İçeriğe atla

1213 Algeria

1213 Algeria
Keşif[1]
KeşfedenG. Reiss
Keşif yeriCezayir Gözlemevi
Keşif tarihi5 Aralık 1931
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1213) Algeria
Adın kaynağı
Cezayir (ülke)[2]
Alternatif adlandırma
1931 XD
ana-kuşak · (dış)[3]
Yörünge özellikleri
Dönem 16 Şubat 2017 (JD 2457800.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı84,53 y (30.873 gün)
Günöte3,5408 AU
Günberi2,7442 AU
Yarı büyük eksen
3,1425 AU
Dış merkezlik0,1267
5,57 y (2.035 gün)
168,11°
0° 10d 36.84s / gün
Eğiklik13,064°
271,54°
108,60°
Fiziksel özellikler
C[3]
10,8[4][5][6]
11.1[1][3][7][8][9]
11,33±0,30[10]
Boyutlar29,175±0,251[11]
30,189±0,239 km[4]
30,6±3,1 km[7]
31±3 km[8]
33.08 km (türetilmiş)[3]
33,20±4,7 km (IRAS:3)[5]
33,51±0,78 km[9]
34,46±0,67 km[6]
16 sa[12]
0,057±0,010[11][9]
0.0586 (türetilmiş)[3]
0,06±0,01[8]
0,07±0,01[7]
0,076±0,003[6]
0,0767±0,027 (IRAS:3)[5]
0,0934±0,0106[4]

1213 Algeria (geçici adı 1931 XD), asteroit kuşağının dış bölgesinde yaklaşık 32 kilometre çapındaki karbonlu bir asteroittir.[13] Guy Reiss tarafından 1931 yılında Cezayir Gözlemevi'nde keşfedilen asteroit, adını Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'den almıştır.

Keşif

Algeria, Fransız gök bilimci Guy Reiss tarafından 5 Aralık 1931'de Kuzey Afrika'daki Cezayir Gözlemevi'nde keşfedildi.[14] Üç gece sonra, bağımsız bir şekilde Belçikalı-Amerikan gök bilimci George Van Biesbroeck tarafından ABD Wisconsin'deki Yerkes Gözlemevi'nde de keşfedildi.[2] Resmi keşif gözleminden sadece 16 gün önce Yerkes Gözlemevi'nde bir ilk önkeşif gerçekleştirildi.[14]

Yörünge ve sınıflandırma

Koyu renkli asteroit, dış ana kuşakta her 5 yıl 7 ayda bir (2.035 gün) 2,7-3,5 AU uzaklıkta Güneş'in etrafında döner. Tutuluma göre 0,13 dışmerkezliğe ve 13° yörünge eğikliğine sahiptir.[1]

Fiziksel özellikler

Algeria'nın dönüş ışık eğrisi, Fransız amatör gök bilimci Claudine Rinner tarafından Ağustos 2002'de yapılan fotografik gözlemlerden elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,19 büyüklüğünde (U=2) parlaklık değişimiyle 16 saatlik bir dönüş süresi gösterdi.[12]

Çap ve albedo

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın WISE Teleskopu - Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini ile sonraki NEOWISE görevi tarafından gerçekleştirilen uzay tabanlı taraştırmalara göre, Algeria'nın çapı 29,2 ila 34,5 kilometre aralığındadır ve yüzeyinin yansıtma özelliği (albedo) 0,057 ile 0,093 arasında bir değere sahiptir.[11][4][8][5][9][6]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, albedo değeri olarak 0,059 ve çap değeri olarak 33,1 kilometre elde etti ve asteroiti mutlak büyüklüğü 11,1 olan C-tipi asteroit olarak nitelendirdi.[3]

Adlandırma

Bu küçük gezegene, keşfedildiği gözlemevinin bulunduğu ve o dönemde bir Fransız sömürgesi olan Kuzey Afrika ülkesi Cezayir'in adı verilmiştir. Resmi adlandırma alıntısı 1955'te Paul Herget'in The Names of the Minor Planets adlı eserinde bahsedilmiştir (H 112).[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c "JPL Small-Body Database Browser: 1213 Algeria (1931 XD)" (2016-05-26 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2016. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1213) Algeria". Dictionary of Minor Planet Names – (1213) Algeria. Springer Berlin Heidelberg. s. 101. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1214. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f "LCDB Data for (1213) Algeria". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016. 
  4. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016. 
  5. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (Ekim 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System – IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Haziran 2018. 
  6. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  7. ^ a b c Alí-Lagoa, V.; Licandro, J.; Gil-Hutton, R.; Cañ; ada-Assandri, M.; Delbo', M.; de León, J.; Campins, H.; Pinilla-Alonso, N.; Kelley, M. S. P.; Hanus, J. (June 2016). "Differences between the Pallas collisional family and similarly sized B-type asteroids". Astronomy and Astrophysics. 591: 11. Bibcode:2016A&A...591A..14A. doi:10.1051/0004-6361/201527660. Erişim tarihi: 1 Aralık 2016. 
  8. ^ a b c d Alí-Lagoa, V.; de León, J.; Licandro, J.; Delbó, M.; Campins, H.; Pinilla-Alonso, N.; Kelley, M. S. (June 2013). "Physical properties of B-type asteroids from WISE data". Astronomy & Astrophysics. 554: 16. arXiv:1303.5487 $2. Bibcode:2013A&A...554A..71A. doi:10.1051/0004-6361/201220680. Erişim tarihi: 23 Kasım 2015. 
  9. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016. 
  10. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (Kasım 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016. 
  11. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Aralık 2016. 
  12. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1213) Algeria". Cenevre Gözlemevi. 23 Nisan 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016. 
  13. ^ "JPL Small-Body Database Browser". NASA Jet Propulsion Laboratory. 19 Aralık 2015 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 5 Haziran 2015. 
  14. ^ a b "1213 Algeria (1931 XD)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 15 Mayıs 2016. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.