İçeriğe atla

1076 Viola

1076 Viola
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi5 Ekim 1926
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1076) Viola
Telaffuz/ˈvaɪ.ələ/[2]
Adın kaynağı
Viola (Çiçekli bitki)[3]
Alternatif adlandırma
1926 TE
Asteroit kuşağı · (iç)
Nysa[4] · arka plan[5]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı90,48 yıl (33.048 gün)
Günöte2,8323 AB
Günberi2,1164 AB
Yarı büyük eksen
2,4744 AB
Dış merkezlik0,1447
3,89 yıl (1.422 gün)
70,608°
0° 15d 11.52s / gün
Eğiklik3,3195°
143,71°
304,08°
Fiziksel özellikler
Tholen = F[1]
SMASS = C[1][4]
B–V = 0.629[1]
U–B = 0.250[1]
12.21[6] · 12.30[1][4][7][8][9][10][11][12][13]
Boyutlar21,412±7,130 km[7]
21,43±6,81 km[8]
22,0±2,2 km[9]
22,273±0,069 km[10]
22,298±0,117 km[14]
22,63±2,7 km[11]
23,57±7,70 km[6]
24±2 km[12]
26,39±0,61 km[13]
7,336 s[15]
0,032±0,002[13]
0,0375±0,0535[7]
0,04±0,01[9][12]
0,04±0,02[6]
0,04±0,05[8]
0,041±0,004[14]
0,0415±0,012[11]
0,0428±0,0046[10]

1076 Viyola /ˈvaɪ.ələ/,[16] geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi.[17] Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.[3]

Yörünge ve sınıflandırma

Viola, uygun yörünge elemanlarına Hiyerarşik kümeleme yöntemi uygulandığında, ana kuşağın arka plan popülasyonunun aile dışı bir asteroittir.[5] Asteroit aynı zamanda ana kuşağın en büyük asteroit ailesi olan ve taşlı ve karbonlu alt ailelerden oluşan Nysa ailesinin (405) bir üyesi olarak sınıflandırılmıştır.[4] Adını 44 Nysa'dan alan aile, merkezi ana kuşağı ayıran tükenmiş bir bölge olan Kirkwood boşluklarının (Jüpiter ile 3:1 yörünge rezonansı) yakınında yer almaktadır.

İç asteroit kuşağında Güneş'i 2,1–2,8 AB uzaklıkta; her 3 yıl ve 11 ayda bir döner (1.422 gün; 2,47'lik yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,14'lik bir eksantrikliğe ve 3 °'lik bir eğime sahiptir.[1] Gövdenin gözlem alanı Ocak 1951'de, yani resmi keşif gözleminden 24 yıl sonra Heidelberg'de başlar.[17]

Fiziksel özellikler

Tholen sınıflandırmasında Viola, nadir görülen bir F-tipi asteroitken, SMASS taksonomisinde yaygın, karbonlu bir C-tipi olarak sınıflandırılır.[1][4]

Rotasyon süresi

1980'lerde, Amerikalı astronom Richard Binzel tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Viola'nın dönen bir ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,12 büyüklüğünde (U=3) parlaklık genliği ile 7,336 saatlik iyi tanımlanmış bir dönme süresi verdi.[15] Ocak 2009'da Fransız amatör astronom René Roy tarafından 14,4 saatlik geçici bir süre ölçüldü, ancak daha sonra LCDB'den geri çekildi (U=n.a.).[4][18]

Çapı ve albedosu

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Viola'nın çapı 21,412 ile 26,39 kilometre arasında ve yüzeyi 0,032 ile 0,0428 arasında bir albedoya sahiptir.[7][8][9][10][14][11][6][12][13]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, IRAS tarafından elde edilen sonuçları, yani 12,30 mutlak kadir temelinde 0,0415'lik bir albedo ve 22,63 kilometrelik bir çapı benimser.[4][11]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, Violaceae familyasındaki çiçekli bitkilerin bir türü olan Viola (Menekşe) adını almıştır. Resmi adlandırma alıntısı, 1955'te Paul Herget tarafından The Names of the Minor Planets'de belirtilmiştir (H 102).[3]

Reinmuth'un çiçekleri

Karl Reinmuth, birçok keşfinden dolayı 1930'ların başında yeni adlandırılmış 66 asteroitten oluşan geniş bir liste sundu. Liste, keşiflerini (1009) ile (1200) arasındaki sayılarla kapsıyordu. Bu liste aynı zamanda, bu asteroitten başlayarak, bitkilerden, özellikle de çiçekli bitkilerden sonra adlandırılan 28 asteroit dizisini de içeriyordu.[19]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i "JPL Small-Body Database Browser: 1076 Viola (1926 TE)" (2017-03-29 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  2. ^ "viola." Oxford Dictionary of English 2e, Oxford University Press, 2003.
  3. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1076) Viola". Dictionary of Minor Planet Names – (1076) Viola. Springer Berlin Heidelberg. s. 92. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1077. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  4. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1076) Viola". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  5. ^ a b "Asteroid 1076 Viola – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 3 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  7. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Nugent, C.; Mainzer, A. K.; Wright, E. L.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S. (October 2017). "NEOWISE Reactivation Mission Year Three: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 154 (4): 10. arXiv:1708.09504 $2. Bibcode:2017AJ....154..168M. doi:10.3847/1538-3881/aa89ec. 
  8. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (December 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2): 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  9. ^ a b c d Alí-Lagoa, V.; Licandro, J.; Gil-Hutton, R.; Cañ; ada-Assandri, M.; Delbo', M.; de León, J.; Campins, H.; Pinilla-Alonso, N.; Kelley, M. S. P.; Hanus, J. (June 2016). "Differences between the Pallas collisional family and similarly sized B-type asteroids". Astronomy and Astrophysics. 591: 11. Bibcode:2016A&A...591A..14A. doi:10.1051/0004-6361/201527660. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  10. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  11. ^ a b c d e Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  12. ^ a b c d Alí-Lagoa, V.; de León, J.; Licandro, J.; Delbó, M.; Campins, H.; Pinilla-Alonso, N.; Kelley, M. S. (June 2013). "Physical properties of B-type asteroids from WISE data". Astronomy and Astrophysics. 554: 16. arXiv:1303.5487 $2. Bibcode:2013A&A...554A..71A. doi:10.1051/0004-6361/201220680. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  13. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online 7 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  14. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  15. ^ a b Binzel, R. P.; Mulholland, J. D. (December 1983). "A photoelectric lightcurve survey of small main belt asteroids". Icarus. 56 (3): 519-533. Bibcode:1983Icar...56..519B. doi:10.1016/0019-1035(83)90170-7. ISSN 0019-1035. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  16. ^ /vaɪˈoʊlə/ bu asteroitin adını aldığı çiçekten ziyade müzik aletinin telaffuzudur.
  17. ^ a b "1076 Viola (1926 TE)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  18. ^ Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1076) Viola". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 6 Aralık 2017. 
  19. ^ Schmadel, Lutz D. (2007). "(1054) Forsytia". Dictionary of Minor Planet Names – (1054) Forsytia. Springer Berlin Heidelberg. s. 90. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1055. ISBN 978-3-540-00238-3. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

Xanthippe, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 120 kilometre (75 mi) çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 22 Kasım 1875'te Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından, günümüzde Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Yunan filozofu Socrates'in karısı Xanthippe'den almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.