala</span> Asteroit

Atala, Paul Henry ve Prosper Henry kardeşler tarafından 2 Kasım 1875'te keşfedilen büyük bir asteroit kuşağı asteroididir, ancak keşif Paul'e atfedilmiştir. D tipi bir asteroittir, yani karbon, organik açıdan zengin silikatlar ve muhtemelen su buzu içerir.

<span class="mw-page-title-main">167 Urda</span> Asteroit

Urda, Alman-Amerikalı astronom Christian Heinrich Friedrich Peters tarafından 28 Ağustos 1876'da Clinton, New York'ta keşfedilen ve adını İskandinav dilindeki Nornlardan biri olan Urd'dan alan bir ana kuşak asteroididir. 1905'te Avusturyalı astronom Johann Palisa, asteroidin parlaklığının değişken olduğunu gösterdi.

Lumen, orta asteroit kuşağından gelen, yaklaşık 130 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. Tanımlanmış bir Eunomia ailesi'ne müdahaleci asteroittir.

Eucharis, Fransız astronom Pablo Cottenot tarafından 2 Şubat 1878'de Marsilya Gözlemevi'nden keşfedilen büyük, yavaş dönen bir ana kuşak asteroididir. Bu Cottenot'un tek asteroit keşfiydi. Bu nesne, bir Yunan perisi olan Eucharis'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">184 Dejopeja</span> Asteroit

Dejopeja büyük bir M-tipi Ana kuşak asteroididir. 28 Şubat 1878'de Johann Palisa tarafından keşfedildi ve adını bir Roma perisi olan Deiopea'dan aldı.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.