İçeriğe atla

1058 Grubba

1058 Grubba
Işık eğrisinden elde edilmiş kalıp modeli
Keşif[1]
KeşfedenGrigori Şayn
Keşif yeriSimeiz Gözlemevi
Keşif tarihi22 Haziran 1925
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1058) Grubba
Adın kaynağı
Howard Grubb[2][3]
(İrlandalı teleskop üreticisi)
Alternatif adlandırma
1925 MA · 1932 WO
1955 YH · A906 VG
Asteroit kuşağı[1][3] · ()
Flora[4][5] · Augusta[6]
Yörünge özellikleri[3]
Dönem 23 Mart 2018 (JG 2458200,5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı111,28 yıl (40.646 gün)
Günöte2,6082 AB
Günberi1,7842 AB
Yarı büyük eksen
2,1962 AB
Dış merkezlik0,1876
3,25 yıl (1.189 gün)
149,50°
0° 18d 10.08s / gün
Eğiklik3,6932°
221,75°
94,490°
Fiziksel özellikler
Tholen = S[3]
SMASS = S[3][4]
B–V = 0.880[3]
U–B = 0.500[3]
11,82±0,20[7]
11.98[3][4][8][9][10]
Ortalama çap
10,920±0,057 km[8]
11,910±0,270 km[9]
13,03±0,28 km[10]
14,64 km (türetilmiş)[4]
>12 sa[11]
>18 sa[12]
>20 sa[11]
46,30±0,01 sa[13]
0,133[14]
0,171±0,008[10]
0,201±0,020[9]
0,2416±0,0245[8]

1058 Grubba, geçici ismi 1925 MA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroididir. 22 Haziran 1925'te Sovyet-Rus gök bilimci Grigori Şayn tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi.[1] S-tipi asteroit, adını İrlandalı teleskop üreticisi Howard Grubb'dan almıştır.[2] 46.30 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir ve yaklaşık 12 kilometre (7,5 mi) çapındadır.[4]

Yörünge ve sınıflandırma

Grubba, Flora ailesinin bir üyesidir (402),[4][5] Flora ailesi, dev bir asteroid ailesi ve ana kuşaktaki en büyük taşlı asteroit ailesidir.[15] Ayrıca Vincenzo Zappalà tarafından 1990'larda yapılan önceki bir çalışmada yine hiyerarşik kümeleme yöntemi kullanılarak Augusta ailesi içinde gruplandırılmıştır.[6] Adını 254 Augusta'dan alan Augusta ailesi, Flora kompleksinin bir alt ailesi olarak kabul edilebilir.

İç asteroit kuşağında Güneş'i 1,8–2,6 AB uzaklıkta; her 3 yıl 3 ayda bir döner (1.189 gün; 2,2'lik yarı ana eksen vardır). Yörüngesi, ekliptik ile ilgili olarak 0,19'lık bir eksantrikliğe ve 4 °'lik bir eğime sahiptir.[3]

Asteroit ilk olarak Kasım 1916'da Heidelberg Gözlemevinde A906 VG olarak gözlemlendi. Gövdenin gözlem yayı, Kasım 1932'de Yerkes Rasathanesi'nde alınan bir ön keşifle, yani Simeiz'deki resmi keşif gözleminden 7 yıl sonra başlar.[1]

Fiziksel özellikleri

Grubba, hem Tholen hem de SMASS sınıflandırmasında yaygın, taşlı bir S-tipi asteroittir[3][4] ve bu da Florian asteroitlerinin genel spektral tipiyle uyumludur.[15]:23

Rotasyon süresi

Ağustos 2013'te, İtalya'daki Bigmuskie Gözlemevi'nde (B88) Andrea Ferrero tarafından yapılan fotometrik gözlemlerden Grubba'nın dönel bir ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, 0,24 kadirlik (U=3) bir parlaklık değişimiyle 46,30 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresi verdi.[4][13] Sonuç, Fransız amatör astronomlar Laurent Bernasconi (> 12 saat) ve René Roy'un (> 20 saat) ve ayrıca Tucson, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Arizona Üniversitesi'ndeki gök bilimcilerin (18 saat) gözlemlerinin yerine geçer (U=n.a./2/n.a.).[11][12] Son derece uzun bir dönüş periyoduna sahip küçük bir gezegen olmamakla birlikte, periyodu, eksenleri etrafında her 2 ila 20 saatte bir dönen çoğu asteroitten önemli ölçüde daha uzundur.

Çapı ve albedosu

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Kaşifi'nin NEOWISE misyonu tarafından yapılan araştırmalara göre Grubba'nın çapı 10,920 ile 13,03 kilometre arasında ve yüzeyi 0,171 ile 0,2416 arasında bir albedoya sahiptir.[8][9][10] Collaborative Asteroid Lightcurve Link, 0,133'lük bir albedo'yu benimser[14] ve 11,98'lik mutlak büyüklüğe dayalı olarak 14,64 kilometrelik bir çap elde eder.[4]

İsimlendirme

Bu küçük gezegen, adını Newcastle upon Tyne, İngiltere'de Grubb Parson and Co. şirketinini sahibi İrlandalı teleskop üreticisi Sir Howard Grubb'dan (1844–1931) almıştır; şirket Simeiz Gözlemevi'nde yapılan keşifte kullanılan 40 inçlik reflektörü üretmiştir. Resmi adlandırma alıntısı, 1955'te Paul Herget tarafından The Names of the Minor Planets'te belirtilmiştir (H 100).[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d "1058 Grubba (1925 MA)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2007). "(1058) Grubba". Dictionary of Minor Planet Names – (1058) Grubba. Springer Berlin Heidelberg. s. 91. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1059. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g h i j "JPL Small-Body Database Browser: 1058 Grubba (1925 MA)" (2018-02-26 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 30 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  4. ^ a b c d e f g h i "LCDB Data for (1058) Grubba". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  5. ^ a b "Asteroid 1058 Grubba – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Ekim 2019. 
  6. ^ a b Zappalà, V.; Bendjoya, Ph.; Cellino, A.; Farinella, P.; Froeschle, C. (1997). "Asteroid Dynamical Families". NASA Planetary Data System: EAR-A-5-DDR-FAMILY-V4.1. 6 Kasım 2021 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 4 Mart 2020. } (PDS main page 11 Ağustos 2021 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  7. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  8. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  9. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  10. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  11. ^ a b c Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1058) Grubba". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  12. ^ a b Vesely, C. D.; Taylor, R. C. (October 1985). "Photometric lightcurves of 21 asteroids". Icarus. 64 (1): 37-52.NASA-supportedresearch. Bibcode:1985Icar...64...37V. doi:10.1016/0019-1035(85)90037-5. ISSN 0019-1035. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  13. ^ a b Ferrero, Andrea (January 2014). "Period Determination of Four Main-belt Asteroids in Mid-2013". The Minor Planet Bulletin. 41 (1): 24-25. Bibcode:2014MPBu...41...24F. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  14. ^ a b Morrison, D.; Zellner, B. (December 1978). Polarimetry and radiometry of the asteroids. In: Asteroids. (A80-24551 08-91) Tucson. ss. 1090-1097. Bibcode:1979aste.book.1090M. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 26 Mart 2018. 
  15. ^ a b Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

1055 Tynka, geçici isim 1925 WG, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 10 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesinden asteroitidir. 17 Kasım 1925'te Çek astronom Emil Buchar tarafından Kuzey Afrika'daki Cezayir Gözlemevi'nde keşfedildi ve ona annesi Tynka Buchar'ın adını verdi.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1059 Mussorgskia, geçici ismi 1925 OA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden, yaklaşık 25 kilometre (16 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 19 Temmuz 1925'te Sovyet astronom Vladimir Albitski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Rus besteci Modest Musorgski'nin adı verildi. X veya C-tipi asteroitin 5.636 saatlik bir dönme süresi vardır.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1061 Paeonia</span> Asteroit

1061 Paeonia, geçici ismi 1925 TB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroididir, yaklaşık 19 kilometre (12 mi) çapında. 10 Ekim 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın Heidelberg kentindeki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. C-tipi asteroitin 8 saatlik bir dönme süresi vardır ve muhtemelen çok uzundur. Adını genellikle şakayık olarak bilinen çiçekli bitki Paeonia'dan almıştır.

1062 Ljuba, geçici ismi 1925 TD, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 58 kilometre (36 mi) çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Asteroit, 11 Ekim 1925'te Sovyet-Rus astronom Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Adını erken yaşta ölen kadın paraşütçü Ljuba Berlin'den almıştır. C-tipi asteroit, 33,8 saatlik ortalamadan daha uzun bir dönme süresine sahiptir.

Croatia, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 88 kilometre çapında, Croatia ailesinin üyesi olan karanlık bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

1067 Lunaria, geçici ismi 1926 RG, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir Itha asteroitidir. 9 Eylül 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Lunaria çiçekli bitkisinden almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

1074 Beljawskya, geçici ismi 1925 BE, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 48 kilometre çapında Themis ailesinden bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1075 Helina</span> Asteroit

1075 Helina, geçici ismi 1926 SC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 34 kilometre (21 mi) çapında taşlı bir Eos asteroididir. 29 Eylül 1926'da astronom Grigori Neuymin tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroide, kaşifin oğlu Helij Neuymin'in adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.