İçeriğe atla

1052 Belgica

1052 Belgica
Keşif[1]
KeşfedenE. Delporte
Keşif yeriUccle Gözlemevi
Keşif tarihi15 Kasım 1925
Adlandırmalar
MPC belirtmesi(1052) Belgica
Adın kaynağı
Belçika (ülke)[2]
Alternatif adlandırma
1925 VD · 1965 UO1
A908 TB
ana kuşak · Flora[3]
Yörünge özellikleri[1]
Dönem 16 Şubat 2017 (JD 2457800.5)
Belirsizlik parametresi 0
Gözlem yayı108,27 yıl (39.545 gün)
Günöte2,5565 AU
Günberi1,9166 AU
Yarı büyük eksen
2,2366 AU
Dış merkezlik0,1431
3,34 yıl (1.222 gün)
120,60°
0° 17d 40.92s / gün
Eğiklik4,6949°
99,631°
297,54°
Bilinen doğal uydusu1[4][5][6]
Fiziksel özellikler
B–V = 0,900[1]
U–B = 0,540[1]
S (Tholen)[1] · S (SMASS)[1]
S[3]
11,97[1][7] · 12,09±0,25[8] · 12,17±0,05[3][5]
Boyutlar9,785±0,123 km[9]
10,406±0,077 km[7]
10.94 km (türetilmiş)[3]
11±2 km[5]
2,70933±0,0003 sa[10]
2,7097±0,0001 sa[4]
2,7097±0,0001 sa[5]
0,20 (varsayılan)[3]
0,2734±0,0736[7]
0,301±0,028[9]

1052 Belgica (geçici ismi 1925 VD), asteroit kuşağının iç bölgelerinde yaklaşık olarak 10 kilometre çapında ikili bir Florian asteroitidir. 15 Kasım 1925'te Belçikalı gök bilimci Eugène Delporte tarafından Belçika'daki Uccle Gözlemevi'nde keşfedildi.[11] Uccle Gözlemevi'nde keşfedilen ilk küçük gezegen olmuş, ardından keşfedilen küçük gezegene 1276 Ucclia adı verilmiştir.

1052, adını Batı Avrupa ülkesi Belçika'dan almıştır.

Sınıflandırma ve yörünge

Belgica, ana kuşaktaki en büyük taşsı asteroit gruplarından biri olan Flora ailesinin bir üyesidir. Her 3 yıl 4 ayda bir (1.222 gün) 1,9-2,6 AU uzaklıkta Güneş'in etrafında döner. Yörüngesinin dış merkezliği 0,14 ve tutuluma göre eğikliği 5°'dir.[1] Belgica ilk olarak 1908 yılında Heidelberg'de A908 TB olarak tanımlanmıştır. Cismin gözlem yayı, 1933 yılında Uccle/Bergedorf'ta yapılan ilk gözlemiyle yani Uccle'daki resmi keşfinden 8 yıl sonra başlar.[11]

Fiziksel özellikler

Tholen ve SMASS sınıflandırmalarına göre Belgica, sıradan taşsı bir S-tipi asteroit olarak sınıflandırılmıştır.[1]

Dönüş süresi

Belgica'nın fotometrik gözlemleri, Aralık 2012 ve Ocak 2013 tarihleri arasında Luis Martinez, Lorenzo Franco, Andrea Ferrero, Petr Pravec ve Stefano Padovan adlı gök bilimciler tarafından İtalya, Çek Cumhuriyeti, İspanya ve Amerika Birleşik Devletleri'ndeki çeşitli gözlemevlerinde yapılmıştır. Çalışmalarda üç eş zamanlı ışık eğrisi elde edildi ve asteroitin 2,709 saatlik bir dönme süresi ile 0,08 ila 0,10 büyüklük arasındaki parlaklık değişimiyle birlikte, neredeyse küresel bir şekle sahip olduğunu gösterdi (U=2/3/n.a.).

Uydu

Fotometrik gözlemler ayrıca ana asteroitin yaklaşık %36 çapında olan ve her 47,26±0,02 saatte bir yörüngesinde dönen asteroit uydusuyla birlikte Belgica'nın ikili sistem olduğunu ortaya koymuştur.[4][5] Johnston'ın kayıtları uydunun çapını 3,53 kilometre olarak hesaplar ve yarı büyük ekseni için 34 kilometrelik bir tahminde bulunur.[6]

Çap ve albedo

NASA'nın Geniş Alan Kızılötesi Araştırma Gezgini ve onu takip eden NEOWISE görevi tarafından yürütülen araştırmaya göre Belgica'nın çapı sırasıyla 9,78 ve 10,406 kilometre ve yüzeyi sırasıyla 0,301 ve 0,273 albedo değerine sahiptir.[9][7] Collaborative Asteroid Lightcurve Link (İşbirliğine Dayalı Asteroit Işık Eğrisi Bağlantısı) ise taşsı asteroitler için standart albedoyu 0,20 olarak varsayar ve mutlak büyüklüğü 12,17 olan 10,94 kilometrelik bir çap elde eder.[3] Bu, Franco ve diğerleri tarafından tahmin edilen 11±2 kilometrelik çapla uyumludur.[5]

Adlandırma

Bu küçük gezegen Belçika devletine ithafen adlandırılmıştır. "Belgica" adı Birinci Dünya Savaşı'nın en yoğun olduğu dönemde Amerikalı gök bilimci Joel Hastings Metcalf tarafından önerilmiş fakat Berlin'deki Alman Astronomisches Rechen-Institut (Astronomik Hesaplama Enstitüsü) Direktörü Fritz Cohn, Belçika'nın o sırada Alman birlikleri tarafından işgal edilmiş olması nedeniyle siyasi mülahazalara dayalı olarak öneriyi reddetmiştir.[2]

Gök bilimci Lutz Schmadel, Küçük Gezegen Adları Sözlüğü'nde (Dictionary of Minor Planets Names) bu tarihi olayı ayrıntılı olarak anlatmıştır. Adlandırma atıflarından ilk kez 1955 yılında Paul Herget tarafından yazılan The Names of the Minor Planets adlı eserde bahsedilmiştir (H 100).[2]

Kaynakça

  1. ^ a b c d e f g h i "JPL Small-Body Database Browser: 1052 Belgica (1925 VD)" (2017-01-09 last obs.). Jet Propulsion Laboratory. 2 Şubat 2017 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  2. ^ a b c Schmadel, Lutz D. (2003). "(1052) Belgica". Dictionary of Minor Planet Names. Springer Berlin Heidelberg. s. 90. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_1053. ISBN 978-3-540-29925-7. 
  3. ^ a b c d e f "LCDB Data for (1052) Belgica". Asteroid Lightcurve Database (LCDB). 18 Şubat 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  4. ^ a b c Franco, L.; Pravec, P.; Ferrero, A.; Martinez, L. (January 2013). "(1052) Belgica". Central Bureau Electronic Telegrams. 3372 (3372): 1. Bibcode:2013CBET.3372....1F. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  5. ^ a b c d e f Franco, Lorenzo; Ferrero, Andrea; Martinez, Luis; Pravec, Petr; Padovan, Stefano (July 2013). "Binary Nature for the Asteroid 1052 Belgica". The Minor Planet Bulletin. 40 (3): 151-153. Bibcode:2013MPBu...40..151F. ISSN 1052-8091. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  6. ^ a b Johnston, Robert (21 Eylül 2014). "(1052) Belgica". johnstonsarchive.net. 15 Mart 2013 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 10 Nisan 2017. 
  7. ^ a b c d Mainzer, A.; Grav, T.; Masiero, J.; Hand, E.; Bauer, J.; Tholen, D.; McMillan, R. S.; Spahr, T.; Cutri, R. M.; Wright, E.; Watkins, J.; Mo, W.; Maleszewski, C. (November 2011). "NEOWISE Studies of Spectrophotometrically Classified Asteroids: Preliminary Results". The Astrophysical Journal. 741 (2): 25. arXiv:1109.6407 $2. Bibcode:2011ApJ...741...90M. doi:10.1088/0004-637X/741/2/90. 
  8. ^ Veres, Peter; Jedicke, Robert; Fitzsimmons, Alan; Denneau, Larry; Granvik, Mikael; Bolin, Bryce; Chastel, Serge; Wainscoat, Richard J.; Burgett, William S.; Chambers, Kenneth C.; Flewelling, Heather; Kaiser, Nick; Magnier, Eugen A.; Morgan, Jeff S.; Price, Paul A.; Tonry, John L.; Waters, Christopher (November 2015). "Absolute magnitudes and slope parameters for 250,000 asteroids observed by Pan-STARRS PS1 - Preliminary results". Icarus. 261: 34-47. arXiv:1506.00762 $2. Bibcode:2015Icar..261...34V. doi:10.1016/j.icarus.2015.08.007. 2 Ekim 2018 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  9. ^ a b c Masiero, Joseph R.; Grav, T.; Mainzer, A. K.; Nugent, C. R.; Bauer, J. M.; Stevenson, R.; Sonnett, S. (August 2014). "Main-belt Asteroids with WISE/NEOWISE: Near-infrared Albedos". The Astrophysical Journal. 791 (2): 11. arXiv:1406.6645 $2. Bibcode:2014ApJ...791..121M. doi:10.1088/0004-637X/791/2/121. 23 Ocak 2020 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  10. ^ Behrend, Raoul. "Asteroids and comets rotation curves – (1052) Belgica". Geneva Observatory. 3 Aralık 2002 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 
  11. ^ a b "1052 Belgica (1925 VD)". Minor Planet Center. 4 Mart 2016 tarihinde kaynağından arşivlendi. Erişim tarihi: 27 Ocak 2017. 

Dış bağlantılar

İlgili Araştırma Makaleleri

<span class="mw-page-title-main">1457 Ankara</span> Asteroit

1457 Ankara, geçici adı 1937 PA, asteroit kuşağının orta bölgesinde yer alan yaklaşık 18 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 3 Ağustos 1937'de Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir ve sonradan Ankara olarak adlandırıldı.

<span class="mw-page-title-main">2709 Sagan</span> Carl Saganın adını taşıyan asteroid

2709 Sagan, geçici isim 1982 FH, Asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 6,7 kilometre çapında taş bir Flora tipi asteroittir. 21 Mart 1982'de Amerikalı astronom Edward Bowell tarafından Flagstaff, Arizona yakınlarındaki Anderson Mesa İstasyonu'nda keşfedilmiş ve adını astronom ve popüler bilim yazarı Carl Sagan'dan almıştır.

1041 Asta, geçici ismi 1925 FA, yaklaşık 57 kilometre çapında, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen karbonlu bir arka plan asteroitidir. 22 Mart 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit muhtemelen Danimarkalı aktris Asta Nielsen'in adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1042 Amazone</span> Asteroit

1042 Amazone, geçici ismi 1925 HA, yaklaşık 70 kilometre çapında, dış asteroit kuşağında karanlık bir asteroit ve yavaş dönendir. 22 Nisan 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güney Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Adını Yunan mitolojisindeki Amazonlardan almıştır.

1044 Teutonia, geçici ismi 1924 RO, asteroit kuşağının orta bölgelerinden gelen, yaklaşık 16 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 10 Mayıs 1924'te, güneybatı Almanya'daki Heidelberg Gözlemevi'nde gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroit, adını Cermen halkının yaşadığı toprakların adından almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1046 Edwin</span> Asteroit

1046 Edwin, geçici ismi 1924 UA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 30 kilometre (19 mi) kilometre çapında bir arka plan asteroitidir. 1 Aralık 1924'te ABD'nin Wisconsin kentindeki Yerkes Gözlemevi'nde Belçikalı-Amerikalı astronom George Van Biesbroeck tarafından keşfedilmiş ve oğlu Edwin Van Biesbroeck'in adını almıştır. Potansiyel olarak metalik asteroit, 5,29 saatlik kısa bir dönüş periyoduna sahiptir.

1047 Geisha, geçici ismi 1924 TE, yaklaşık 11 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir Flora asteroittir. 17 Kasım 1924'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından güneybatı Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedilmiştir. Asteroit, İngiliz müzikal The Geisha'nın adını almıştır.

1453 Fennia, 7 km çapında bir asteroittir. 1938 yılında Yrjö Väisälä tarafından Turku gözlemevinde keşfedilmiştir.

<span class="mw-page-title-main">25 Phocaea</span> ana kuşak asteroidi

Phocaea, asteroit kuşağının iç bölgelerinden yaklaşık 75 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. Phocaea ailesinin ana organıdır. 1853 yılında Fransız gök bilimci Jean Chacornac tarafından keşfedildi. Adını, günümüzde Foça olan Antik Yunan şehri Fokaia'dan almaktadır.

1049 Gotho, geçici ismi 1925 RB, asteroit kuşağının dış bölgesinden, yaklaşık 53 kilometre çapında karbonlu bir asteroittir. 14 Eylül 1925'te, Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevi'nde Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından keşfedilmiştir. Asteroidin adı bir erkek Alman adı olmasına rağmen, ismini aldığı kişi ile ilgili herhangi bir referans bilinmemektedir.

<span class="mw-page-title-main">1322 Coppernicus</span> Asteroit

1322 Coppernicus, geçici ismiyle 1934 LA, yaklaşık 10 kilometre çapında, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen taşlı bir arka plan asteroididir. 1934'te Heidelberg Gözlemevinde Karl Reinmuth tarafından keşfedilen asteroit, daha sonra Polonyalı astronom Nicolaus Copernicus'un adını aldı.

1051 Merope, asteroit kuşağının en dış bölgesinden gelen, yaklaşık 68 kilometre çapında koyu renkli bir Alauda asteroittir. 16 Eylül 1925'te Alman gök bilimci Karl Reinmuth tarafından Heidelberg, Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevi'nde keşfedildi ve geçici olarak 1925 SA olarak adlandırıldı. Reinmuth, asteoide Yunan mitolojisindeki nemfi Merope'nin adını verdi. Asteroit 27,2 saatlik bir dönüş süresine sahiptir.

1065 Amundsenia, geçici ismi 1926 PD, yaklaşık 10 kilometre çapında, iç asteroit kuşağından eksantrik bir yörüngede bulunan taşlı bir asteroit ve oldukça büyük bir Mars-geçicidir. 4 Ağustos 1926'da Sovyet gök bilimci Sergey Belyavski tarafından Kırım yarımadasındaki Simeiz Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, adını Norveçli kutup kaşifi Roald Amundsen'den almıştır.

1068 Nofretete ), geçici ismi 1926 RK, dış asteroit kuşağındaki arka plan popülasyonundan yaklaşık 23 kilometre çapında taşlı bir asteroittir. 13 Eylül 1926'da Belçikalı astronom Eugène Delporte tarafından Uccle'deki Belçika Kraliyet Gözlemevi'nde keşfedildi. steroit, Almanca adı "Nofretete" ile Eski Mısır Kraliçesi Nefertiti'nin adını almıştır. Dünya'ya yakın asteroit 3199 Nefertiti de onun adını almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1069 Planckia</span> Asteroit

1069 Planckia, geçici ismi 1927 BC, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 39 kilometre (24 mi) çapında bir arka plan asteroitidir. 28 Ocak 1927'de astronom Max Wolf tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Alman fizikçi Max Planck'ın adı verildi.

1072 Malva, geçici ismi 1926 TA, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 48 kilometre çapında, karanlık bir arka plan asteroitidir. 4 Ekim 1926'da astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'daki Heidelberg-Königstuhl Devlet Gözlemevinde keşfedildi. Asteroit, ismini Malva (ebegümeci) çiçekli bitkisinden almıştır.

<span class="mw-page-title-main">178 Belisana</span> Asteroit

Belisana, asteroit kuşağının iç bölgelerinden gelen, yaklaşık 38 kilometre (24 mi) çapında taştan bir arka plan asteroididir. 6 Kasım 1877'de Avusturyalı gök bilimci Johann Palisa tarafından bugünkü Hırvatistan'da bulunan Austrian Naval Gözlemevi'nde keşfedildi. 12,32 saatlik bir dönme periyoduna ve oldukça küresel bir şekle sahip bir S-tipi asteroittir. Adını Kelt tanrıçası Belisama'dan (Belisana) almıştır.

<span class="mw-page-title-main">1077 Campanula</span> Asteroit

1077 Campanula, geçici ismi 1926 TK, asteroit kuşağının iç bölgesinde yer alan, yaklaşık 9 kilometre (5,6 mi) çapında bir Erigone asteroitidir. 6 Ekim 1926'da Alman astronom Karl Reinmuth tarafından Almanya'nın güneybatısındaki Heidelberg Gözlemevinde keşfedildi. Asteroide Campanula çiçeğinin adı verilmiştir.

20936 Nemrut Dağı, geçici adı : 4835 T-1 olan, yaklaşık 35 kilometre çapında, asteroit kuşağının en iç bölgelerinde bulunan Hungaria ailesine mensup, aynı zamanda da Mars yörüngesinin çok yakınlarında seyreden taşlı bir asteroittir. 13 Mayıs 1971'de Hollandalı gök bilimci çift Ingrid ve Cornelis van Houten tarafından Leiden'de ve ayrıca Hollandalı Amerikalı gök bilimci Tom Gehrels tarafından Kaliforniya, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki Palomar Gözlemevi'nde çekilen fotoğraf plakalarında keşfedilmiştir. Asteroitin 3,28 saatlik bir dönme süresi, muhtemelen küresel bir şekli ve tipik olarak enstatit açısından zengin E tipi asteroitler arasında görülen yüksek bir albedosu bulunmaktadır. 2012 yılında adını Türkiye'de sönmüş bir yanardağ olan Nemrut'tan almıştır.

<span class="mw-page-title-main">3015 Candy</span> Asteroit

3015 Candy, asteroit kuşağının dış bölgelerinden gelen, yaklaşık 25 kilometre çapında bir arka plan asteroitidir.