İçeriğe atla

1068 Nofretete

1068 Nofretete
Keşif[1]
KeşfedenE. Delporte
Keşif yeriUccle Gözlemevi
Keşif tarihi13 Eylül 1926
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1068) Nofretete
Telaffuz/nɒfrəˈtiːtə/[a]
Adın kaynağı
Nefertiti[2]
(Eski Mısır Kraliçesi)
Alternatif adlandırma
1926 RK · 1929 CV
ana kuşak · (dış)[3]
arka plan[4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JD 2458000,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı88,73 yıl (32.409 gün)
Günöte3,1868 AU
Günberi2,6274 AB
Yarı büyük eksen
2,9071 AB
Dış merkezlik0,0962
4,96 yıl (1.810 gün)
250,26°
0° 11d 55.68s / gün
Eğiklik5,4840°
318,69°
267,47°
Fiziksel özellikler
S[3][5]
B–V = 0.850[1]
U–B = 0.420[1]
10.60[6] · 10.65[3][7][5] · 10.7[1] · 10,84±0,47[8] · 11.20[9]
Boyutlar21,346±0,106 km[10]
22.03 km (derived)[3]
23,186±0,116 km[7]
23,92±0,74 km[9]
26,73±0,45 km[6]
6,15 s[5]
0,104±0,007[9]
0,142±0,025[6]
0,1832±0,0400[7]
0.20 (var sayılan)[3]

1068 Nofretete (/nɒfrəˈtiːtə/)[a]), geçici ismi 1926 RK, dış asteroit kuşağındaki arka plan popülasyonundan yaklaşık 23 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 13 Eylül 1926'da Belçikalı astronom Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedildi.[11] steroit, Almanca adı "Nofretete" ile Eski Mısır Kraliçesi Nefertiti'nin adını almıştır.[2] Dünya'ya yakın asteroit 3199 Nefertiti de onun adını almıştır.

Yörünge ve sınıflandırma

Nofretete, ana kuşağın arka plan popülasyonundan aile dışı bir asteroittir.[4] Dış asteroit kuşağında Güneş'i 2,2–3,2 AB uzaklıkta; her 4 yıl 12 ayda bir döner (1.810 gün; 2,91'lik yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,10'luk bir eksantrikliğe ve 5 °'lik bir eğime sahiptir.[1] Gövdenin gözlem yayı, resmi keşif gözleminden üç gece sonra, Eylül 1926'da Uccle'da başlar.[11]

Fiziksel özellikleri

Nofretete, Amerikalı astronom Richard Binzel tarafından taşlı bir S-tipi asteroit olarak nitelendirildi.[5]

Rotasyon süresi

Mayıs 1984'te, Richard Binzel tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden, 0,04 kadirlik düşük parlaklık genliğiyle 6.15 saatlik bir dönüş periyodu veren, neredeyse küremsi bir şekle (U=2) işaret eden, Nofretete'in dönüşlü bir ışık eğrisi elde edildi.[5]

Çapı ve albedosu

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre, Nofretete'in çapı 21,346 ile 26,73 kilometre arasında ve yüzeyi 0,104 ile 0,1832 arasında bir albedoya sahiptir.[10][7][9][6]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 0,20'lik taşlı asteroitler için standart bir albedo varsayar ve 10,65'lik mutlak büyüklüğe dayalı olarak 22,03 kilometrelik bir çap elde eder.[3]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, Alman astronom Gustav Stracke tarafından Antik Mısır Kraliçesi Nefertiti'nin (MÖ 1370 - MÖ 1330) anısına, ortak Almanca adı "Nofretete" ile adlandırılmıştır.[a] Firavun Akhenaton'in (namı diğer Echnaton veya IV. Amenhotep), asteroit 4847 Amenhotep'in adını almıştır. Resmi adlandırma alıntısı, 1955'te Paul Herget tarafından The Names of the Minor Planets'de belirtilmiştir (H 101). Amerikalı gök bilimciler Carolyn ve Eugene Shoemaker tarafından Palomar'da keşfedilen Dünya'ya yakın asteroit 3199 Nefertiti de onun adını aldı.[2]

Notlar

  1. ^ a b c Collins English Dictionary'de "Nofretete" telafuzu. Almanca orijinal adlandırma [nɔfʁəˈteːtə] olarak telaffuz edilir.

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1068 Nofretete (1926 RK)" (2017-10-30 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1068) Nofretete". Dictionary of Minor Planet Names – (1068) Nofretete. Springer Berlin Heidelberg. s. 91. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1069. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f "LCDB Data for (1068) Nofretete". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1068 Nofretete – Proper Elements". AstDyS-2, Asteroids – Dynamic Site. 19 Ağustos 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 28 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c d e Binzel, R. P. (October 1987). "A photoelectric survey of 130 asteroids". Icarus. 72 (1): 135-208. Bibcode:1987Icar...72..135B. doi:10.1016/0019-1035(87)90125-4. ISSN 0019-1035. 14 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  6. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  7. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  8. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 
  9. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  10. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 
  11. ^ a b "1068 Nofretete (1926 RK)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 7 Aralık 2017. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1059 Mussorgskia, geçici ismi 1925 OA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden, yaklaşık 25 kilometre (16 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 19 Temmuz 1925'te Sovyet astronom Vladimir Albitski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Rus besteci Modest Musorgski'nin adı verildi. X veya C-tipi asteroitin 5.636 saatlik bir dönme süresi vardır.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1067 Lunaria, geçici ismi 1926 RG, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Itha asteroitidir. 9 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Lunaria çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.