İçeriğe atla

1069 Planckia

1069 Planckia
Işık eğrisinden elde edilmiş kalıp modeli
Keşif[1]
KeşfedenM. F. Wolf
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi28 Ocak 1927
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1069) Planckia
Adın kaynağı
Max Planck[2]
(Alman fizikçi)
Alternatif adlandırma
1927 BC · 1952 QY
1975 VG8
Asteroit kuşağı · (dış)[3]
Arka plan[4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı90,75 yıl (33.147 gün)
Günöte3,4721 AB
Günberi2,7809 AB
Yarı büyük eksen
3,1265 AB
Dış merkezlik0,1105
5,53 yıl (2,019 days)
76,394°
0° 10d 41.88s / gün
Eğiklik13,563°
142,38°
31,794°
Fiziksel özellikler
SMASS = S[1][3]
9.30[5][6][7][8] · 9.4[1][3]
Boyutlar35,657±0,680 km[9]
39,17±1,40 km[5]
39.35 km (türetilmiş)[3]
39,50±2,1 km[6]
43,675±0,859 km[7]
44,34±1,28 km[8]
8,643±0,05 s[10]
8,655±0,001 s[11]
8,66±0,05 s[11]
8,665±0,005 h[12][a]
10,58±0,05 h[13]
0,1771±0,0206[7]
0,179±0,011[8]
0.1982 (türetilmiş)[3]
0,2158±0,025[6]
0,219±0,037[5]

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi.[14] Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Planckia, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroittir.[4] Dış asteroit kuşağında Güneş'i 2,8-3,5 AB uzaklıkta; her 5 yıl ve 6 ayda bir döner (2.019 gün; 3,13'lük yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,11'lik bir eksantrikliğe ve 14 °'lik bir eğime sahiptir.[1] Gövdenin gözlem yayı, Şubat 1927'de veya resmi keşif gözleminden 10 gün sonra Heidelberg'de başlar.[14]

Fiziksel özellikleri

SMASS sınıflandırmasında Planckia yaygın, taşlı bir S-tipi asteroittir.[1][3]

Rotasyon süresi

2000 ve 2010 yılları arasında Brian Warner, Jérôme Caron ve René Roy tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Planckia'nın birkaç dönme ışık eğrisi elde edildi (U=2/3/3/2/2-).[10][11][12][13] Işık eğrisi analizi, 0,14 ile 0,42 büyüklük arasında bir parlaklık genliği ile 8.665 saatlik birleştirilmiş dönme süresi verdi.[3][a]

Çapı ve albedosu

Kızılötesi Astronomik Uydu IRAS, Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Planckia'nın çapı 35,657 ile 44,34 kilometre arasında ve yüzeyi 0,1771 ile 0,219 arasında bir albedoya sahiptir.[9][5][6][7][8]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 9,4 mutlak kadirine dayalı olarak 0,1982'lik bir albedo ve 39,35 kilometrelik bir çap elde eder.[3]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, 80. doğum gününün anısına ünlü Alman fizikçi Max Planck'ın (1858-1947) adını almıştır. Berlin Üniversitesi'nde fizik profesörü ve Kuantum mekaniğinin kurucusuydu. 1918'de Nobel Fizik ödülünü aldı. Resmi adlandırma alıntısı, 1955'te Paul Herget tarafından The Names of the Minor Planets'de belirtilmiştir (H 101). Bir Ay kraterine de Planck ismi verilmiştir.[2]

Notlar

  1. ^ a b Lightcurve plot of 1069 Planckia, Palmer Divide Observatory, Brian D. Warner (2010). Summary figures at the LCDB

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1069 Planckia (1927 BC)" (2017-10-29 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1069) Planckia". Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg. s. 91. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1070. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g h "LCDB Data for (1069) Planckia". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1069 Planckia – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  6. ^ a b c d Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (October 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS-A-FPA-3-RDR-IMPS-V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. 14 Haziran 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 22 Ekim 2019. 
  7. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  8. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  9. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  10. ^ a b Warner, B. D.; Malcolm, G.; Stephens, R. D. (December 2001). "The Lightcurve of 1069 Planckia Revisited" (PDF). Minor Planet Bulletin. 28 (1): 71-72. Bibcode:2001MPBu...28...71W. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  11. ^ a b c Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1069) Planckia". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  12. ^ a b Warner, Brian D. (July 2010). "Asteroid Lightcurve Analysis at the Palmer Divide Observatory: 2009 December - 2010 March" (PDF). Minor Planet Bulletin. 37 (3): 112-118. Bibcode:2010MPBu...37..112W. ISSN 1052-8091. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  13. ^ a b Warner, B. (September 2001). "Asteroid Photometry at the Palmer Divide Observatory" (PDF). Minor Planet Bulletin. 28 (1): 40-41. Bibcode:2001MPBu...28...40W. 13 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi (PDF). Erişim tarihi: 4 Şubat 2023. 
  14. ^ a b "1069 Planckia (1927 BC)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

1043 Beate, geçici ismi 1925 HB, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 32 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından 22 Nisan 1925'te Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. İsmini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1068 Nofretete ), geçici ismi 1926 RK, dış asteroit kuşağındaki arka plan popülasyonundan yaklaşık 23 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 13 Eylül 1926'da Belçikalı astronom Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedildi. steroit, Almanca adı "Nofretete" ile Eski Mısır Kraliçesi Nefertiti'nin adını almıştır. Dünya'ya yakın asteroit 3199 Nefertiti de onun adını almıştır.

1072 Malva, geçici ismi 1926 TA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 48 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 4 Ekim 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, ismini Malva (ebegümeci) çiçekli bitkisinden almıştır.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.

20936 Nemrut Dağı, geçici adı : 4835 T-1 olan, yaklaşık 35 kilometre çapında, asteroit kuşağının en iç bölgelerinde bulunan Hungaria ailesine mensup, aynı zamanda da Mars yörüngesinin çok yakınlarında seyreden taşlı bir asteroittir. 13 Mayıs 1971'de Hollandalı gök bilimci çift Ingrid ve Cornelis van Houten tarafından Leiden'de ve ayrıca Hollandalı Amerikalı gök bilimci Tom Gehrels tarafından Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palomar Gözlemevi'nde çekilen fotoğraf plakalarında keşfedilmiştir. Asteroitin 3,28 saatlik bir dönme süresi, muhtemelen küresel bir şekli ve tipik olarak enstatit açısından zengin E tipi asteroitler arasında görülen yüksek bir albedosu bulunmaktadır. 2012 yılında adını Türkiye'de sönmüş bir yanardağ olan Nemrut'tan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">3015 Candy</span> Asteroit

3015 Candy, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 25 kilometre çapında bir arka plan asteroitidir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.