İçeriğe atla

1078 Mentha

1078 Mentha
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi7 Aralık 1926
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1078) Mentha
Telaffuz/ˈmɛnθə/[2]
Adın kaynağı
Mentha (Çiçekli bitki)[3]
Alternatif adlandırma
1926 XB& · 1951 CF1
1952 LD · A917 CB[4]
A924 EP
Asteroit kuşağı · (iç)[5]
arka plan[6]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı93,66 yıl (34.208 gün)
Günöte2,5832 AB
Günberi1,9555 AB
Yarı büyük eksen
2,2693 AB
Dış merkezlik0,1383
3,42 yıl (1.249 gün)
142,04°
0° 17d 17.88s / gün
Eğiklik7,3716°
93,851°
43,568°
Fiziksel özellikler
Tholen = S[1][5]
B–V = 0.889[1]
U–B = 0.490[1]
11,33±0,11[7] · 11,455±0,002 (R)[8] · 11.60[9] · 11.80[1][10][11] · 11.9[5] · 11,9±0,2[12][13] · 11.94[14]
Boyutlar9,94±0,28 km[10]
12,619±0,242 km[15]
13,59±3,01 km[9]
13,660±0,134 km[11]
13,675 km[12]
13.68 km (alınmış)[5]
15,37±2,11 km[14]
82,870±0,2341 s[8]
85±2 s[13]
0,126±0,259[14]
0,1641[12]
0,1819±0,0375[11]
0,262±0,041[15]
0,31±0,18[9]
0,343±0,020[10]

1078 Mentha, geçici atama 1926 XB, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 13 kilometre çapında taştan bir Arka plan asteroitidir . 7 Aralık 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi.[16] Ancak 1958'de, bu nesnenin zaten numaralandırılmış ancak kayıp bir asteroitin (864 Aase) yeniden keşfi olduğu anlaşıldı.[4]

Asteroit, adını nane ailesinden Mentha (Nane) çiçekli bitkisinden almıştır.[3] 85 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine ve muhtemelen düzensiz, uzun bir şekle sahiptir.[5]

Eski kayıp asteroit ile tanımlama

Bazen keşfedilen nesneler, daha önce kaybolan küçük bir gezegenin yeniden keşfi olarak ortaya çıkar. Bu, "yeni" nesnenin yörüngesini (bir kez kesin olarak bilindiğinde) geriye doğru hesaplayarak ve geçmiş konumlarını kayıp nesne için daha önce kaydedilmiş olanlarla karşılaştırarak belirlenebilir. Günümüzde iki nesne arasındaki bu kimlikler, numaralandırılmadan önce bulunur.

Bununla birlikte, 1958'de Nice Gözlemevi'ndeki Fransız astronom André Patry, Mentha, 1926 XB ve kayıp küçük gezegen 864 Aase, A917 CB böyle bir özdeşlik buldu.[4] Mentha ve Aase küçük gezegenleri tek ve aynı nesne olduğu anlaşıldığından, Küçük Gezegen Merkezi, "1078 Mentha" ile ilgili her şeyi koruyarak, Max Wolf'un 1917'den iki karşıt gözlemini ekleyerek bu çatışmayı çözdü ve "864 Aase" yi tamamen boşalttı, adını ve numarasını Reinmuth tarafından yapılan ilgisiz başka bir keşif için yeniden kullandı.[17]

Yörünge ve sınıflandırma

Mentha, ana kuşağın arka plan popülasyonunun aileden olmayan bir asteroididir.[6] İç asteroit kuşağında Güneş'i 2,0–2,6 AB uzaklıkta; her 3 yıl ve 5 ayda bir döner (1.249 gün; 2,27'lik yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,14'lik bir eksantrikliğe ve 7 °'lik bir eğime sahiptir.[1]

Asteroit ilk olarak Şubat 1907'de Heidelberg'de A917 CB olarak gözlemlendi (bu, 864 Aase hükümsüz olmadan önceki orijinal keşfi). Gövdenin gözlem yayı, Heidelberg'deki resmi keşif gözleminden yaklaşık dört yıl önce, Mart 1924'te Simeiz Gözlemevi'nde başlar.[16]

Fiziksel özellikleri

Tholen sınıflandırmasında Mentha, yaygın bir taşlı S-tipi asteroittir.[1][5]

Rotasyon süresi

Şubat 1989'da, Polonyalı astronom Wiesław Wiśniewski tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Mentha'nın ilk dönme ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,87 büyüklüğünde (U=3) bir parlaklık değişimi ile 85 saatlik iyi tanımlanmış bir dönme süresi verdi.[13] Şubat 2013'te, Kaliforniya'daki Palomar Transient Factory gök bilimcileri tarafından 0,65 büyüklüğünde bir genlikle 82,870 saatlik benzer bir süre ölçülmüştür (U=2).[8] Yüksek bir parlaklık genliği tipik olarak küreselden ziyade uzun bir şeklin göstergesidir. Yüksek parlaklık genliği, küresel bir şekil yerine uzun veya düzensiz bir şeklin göstergesidir.

Çapı ve albedosu

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Tarama Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Mentha'nın çapı 9,94 ile 15,37 kilometre arasında ve yüzeyi 0,126 ile 0,343 arasında bir albedoya sahiptir.[10][15][9][11][12][14]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, Petr Pravec'in gözden geçirilmiş WISE verileriyle aynı fikirdedir ve 11,9'luk mutlak büyüklüğe dayalı olarak 0,1641'lik bir albedo ve 13,68 kilometrelik bir çap alır.[5]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, adını nane ailesinden Mentha (Nane) çiçekli bir bitkisinden almıştır.[3] Resmi adlandırma alıntısı, 1955'te Paul Herget tarafından The Names of the Minor Planets'de belirtilmiştir (H 102).[3]

Reinmuth'un çiçekleri

Karl Reinmuth, birçok keşfinden dolayı 1930'ların başında yeni adlandırılmış 66 asteroitten oluşan geniş bir liste sundu. Liste, keşiflerini (1009) ile (1200) arasındaki sayılarla kapsıyordu. Bu liste aynı zamanda, bu asteroitten başlayarak, bitkilerden, özellikle de çiçekli bitkilerden sonra adlandırılan 28 asteroit dizisini de içeriyordu.[18]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h "JPL Small-Body Database Browser: 1078 Mentha (1926 XB)" (2017-10-29 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  2. ^ "mentha." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
  3. ^ a b c d Schmadel, Lutz D. (2007). "(1078) Mentha". Dictionary of Minor Planet Names – (1078) Mentha. Springer Berlin Heidelberg. s. 92. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1079. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c Patry, A. (June 1958). "Identification: (864) Aase = (1078) Mentha". Minor Planet Circular. 176 (1763): 1. Bibcode:1958MPC...1763...1P. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  5. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1078) Mentha". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  6. ^ a b "Asteroid 1078 Mentha – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 16 Mayıs 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2019. 
  7. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  8. ^ a b c Waszczak, Adam; Chang, Chan-Kao; Ofek, Eran O.; Laher, Russ; Masci, Frank; Levitan, David; Surace, Jason; Cheng, Yu-Chi; Ip, Wing-Huen; Kinoshita, Daisuke; Helou, George; Prince, Thomas A.; Kulkarni, Shrinivas (September 2015). "Asteroid Light Curves from the Palomar Transient Factory Survey: Rotation Periods and Phase Functions from Sparse Photometry". The Astronomical Journal. 150 (3): 35. arXiv:1504.04041 $2. Bibcode:2015AJ....150...75W. doi:10.1088/0004-6256/150/3/75. 10 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  9. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  10. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online 7 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  12. ^ a b c d Pravec, Petr; Harris, Alan W.; Kusnirák, Peter; Galád, Adrián; Hornoch, Kamil (September 2012). "Absolute magnitudes of asteroids and a revision of asteroid albedo estimates from WISE thermal observations". Icarus. 221 (1): 365-387. Bibcode:2012Icar..221..365P. doi:10.1016/j.icarus.2012.07.026. 8 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  13. ^ a b c Wisniewski, W. Z.; Michalowski, T. M.; Harris, A. W.; McMillan, R. S. (March 1995). "Photoelectric Observations of 125 Asteroids". Abstracts of the Lunar and Planetary Science Conference. 26: 1511. Bibcode:1995LPI....26.1511W. 29 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  14. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  15. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  16. ^ a b "1078 Mentha (1926 XB)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 29 Kasım 2017. 
  17. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(864) Aase". Dictionary of Minor Planet Names – (864) Aase. Springer Berlin Heidelberg. ss. 78-79. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_865. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  18. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(1054) Forsytia". Dictionary of Minor Planet Names – (1054) Forsytia. Springer Berlin Heidelberg. s. 90. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1055. ISBN 978-3-540-00238-3. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1067 Lunaria, geçici ismi 1926 RG, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Itha asteroitidir. 9 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Lunaria çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.