İçeriğe atla

10 Hygiea

10 Hygiea ⯚ (10 Hygiea geleneksel astronomi sembolü (Asclepius'un çubuğu))


Yer benzeri gezegeneler ve Jüpiter'e göre Hygiea'nın yörünge animasyonu.
Keşif
Keşfeden [[Annibale de Gasparis]]
Keşif yılı12 Nisan 1849
Tanımlamalar
Sonraki adıHygiea
Diğer adlarıyok
Küçük gezegen kategorisiAsteroit kuşağı, Hygiea ailesi
Yörünge Özellikleri[1]
Günberi2,770 AB (414,38 Gm)
Günöte3,507 AB (524,63 Gm)
Yarı büyük eksen(a)3,139 AB (469,58 Gm)
Dışmerkezlik(e)0,117
Yörünge süresi(P)2031,01 gün
5,56 y
Ortalama yörünge hızı16,76 km/sn
Yörünge eğikliği(i)3,842°
Fiziksel özellikler
Boyutlar530×407×370 ±7 km[2]
431 km (ortalama)
Kütle(8,67 ± 0,15)×1019 kg[2]
Yoğunluk2.08 ± 0.10 g/cm³[2]
Kütle çekimi0,091 m/cm²
Kurtulma hızı0,21 km/sn
Beyazlık (albedo)0,0717 (geometrik)[1]
Yüzey sıcaklığı≈164 K
maks: 247 K (−26 °C)
Asteroit tayf sınıfıC-tipi asteroit
Görünür parlaklık (V)9,0 - 11,97
Mutlak parlaklık (V)5,43[1]

10 Hygiea, Güneş Sistemindeki Asteroit kuşağında bulunan, hacim ve kütle bakımından dördüncü en büyük gök cismidir. Çapı 350–500 km arasında değişir ve kütlesi asteroit kuşağının toplam kütlesinin % 2,9'unu oluşturur.[3] Karbonlu yüzeye sahip koyu C-tipi asteroitler sınıfının en büyüğüdür.

Boyutuna rağmen karanlık yüzeyi ve güneşe olan mesafesi nedeniyle Dünya'dan gözlendiğinde çok loş göründüğünden, Asteroit kuşağındaki kendisinden önce keşfedilen pek çok küçük göktaşından daha sonra keşfedilmiştir. Gözlemlemek için en az 100 mm'lik teleskop gerekir.

Keşfi ve isimlendirilmesi

Hygiea 12 Nisan 1849'da İtalya'nın Napoli şehrinde Annibale de Gasparis tarafından keşfedildi.[4] Keşfettiği dokuz asteroidin ilkiydi. Napoli Rasathanesi müdürü Ernesto Capocci İki Sicilya Krallığı hanedanına atfen asteroide Igea Borbonica (Hygiea Bourbon) adını verdi.[5] Fakat sonradan Barbonica uzantısı bırakıldı, Hygiea kullanılmaya devam etti.[5] Hygiea adı Yunan tanrısı Asclepius'un kızı sağlık tanrıçası Hygieia'dan gelir.[6] İsim 19. yüzyıldan beri Hygeia olarak kullanılmaktadır.[7]

Fiziksel özellikler

Hygiea'nın yüzeyinin karbonlu kondrit göktaşlarında bulunanlara benzer şekilde ilkel karbonlu malzemelerden oluştuğu düşünülmektedir. Sulu alterasyon ürünleri tarafından geçmişte yüzeyinde bırakıldığı tespit edildi

Yörünge ve dönüş

Ayrıca bakınız

Kaynakça

  1. ^ a b c "AstDyS-2 Hygiea Synthetic Proper Orbital Elements". Department of Mathematics, University of Pisa, Italy. 12 Kasım 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 1 Ekim 2011. 
  2. ^ a b c Jim Baer (2010). "Recent Asteroid Mass Determinations". Personal Website. 21 Ekim 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 2 Eylül 2011. 
  3. ^ "Mass of 10 Hygiea" 0.445 / "Mass of Mbelt" 3 Temmuz 2014 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. 15 = 0.0296
  4. ^ A. O. Leuschner (15 Temmuz 1922). "Comparison of Theory with Observation for the Minor planets 10 Hygiea and 175 Andromache with Respect to Perturbations by Jupiter". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 8 (7). National Academy of Sciences. ss. 170-173. Bibcode:1922PNAS....8..170L. doi:10.1073/pnas.8.7.170. PMC 1085085 $2. PMID 16586868. 
  5. ^ a b John Russell Hind (1852). The Solar System: Descriptive Treatise Upon the Sun, Moon, and Planets, Including an Account of All the Recent Discoveries. G. P. Putnam. s. 126. 
  6. ^ Barucci, M (2002). "10 Hygiea: ISO Infrared Observations". Icarus. 156 (1). s. 202. Bibcode:2002Icar..156..202B. doi:10.1006/icar.2001.6775. 
  7. ^ Hartnup, J. (Haziran 1850). "Observations of Hygeia". Monthly Notices of the Royal Astronomical Society. Cilt 10. s. 162. Bibcode:1850MNRAS..10..162H. doi:10.1093/mnras/10.8.162b. 

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">Asteroit</span> yörüngeleri çoğunlukla Mars ile Jüpiter gezegenleri arasında kalan gökcisimleri

Asteroit,, iç Güneş Sistemi'nde yörüngede dönen ve meteoroitlerden daha büyük, fakat cüce gezegenlerden daha küçük olan bir küçük güneş sistemi cismidir. Atmosferi olmayan metalik veya kayalık cisimlerdir. Asteroitlerin boyutları ve şekilleri, cüce gezegenler de dahil olmak üzere önemli ölçüde farklılık gösterir.

<span class="mw-page-title-main">Ceres (cüce gezegen)</span> Güneşe en yakın aynı zamanda en küçük cüce gezegen

Ceres, Güneş'e en yakın cüce gezegen ve Mars ile Jüpiter arasında yer alan ana asteroit kuşağındaki en büyük gök cismidir.

<span class="mw-page-title-main">Asteroit kuşağı</span>

Asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'nde Güneş merkezli ve kabaca Jüpiter ile Mars gezegenlerinin yörüngeleri arasındaki uzayı kaplayan torus şeklinde bir bölgedir. Bu bölgede asteroit veya küçük gezegen olarak adlandırılan çok sayıda katı ve düzensiz şekillerde gök cisimleri bulunur. Tanımlanan nesneler çok farklı boyutlarda olabilir, fakat gezegenlerden çok daha küçüklerdir ve birbirlerinden ortalama olarak bir milyon kilometre uzaklıklarda bulunurlar. Bu asteroit kuşağı, Güneş Sistemi'ndeki diğer asteroit popülasyonlarından ayırt edilebilmesi için ana asteroit kuşağı veya ana kuşak olarak da adlandırılır.

<span class="mw-page-title-main">Kirkwood boşlukları</span>

Bir Kirkwood boşluğu, ana kuşak asteroitlerin yörüngelerinin yarı büyük eksenlerinin dağılımındaki bir boşluk veya çukurdur. Jüpiter ile yörüngesel rezonansların konumlarına karşılık gelirler.

<span class="mw-page-title-main">18 Melpomene</span> Asteroit

Melpomene, büyük bir parlak ana kuşak asteroittir. JR Hind tarafından 24 Haziran 1852 tarihinde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisinde trajedi müzü Melpomene'den alır. S-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. Silikatlar ve metallerden oluşur.

<span class="mw-page-title-main">21 Lutetia</span> ana kuşak asteroidi

Lutetia, ana asteroit kuşağında yer alan bir M-tipi asteroitdir. 1852 yılında Hermann Goldschmidt tarafından keşfedildi. Adı, Paris'in Latincesi olan Lutetia'dan gelmektedir.

<span class="mw-page-title-main">150 Nuwa</span> Asteroit

Nuwa, yörünge periyodu 5,15 yıl olan büyük bir ana kuşak asteroididir. Kanada asıllı Amerikan gökbilimci James Craig Watson tarafından 18 Ekim 1875 tarihinde keşfedildi. Adını Çin mitolojisinde bulunan yaratıcı tanrıça Nü Wa'dan alır. Nuwwa, Jüpiter ile 2:1 ortalama yörüngesel rezonansının yakınında yörüngede dönen ve Hecuba asteroit grubunun üyesi olmaya aday bir asteroittir. Spektruma göre C-tipi Asteroit olarak sınıflandırılır, bunun nedeni muhtemelen ilkel karbonlu kondritik malzemeden oluşması ve yüzeyinin fazlasıyla karanlık olmasıdır.

Artemis, 16 Eylül 1868'de Ann Arbor, Michigan'da James Craig Watson tarafından keşfedilen bir asteroit kuşağı asteroitidir. Adını Yunan mitolojisindeki av ve Ay tanrıçası Artemis'ten almıştır.

<span class="mw-page-title-main">85 Io</span> Ana kuşak asteroiti

Io, asteroid kuşağının merkez bölgesinden yaklaşık 170 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. Tanımlanmış bir yabancı Eunomian'dır.

P tipi asteroitler, düşük albedoya ve özelliksiz kırmızımsı bir spektruma sahip asteroitlerin sınıflandığı bir asteroit tayf tipidir. Organik olarak zengin silikatlar, karbon ve susuz silikatlardan oluşan, muhtemelen içlerinde su buzu bulunan bir bileşime sahip oldukları öne sürülmüştür. P tipi asteroitler, dış asteroit kuşağı ve ötesinde bulunur. Sınıflandırmaya bağlı olarak, 46 Hestia, 65 Cybele, 76 Freia, 87 Sylvia, 153 Hilda, 476 Hedwig ve bazı sınıflandırmalarda P tipi olarak gösterilen 107 Camilla olmak üzere 33 adet bilinen P tipi asteroit vardır.

<span class="mw-page-title-main">52 Europa</span> Asteroit

Europa, asteroit kuşağındaki en büyük 6. asteroittir. Çapı 300 km'nin üzerindedir, fakat buna uygun bir kütleye sahip değildir. Yuvarlak olmayıp, yaklaşık 380 × 330 × 250 km boyutlarında elipsoid şeklindedir. 4 Şubat 1858'de Hermann Goldschmidt tarafından Paris'teki evinin balkonunda keşfedildi. Adını Yunan mitolojisinde Zeus'un fetihlerinden biri olan ve Jüpiter'in uydusu Europa'ya da adını veren Europa'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">511 Davida</span> Asteroit

Davida, büyük bir C-tipi asteroittir. En büyük asteroitlerden biridir; büyüklük olarak 7. sıradadır ve kütle olarak en büyük 5. veya 6. sıradadır. 1903 yılında RS Dugan tarafından keşfedilmiştir. Davida, Amherst Koleji'nde astronomi profesörü olan David Peck Todd'un adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">45 Eugenia</span> Asteroit

Eugenia, asteroit kuşağında bulunan büyük bir asteroittir. Etrafında bir ayın döndüğü keşfedilen ilk asteroitlerden biri olarak ünlenmiştir. Aynı zamanda 87 Sylvia'dan sonra keşfedilen ikinci üçlü asteroittir.

Ate, Alman-Amerikalı astronom C. H. F. Peters tarafından 14 Ağustos 1870 tarihinde keşfedilen ve adını Yunan mitolojisindeki yaramazlık ve yıkım tanrıçası Ate'den alan bir ana kuşak asteroididir. Tholen sınıflandırma sisteminde, karbonlu C-tipi bir asteroid olarak kategorize edilirken, Bus asteroid taksonomi sistemi onu bir Ch asteroidi olarak listeler.

<span class="mw-page-title-main">114 Kassandra</span> Asteroit

Kassandra büyük ve karanlık bir ana kuşak Asteroitidir. Nadir bir sınıf olan T sınıfına aittir. 23 Temmuz 1871'de C. H. F. Peters tarafından keşfedildi ve adını Truva Savaşı efsanelerindeki kahin Cassandra'dan alır. Asteroit, bir kuyruklu yıldız tarafından ikiye ayrıldığı ve Dünya ile çarpışma rotasına girdiği 2009 yapımı Meteor filminde de anılır.

<span class="mw-page-title-main">139 Juewa</span> Asteroit

139 Juewa büyük ve karanlık bir asteroit kuşağı asteroididir. Muhtemelen ilkel karbonlu malzemeden oluşur. Çin'de keşfedilen ilk asteroittir.

Xanthippe, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 120 kilometre (75 mi) çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 22 Kasım 1875'te Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından, günümüzde Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Yunan filozofu Socrates'in karısı Xanthippe'den almıştır.

168 Sibylla, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 28 Eylül 1876'da keşfedilen büyük bir ana kuşak asteroitidir. Adını büyük olasılıkla Antik Yunan kadın kahinlerine atıfta bulunarak Sibylla'dan almıştır. Spektrumuna bağlı olarak bu nesne, çok karanlık olduğunu ve ilkel karbonlu malzemelerden oluştuğunu gösteren C-tipi bir asteroit olarak sınıflandırılır. 168 Sibylla, ana kuşak asteroitlerinin çoğunun ötesinde yörüngede dönen bir Kibele asteroitidir.

175 Andromache, Kanadalı-Amerikalı astronom J. C. Watson tarafından 1 Ekim 1877'de keşfedilen ve adını Hector'un Truva Savaşı sırasındaki karısı Andromache'den alan bir ana kuşak asteroididir. Watson'ın Avrupa'ya keşfi duyuran telgrafı kaybolunca, bildirim birkaç hafta sonrasına kadar ulaşmadı. Sonuç olarak, daha sonra 176 Iduna olarak adlandırılan başka bir küçük gezegene başlangıçta 175 numarası verildi.

<span class="mw-page-title-main">M-tipi asteroit</span>

M tipi asteroitler, diğer asteroit sınıflarına göre daha yüksek oranlarda demir-nikel gibi metal fazları içerdiği görülen ve yaygın olarak demir göktaşlarının kaynağı olduğu düşünülen spektral bir asteroit sınıfıdır.