İçeriğe atla

1056 Azalea

1056 Azalea
1056 Azalea'nın Işık eğrisinden elde edilmiş kalıp modeli
Keşif[1]
KeşfedenK. Reinmuth
Keşif yeriHeidelberg Gözlemevi
Keşif tarihi31 Ocak 1924
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1056) Azalea
Adın kaynağı
Azalea (Açelya) (çiçek)[2]
Alternatif adlandırma
1924 QD · 1925 NA
1929 WX
Ana kuşak · (iç)
Flora[3][4]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 4 Eylül 2017 (JG 2458000.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı93,24 yıl (34.057 gün)
Günöte2,6277 AB
Günberi1,8321 AB
Yarı büyük eksen
2,2299 AB
Dış merkezlik0,1784
3,33 yıl (1.216 gün)
226,32°
0° 17d 45.6s / gün
Eğiklik5,4267°
104,17°
212,39°
Fiziksel özellikler
SMASS = S[1][3]
11,60[5][6] · 11,70[1][3][7] · 11,73±0,28[8] · 11,83[9]
Boyutlar10,66±1,99 km[9]
11,76±0,54 km[5]
11,869±0,136 km[10]
12.40 km (hesaplanan)[3]
12,984±0,069 km[6]
13,07±0,64 km[7]
15.0276 sa[11]
15,03±0,05 sa[12]
15,15±0,03 sa[13]
0,223±0,024[7]
0.24 (varsayılan)[3]
0,2457±0,0401[6]
0,292±0,040[5]
0,34±0,16[9]

1056 Azalea (geçici adı: 1924 QD), asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 12 kilometre çapında taşsı bir Flora ailesi asteroitidir. 31 Ocak 1924'te astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi.[14] Asteroit, adını Azalea (Açelya) çiçeğinden almıştır.[2]

Yörünge ve sınıflandırma

Azalea, ana kuşaktaki en büyük ve taşsı asteroitlerden oluşan devasa bir asteroit ailesi olan Flora ailesinin (402) bir üyesidir.[3][4][15]:23 İç asteroit kuşağında yer alır ve 1,8-2,6 AB uzaklıkta her 3 yıl 4 ayda bir (1.216 gün) Güneş'in etrafında döner. Yörüngesinin dış merkezliği 0,18 ve ekliptiğe göre eğikliği 5°'dir.[1] Asteroitin gözlem yayı, resmi keşif gözleminden 4 yıldan fazla bir süre sonra, Nisan 1928'de Heidelberg'de başlar.[14]

Fiziksel özellikler

SMASS sınıflandırmasında Azalea, yaygın bir taşsı S-tipi asteroittir.[1]

Dönme süresi

2004 yılında, Agnieszka Kryszczyńska'nın da aralarında bulunduğu çoğunluğu Polonyalı astronomlardan oluşan bir grup ile astronom Alain Klotz ve Raoul Behrend tarafından fotometrik gözlemlerden Azalea'nın iki dönel ışık eğrisi elde edildi. Işık eğrisi analizi, sırasıyla 0,70 ve 0,79 büyüklüğünde (U=2/2) yüksek bir parlaklık değişimi ile 15,03 ve 15,15 saatlik bir dönme süresi verdi.[12][13] Yüksek parlaklık genliği, genellikle asteroitin küremsi olmayan bir şekle sahip olduğuna işaret eder.

Dönüş ekseni

2013 yılında yapılan uluslararası bir çalışma, 15,0276 saatlik ortak süreye sahip bir ışık eğrisini modelledi ve ekliptik koordinat sisteminde (λ, β) (U=bilgi yok) (252,0°, 51,0°) ve (64,0°, 41,0°) olmak üzere iki dönüş ekseni buldu.[11]

Çap ve albedo

Japon Akari uydusu ve NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini'nin NEOWISE görevi tarafından gerçekleştirilen araştırmalara göre Azalea, 10,66 ile 13,07 kilometre arasında çapa ve 0,223 ile 0,34 arasında bir yüzey yansıtabilirlik değerine sahiptir.[9][5][10][6][7]

Collaborative Asteroid Lightcurve Link, Flora ailesinin en büyük üyesi ve adaşı olan 8 Flora'dan türetilen 0,24'lük bir albedoyu varsayar ve 11,7'lik mutlak büyüklüğe dayalı olarak 12,40 kilometrelik bir çap hesaplar.[3]

Adlandırma

Bu küçük gezegene, huni şeklinde taç yaprakları olan ve aslında bir Ormangülü cinsi olan çiçekli çalı Azalea (Açelya) adı verilmiştir.[2] Resmi adlandırma atıfı, Paul Herget tarafından 1955 yılında yayımlanan Küçük Gezegenlerin İsimleri (The Names of the Minor Planets) adlı eserde belirtilmiştir (H 100).[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f "JPL Small-Body Database Browser: 1056 Azalea (1924 QD)" (2017-04-30 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 25 Ekim 2019 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  2. ^ a b c d Schmadel, Lutz D. (2007). "(1056) Azalea". Dictionary of Minor Planet Names – (1056) Azalea. Springer Berlin Heidelberg. s. 90. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1057. ISBN 978-3-540-00238-3. 
  3. ^ a b c d e f g "LCDB Data for (1056) Azalea". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  4. ^ a b "Asteroid 1056 Azalea – Nesvorny HCM Asteroid Families V3.0". Small Bodies Data Ferret. 4 Ekim 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ekim 2019. 
  5. ^ a b c d Masiero, Joseph R.; Mainzer, A. K.; Grav, T.; Bauer, J. M.; Cutri, R. M.; Nugent, C.; Cabrera, M. S. (November 2012). "Preliminary Analysis of WISE/NEOWISE 3-Band Cryogenic and Post-cryogenic Observations of Main Belt Asteroids". The Astrophysical Journal Letters. 759 (1): 5. arXiv:1209.5794 $2. Bibcode:2012ApJ...759L...8M. doi:10.1088/2041-8205/759/1/L8. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  6. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  7. ^ a b c d Usui, Fumihiko; Kuroda, Daisuke; Müller, Thomas G.; Hasegawa, Sunao; Ishiguro, Masateru; Ootsubo, Takafumi; Ishihara, Daisuke; Kataza, Hirokazu; Takita, Satoshi; Oyabu, Shinki; Ueno, Munetaka; Matsuhara, Hideo; Onaka, Takashi (October 2011). "Asteroid Catalog Using Akari: AKARI/IRC Mid-Infrared Asteroid Survey". Publications of the Astronomical Society of Japan. 63 (5): 1117-1138. Bibcode:2011PASJ...63.1117U. doi:10.1093/pasj/63.5.1117.  (online, AcuA catalog p. 153 25 Mart 2019 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.)
  8. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  9. ^ a b c d Nugent, C. R.; Mainzer, A.; Bauer, J.; Cutri, R. M.; Kramer, E. A.; Grav, T.; Masiero, J.; Sonnett, S.; Wright, E. L. (September 2016). "NEOWISE Reactivation Mission Year Two: Asteroid Diameters and Albedos". The Astronomical Journal. 152 (3): 12. arXiv:1606.08923 $2. Bibcode:2016AJ....152...63N. doi:10.3847/0004-6256/152/3/63. 11 Haziran 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  10. ^ a b Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  11. ^ a b Hanus, J.; Broz, M.; Durech, J.; Warner, B. D.; Brinsfield, J.; Durkee, R.; Higgins, D.; Koff, R. A.; Oey, J.; Pilcher, F.; Stephens, R.; Strabla, L. P.; Ulisse, Q.; Girelli, R. (November 2013). "An anisotropic distribution of spin vectors in asteroid families". Astronomy and Astrophysics. 559: 19. arXiv:1309.4296 $2. Bibcode:2013A&A...559A.134H. doi:10.1051/0004-6361/201321993. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  12. ^ a b Kryszczynska, A.; Colas, F.; Polinska, M.; Hirsch, R.; Ivanova, V.; Apostolovska, G.; Bilkina, B.; Velichko, F. P.; Kwiatkowski, T.; Kankiewicz, P.; Vachier, F.; Umlenski, V.; Michalowski, T.; Marciniak, A.; Maury, A.; Kaminski, K.; Fagas, M.; Dimitrov, W.; Borczyk, W.; Sobkowiak, K.; Lecacheux, J.; Behrend, R.; Klotz, A.; Bernasconi, L.; Crippa, R.; Manzini, F.; Poncy, R.; Antonini, P.; Oszkiewicz, D.; Santana-Ros, T. (October 2012). "Do Slivan states exist in the Flora family?. I. Photometric survey of the Flora region". Astronomy and Astrophysics. 546: 51. Bibcode:2012A&A...546A..72K. doi:10.1051/0004-6361/201219199. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  13. ^ a b Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1056) Azalea". Cenevre Gözlemevi. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  14. ^ a b "1056 Azalea (1924 QD)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 30 Ağustos 2017. 
  15. ^ Nesvorný, D.; Broz, M.; Carruba, V. (December 2014). Identification and Dynamical Properties of Asteroid Families. Asteroids IV. ss. 297-321. arXiv:1502.01628 $2. Bibcode:2015aste.book..297N. doi:10.2458/azu_uapress_9780816532131-ch016. ISBN 9780816532131. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

1726 Hoffmeister, geçici ismi 1933 OE, yaklaşık 23 kilometre çapında, asteroit kuşağının orta bölgesinde kendisi ile aynı adı taşıyan Hoffmeister ailesinden karbonlu bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">1039 Sonneberga</span> Asteroit

1039 Sonneberga, geçici ismi 1924 TL, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan, yaklaşık 34 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 24 Kasım 1924'te Alman astronom Max Wolf tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Sonneberg Gözlemevi'nin bulunduğu Almanya'nın Sonneberg şehrinin adını taşır.

1308 Halleria, geçici ismi 1931 EB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden, yaklaşık 43 kilometre çapında, karbonlu bir Charis asteroitidir. 12 Mart 1931'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroide, İsviçreli bir doktor, botanikçi ve şair Albrecht von Haller'in adı verildi.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

<span class="mw-page-title-main">1054 Forsytia</span> Asteroit

1054 Forsytia, asteroit kuşağının dış bölgelerinden yaklaşık 46 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 20 Kasım 1925'te astronom Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi ve geçici isim 1925 WD verildi. Adını çiçekli bitki Forsythia (Altınçanak) alır ve kaşif tarafından tematik olarak adlandırılmış 28 asteroit dizisinin başlangıcını işaret eder.

1057 Wanda, geçici ismi 1925 QB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 43 kilometre çapında karbonlu bir arka plan asteroitidir. Grigori Şayn tarafından 1925'te Simeiz Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra Leh-Sovyet yazar Wanda Wasilewska'nın adını aldı. Asteroidin dönme süresi 28,8 saattir.

1060 Magnolia, geçici ismi 1925 PA, asteroit kuşağının iç bölgelerinden, yaklaşık 7 kilometre çapında, taşlı bir Flora ailesi asteroitidir. 13 Ağustos 1925'te Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Magnolia (Manolya) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">61 Danaë</span> Asteroit

Danaë, dış asteroit kuşağının arka plan popülasyonunda yaklaşık 84 kilometre çapında taşlı bir asteroittir.

<span class="mw-page-title-main">810 Atossa</span> Asteroit

Atossa, asteroit kuşağının iç kısmında bulunan Flora ailesinin yörüngesinde yer alan parlak ve uzun bir arka plan asteroitidir.

1064 Aethusa, geçici ismi 1926 PA, asteroit kuşağının merkez bölgelerinden gelen, yaklaşık 19 kilometre çapında taştan bir arka plan asteroitidir. 2 Ağustos 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, adını Aethusa cynapium bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">166 Rhodope</span> Asteroit

Rhodope, asteroit kuşağının merkez bölgesinden, yaklaşık 55 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroididir. 15 Ağustos 1876'da Alman-Amerikalı astronom Christian Peters tarafından Clinton, New York, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Litchfield Gözlemevi'nde keşfedildi. Asteroit, Yunan mitolojisinden Kraliçe Rhodope'un adını almıştır.

1070 Tunica, geçici ismi 1926 RB, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 35 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 1 Eylül 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını "Tunica" olarak da bilinen çiçekli bir bitki olan Petrorhagia'dan almıştır.

1071 Brita, geçici ismi 1924 RE, orta asteroit kuşağının arka plan popülasyonundan, yaklaşık 50 kilometre çapında, karanlık bir asteroittir. 3 Mart 1924'te Sovyet astronom Vladimir Albitsky tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Büyük Britanya adasının adı verildi.

<span class="mw-page-title-main">1073 Gellivara</span> Asteroit

1073 Gellivara, geçici ismi 1923 OW, asteroit kuşağının dış bölgelerinde yer alan, yaklaşık 27 kilometre (17 mi) çapında karanlık Themis ailesinden bir asteroittir. Avusturyalı astronom Johann Palisa tarafından 14 Eylül 1923'te Viyana Gözlemevi'nde keşfedildi ve daha sonra İsveç kasabası Gällivare'nin adını aldı.

1074 Beljawskya, geçici ismi 1925 BE, asteroit kuşağının dış bölgesinden yaklaşık 48 kilometre çapında Themis ailesinden bir asteroittir.

1076 Viyola, geçici ismi 1926 TE, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 22 kilometre çapında bir Nysa asteroitidir. 5 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Viola (Menekşe) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.


Bu sayfa, bu Vikipedi makalesine dayanmaktadır.
Metin, CC BY-SA 4.0 lisansı altında mevcuttur; ek koşullar uygulanabilir.
Görseller, videolar ve sesler kendi lisansları altında mevcuttur.