İçeriğe atla

1071 Brita

1071 Brita
Keşif[1]
KeşfedenV. Albitzkij
Keşif yeriSimeiz Gözlemevi
Keşif tarihi3 Mart 1924
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1071) Brita
Adın kaynağı
Büyük Britanya[2]
(Britanya Adaları'nın parçası)
Alternatif adlandırma
1924 RE · 1927 YB
1947 BE · 1948 HB
1948 JG · 1952 FJ
A910 EB · A917 SP
Asteroit kuşağı · (orta)
arka plan[3]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı107,06 yr (39,102 days)
Günöte3,1065 AB
Günberi2,4954 AB
Yarı büyük eksen
2,8009 AB
Dış merkezlik0,1091
4,69 yıl (1.712 gün)
60,276°
0° 12d 37.08s / gün
Eğiklik5,3715°
52,571°
27,137°
Fiziksel özellikler
SMASS = Xk[1] · X[4]
10.10[5][6] · 10.30[7][8] · 10.40[1][9][4] · 10,54±0,25[10] · 10.56[11]
Boyutlar39,45±8,81 km[7]
40,266±12,91 km[9]
50.14 km (türetilmiş)[4]
50,29±1,4 km[5]
60,862±0,536 km[8]
62,53±0,65 km[6]
64,23±19,39 km[11]
5,8 s (yetersiz)[12]
5,805±0,002 h[13]
5,8158±0,0003 h[13]
5,8169±0,0003 h[14]
0,03±0,02[11]
0,036±0,005[8]
0,042±0,001[6]
0.0486 (xtüretilmiş)[4]
0,0524±0,0488[9]
0,0637±0,004[5]
0,07±0,03[7]

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi.[15] Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Brita, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroittir.[3] Orta asteroit kuşağında Güneş'i 2,5–3,1 AB uzaklıkta; her 4 yıl ve 8 ayda bir döner (1.712 gün; 2,80'lık yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,11'lik bir eksantrikliğe ve 5 °'lik bir eğime sahiptir.[1]

Asteroit ilk olarak Mart 1910'da Heidelberg Gözlemevinde A910 EB olarak tanımlandı. Gövdenin gözlem yayı, resmi keşif gözlemi Simeiz'den 7 yıldan fazla bir süre sonra, Ekim 1931'de Lowell Gözlemevi'nde başlar.[15]

Fiziksel özellikleri

SMASS sınıflandırmasında Brita, X tipinden nadir K tipi asteroitlere geçiş yapan bir Xk alt tipidir.[1]

Rotasyon süresi

2001 yılında, bir grup Brezilyalı ve Arjantinli astronom tarafından Brita'nın ilk, parçalı ışık eğrisi yayınlandı. Işık eğrisi analizi, 0,38 kadir parlaklık değişimiyle (U=1) 5,8 saatlik bir dönüş süresi verdi.[12] 2008 ve 2016 yılları arasında, fotometrik gözlemler sırasıyla 5,805, 5,8158 ve 5,8169 saatlik iyi tanımlanmış üç periyot ve sırasıyla 0,19, 0,23 ve 0,20 büyüklüğünde bir genlik verdi (U=3/3/3).[13][14]

Çapı ve albedosu

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre, Brita'nın çapı 39,45 ile 64,23 kilometre arasında ve yüzeyi 0,03 ile 0,07 arasında bir albedoya sahiptir.[7][9][5][8][6][11]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 10.4'lük mutlak büyüklüğe dayalı olarak 0,0486'lık bir albedo ve 50,14 kilometrelik bir çap elde ediyor.[4]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, keşif gözlemevinin 1 metrelik teleskopunun inşa edildiği Büyük Britanya adasının adını almıştır. Küçük Gezegen İsimleri Sözlüğü'nün yazarı Lutz Schmadel, adlandırma koşullarını Kırımlı astronomlar N. Solovaya ve NS Chernykh'tan öğrendi (bkz. 2325 Chernykh).[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1071 Brita (1924 RE)" (2017-03-29 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1071) Brita". Dictionary of Minor Planet Names – (1071) Brita. Springer Berlin Heidelberg. ss. 91-92. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1072. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b "Asteroid 1071 Brita – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2019. 
  4. ^ a b c d e "LCDB Data for (1071) Brita". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  5. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  6. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online 6 Kasım 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi., AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  7. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Masiero, J.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S.; Stevenson, R.; Wright, E. L. (December 2015). "NEOWISE Reactivation Mission Year One: Preliminary Asteroid Diameters and Albedos". The Astrophysical Journal. 814 (2): 13. arXiv:1509.02522 $2. Bibcode:2015ApJ...814..117N. doi:10.1088/0004-637X/814/2/117. 25 Aralık 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  8. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  9. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Nugent, C.; Mainzer, A. K.; Wright, E. L.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Grav, T.; Kramer, E.; Sonnett, S. (October 2017). "NEOWISE Reactivation Mission Year Three: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 154 (4): 10. arXiv:1708.09504 $2. Bibcode:2017AJ....154..168M. doi:10.3847/1538-3881/aa89ec. 
  10. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  11. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  12. ^ a b Angeli, C. A.; Guimarã; es, T. A.; Lazzaro, D.; Duffard, R.; Fernández, S.; Florczak, M.; Mothé-Diniz, T.; Carvano, J. M.; Betzler, A. S. (April 2001). "Rotation Periods for Small Main-Belt Asteroids From CCD Photometry". The Astronomical Journal. 121 (4): 2245-2252. Bibcode:2001AJ....121.2245A. doi:10.1086/319936 Özgürce erişilebilir. 12 Mayıs 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  13. ^ a b c Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1071) Brita". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  14. ^ a b Benishek, Vladimir; Protitch-Benishek, Vojislava (April 2009). "CCD Photometry of Asteroids at the Belgrade Astronomical Observatory: 2008 January-September". The Minor Planet Bulletin. 36 (2): 35-37. Bibcode:2009MPBu...36...35B. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  15. ^ a b "1071 Brita (1924 RE)". Minor Planet Center. 3 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1135 Colchis</span> Asteroit

1135 Colchis ya da geçici adıyla 1929 TA, asteroit kuşağının merkezi bölgesinde bulunan, yaklaşık 49 km çapında bir arka plan asteroitidir. Asteroit, Kırım yarımadasındaki Simeiz Rasathanesinde, Sovyet gök bilimci Grigory Neujmin tarafından 3 Ekim 1929'da keşfedilmiştir. Asteroit adını antik Kolhis Krallığından almıştır.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1048 Feodosia, geçici ismi 1924 TP, yaklaşık 70 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinden gelen karbonlu bir asteroittir.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

<span class="mw-page-title-main">1056 Azalea</span> Asteroit

1056 Azalea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

Xanthippe, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 120 kilometre (75 mi) çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 22 Kasım 1875'te Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından, günümüzde Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. Adını Yunan filozofu Socrates'in karısı Xanthippe'den almıştır.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.